Να γιατί οι “αναίσθητοι” επιβιώνουν πιο εύκολα !

<p style="text-align: justify;">Για να προκληθεί κατάθλιψη απαιτούνται τρεις παράγοντες:</p>
<p style="text-align: justify;">•  Πρώτον, το κύκλωμα που έχουμε κληρονομήσει, να είναι μέτριας ή κακής ποιότητας. </p>
<p style="text-align: justify;">•  Δεύτερον, οι ψυχοπιεστικές συνθήκες που μας τυχαίνουν να είναι υπερβολικές, ο εγκέφαλός μας δηλαδή να καταπονείται από πολλά γεγονότα που τον πιέζουν. Πολλά γεγονότα που απαιτούν αποφάσεις. Πολλές αναποδιές στη ζωή, οι οποίες μάλιστα, πρέπει να ξέρουμε ότι δρουν αθροιστικά. ΓΓ αυτό και συχνά οι ασθενείς μου λένε, ότι το τελευταίο γεγονός, πριν εμφανιστεί η κατάθλιψη, δεν ήταν και τόσο σημαντικό, όσο τα προηγούμενα που είχαν περάσει στο παρελθόν. Όμως φαίνεται το τελευταίο γεγονός έπαιξε τον ρόλο, που παίζει το κερασάκι στην τούρτα πριν αυτή καταρρεύσει.</p>
<p style="text-align: justify;">•Τρίτον, το οποίο βέβαια σχετίζεται άμεσα με το δεύτερο, ο χαρακτήρας μας. Η προσωπικότητά μας, η οποία προκαλεί υπερβολική ενεργοποίηση του κυκλώματος αυτού. Δηλαδή το να τα θέλουμε όλα τέλεια και επομένως να αγχωνόμαστε για πολλά πράγματα, για τα οποία φυσιολογικά, άλλοι άνθρωποι δεν αγχώνονται. Να είμαστε δηλαδή τελειοθηρικοί, να στενοχωριόμαστε για τις λεπτομέρειες.</p>
<p style="text-align: justify;">Αυτό είναι και το μόνο σημείο στο οποίο μπορούμε να επέμβουμε ψυχοθεραπευτικά. Αφού δεν μπορούμε να αλλάξουμε τα γονίδιά μας, αλλά ούτε και τις εξωτερικές συνθήκες της ζωής που μας πιέζουν ψυχολογικά. Επομένως το μόνο που μπορούμε να κάνουμε, είναι να γίνουμε λίγο πιο αναίσθητοι. Να μην αγχωνόμαστε για το κάθε τι που μας συμβαίνει, ειδικά μάλιστα όταν δεν μπορούμε να το επηρεάσουμε. Ακόμα χειρότερα βέβαια πολλοί στις μέρες μας αγχώνονται για κάτι, που φοβούνται ότι πρόκειται να τους επισυμβεί.</p>
<p style="text-align: justify;">Πρέπει δηλαδή να προσπαθήσουμε να αλλάξουμε, έστω και λίγο τον χαρακτήρα μας. Και βέβαια γνωρίζουμε, ότι το να κάνουμε σημαντικές αλλαγές στον τρόπο που αντιδρούμε στις καταστάσεις δεν είναι εύκολο. Το μόνο που μπορούμε να ελπίζουμε είναι μια μικρή έστω αλλαγή, που όμως μπορεί να μας γλιτώσει κάποιο μέρος της ψυχικής καταπόνησης, που μπορεί να παίζει κριτικό ρόλο, στην επιβάρυνση του συγκεκριμένου αυτού νευρωνικού κυκλώματος.</p>
<p style="text-align: justify;">Εν πάση ττεριπτώσει, για να κινητοποιήσω τους ασθενείς μου παρα την αλλαγή αυτή, τους τονίζω ότι η τελειοθηρία τους είναι εκείνη πα φταίει, που έφτασαν στην κατάθλιψη. Αν δεν προσπαθήσουν να αλλά ξουν τον τρόπο που αντιμετωπίζουν τα προβλήματά τους, θα χρειάζα νται για όλη τη ζωή τους την ενίσχυση των φαρμάκων.</p>
<p style="text-align: justify;">Βλέπετε άλλοι άνθρωποι χάνουν τον ύπνο τους, επειδή κάποιος τους γρατζούνισε το αυτοκίνητο. Απεναντίας άλλοι, μπορεί ένα μεγάλο τρακάρισμα, να το περάοουν επιφανειακά και να πουν: «δεν βαριέσαι λαμαρίνες είναι φτιάχνονται… εμείς να είμαστε καλά». Για να αντέξει τις αντιξοότητες της ζωής, απαιτείται να είστε και λίγο επιφανειακοί.  Να είστε λίγο πιο χοντρόπετσοι. Να μη σας αγγίζουν όλα και κυρίως να μη σας πληγώνουν.</p>
<p style="text-align: justify;">Μα δεν μπορώ να αλλάξω γιατρέ! Το αντιλαμβάνομαι και εγώ, αλλιως είναι πάνω από τις δυνάμεις μου.</p>
<p style="text-align: justify;"> -Τότε η άλλη εναλλακτική που έχετε, είναι να εγκαταλείψετε την απαιτητική ζωή σας και να πάτε να ζήσετε εκεί όπου οι απαιτήσεις τα μυαλού είναι μικρότερες. Να εγκαταλείψετε τη θέση σας στη χρηματιστηριακή εταιρεία, αφού δεν τα βγάζετε πέρα και να πάτε να γίνει ψαράς στο νησί. Έτσι ο εγκέφαλός σας αντί να χρειάζεται να επεξερ γάζεται χιλιάδες αστάθμητους και δύσκολα ελέγξιμους παράγοντα θα απασχολείται μόνο με τον καιρό. Κάνει καλό καιρό: θα βγαίνει για ψάρεμα. Έχει πολύ φουρτούνα: θα κάτσω σπίτι. Απλά πράγματα!</p>
<p style="text-align: justify;">Απόσπασμα από το βιβλίο "Ψυχιατρική Αλλιώς"</p>

Σχετικά άρθρα