<h3>Τον περασμένο Ιούνη, είχε ανακοινωθεί από την ΚΑΕ Άρης η επιστροφή του Νίκου Γκάλη η οποία χαιρετίστηκε μετά επαίνων και θριαμβολογιών. Για μια ομάδα που ταυτίστηκε με την έκρηξη του ελληνικού μπάσκετ, η αναβίωση στιγμών από το ένδοξο παρελθόν ήταν must κι ας φανέρωνε την αγωνία της διοίκησης να αποκτήσει επίφαση αξιοπιστίας ενόψει μιας (ακόμη) δύσκολης χρονιάς που θα ακολουθούσε.</h3>
<p><span class="newLetter">Ή</span><span>ταν η εποχή, που κυοφορούνταν μια ψευδαίσθηση συνύπαρξης του θρυλικού διδύμου Γκάλη – Γιαννάκη, καθώς προωθούνταν η επιλογή του «δράκου» για τη θέση του προπονητή. Χωρίς πρόγραμμα όμως και με μοναδική βάση συζήτησης το συναίσθημα και επικοινωνιακά μπαράζ, οι μνήμες παρέμειναν ξεθωριασμένες κάπου στις περασμένες δεκαετίες. </span><br /><br /><span>Τότε είχα επισημάνει, (σε άλλο μετερίζι), τις επιφυλάξεις μου για την «εκμετάλλευση» του ονόματος Γκάλη στο σημερινό αδύναμο διοικητικά Αρη. Ο Νίκος Γκάλης κάλυπτε το κενό του «ήρωα» που ενέπνεε σε μια περίοδο κατά την οποία η διοίκηση στερούνταν προσωπικοτήτων. Το «Τοτέμ» που πάντα ελκύει και συγκινεί υπό την αίρεση ότι θα έχει και μια ουσιαστική παρουσία στα κοινά. Τουλάχιστο έτσι νομίσαμε…</span><br /><br /><span>Η τελευταία επαφή του Νίκου Γκάλη με τον Αρη, ήταν στο πρώτο διεθνές τουρνουά με τη συμμετοχή του Παναθηναϊκού, της ΤΣΣΚΑ, της Μπάνβιτ προς τα τέλη Σεπτεμβρίου. Εκτοτε, δεν υπήρξε άλλη ενεργή ανάμειξη. Η σελίδα του στο facebook γέμιζε με φωτογραφίες ρετρό αλλά όχι κάποια επισήμανση από το παρόν. Τι συμβαίνει άραγε; Γιατί ο Γκάλης δεν επισκέπτεται το Αλεξάνδρειο, ή τι άλλαξε στις σχέσεις του με τη διοίκηση της ΚΑΕ; Μήπως γιατί εξ ορισμού η «επιστροφή» του ήταν περισσότερο προϊόν πρόσκαιρης συνεργασίας και αμοιβαίων συμφερόντων; Μήπως αθέτησε κάποια συμφωνία, η ΚΑΕ;  Ή μήπως, απλά ήταν μια συγκυριακή συνύπαρξη με ημερομηνία λήξης; Γιατί στην ανακοίνωση της ενεργοποίησης του Γκάλη εκεί το καλοκαίρι στα «κοινά», η διοίκηση της ΚΑΕ δήλωνε ευθέως «θα είναι μαζί μας για πάντα».</span><br /><br /><span>Ο χειρισμός στην υπόθεση Γκάλη, αλλά και στην προσέγγιση του Γιαννάκη για τη θέση του προπονητή από τη διοίκηση ήταν αφελής. Όταν διαλύθηκε ο καπνός που σήκωσε ο ενθουσιασμός από την ανακοίνωση της «ενεργοποίησης» του Γκάλη, τότε φάνηκε η έλλειψη οράματος από τους σημερινούς διοικούντες. Όχι επειδή δεν ήθελαν αλλά επειδή δεν μπορούσαν να υλοποιήσουν όσα υποσχέθηκαν. Αλλά αυτό το γνώριζαν εξαρχής. Και γι αυτό η παρουσία του Γκάλη ήταν απλώς το περιτύλιγμα σε ένα κενό κουτί. </span><br /><span>Σήμερα, περισσότερο από ποτέ, φαίνεται να πλησιάζει το σενάριο επιστροφής εμβληματικών προσωπικοτήτων στην ομάδα που θα αναλάβουν να της δώσουν όραμα. </span><br /><br /><span>Το sdna.gr είχε προαναγγείλει πρώτο την αποχώρηση του Γιάννη Ιωαννίδη (</span><a href="http://www.sdna.gr/gr/gnomes/dimitris-dragogias/article/3871/o-giannis-o-aris-kai-o-theos-nik/" target="_blank">δες εδώ</a><span>) από την πολιτική για να ενεργοποιηθεί με τα διοικητικά του Άρη ως υπόσχεση στον εαυτό του για την εξόφληση ενός γραμματίου που είχε υπογράψει εδώ και πολλά χρόνια.</span><br /><br /><span>Γνωρίζω ότι έχει τη διάθεση δεν ξέρω αν έχει το κουράγιο και την υπομονή να αντέξει τους κραδασμούς μιας επίπονης διαδικασίας που απαιτείται για την απεξάρτηση του Άρη από το σύνδρομο του θεαθήναι. </span><br /><br /><span>Στη δεκαετία του ’80 ο νεαρός τότε Ιωαννίδης κατόρθωνε να ελίσσεται για να ισορροπεί μεταξύ δυο εμβληματικών προσωπικοτήτων. Η παραλλαγή ενός déjà vu κάτω από άλλες συνθήκες και εποχές, επαφίεται αποκλειστικά και μόνο στην ικανότητά του να διοικήσει. Και κυρίως, το να πείσει, ότι η παρουσία εμβληματικών προσωπικοτήτων δεν θα χρησιμεύει μόνο για το στόλισμα της βιτρίνας αλλά θα λύσει πραγματικά προβλήματα που ταλανίζουν τον Άρη. sdna</span></p>