<div class="Section1">
<p class="30" style="text-align: justify;">Ο ψυχοθεραπευτής και συγγραφέας Στάνλει Σαπίρο μας απαντά δίνοντάς μας ένα παράδειγμα από την κλινική του εμπειρία. </p>
<p class="30" style="text-align: justify;">Αν και τα παιδιά λύνουν τις διαφορές τους και σταματάνε τους καυγάδες μόνα τους, κάποιες φορές δεν τα καταφέρνουν -ή δεν τους αρέσει η λύση που βρέθηκε- και ζητούν τη βοήθεια ενός μεγάλου. Ας δούμε τι μπορεί να γίνει, τότε.</p>
<p class="210" style="text-align: justify;">Τα παιδιά κάθονται απέναντι οχον ενήλικα και, πριν ξεκινήσουν να διηγούνται το τι συνέβη, ο ενήλικας τους εξηγεί τον μοναδικό, αλλά πολύ σημαντικό κανόνα του παιχνιδιού: Μόνο όποιος κρατάει ένα συγκεκριμένο αντικείμενο -π.χ. μια κουτάλα- μπορεί να μιλάει. Έτσι, ο ενήλικας δίνει πρώτα την κουτάλα στον Τί- μο. Ο Τίμος ξεκινά να διηγείται τα γεγονότα που σχετίζονταν με τον καυγά και να εξηγεί πώς ένιωσε. Ο ενήλικας ζητάει απ’ τον Τίμο να μιλάει όσο το δυνατόν πιο ήρεμα. Όταν το παιδί τελειώσει τη διήγησή του, ο ενήλικας το διαβεβαιώνει πως άκουσε προσεχτικά τα όσα του είπε – όχι μόνο τα λόγια, αλλά και τα συναισθήματα που εκδηλώθηκαν. Έτσι, ο ενήλικας λέει, π.χ.: “Ακούγεσαι σαν να σου άρεσε πολύ το παιχνίδι. ΤΗσουν, όμως, τόσο απορροφημένος που δεν κατάλαβες τι ήθελε ο Θωμάς από σένα. Αλλά καθώς αυτός σε χτύπησε, έφτασες να κλάψεις, και να θυμώσεις για τα καλά”.</p>
<p class="210" style="text-align: justify;">Μετά έρχεται η σειρά του Θωμά να πάρει την κουτάλα και να διηγηθεί τη δική του εκδοχή, η οποία σίγουρα θα διαφέρει από την πρώτη. Μετά ο ενήλικας αναφέρει και πάλι τι κατάλαβε από τα συναισθήματα του Θωμά. Εκεί φροντίζει να εξηγήσει ότι κατάλαβε για ποιό λόγο ο Θωμάς έφτασε να χτυπήσει τον αδερφό του. Αυτό θα μπορούσε να γίνει ως εξής:</p>
<p class="210" style="text-align: justify;">“Ήθελες, λοιπόν, να σταματήσει να φωνάζει ο Τίμος για να μπορέσεις να του μιλήσεις, αλλά καθώς αυτός δεν καθόταν να σ’ ακούσει, εσυ θύμωσες τόσο πολύ που τον χτύπησες”. Μετά ρωτάει τα παιδιά τι χρειάζονται για να ξαναβρουν το κέφι τους και να συνεχίσουν να παίζουν μαζί. Τις περισσότερες φορές αρκεί στα παιδιά να αισθανθούν ότι ο ενήλικας τα κατάλαβε κι ότι, τώρα, κανένας τους δεν είναι θυμωμένος, αφού κι αυτά κατάλαβαν ότι άλλο νόμιζε ο ένας κι άλλο ο άλλος. Κι ότι ο καθένας τους και δίκιο είχε αλλά και έφταιγε λίγο.</p>
</div>