Πρόωρη εκσπερμάτιση: Οι τρόποι θεραπείας

<p style="text-align: justify;"><strong>Τί είναι;<br /></strong><span>Η εκσπερμάτιση που επέρχεται νωρίτερα από το επιθυμητό είτε πριν, είτε αμέσως μετά από την κολπική διείσδυση, και προκαλεί ψυχική επιβάρυνση του ενός ή και των δύο συντρόφων. Το όριο του ενός λεπτού από τη διείσδυση δεν έχει γίνει ευρέως αποδεκτό. Υπάρχουν δύο τύποι: πρωτοπαθής και δευτεροπαθής. Η πρωτοπαθής παρουσιάζεται από την εφηβική ηλικία και συνεχίζεται μέχρι την ενήλικη ζωή, ενώ η δευτεροπαθής εμφανίζεται αργότερα στην ενήλικη ζωή μετά από μια περίοδο φυσιολογικής εκσπερμάτισης.</span></p>
<p style="text-align: justify;"><strong><strong><span>Γράφει ο Dr. Ιωάννης Ζούμπος, FEBU – Χειρουργός Ουρολόγος – Ανδρολόγος  </span></strong><br /><br />Πού οφείλεται;<br /></strong><span>Τα αίτια της πρωτοπαθούς πρόωρης εσπερμάτισης δεν έχουν γίνει τελείως γνωστά. Οι Masters και Johnson τη δεκαετία του '70 πίστευαν ότι τα αίτια είναι ψυχολογικά και σχετιζόμενα με το άγχος της σεξουαλικής απόδοσης. Αυτό δε γίνεται αποδεκτό σήμερα.  Είναι γεγονός ότι η παρατεταμένη αποχή ή η υπερβολική επιθυμία μπορεί να προκαλέσει επιτάχυνση της εκσπερμάτισης, αλλά το φαινόμενο δεν είναι επαναλαμβανόμενο. Ορισμένοι ερευνητές θεωρούν ότι οι πεϊκές αισθητικές νευρικές απολήξεις των πασχόντων έχουν μικρότερο ουδό ενεργοποίησης, ή ότι υφίσταται κάποια καθυστέρηση στην εγκεφαλική επεξεργασία των αισθητικών τους ερεθισμάτων.</span><br /><span>Η δευτεροπαθής πρόωρη εκσπερμάτιση μπορεί να οφείλεται σε υπερθυρεοειδισμό καθώς και σε φλεγμονές του προστάτη αδένα, αποτελώντας μάλιστα αρκετά συχνά το πρώτο σύμπτωμά τους.</span><strong><br /><br />Πώς γίνεται η διάγνωση;<br /></strong><span>Η διάγνωση στηρίζεται στο ιστορικό του ασθενή. Η μόνη αντικειμενική μέθοδος αξιολόγησης της βαρύτητας του προβλήματος είναι το χρονόμετρο (stopwatch), αλλά υπάρχει αντικειμενική δυσκολία στην κλινική εφαρμογή του. Πολλές φορές η συνέντευξη με τη σεξουαλική σύντροφο βοηθά στην αντικειμενικότερη εκτίμηση του προβλήματος.</span><br /><strong><br />Πώς θεραπεύεται;<br /></strong><span>Η θεραπεία είναι κατά κύριο λόγο συμπεριφορική και δευτερευόντως φαρμακευτική.</span><br /><span>Ο ασθενής διδάσκεται έναν ειδικό χειρισμό συμπίεσης της ουρήθρας στη ρίζα του πέους, έτσι ώστε να αναστέλλεται το αντανακλαστικό της εκσπερμάτισης. Βοηθά η χρήση τοπικών αναισθητικών σκευασμάτων στη βάλανο 15 λεπτά πριν την επαφή σε συνδυασμό με ανασταλτικές σκέψεις κατά την έναρξη της επαφής. Τα τοπικά σκευάσματα είναι σε μορφή κρέμας (Emla) ή σπρέυ (Xylocaine).</span><br /><span>Επί αποτυχίας χρησιμοποιούνται φαρμακευτικές ουσίες που ανήκουν στην κατηγορία των αντικαταθλιπτικών (SSRIs). Κυρίως χορηγείται η παροξετίνη (Seroxat), ενώ προσφάτως στις Η.Π.Α. έλαβε έγκριση με αυτή την ένδειξη η ουσία δαποξετίνη. </span><br /><span>Αν ο ασθενής εμφανίζει έντονα αγχώδη φαινόμενα συνιστάται και ψυχιατρική εκτίμηση.</span></p>

Σχετικά άρθρα