Νίκος Ρωμανός: o επαναστάτης εγγονός του Νάσιουτζικ κάνει απεργία πείνας

<div><em>«Ξαφνικά άκουσα ένα μπαμ»</em> έλεγε το 2008 ο 21χρονος σήμερα <strong>Νίκος Ρωμανός</strong>, ο οποίος σήμερα κρατείται ως υπόδικος στις φυλακές του Αυλώνα για συμμετοχή σε τρομοκρατική οργάνωση και ληστεία. Περιέγραφε το πώς αιφνιδιάστηκε από τη δολοφονία του κολλητού του <em>Αλέξανδρου Γρηγορόπουλου</em> στα Εξάρχεια, όπου είχαν πάει οι δυο τους για να φάνε ένα σάντουιτς. Η κατάθεση που έδωσε, στα 15 του χρόνια, καθώς ήταν ο κύριος αυτόπτης μάρτυρας της δολοφονίας, είχε κάνει τότε τον γύρο του κόσμου, αφού με απρόσμενο για την ηλικία του θάρρος υποστήριζε ότι <em>«ο φίλος μου δεν δολοφονήθηκε, εκτελέστηκε εν ψυχρώ»</em>από τους δύο αστυνομικούς. Στις δίκες που ακολούθησαν δεν εμφανίστηκε ως μάρτυρας και τα ίχνη του χάθηκαν επί χρόνια. Ολοι συμφωνούν ότι αυτή η υπόθεση τον σημάδεψε και πιθανότατα τον οδήγησε σε δρόμους έντονης αμφισβήτησης του συστήματος.</div>
<div><br />Από τότε πολλά έχουν αλλάξει για τον Ν. Ρωμανό, γόνο αστικής οικογενείας με ασυνήθιστες δικαστικές περιπέτειες. Είναι εγγονός του <em>Αθανάσιου Νάσιουτζικ</em> (γνωστός για τη μεγάλη δικαστική περιπέτεια) και γιος της συγγραφέως <strong>Παυλίνας Νάσιουτζικ</strong>.
<p>Γιος της συγγραφέως Παυλίνας Νάσιουτζικ, η οποία για πολλά χρόνια αποτελούσε μόνιμο «θαμώνα» στις κοσμικές στήλες και τα lifestyle έντυπα, ο νεαρός κατηγορούμενος βρισκόταν στις 6 Δεκεμβρίου του 2008 στη συμβολή των οδών Τζαβέλλα και Μεσολογγίου, δίπλα στον Αλέξη, και ήταν ο βασικός μάρτυρας κατηγορίας στη δίκη των ειδικών φρουρών Επαμεινώνδα Κορκονέα και Βασίλη Σαραλιώτη.</p>
<p> </p>
<p>Καλοαναθρεμμένο παιδί των βορείων προαστίων, ο Νίκος Ρωμανός μεγάλωσε στο Ψυχικό και για αρκετά χρόνια έκανε μαθήματα πιάνου υπό την επίβλεψη γνωστής Ελληνίδας σοπράνο. Η μητέρα του, Παυλίνα Νάσιουτζικ, γνωστή στους κοσμικούς κύκλους για τα best seller με τα «φανταχτερά» εξώφυλλα -«Μύκονος Μπλουζ», «Μαμάδες βορείων προαστίων»- βρήκε στο πρόσωπό του το «φάρμακο» για την κατάθλιψη! Οπως η ίδια είχε δηλώσει σε παλαιότερη συνέντευξή της στην εφημερίδα «Φιλελεύθερος» της Κύπρου, την κατάθλιψη από την οποία υπέφερε τής προκάλεσε η δεκαετούς διάρκειας δικαστική περιπέτεια του πατέρα της, ο οποίος κατηγορήθηκε για την άγρια δολοφονία του συγγραφέα Θανάση Διαμαντόπουλου με 97 σφυριές τον Σεπτέμβριο του 1984.</p>
<p> </p>
<p>Ο κατηγορούμενος Αθανάσιος Νάσιουτζικ, πρώην πρόεδρος της Εταιρίας Ελλήνων Λογοτεχνών και παππούς του Νίκου Ρωμανού, καταδικάστηκε στην αρχή σε ισόβια, αθωώθηκε στη συνέχεια δύο φορές λόγω αμφιβολιών, δικάστηκε ξανά το 1993 και τελικώς αποφυλακίστηκε με βούλευμα του Συμβουλίου Πλημμελειοδικών Πειραιά τον Απρίλιο του 1995. Η Παυλίνα Νάσιουτζικ δεν σταμάτησε ούτε στιγμή να πιστεύει στην αθωότητά του, ενώ η υπόθεση ήταν για πολλά χρόνια το αγαπημένο δικαστικό θρίλερ των εφημερίδων. Ο πατέρας της ήταν για εκείνη ένας άνθρωπος που διασύρθηκε άδικα. «Ενας άνθρωπος που μου έχει σταθεί και μου στέκεται απίστευτα. Τα βράδια δεν κοιμάται, αν δεν ακούσει το ασανσέρ, αν δεν είναι βέβαιος ότι γύρισε ο γιος μου» τόνισε στην ίδια συνέντευξη.</p>
<p> </p>
<p>Η ίδια επισκέφθηκε πολλές φορές τον πατέρα της στη φυλακή, «εκεί που όλοι ήταν πολύ συμπαθητικοί» και έδωσε τη δική της εκδοχή για την υπόθεση που συγκλόνισε το πανελλήνιο, μέσα από το αυτοβιογραφικό βιβλίο της «Τόσο λίγη αλήθεια», το οποίο εκδόθηκε πριν από λίγα χρόνια. «Διάλεξα να πιστέψω στο πρόσωπο του πατέρα που μου διάβαζε “Ολιβερ Τουίστ”, όταν ήμουν άρρωστη στο κρεβάτι, μου έφερνε ζάχαρη και σοκολάτα όταν ξυπνούσα από εφιάλτη και περίμενε όλο αγωνία στο παράθυρο να γυρίσω από το φροντιστήριο, με αχνιστή από τα χέρια του την καρμπονάρα» έγραψε. Στο βιβλίο της θυμήθηκε ξανά την ημέρα που έκλεινε τα 18 και έμαθε ότι ο πατέρας της κατηγορείται για φόνο. Ημέρα που «σημάδεψε» όλη την υπόλοιπη ζωή της μέχρι τη γέννησή του γιου της Νίκου.</p>
Δεν αρνήθηκε ποτέ τη συμμετοχή του στην υπόθεση με τη διπλή ένοπλη ληστεία στον Βελβεντό και την απαγωγή του οδοντιάτρου, ωστόσο δεν έχει δεχθεί τη σχέση του με την οργάνωση Συνωμοσία Πυρήνων της Φωτιάς, της οποίας σύμφωνα με το κατηγορητήριο είναι μέλος. Αυτή την περίοδο ο Ν. Ρωμανός αποδεικνύει ότι δεν είναι ένας συνηθισμένος νεαρός και ξαφνιάζει ακόμη με τις κινήσεις του.</div>
<div> </div>
<div><strong>Ο γάμος και</strong><strong> οι εξετάσεις</strong></div>
<div>Στις 8 Αυγούστου 2014 ο Ν. Ρωμανός παντρεύτηκε τη 18χρονη <strong>Β.Ν.</strong> Η ημερομηνία για τον πολιτικό γάμο μέσα στις φυλακές – η κοπέλα δεν είναι έγκλειστη -, τον οποίο τέλεσε ο δήμαρχος Αυλώνα, ορίστηκε ύστερα από πολλές αναβολές και πιέσεις για να βρεθεί η ημερομηνία. Σε ένα γραφείο της διεύθυνσης των φυλακών Αυλώνα έγινε η τελετή, σε συγκινητικό κλίμα. Μετά τα γλυκά και τα κεράσματα οι δύο οικογένειες συνέφαγαν εκτός φυλακής.</div>
<div><br />Η σχέση των δύο νέων είχε αρχίσει έξω από τη φυλακή και προτού ο Νίκος (εδώ και 14 μήνες) κρατηθεί για τη γνωστή υπόθεση στον Βελβεντό, ωστόσο βρέθηκε αποτύπωμά του σε «γιάφκα» στη Νέα Ιωνία Βόλου σύμφωνα με νεότερη δικαστική κρίση στο στάδιο της προδικασίας. Τους προηγούμενους μήνες η σημερινή σύζυγός του τον επισκεπτόταν στον Αυλώνα τα Σαββατοκύριακα.</div>
<div><br />Η εφετινή χρονιά όμως σηματοδοτείται για τον έγκλειστο και από άλλο ένα γεγονός. Υστερα από πολλά ξενύχτια όπου διάβαζε για τις εξετάσεις που έδωσε μέσα από τις φυλακές, πέρασε με επιτυχία στα ΤΕΙ Αθήνας, στο Τμήμα Διοίκησης Επιχειρήσεων (Τμήμα Υγείας). Η διαδικασία των εξετάσεων μοιάζει με τις πανελλήνιες: σε ειδικό εξεταστικό κέντρο στις φυλακές τα θέματα αποσφραγίζονται ενώ υπάρχει επίβλεψη από επιτηρητές.</div>
<div><br />Από την αίτηση που έχει καταθέσει ο απόφοιτος ιδιωτικού σχολείου κρατούμενος στο αρμόδιο Συμβούλιο Φυλακών φαίνεται ότι έχει διάθεση να παρακολουθήσει τα μαθήματα με όποιον τρόπο του επιτρέπεται. Ζητεί επίσης τη μη μεταγωγή του στη Λάρισα και εναλλακτικά την κράτησή του στον Κορυδαλλό, καθώς αναφέρει ότι επιθυμεί να παρακολουθήσει τα μαθήματα και γι' αυτό αιτείται χορήγηση εκπαιδευτικής άδειας. Σύμφωνα με τον κανονισμό, είναι 24ωρη, ο φοιτητής-κρατούμενος παρακολουθεί τα μαθήματα και επιστρέφει το βράδυ στο κελί του.</div>
<div> </div>
<div><strong>Η δίκη και οι «αιχμές»</strong><strong> του εισαγγελέα</strong></div>
<div>Η εν εξελίξει δίκη με κατηγορούμενο τον <strong>Νίκο Ρωμανό</strong> και άλλους 11 βρίσκεται στο στάδιο της αγόρευσης των συνηγόρων. Το κατηγορητήριο τον περιγράφει ως επικίνδυνο, αλλά όσοι τον έχουν γνωρίσει τον χαρακτηρίζουν επιθετικό και ανήσυχο για τα κοινωνικά θέματα.</div>
<div><br />Αίσθηση έχει προκαλέσει η αγόρευση του εισαγγελέα έδρας κ. <strong>Γρηγόρη Πεπόνη</strong>, πρώην οικονομικού εισαγγελέα: <em>«Δεν θα γίνω μπαλωματής και γεφυροποιός ώστε να θεραπεύσω τα κενά και τις πλημμέλειες της προδικασίας, αστυνομικής και ανάκρισης… Πρώτη φορά βλέπω ληστεία που να αφήνουν τους ομήρους ελεύθερους, κατά δε την καταδίωξη, ενώ είχαν το επάνω χέρι διαθέτοντας βαρύ οπλισμό, ούτε πυροβόλησαν τους αστυνομικούς που τους καταδίωκαν ούτε χρησιμοποίησαν τον όμηρο σαν ασπίδα για να διαφύγουν…».</em> Στη συνέχεια δήλωσε πως <em>«από κανένα στοιχείο δεν μου προκύπτει ότι αποδεικνύεται η κατηγορία για συγκρότηση και ένταξη σε τρομοκρατική ομάδα»</em>.</div>
<div><br /><span>Ο δικηγόρος του χαρακτήρισε </span><em>«πανδαισία»</em><span> την αγόρευση αυτή. Ολόκληρο το κείμενο δημοσιοποιήθηκε από αντιεξουσιαστικά blogs και όχι μόνο.</span><br /><br /><br />
<div><strong><br />«Αντάρτες»<br />Οι στίχοι του Λειβαδίτη</strong><br />Τα κείμενα του Ν. Ρωμανού μέσα από τις φυλακές δείχνουν ότι ο φίλος του Γρηγορόπουλου εξακολουθεί να οραματίζεται έναν άλλο κόσμο αμφισβητώντας έντονα το άδικο κράτος και τις δυνάμεις καταστολής. Οταν συνελήφθη στην Κοζάνη, τα σημάδια άγριας κακοποίησης ήταν εμφανή στο πρόσωπό του. Στην πρώτη ημέρα της δίκης του ξεκαθάρισε: <em>«Είμαστε αντάρτες πόλεων…».</em> Είναι γνωστός και από εκείνο το κείμενο που άρχιζε με στίχους του ποιητή <em>Τάσου Λειβαδίτη:</em> <em>«και κάποτε θα σας πω πόσο πολύ σας αγάπησα… μόνο που πρέπει να με βρείτε τον ίδιο προσωπικά»</em>.</div>
<div><br />Στην ερώτηση του «Βήματος» προς τον δικηγόρο του κ. <strong>Φραγκίσκο Ραγκούση</strong> ποιες είναι οι θέσεις του για την εν εξελίξει υπόθεση, απάντησε: <em>«Ο πελάτης μου, ακηδεμόνευτη και ελεύθερη προσωπικότητα, διατηρεί το δικαίωμα να εκφράζεται μόνον όταν και όποτε αποφασίζει αυτός»</em>. Πράγματι, στον Ν. Ρωμανό δεν αρέσουν οι συνεντεύξεις ούτε οι δημόσιες δηλώσεις, έχει μάλιστα κάνει ειδικές αναφορές στις ψεύτικες εικόνες των ΜΜΕ.</div>
<div> </div>
</div>
<div> </div>
<div> </div>
<div>Η Απεργία πεινας</div>
<div> </div>
<div>
<div class="prologue">
<p>Απεργία πείνας ξεκινά ο Νίκος Ρωμανός στη δικαστική φυλακή Κορυδαλλού από τη Δευτέρα 10 Νοεμβρίου, όπως προαναγγέλλει ο ίδιος σε επιστολή του.</p>
<p>Ο κατηγορούμενος για τη ληστεία στο Βελβεντό, επέλεξε το συγκεκριμένο τρόπο για να διαμαρτυρηθεί, επειδή δεν εγκρίνονται οι άδειες που αιτείται προκειμένου να παρακολουθήσει μαθήματα στην πανεπιστημιακή σχολή που έχει περάσει.</p>
</div>
<div class="body">
<p>Αναλυτικά, η επιστολή του Νίκου Ρωμανού, που αναρτήθηκε στην ιστοσελίδα <a title="" href="https://athens.indymedia.org/post/1533750/" target="_blank">indymedia</a>, έχει ως εξής:</p>
<p>"ΚΕΙΜΕΝΟ ΕΝΑΡΞΗΣ ΑΠΕΡΓΙΑΣ ΠΕΙΝΑΣ</p>
<p>Ασφυξία για μια ανάσα ελευθερίας.</p>
<p>Την περασμένη άνοιξη έδωσα πανελλήνιες εξετάσεις μέσα από τη φυλακή και πέρασα σε μια πανεπιστημιακή σχολή στην Αθήνα. Με βάση τους δικούς τους νόμους, λοιπόν, από τον Σεπτέμβρη δικαιούμαι να αρχίσω να παίρνω εκπαιδευτικές άδειες από τη φυλακή για να παρακολουθώ το πρόγραμμα της σχολής.</p>
<p>Όπως είναι λογικό, οι αιτήσεις που έχω κάνει έχουν καταλήξει στα αζήτητα, γεγονός που με οδηγεί να διεκδικήσω αυτό το αίτημα με οδόφραγμα το σώμα μου.</p>
<p>Σε αυτό το σημείο είναι απαραίτητο να ξεκαθαρίσω το πολιτικό μου σκεπτικό ώστε να μπει ένα πλαίσιο γύρω από την επιλογή που πραγματοποιώ.</p>
<p>Οι νόμοι, εκτός από εργαλεία ελέγχου και καταστολής, αποτελούν ταυτόχρονα και μια διατήρηση ισορροπιών ή αλλιώς αυτό που επιγραμματικά ονομάζουμε κοινωνικά συμβόλαια, αντανακλούν κοινωνικοπολιτικούς συσχετισμούς και διαμορφώνουν τμηματικά ορισμένες θέσεις διεξαγωγής του κοινωνικού πολέμου.</p>
<p>Γι’ αυτό και η επιλογή που κάνω θέλω να είναι όσο το δυνατόν πιο ξεκάθαρη: δεν υπερασπίζομαι τη νομιμότητά τους· αντίθετα, απευθύνω έναν πολιτικό εκβιασμό ώστε να κερδίσω ανάσες ελευθερίας από την ισοπεδωτική συνθήκη του εγκλεισμού.</p>
<p>Σε αυτό το σημείο ανοίγει ένα ζήτημα που αφορά τις διεκδικήσεις μας σε καθεστώς αιχμαλωσίας. Είναι δεδομένο πως αντιφάσεις πάντα υπήρχαν και θα υπάρχουν σε τέτοιες συνθήκες. Εμείς, για παράδειγμα, συμμετείχαμε στη μαζική απεργία πείνας των κρατουμένων ενάντια στο νέο νομοσχέδιο ενώ είμαστε φανατικοί εχθροί όλων των νόμων· αντίστοιχα πολλοί σύντροφοι έχουν διαπραγματευτεί με οδόφραγμα το σώμα τους τους όρους του εγκλεισμού τους («παράνομες» προφυλακίσεις, άρνηση σωματικού ελέγχου, παραμονή σε μία φυλακή), και πολύ καλά έκαναν.</p>
<p>Το συμπέρασμα λοιπόν είναι ότι, από τη συνθήκη που βρισκόμαστε, πολλές φορές είμαστε αναγκασμένοι να μπούμε σε ένα στρατηγικό πόλεμο θέσεων που είναι αναγκαίο κακό εδώ που βρισκόμαστε.</p>
<p>Με αυτή μου την επιλογή, τα πολιτικά χαρακτηριστικά της οποίας συγκεκριμενοποιούνται στον ίδιο τον τίτλο του κειμένου, δίνεται η δυνατότητα να ανοίξει ένα μέτωπο αγώνα σε μια χρονική συγκυρία ιδιαίτερα κρίσιμη για όλους μας.</p>
<p>«Ακριβώς, η ποίηση είναι η τέχνη του ατόφιου. Είναι αυτή που παραμένει ανυπότακτη, όταν η τάξη του διαφανούς έχει υποτάξει όλα τα άλλα είδη του λόγου. Όταν οι λέξεις έχουν προσεκτικά απολυμανθεί και στολιστεί σα μαρκησίες της αυλής, αφού θα καταλήξουν στο κρεβάτι του πρίγκιπα, όσο κι αν αυτό τις τρομάζει, και θα παραστήσουν τις σεμνές, θα υποκριθούν ότι έχουν αρετές που έχουν χάσει από καιρό στο βούρκο του συμβιβασμού και της εκπόρνευσης. Η ποίηση ή είναι ασυμβίβαστη ή δεν είναι τίποτα». (Ζαν-Μαρκ Ρουγιάν)</p>
<p>Συντρόφισσες και σύντροφοι, εδώ και καιρό μας εγκλωβίζουν. Από τα αστυνομικά μπλόκα και τα αντιτρομοκρατικά πογκρόμ, στα συμβούλια των οικονομολόγων που εξοντώνουν όσους δε χωράνε στις στατιστικές τους. Από τους έλληνες βιομηχάνους που αντιστέκονται στην επέλαση των πολυεθνικών κολοσσών στηρίζοντας τον όψιμο σοσιαλισμό του ΣΥΡΙΖΑ, στο καθεστώς έκτακτης ανάγκης, με πολιτικούς που προβάρουν το κοστούμι του υπερ-πατριώτη πάντα δουλικού για το καλό του τόπου, από τους μπάτσους και το στρατό που εξοπλίζονται με όπλα τελευταίας τεχνολογίας για την καταστολή εξεγέρσεων, στις φυλακές υψίστης ασφαλείας.</p>
<p>Ας πούμε τα πράγματα με τ’ όνομά τους: αν κάτι εκμεταλλεύεται το κράτος, αυτό δεν είναι άλλο από την αδράνεια που πλέον έχει μονιμοποιηθεί ως μια φυσιολογική συνθήκη.</p>
<p>Σε λίγο θα είναι πια αργά, και η εξουσία με το μαγικό ραβδί της θα δίνει έλεος μόνο σε όσους γονατίζουν υποτακτικά μπροστά στην παντοδυναμία της.</p>
<p>Το σύστημα οραματίζεται ένα μέλλον όπου οι επαναστάτες θα θάβονται ζωντανοί σε «καταστήματα κράτησης εντατικού σωφρονισμού», μέσα στα οποία θα επιχειρείται η σωματική, ψυχική και ηθική καταστροφή τους.</p>
<p>Ένα πρωτότυπο μουσείο ανθρώπινης φρίκης όπου τα ζωντανά εκθέματα θα έχουν κρεμασμένη πάνω τους την ταμπέλα «παραδείγματα προς αποφυγή», ανθρώπινα πειραματόζωα πάνω στα οποία θα δοκιμαστούν όλες οι σαδιστικές προθέσεις της εξουσίας.</p>
<p>Ο καθένας απαντάει στα διλήμματα και κάνει τις επιλογές του. Ή θεατές σε απομονωμένες πολυθρόνες μιας ευνουχισμένης ζωής ή δράστες των γεγονότων που διαμορφώνουν την εξέλιξη της ιστορίας.</p>
<p>Εκείνο το βράδυ με το βλέμμα καρφωμένο στον ορίζοντα είδαμε πολλά αστέρια να πέφτουν διαγράφοντας τις δικές τους χαοτικές διαδρομές. Κι εμείς μετρούσαμε και ξαναμετρούσαμε, κάναμε ευχές, υπολογίζαμε τις πιθανότητες. Το ξέραμε ότι η επιθυμία μας για μια ελεύθερη ζωή έπρεπε να περάσει πάνω από όλα όσα μας καταπιέζουν, μας δολοφονούν, μας καταστρέφουν, γι’ αυτό βουτήξαμε στο κενό, όπως ακριβώς τα αστέρια που βλέπαμε να πέφτουν.</p>
<p>Από τότε άπειρα αστέρια πέσαν, μπορεί να ήρθε η ώρα να πέσει και το δικό μας, ποιος ξέρει; Αν είχαμε έτοιμες τις απαντήσεις δε θα γινόμασταν αυτό που είμαστε αλλά ιδιοτελή καθάρματα που θα διδάσκαμε στους ανθρώπους τρόπους να γίνουν τρωκτικά που τρώγονται μεταξύ τους όπως κάνουν σήμερα.</p>
<p>Τουλάχιστον εμείς παραμένουμε ακόμα απόλυτοι και πεισματάρηδες όπως οι άνθρωποι της πάστας μας. Και όσοι από εμάς με έναν πόνο έκλεισαν τα μάτια τους και ταξίδεψαν μακριά, παραμένουν με το βλέμμα κολλημένο σε εκείνον το βραδινό ουρανό που κοιτάζαμε και εμείς. Και μας βλέπουν να πέφτουμε, αστέρια όμορφα και λαμπερά. Τώρα ήρθε η σειρά μας. Τώρα πέφτουμε χωρίς δισταγμό.</p>
<p>Από τη Δευτέρα 10/11 ξεκινάω απεργία πείνας χωρίς να κάνω βήμα πίσω, με την αναρχία πάντα στην καρδιά μου.</p>
<p>Υπεύθυνο για κάθε μέρα απεργίας πείνας, και ό,τι συμβεί από εδώ και μπρος, είναι το συμβούλιο της φυλακής που αποτελείται από τον εισαγγελέα Νικόλαο Ποιμενίδη, τη διευθύντρια Χαραλαμπία Κουτσομιχάλη, καθώς και την κοινωνική λειτουργό.</p>
<p>ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΣΗΜΑΙΝΕΙ ΕΠΙΘΕΣΗ</p>
<p>ΥΓ. Προς όλους τους «αγωνιστές» των σαλονιών, τους επαγγελματίες ανθρωπιστές, τις «ευαίσθητες» προσωπικότητες της διανόησης και του πνεύματος: προκαταβολικά στα τσακίδια.</p>
<p align="left">Νίκος Ρωμανός</p>
</div>
</div>

Σχετικά άρθρα