<p><strong>Αναγνώστριά μας ρωτά: </strong></p>
<p style="text-align: justify;"><span>Καλησπέρα Είχα μια σχεση η οποία διήρκησε πέντε χρόνια κι εδώ κι ενάμιση χρόνο είμαστε χωρισμένοι Αυτόν τον ενάμιση χρόνο δεν σταματήσαμε να έχουμε επαφές μιλούσαμε και συναντιόμασταν σίγουρα μια φορά την εβδομάδα κι επομένως δεν έχουμε νιώσει ίσως την πραγματική απουσία ο ένας από τον άλλον Αυτό το διάστημα έχω γνωρίσει ένα καινούριο παιδί ο οποίος μου συμπεριφέρεται πάρα πολύ όμορφα Αλλά ο πρώην αν και εδώ κι ενάμιση χρόνο που βρισκόμασταν δεν ήθελε να ξαναήμασταν μαζί γιατί δεν θα μπορούσαμε να ήμασταν μαζί κι ας μη γελιόμαστε έκανε μια χαρά τη ζωή του βγαίνοντας όποτε ήθελε με τους φίλους του βλέποντας κι εμένα που δεν ήθελε να χάσει τώρα που τον άφησα για λίγο στην άκρη και πήρα την απόφαση να προχωρήσω τη ζωή μου μού λέει πως θέλει να είμαστε μαζί και πως συνειδητοποίησε πως δεν μπορει να φανταστεί τη ζωή του χωρίς να είμαι κι εγώ κομμάτι της Αγαπιόμαστε πάρα πολύ και η όλη η ιστορία μας έχει κρατήσει σχεδόν 7 χρόνια και είμαι μόλις 23 χρονών </span></p>
<p style="text-align: justify;"><span>Η διαίσθηση μου μού λέει πως με αυτόν τον άνθρωπο ίσως και να παντρευτούμε μια μέρα Αλλάζει όμως ο άνθρωπος Ή για ένα μικρό χρονικό διάστημα ζει στην ψευδαίσθηση απο καθαρά εγωισμό πως θα αλλάξει και μετά πάλι τα ίδια Ήταν μια όμορφη σχέση αλλά δεν ξέρω αν μπορεί να με γεμίσει πλέον και ναι δεν μου έφταναν οι 3 φορές φορές την εβδομάδα όπως τότε βρισκόμασταν ή που δεν πήγαμε πουθενά διακοπές ή έστω δεν αποκτούσαμε μαζί καινούριες εμπειρίες που θα είχαμε να θυμόμαστε Θα φύγει επίσης του χρόνου για στρατό και μετά ίσως για μεταπτυχιακό </span>Έχουμε συζητήσει για το πώς μπορει να λειτουργήσει αυτή η σχέση κι ενώ θέλω πάρα πολύ δεν ξέρω αν είναι σωστό όμως και το να φύγω δεν ξέρω αν θα μου βγει σε καλό Να γυρίσω όπως λέει η καρδιά μου ή πρέπει να προχωρήσω επειδή πρέπει κι επειδή αυτό μου λένε οι γύρω μου και τις περισσότερες φορές συμφωνώ </p>
<p style="text-align: justify;"><span>Στο ερώτημά σας απαντά ο ψυχολόγος- ομαδικός θεραπευτής <strong>Δημήτρης Κατσαρός. </strong></span></p>
<p style="text-align: justify;"><span><strong><img src="/thumbnail?filepath=/contentfiles/photos/eidikoi/katsarosd.jpg&amp;width=248" alt="Δημήτρης Κατσαρός" width="99" /></strong></span></p>
<div style="text-align: justify;">Αγαπητή αναγνώστρια:</div>
<div style="text-align: justify;"> </div>
<div style="text-align: justify;">Θέλω να εστιάσω στο σημείο του γράμματός σας που μιλάτε για τον άνθρωπο και αναρωτιέστε αν αλλάζει. Μετά αναρωτιέστε μήπως ξεγελά τον εαυτό του πως μπορεί ν'αλλάξει για να καταλήξει στο ότι δεν αλλάζει. Ο τρόπος με τον οποίο το θέτετε έχει κάτι υπαρξιακό μέσα του που νομίζω δεν έχει να κάνει μόνο με τη σχέση σας καθεαυτή, αλλά με την ανάγκη σας για ένα μπούσουλα. Στο τέλος του γράμματός σας αναρωτιέστε αν "είναι σωστό να φύγετε". Νομίζω πως αυτό που ψάχνετε είναι η σταθερότητα περισσότερο  απ'όλα. Τη σταθερότητα αυτή μπορείτε να τη βρείτε με το φίλο σας: Η μορφή αυτής της σταθερότητας έχει να κάνει με το χρόνο (7 χρόνια μαζί). Αλλά επίσης μπορείτε να βρείτε τη σταθερότητα στο να δοκιμάσετε καινούργια πράγματα αποκτώντας έτσι τη γνώση του αν τελικά "αλλάζει ο άνθρωπος ή όχι". Έτσι θα ξέρετε τί "είναι το σωστό", δηλαδή τί ταιριάζει σε σας ανάλογα με αυτό που μάθατε μέσα από τις εμπειρίες σας. Όπως και να'χει τη σταθερότητα που χρειάζεστε για να νιώσετε την ασφάλεια της σωστής επιλογής θα τη βρείτε όχι μόνο μέσα από τις επιλογές που κάνατε αλλά και δεχόμενη πως αφήσατε κάποια πράγματα "πίσω", δηλαδή πως δεν μπορούσατε να τα επιλέξετε όλα. Μη φοβάστε να πάρετε το ρίσκο όπως και να'χει. Είτε επιλέξετε να είστε με το φίλο σας είτε με κάποιον άλλο θα δείτε πως κάπου στο βάθος του χρόνου υπάρχει πάντα η ερώτηση "κι αν είχα διαλέξει κάτι άλλο;" </div>
<p style="text-align: justify;"><span><strong><br /></strong></span></p>
<p style="text-align: justify;"><span><br /></span></p>