<p style="text-align: justify;"><strong><span style="color: #800080;"><em>Αναγνώστριά μας ρωτά: </em></span></strong></p>
<p style="text-align: justify;"><strong><span style="color: #800080;"><em>ΔΙΑΒΑΣΑ ΤΟ ΚΕΙΜΕΝΟ ΣΧΕΤΙΚΑ ΜΕ ΤΟ ΠΟΤΕ ΤΕΛΕΙΩΝΕΙ ΜΙΑ ΣΧΕΣΗ ΕΙΝΑΙ ΕΝΑ ΕΝΔΙΑΦΕΡΟΝ ΚΕΙΜΕΝΟ ΚΑΙ ΝΟΜΙΖΩ ΟΤΙ ΤΑΙΡΙΑΖΕΙ ΑΠΟΛΥΤΑ ΣΤΟ ΠΡΟΒΛΗΜΑ ΜΟΥ.</em></span></strong></p>
<p style="text-align: justify;"><strong><span style="color: #800080;"><em> ΕΧΩ ΤΗΝ ΕΝΤΥΠΩΣΗ ΟΤΙ Ο ΓΑΜΟΣ ΜΟΥ ΕΧΕΙ ΤΕΛΕΙΩΣΕΙ ΑΠΟ ΤΗΝ ΠΛΕΥΡΑ ΤΟΥ ΑΝΤΡΑ ΜΟΥ ΜΟΥ ΕΙΠΕ ΟΤΙ Η ΦΛΟΓΑ ΕΧΕΙ ΣΒΗΣΕΙ ΕΙΜΑΣΤΕ ΠΑΝΤΡΕΜΕΝΟΙ 15 ΧΡΟΝΙΑ ΚΑΙ ΘΕΩΡΩ ΟΤΙ ΕΙΝΑΙ ΛΟΓΙΚΟ ΝΑ ΥΠΑΡΧΕΙ Η ΟΠΟΙΑ ΦΘΟΡΑ ΤΟΥ ΧΡΟΝΟ. ΥΚΑΛΩΣ ΚΑΚΩΣ ΣΥΜΒΑΙΝΕΙ ΑΥΤΟ ΠΟΥ ΜΕ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΖΕΙ ΕΙΝΑΙ ΟΤΙ ΑΠΟ ΤΗΝ ΜΕΡΙΑ ΤΟΥ ΔΕ ΓΙΝΕΤΑΙ ΚΑΜΙΑ ΠΡΟΣΠΑΘΕΙΑ. ΑΥΤΟ ΤΙ ΣΗΜΑΙΝΕΙ;</em></span></strong></p>
<p style="text-align: justify;"><strong><span style="color: #800080;"><em> ΜΗΠΩΣ ΤΕΛΙΚΑ ΑΔΙΚΑ ΠΡΟΣΠΑΘΩ ΚΑΙ ΦΘΕΙΡΟΜΑΙ ΜΟΝΟ ΚΑΙ ΜΟΝΟ ΓΙΑΤΟ ΠΑΙΔΙ ΜΟΥ 13 ΧΡΟΝΩΝ; ΖΩ ΣΕ ΜΙΑ ΠΟΛΥ ΚΛΕΙΣΤΗ ΚΟΙΝΩΝΙΑ ΚΑΙ ΕΧΩ ΝΑ ΛΟΓΟΔΟΤΗΣΩ ΣΕ ΠΟΛΛΟΥΣ ΑΝΘΡΩΠΟΥΣ ΤΟ ΠΑΙΔΙ ΜΟΥ ΘΑ ΜΠΕΙ ΣΤΟ ΣΤΟΧΑΣΤΡΟ ΠΟΛΛΩΝ ΑΝΘΡΩΠΩΝ ΣΤΗΝ ΠΙΟ ΚΡΙΣΙΜΗ ΗΛΙΚΙΑ ΤΗΣ ΖΩΗΣ ΤΟΥ ΠΟΣΟ ΣΩΣΤΟ ΕΙΝΑΙ ΑΥΤΟ; ΟΛΑ ΑΥΤΑ ΜΕ ΚΑΝΟΥΝ ΝΑ ΣΙΩΠΩ ΝΑ ΥΠΟΜΕΝΩ ΝΑ ΖΩ ΣΥΜΒΑΤΙΚΑ ΜΕ ΕΝΑΝ ΑΝΘΡΩΠΟ ΕΧΟΝΤΑΣ ΒΕΒΑΙΑ ΣΤΗΝ ΑΚΡΗ ΤΟΥ ΜΥΑΛΟΥ ΜΟΥ ΟΤΙ ΑΥΤΟ ΚΑΠΟΙΑ ΣΤΙΓΜΗ ΘΑ ΑΛΛΑΞΕΙ. </em></span></strong></p>
<p style="text-align: justify;"><strong><span style="color: #800080;"><em>ΑΓΑΠΑΩ ΤΟΝ ΑΝΤΡΑ ΜΟΥ ΘΕΛΩ ΝΑ ΕΙΜΑΙ ΜΑΖΙ ΤΟΥ ΓΙΑ ΑΥΤΟ ΚΑΙ ΘΕΛΩ ΝΑ ΤΟΥ ΔΩΣΩ ΧΡΟΝΟ ΝΑ ΣΚΕΦΤΕΙ ΟΜΩΣ ΕΙΝΑΙ ΦΟΡΕΣ ΠΟΥ ΔΕΝ ΑΝΤΕΧΩ ΚΑΙ ΠΟΝΑΩ ΤΟΣΟ ΠΟΛΥ ΑΥΤΟ ΣΥΜΒΑΙΝΕΙ ΕΔΩ ΚΑΙ 10 ΜΗΝΕΣ ΟΜΩΣ ΤΟΥΣ ΤΕΛΕΥΤΑΙΟΥΣ 3 ΜΗΝΕΣ ΤΑ ΣΗΜΑΔΙΑ ΑΠΟΜΑΚΡΥΝΣΗΣ ΕΙΝΑΙ ΕΝΤΟΝΑ ΣΥΖΗΤΗΣΕΙΣ ΓΙΝΟΝΤΑΙ ΠΑΡΑ ΠΟΛΛΕΣ ΓΙΑΤΙ ΕΓΩ ΤΙΣ ΠΡΟΚΑΛΩ ΚΑΙ ΨΑΧΝΟΜΑΙ… ΜΟΥ ΡΙΧΝΕΙ ΕΥΘΥΝΕΣ ΓΙΑ ΠΑΡΑ ΠΟΛΛΑ ΠΡΑΓΜΑΤΑ ΤΟΥ ΠΑΡΕΛΘΟΝΤΟΣ ΠΟΥ ΕΓΩ ΔΕΝ ΚΑΤΑΛΑΒΑ ΠΟΤΕ ΕΓΙΝΑΝ ΓΙΑΤΙ ΑΠΛΑ ΤΟΤΕ ΠΟΥ ΓΙΝΟΝΤΟΥΣΑΝ ΔΕΝ ΤΑ ΜΟΙΡΑΖΟΤΑΝ ΜΑΖΙ ΜΟΥ. ΑΥΤΗ ΕΙΝΑΙ Η ΚΑΤΑΣΤΑΣΗ ΑΝ ΔΙΑΒΑΣΕΙ ΚΑΠΟΙΟΣ ΑΥΤΟ ΤΟ ΜΑΙL ΑΣ ΜΟΥ ΔΩΣΕΙ ΚΑΠΟΙΕΣ ΣΥΜΒΟΥΛΕΣ ΓΙΑΤΙ ΕΔΩ ΠΟΥ ΖΟΥΜΕ ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΟΥΝ ΟΙ ΕΙΔΙΚΟΙ ΓΙΑ ΝΑ ΜΑΣ ΑΚΟΥΣΟΥΝ. </em></span></strong></p>
<p style="text-align: justify;"><strong><span style="color: #800080;"><em>ΧΡΙΣΤΙΝΑ </em></span></strong></p>
<p style="text-align: justify;"> </p>
<p><em><strong>Ο ψυχολόγος ομαδικός θεραπευτής, Δημήτρης Κατσαρός απαντά</strong></em></p>
<p style="text-align: justify;"> </p>
<p><span><img src="/contentfiles/katsaros.jpg" alt="" width="88" height="136" /></span></p>
<p style="text-align: justify;"><strong><span style="color: #800080;"><em><br /></em></span></strong></p>
<p style="text-align: justify;"> </p>
<div style="text-align: justify;">Αγαπητή αναγνώστρια:</div>
<p style="text-align: justify;"> </p>
<div style="text-align: justify;">Είναι πολύ σημαντικό ότι συνειδητοποιείτε ξεχωριστά πως η διάλυση του γάμου σας μπορεί να έχει επίπτωση σε σας και πως θα μπορούσε να έχει επίπτωση στο παιδί σας. Αυτό σας ξεμπερδεύει όσον αφορά στις δικές σας επιθυμίες και ανάγκες από αυτές της κόρης σας και δεν βαραίνει το παιδί με ευθύνες του δικού σας ρόλου. Εξίσου σημαντικό όταν διεκδικείτε τη συνέχεια της σχέσης σας είναι να διαχωρίσετε τις γνώμες των άλλων από τις δικές σας ανάγκες. Δηλαδή όταν συζητάτε με το σύζυγό σας να μιλάτε εσείς για σας και τα δικά σας θέλω χωρίς να φοβάστε πως από αυτά εξαρτάται και το "τί θα πείτε στη συνέχεια σε κάποιο τρίτο". Μ'αυτό τον τρόπο νιώθετε σημαντικά λιγότερο άγχος, ξεμπουκώνετε συναισθηματικά και γίνεστε πιο ξεκάθαρη στον εαυτό σας και το σύζυγό σας. Αν παλεύετε ταυτόχρονα για την εικόνα της καλής οικογένειας και την ανάγκη σας να είστε μέσα σε μια οικογένεια τότε το προσωπικό σας κίνητρο δεν περνά ακέραιο, μα όπως πολύ σωστά θέσατε μοιάζει σαν μια αποφυγή του να μπει η οικογένεια "στο στόχαστρο". Αυτό δε μοιάζει και πολύ συναισθηματικό και άρα δεν φαίνεται ξεκάθαρα το κίνητρο και η αγάπη σας. Το προσωπικό κίνητρο και η αγάπη είναι άλλωστε αυτά που σας έφεραν κοντά και σας ένωσαν εξ αρχής.</div>
<p style="text-align: justify;"><strong><span style="color: #800080;"><em><br /></em></span></strong></p>