<p style="text-align: justify;"><strong>Αναγνώστριά μας ρωτά: </strong></p>
<p style="text-align: justify;">Πώς πρέπει να συμπεριφερόμαστε σε έναν τσιγκούνη; </p>
<p>Αγαπητή αναγνώστρια. Στο ερώτημά σας απαντά ο ψυχολόγος- ομαδικός θεραπευτής, <strong>Δημήτρης Κατσαρός.</strong></p>
<p><strong><img src="/thumbnail?filepath=/contentfiles/photos/eidikoi/katsarosd.jpg&amp;amp;width=248" alt="Δημήτρης Κατσαρός" width="88" /></strong></p>
<div style="text-align: justify;" dir="ltr">Αγαπητή αναγνώστρια:</div>
<div style="text-align: justify;" dir="ltr"> </div>
<div style="text-align: justify;" dir="ltr">Η λέξη "χειρισμός" ακούγεται αρκετά επιθετική οπότε υποθέτω πως είστε θυμωμένη. Ο θυμός απέναντι σε μια αδυναμία την κάνει ακόμα πιο έντονη γιατί κάθε αδυναμία ή "ελάττωμα" αποτελεί μια έκφραση φόβου που δίνει την αίσθηση της ασφάλειας σ'αυτόν που φοβάται: Πρόκειται δηλαδή για μια άμυνα. Αν θέλετε να αλλάξει αυτός ο τρόπος συμπεριφοράς αρχικά θα πρέπει να τηρήσετε μια στάση παρατήρησης της συμπεριφοράς και των συναισθημάτων που σας προκαλεί. Μετά με ήρεμο τόνο να εξηγήσετε τη σχέση της συμπεριφοράς με το συναίσθημά σας: Δηλαδή τί και γιατί σας ενοχλεί. Τι αποτέλεσμα έχει σε σας. Προσπαθήστε να αποφύγετε χαρακτηρισμούς. Σκεφτείτε πως καθαρίζετε μια πληγή. Οι χαρακτηρισμοί είναι σαν να της πετάτε χώμα. Την πλένετε με νερό για να καθαρίσει, δηλαδή την παρατηρείτε, να δείτε πόσο βαθιά είναι και μετά να αποφανθείτε τί χρειάζεται για να επουλωθεί. Αν δε μπορείτε εσείς να το κάνετε μην κατηγορήσετε τον εαυτό σας. Απλά δεχτείτε πως μέχρι εκεί φτάνει η διάθεση ή/και η ικανότητά σας.</div>
<div style="text-align: justify;" dir="ltr"> </div>
<div style="text-align: justify;" dir="ltr">Διαβάστε επίσης : Πώς πρέπει να φερόμαστε σε έναν τσιγκούνη </div>
<div style="text-align: justify;" dir="ltr"> </div>
<div style="text-align: justify;" dir="ltr"><span>Ο τσιγκούνης άνθρωπος είναι μια ταμπέλα που μπαίνει σε κάποιον ο οποίος φοβάται κάτι πολύ συγκεκριμένο: Την έλλειψη, την ασυνέπεια, την ανεπάρκεια. Τρεις εκφράσεις που υποδηλώνουν "το μαύρο", δηλαδή την απουσία. Ο άνθρωπος που ονομάζουμε συνήθως τσιγκούνη είναι κάποιος που έχει φοβηθεί αλλά παρ'όλο το φόβο μπόρεσε σε κάποιο βαθμό να παρατηρεί και να μετατρέψει τον μεγάλο κίνδυνο σε "ψιλά". Τα "ψιλά" αυτά τα μέτρησε, τα ορθολόγησε, τα έβαλε σε κουτάκια και μπόρεσε να υπολογίσει τρόπον τινά πως να μην επαναληφθεί αυτή η έλλειψη. Με μέθοδο, έχει βρει ένα τρόπο, ένα μοτίβο, να την ξεπερνά, αποφεύγοντάς την. Ο σκοπός στην ουσία είναι ο έλεγχος και μέσα απ' αυτόν η προστασία από τον πόνο της έλλειψης ή ένδειας. Κάπου στην πορεία λοιπόν μέσα απ' αυτό το τραύμα που τον οδήγησε στη χρησιμότητα του να "υπολογίζει", άλλαξε τις προτεραιότητές του και από δημιουργικός έγινε επιφυλακτικός και αποταμιευτικός. Περισσότερο τον ενδιαφέρει δηλαδή να μη φοβάται παρά να απολαμβάνει (Οι όροι αυτοί είναι οικονομικοί και ψυχολογικοί ταυτόχρονα). Στην ουσία λοιπόν ένας άνθρωπος με τέτοιου είδους φόβο πρέπει να βρεθεί στη θέση να δει ότι υπάρχει μια αντιστοιχία αυτών που αποθησαυρίζει (τα οποία είναι εικόνες-υποσχέσεις) με την πραγματική τους αξία (το αντικείμενο των εικόνων, την τήρηση των υποσχέσεων). Αν έρθει σε επαφή με αυτή την πραγματικότητα που αποτελεί την ουσία των αντικειμένων που συσσωρεύει σιγά σιγά θα μαλακώσει και θα μπορέσει να επουλώσει το τραύμα που τον ανάγκασε να αμύνεται μ'αυτό τον τρόπο. Θέλει πολύ νοιάξιμο, υπομονή και φυσικά χωρητικότητα εκ μέρους αυτού που αποπειράται να τον αλλάξει γιατί η καχυποψία είναι συχνή σε τέτοιες περιπτώσεις και συνήθως αποκαρδιώνει τους γύρω του. Ένα εξαιρετικά συγκινητικό παράδειγμα είναι η ελληνική ταινία "Η κάλπικη λίρα".</span></div>