Η "κατάθλιψη" για τα περιττά κιλά: Λύσεις για να νιώσεις καλά

Αναγνώστριά μας ρωτά:
Γεια σας. Ειμαι 14 ετων. Αισθανομαι οτι πασχω απο καταθλιψη καθως ισχυουν ολα σχεδον τα συμπτωματα που αναφερατε Κατα τη γνωμη μου αυτο συνεβη λογω καποιων ασχημων βιωματων που εχω εξαιτιας του σωματικου μου βαρους, Πως μπορω να το ξεπερασω επισκεπτομαι ψυχολογο αλλα δεν με βοηθαει…
Στο ερώτημά σας απαντά η ψυχολόγος Κατερίνα Βαλαβανίδη. 
<img src="/thumbnail?filepath=/contentfiles/photos/eidikoi/psyxologoi/valavanidi.jpg&amp;width=248" alt="Kατερίνα Βαλαβανίδη" width="99" />
 
 
 
Αγαπητή Μαρία,
Καταρχήν καλό θα ήταν να διαπιστώσεις εάν όντως πάσχεις από κατάθλιψη. Μπορεί να αισθάνεσαι έντονη θλίψη και στεναχώρια αλλά να μην είναι απαραίτητα κατάθλιψη με την κλινική έννοια. Αυτό είναι κάτι που μόνο ένας ψυχολόγος μπορεί να εξακριβώσει και να επιβεβαιώσει. Δυστυχώς δεν μου δίνεις πολλά στοιχεία ώστε να μπορώ να δώσω μια πιο συγκεκριμένη απάντηση. Η εφηβεία, την οποία διανύεις, είναι ίσως μια από τις πιο δύσκολες συναισθηματικά ηλικίες στην ζωή του ανθρώπου. Είναι η περίοδος όπου το σώμα και η ψυχή παλεύουν να βγουν από το κουκούλι του παιδιού και να προσαρμοστούν σε μια πιο ενήλικη κατάσταση. Το σώμα αλλάζει , και αυτό μπορεί να είναι τρομακτικό πολλές φορές και να δημιουργεί μεγάλη εσωτερική ένταση και μπέρδεμα. Οι συνομήλικοι περνούν και αυτοί το ίδιο αλλά ίσως με έναν διαφορετικό τρόπο. Ίσως κάποιοι να είναι πιο έτοιμοι να καλωσορίσουν αυτή την αλλαγή. Ίσως κάποιοι κιόλας να προσπαθούν να την κάνουν να γίνει και πιο γρήγορα. Ίσως ο τρόπος τους να είναι να επιτίθενται σε κάποιον που αυτοί θεωρούν πιο ‘αδύναμο’ γιατί προβάλλουν πάνω του τις δικές τους ανασφάλειες. Εάν κάποιος είναι λίγο διαφορετικός, π.χ. έχει αυξημένο σωματικό βάρος, μπορεί να γίνει στόχος για τους άλλους, όχι γιατί έφτιαξε σε κάτι, αλλά γιατί αντιπροσωπεύει για αυτούς κάτι που και οι ίδιοι μπορεί να φοβούνται από τον εαυτό τους. Εσύ, που ίσως να το εισπράττεις (όλα αυτά είναι δικές μου υποθέσεις καθ’ότι όπως σου είπα δεν έχω πολλές πληροφορίες) είναι λογικό να νοιώθεις πολύ λυπημένη και μια απόρριψη. Αυτό το σώμα που τώρα διαμορφώνεται και περνάει αυτό το κρίσιμο στάδιο αλλαγής, μπορεί να γίνει και κάτι που να σε κάνει να νοιώθεις πολύ εκτεθειμένη απέναντι στους άλλους, οπότε όταν γίνεται στόχος, τα συναισθήματα να είναι ακόμα πιο έντονα και δυσάρεστα. Και αυτό, όντως μπορεί να οδηγήσει ακόμα και στην κατάθλιψη. Όμως υπάρχουν και κάποιοι σημαντικοί παράγοντες σε όλο αυτό. Π.χ. τι στάση κρατούν οι γονείς σου σε όλο αυτό. Φαντάζομαι για να πηγαίνεις σε ψυχολόγο θέλουν και αυτοί να σε βοηθήσουν. Αλλά αναρωτιέμαι αν νοιώθεις ότι σε αποδέχονται. Λες ότι δεν σε βοηθούν οι επισκέψεις στον ψυχολόγο. Αυτό όμως ίσως θα είχε νόημα να το μοιραστείς και με τον/την ίδιο/ίδια . Δηλαδή, να εκφράσεις πιο ανοιχτά αυτό το αίσθημα της απελπισίας και να το μοιραστείς και μαζί του/της. Ίσως να σε βοηθήσει περισσότερο από όσο νομίζεις. Και να βρείτε μαζί έναν τρόπο που θα είναι πιο βοηθητικός και για σένα. Μπορεί επίσης , αν εξακολουθείς για καιρό να αισθάνεσαι το ίδιο, να σκεφτείς το ενδεχόμενο ότι μπορεί να σου ταιριάζει κάποιος άλλος ψυχολόγος, αν και νομίζω ότι είναι σημαντικό να προσπαθήσεις να δουλέψεις και την σχέση σου με αυτόν που έχεις τώρα και να δείτε γιατί δεν σε βοηθάει η διαδικασία η οποία θα πρέπει να γνωρίζεις ότι μπορεί να διαρκέσει αρκετό καιρό και να πάρει χρόνο να αρχίσει κανείς να νοιώθει καλύτερα. Πάντως να ξέρεις πως ότι και αν συμβαίνει , δεν είναι δικό σου φταίξιμο. Το πρώτο βήμα είναι να προσπαθήσεις να αγαπήσεις τον εαυτό σου έτσι όπως είναι, γιατί του αξίζει, και μετά θα μπορέσει να έρθει η οποιαδήποτε αλλαγή.