Μοναξιά: Λόγοι μια γυναίκα δε βρίσκει σχέση

<p><span style="font-size: small;"><strong>Aναγνώστριά μας ρωτά: </strong></span></p>
<p style="text-align: justify;"><span style="font-size: small;">Καλησπέρα σας Σας γράφω γιατί αντιμετωπίζω πρόβλημα με έναν φίλο Είμαι 30 χρονών και δεν έχω σχέση εδώ και 4 χρόνια Με τον φίλο αυτό γνωριστήκαμε πριν 5 χρόνια όταν κατέβηκα στην πόλη μου για τις διακοπές του καλοκαιριού Εκείνος έδειξε ερωτικό ενδιαφέρον από τον πρώτο καιρό της γνωριμίας μας εγώ όμως τον απέρριψα Άλλωστε ήμουν ήδη σε σχέση Όλα αυτά τα χρόνια είχαμε επικοινωνία και η σχέση μας διατηρήθηκε σε φιλικό επίπεδο Από την πλευρά μου απέφευγα τις πολύ συχνές επαφές μαζί του γιατί δεν ήθελα να του δίνω θάρρος Την περασμένη εβδομάδα ξαναπήγα στην πόλη μου να δω τους γονείς μου Εκείνος το έμαθε σημειωτέον ότι ζούμε στην ίδια γειτονιά και μου ζήτησε να βγούμε Βγήκαμε περάσαμε καλά και στο τέλος της συνάντησης εκείνος μου αποκάλυψε πως εξακολουθεί να με βλέπει ερωτικά και πως θα ήθελε να ξαναπροσπαθήσει να με προσεγγίσει και να προχωρήσουμε τη σχέση μας ένα βήμα πιο πέρα Μου είπε επίσης πως είχε μια σχέση που κράτησε λίγο και έληξε πριν το καλοκαίρι οπότε από το φθινόπωρο άρχισε να ξανασκέφτεται την περίπτωσή μας και να θέλει να με πλησιάσει ξανά ερωτικά Και πως 5 χρόνια μετά που είμαστε πιο μεγάλοι και πιο ώριμοι εκείνος είναι 36 θα το χειριστούμε και οι δύο διαφορετικά Ξέχασα να αναφέρω πως σε όλη τη διάρκεια της συζήτησής μας εκείνο το απόγευμα μου μιλούσε για σχέσεις και γάμους συνεπώς κατάλαβα πού το πήγαινε </span></p>
<p style="text-align: justify;"><span style="font-size: small;">Ομολογώ πως με ξάφνιασε γιατί είχα πειστεί πως δεν με βλέπει πια ερωτικά πως μετά από τόσα χρόνια το ερωτικό συναίσθημά του για μένα έχει ξεθυμάνει και πως προσπαθεί να προχωρήσει στη ζωή του Τον απέρριψα ξανά γιατί ειλικρινά δεν ένιωσα ποτέ τίποτα περισσότερο για εκείνον Είναι ένας καλός μου φίλος και τίποτα παραπάνω Είναι καλός άνθρωπος και κάνουμε καλή παρέα αν και τα ενδιαφέροντά μας δεν ταιριάζουν και πολύ μερικές φορές ομολογώ πως τον βρίσκω μονότονο και αρχίζω να βαριέμαι </span></p>
<p style="text-align: justify;"><span style="font-size: small;">Μου δείχνει συνεχώς ότι με θαυμάζει και ότι μαζί μου μαθαίνει συνεχώς καινούρια πράγματα και γίνεται καλύτερος έχω κάνει περισσότερες σπουδές από εκείνον διαβάζω πολύ έχω πιο πνευματικά και καλλιτεχνικά ενδιαφέροντα Το χειρότερο όμως είναι πως οι γονείς μου ειδικά ο πατέρας μου τον έβλεπαν με καλό μάτι όλα αυτά τα χρόνια και μου λένε πως δεν θα βρίσκω κάθε μέρα τέτοιους ανθρώπους και πως ίσως διώχνω μια καλή τύχη Επίσης υποψιάζομαι πως και οι δικοί του γονείς με βλέπουν ως μελλοντική νύφη γιατί όπως προανέφερα είμαστε γείτονες πολλά χρόνια Νιώθω καλά με τον εαυτό μου γιατί έκανα αυτό που μου έλεγε η καρδιά μου </span></p>
<p style="text-align: justify;"><span style="font-size: small;">Δεν είμαι ερωτευμένη μαζί του και θα ήταν άδικο να τον κοροϊδεύω Εκείνος όμως έχει κολλήσει άσχημα και τώρα προσπαθώ να τον αποφύγω Και σαν να μην έφτανε αυτό έχω και τις πιέσεις των γονιών και του περίγυρου Μήπως τελικά έχουν δίκιο και είμαι εγώ η κακιά και στριμμένη που απορρίπτει τους άνδρες; </span></p>
<p><span style="font-size: small;"><strong>Στο ερώτημά σας απαντά ο ψυχολόγος, Πάνος Μυλωνάς </strong></span></p>
<p><span style="font-size: small;"><strong><img src="/thumbnail?filepath=/contentfiles_2015/photos/eidikoi/psyxologoi/panosmylo.jpg&amp;amp;amp;width=248" alt="Πάνος Μυλωνάς " width="99" /></strong></span></p>
<p><span style="font-size: small;">Αγαπητή αναγνώστρια,</span></p>
<p style="text-align: justify;"><span style="font-size: small;">Φαίνεται να σας απασχολεί πώς να διαχειριστείτε τη κατάσταση με τους γονείς και το φίλο σας. Αν και αναφέρετε ότι νιώθετε καλά με τον εαυτό σας και με το τρόπο που συμπεριφερθήκατε, αναρωτέμαι αν αμφισβητείτε τον εαυτό σας και τις αποφάσεις σας. Δεν γνωρίζω την άποψη σας για το γάμο και αν είναι κάτι που επιθυμείτε για εσάς. Έτσι όπως περιγράφετε το περιστατικό θεωρώ ότι φερθήκατε με σεβασμό και θέσατε τα δικά σας όρια. Δεν βλέπετε το φίλο σας ερωτικά και δεν επιθυμείτε πολύ τη παρέα του. Αναρωτιέμαι αν έχετε επηρεαστεί από το γεγονός ότι δεν έχετε σχέση εδω και τέσσερα χρόνια και σε συνδυασμό με τα σχόλια και τις πιέσεις των γονιών και του περίγυρου, έχετε αρχίσει να θεωρείτε αληθινούς τους χαρακτηρισμούς της ιδιότροπης που απορρίπτει τους άντρες. Είναι δύσκολο αλλά και αναμενόμενο να αμφισβητούμε τις δικές μας επιθυμίες  όταν έρχονται σε αντίθεση με τις επιθυμίες των γονιών μας, ανθρώπων που μας μεγάλωσαν και μας γνωρίζουν πολύ καλά.</span></p>
<p style="text-align: justify;"><span style="font-size: small;">Οι γονείς σας θέλουν να περάσετε από τα ίδια στάδια της ζωής και  να βιώσετε και εσείς όσα βίωσαν όταν δημιούργησαν οικογένεια. Αναρωτιέμαι όμως αν εκφράζουν τις επιθυμίες τους και τα όνειρα τους για σας με πιεστικό τρόπο.</span></p>
<p style="text-align: justify;"><span style="font-size: small;">Κοιτάξτε σε πρακτικό επίπεδο σε τι πλαίσιο θέλετε να μπεί η σχέση με τους γονείς σας και προσπαθήστε να καθοδηγήσετε τη συζήτηση, επικοινωνήστε τις ανάγκες σας αλλά ακούστε και τις δικές τους ανησυχίες. Στείλτε το μήνυμα ότι στις δικές σας υποθέσεις, εγώ μπορεί να ακούτε τους άλλους με σεβασμό, θα ακολουθήσετε τη πορεία ζωής που θεωρείτε εσείς σωστή.</span></p>
<p style="text-align: justify;"><span style="font-size: small;">Για παράδειγμα μπορείτε να πείτε “ξέρω ότι θέλετε να παντρευτώ, αλλά αυτό δεν είναι κορυφαία προτεραιότητα μου αυτή τη στιγμή. Όταν είμαι συναισθηματικά έτοιμη και έχω βρεί κάποιον με τον οποίο να θέλω να το κάνω αυτό τότε θα το κάνω, αλλά παρακαλώ επιτρέψτε μου να ζήσω τη ζωή μου τώρα, για να πετύχω τα πράγματα που θέλω και που θεωρώ σωστά για μένα αυτή τη στιγμή". Οι γονείς θέλουν το παιδί τους να είναι χαρούμενο και με το να μιλήσετε ήρεμα και θέτοντας τα όρια σας θα πειστούν και αυτοί. Εάν όχι θα είστε τουλάχιστον πιο σίγουρη και ήρεμη στις επιλογές σας.  </span></p>
<p><span style="font-size: small;"> </span></p>

Σχετικά άρθρα