Ιδρύεται εν Θεσσαλονίκη υπό την επωνυμίαν «ΑΡΗΣ»…

Γεννήθηκε σαν σήμερα, το 1914, σε ένα καφενείο της Θεσσαλονίκης από μαθητές γυμνασίου, έδωσε αγώνα για να κρατήσει τα χρώματά του, άλλαξε πολλά γήπεδα και έγραψε τη δική του ιστορία.
Άνοιξη του 1914. Η Θεσσαλονίκη προσπαθεί να ζήσει απαλλαγμένη μόλις 1,5 χρόνο από τον τουρκικό ζυγό και αναζητά τον κοσμοπολίτικο αέρα της. Αναζητά και αθλητική ύπαρξη. Στην Εγνατία οδό, κοντά στην Καμάρα, λειτουργεί το «Γυμνάσιο Θεσσαλονίκης» και διοργανώνει ποδοσφαιρικούς αγώνες με τα άλλα γυνάσια της πόλης.
Σιγά σιγά, στα μίνι τουρνουά παίρνουν μέρος και συνοικιακές ομάδες. Το ισχυρό όνομα είναι ο Ηρακλής που έχει τη φήμη της ομάδας που δεν χάνει ποτέ. Οι μαθητές του «Γυμνασίου Θεσσαλονίκης» δημιουργούν ομάδα μαζί με απόφοιτους μαθητές και πανηγυρίζουν τη νίκη επί του Ηρακλή.
Τότε αρχίζουν οι πρώτες σκέψεις για την ίδρυση ενός συλλόγου. Η παρότρυνση έρχεται από έναν γονέα μαθητή, τον πατέρα του Δημήτριου Ιωαννίδη. Κάπως έτσι φτιάχτηκε το πρώτο καταστατικό που εγκρίθηκε την 1η Μαρτίου από τους μετέπειτα ιδρυτές του.
Στις 25 Μαρτίου 1914 σε καφενείο στην περιοχή Βότση ή κατά άλλους στο εξοχικό του Φλόκα γίνεται η συνάντηση 22 φίλων και καταγράφονται οι ιδρυτές του συλλόγου και τα 43 άρθρα του καταστατικού λειτουργίας του. Ετσι γεννήθηκε ο Αρης, αρχικά ως Ποδοσφαιρικός Σύλλογος Θεσσαλονίκης.
Τα ονόματα που εμφανίζονται ως ιδρυτές του Συλλόγου ήταν πέντε: Ρούσος Ρωσσιάδης, Θεόδωρος Θεοδωρίδης, Δημήτριος Ιωαννίδης, Τηλέμαχος Καραγιαννίδης, Αθανάσιος Παπαγεωργίου. Ο Μίνως Κυδωνάκης ορίστηκε πρώτος πρόεδρος του ΑΡΗ και το ΔΣ συμπεριελάμβανε εκτός των 5 ιδρυτικών μελών και τους Πέτρο Γκουζαμάνη, Πέτρο Κρέη, Ιωάννη Πλιάτσικα, Γιώργο Λάμπρου και Αναστάσιο Τσιατσιαπά.
Νομικοί λόγοι επέβαλαν το καταστατικό να εμφανίζετια πέντε μέλη ως ιδρυτές και το ΔΣ να είναι εννεαμελές καθώς έτσι μπορούσε να κατατεθεί προς έγκριση από το Πρωτοδικείο Θεσσαλονίκης.
Ουσιαστικά, ιδρυτές του Άρη ήταν οι: Γιάννης Αγγέλου, Λάζαρος Αγοραστός, Γρηγόρης Βλαχόπουλος, Λάζαρος Βλαχόπουλος, Πέτρος Γκοτζαμάνης, Δήμου, Άγγελος Ζέγας, Θόδωρος Θεοδωρίδης, Δημήτρης Ιωαννίδης, Τηλέμαχος Καραγιαννίδης, Δημήτρης Κοτρότσης, Πέτρος Κρέης, Μήνως Κυδωνάκης, Λάζαρος Κωστίδης, Γιώργος Λάμπρου, Γιάννης Νακόπουλος, Θανάσης Παπαγεωργίου, Γιάννης Πλιάτσικας, Ρούσσος Ρωσσιάδης, Κάρολος Σαλούστο, Τάσος Τσιατσιαπάς και Πρόδρομος Κότσανος. Νονός της ομάδας θεωρείται ο 17χρονος τότε Τηλέμαχος Καραγιαννίδης
Τα χρώματα
Η επιλογή των χρωμάτων δεν ήταν τυχαία. Ηταν το κίτρινο και το μαύρο, τα χρώματα του βυζαντίου καθώς η Θεσσαλονίκη εθεωρείτο η δεύτερη πολτεία της Αυτοκρατορίας μετά την Κωνσταντινούπολη.
Τον Αυγουστο του 1925, ο Αρης έδωσε αγώνα για να… κρατήσει τα χρώματά του. Τα ίδια χρώματα είχε και η ΑΕΚ Θεσσαλονίκης (Αθλητική Ένωση  Κωνσταντινουπολιτών) που ένα χρόνο αργότερα μετονομάστηκε σε ΠΑΟΚ. Ο Αρής νίκησε με 5-2 και κατοχύρωσε τα κιτρινόμαυρα
Το έμβλημα
Δύο εκδοχές υπάρχουν για το έμβλημα. Σύμφωνα με την πρώτη το άγαλμα του “θεού του πολέμου” , ενέπνευσε τους παράγοντες του ΑΡΗ και το οραματίστηκαν ως έμβλημα του συλλόγου.  
Η δεύτερη εκδοχή παρουσιάζει ως κεντρικό πρωταγωνιστή τον μυθικό Κώστα Βικελίδη, επί σειρά ετών ποδοσφαιριστή και προπονητή των “κιτρίνων”, καθώς και προέδρου της ομάδας στη διετία 1967 – 1969. Στο συγκεκριμένο διάστημα της διοικητικής του σταδιοδρομίας, περνούσε σε καθημερινή βάση μαζί με τον θρυλικό Αρειανό Μάκη Νάτση από ένα κατάστημα με αντίκες, το οποίο και βρισκόταν στη γωνία των οδών Παύλου Μελά και Εγνατίας. Στη βιτρίνα του καταστήματος, σε περίοπτη θέση, ήταν το άγαλμα, ο Θεός του πολέμου ΑΡΗΣ αναπαυόμενος. Κόστιζε 6.000 δραχμές, ποσό υπερβολικά μεγάλο για τα δεδομένα της εποχής. Ο υπεύθυνος του καταστήματος, διαπιστώνοντας την έντονη διάθεση του Κώστα Βικελίδη να αγοράσει το άγαλμα για λογαριασμό του ΑΡΗ, το υπερτιμολόγησε, πουλώντας το με το… ασύλληπτο ποσό των 20.000 δραχμών. Η διοίκηση του ΑΡΗ δεν μπόρεσε μόνη της να κάνει την οικονομική υπέρβαση στην περίπτωση αυτή της “μαύρης” αγοράς. Έδωσε 6.000 δραχμές στον καταστηματάρχη, ενώ για τις υπόλοιπες 14.000 δραχμές ανέλαβε τη χρηματοδότηση ο πιο εύπορος σύμβουλος του συλλόγου, με προσωπικές του δαπάνες, ο Γιώργος Δημητρίου.  
Το ποδοσφαιρικό τμήμα ήταν το πρώτο τμήμα που ιδρύθηκε. Το τμήμα του μπάσκετ ιδρύθηκε 8 χρόνια αργότερα (1922) και 3 χρόνια μετά (1925) ιδρύθηκε το τμήμα του πόλο. Το 1926 προκειμένου ο σύλλογος να συμπεριλάβει και τα υπόλοιπα τμήματα που είχαν αρχίσει να δημιουργούνται, τροποποιήθηκε το καταστατικό του κάτι που είχε σαν αποτέλεσμα να μετονομαστεί σε: Αθλητικός Σύλλογος Άρης Θεσσαλονίκης.
Το γήπεδο
Πρώτο γήπεδο του Άρη, από την ίδρυση του το 1914 και μέχρι το 1917 όταν ξέσπασε η μεγάλη πυρκαγιά της Θεσσαλονίκης, ήταν αυτό της Αλιάνς στην περιοχή όπου σήμερα βρίσκεται το «Ιπποκράτειο» νοσοκομείο. Ακολούθησε μια περίοδος συνεχών μετακινήσεων έως ότου το 1927 στο σύλλογο παραχωρήθηκε έκταση στη Λεωφόρο Στρατού. Εκεί δημιουργήθηκε το πρώτο γήπεδο του συλλόγου χωρητικότητας 2.000 θεατών.
Το 1939 ο χώρος αυτός δόθηκε στην Διεθνή Έκθεση Θεσσαλονίκης και σε αντάλλαγμα παραχωρήθηκε στον Άρη, επί προεδρίας Μάνθου Ματθαίου, η σημερινή έκταση στην περιοχή Χαριλάου, η οποία πήρε την ονομασία της από τον επιχειρηματία Επαμεινώνδα Χαρίλαο στον οποίο ανήκε η περιοχή. Το 1949 άρχισαν και οι εργασίες κατασκευής του γηπέδου, όπου με δάνειο 300.000 δραχμών από τη Νομισματική Επιτροπή και την εργασία αθλητών και φιλάθλων ολοκληρώθηκαν το 1951. Το γήπεδο ήταν χωρητικότητας 10.000 θεατών και η πρώτη κερκίδα που κατασκευάστηκε ήταν η Θύρα 2 στην πλευρά της οδού Παπαναστασίου. Στις 4 Νοεμβρίου 1951 γίνονται τα εγκαίνια του νέου γηπέδου. Στον πρώτο επίσημο αγώνα ο Άρης νίκησε τον Θερμαϊκό με 3-2 για το πρωτάθλημα Θεσσαλονίκης. Τον Μάιο του 1969 το γήπεδο αποκτά χλοοτάπητα και το 1972 με πρωτοβουλία του τότε προέδρου Νικόλαου Καμπάνη το γήπεδο αποκτά κερκίδες τόσο στην πλευρά της Μάνθου Ματθαίου (σημερινή Θύρα 1) όσο και στην πλευρά της Αλκμήνης (Θύρες 5, 6 και επισήμων). Το 1975 άρχισαν οι εργασίες κατασκευής στην πλευρά της Θύρας 3 οι οποίες ολοκληρώθηκαν το 1979 και η χωρητικότητα του γηπέδου έφτασε τις 27.000 θέσεις.
Οι διακρίσεις
Η χρυσή περίοδος για τον ποδοσφαιρικό Άρη εντοπίζεται προπολεμικά, όταν κατέκτησε και τα τρία πρωταθλήματά του. Την κιτρινόμαυρη φανέλα φόρεσαν σπουδαίοι ποδοσφαιριστές, όπως οι αδελφοί Βικελίδη, Κατράντζος, Γιακουμής, Οπλοποιός, Αγγελάκης, και Αμπραχαμιάν. Μεταπολεμικά, η μεγαλύτερη διάκριση για τον Άρη ήρθε το 1970, με την κατάκτηση του Κυπέλλου Ελλάδας και με ποδοσφαιριστές, όπως οι Χρηστίδης, Πάλλας, Συρόπουλος, Κεραμιδάς, Αλεξιάδης και Σπυρίδων.Τη δόξα του ποδοσφαιρικού Άρη έκλεψε τη δεκαετία του ’80 η ομάδα μπάσκετ του συλλόγου, που κυριάρχησε στις εγχώριες διοργανώσεις και έκανε αισθητή την παρουσία της στην Ευρώπη. Ο Γκάλης, ο Γιαννάκης και τ” άλλα παιδιά δημιούργησαν μια αχτύπητη ομάδα, που έκλεψε τις καρδιές όλων των Ελλήνων φιλάθλων.ΤίτλοιΠοδόσφαιρο:Κύπελλα Ελλάδος (1): 1970.Πρωταθλήματα Ελλάδας (3): 1928, 1931, 1946.Μπάσκετ:Πρωταθλήματα Ελλάδας (10): 1930, 1979, 1983, 1985, 1986, 1987, 1988, 1989, 1990, 1991.Κύπελλα Ελλάδας (8): 1985, 1987, 1988, 1989, 1990, 1992, 1998, 2004.Κύπελλο Κυπελλούχων Ευρώπης (1): 1993.Κύπελλο Κόρατς (1): 1997.FIBA Champions Cup (1): 2003.Πετοσφαίριση:Πρωτάθλημα Ελλάδας (1): 1997.Σούπερ Καπ Ελλάδας (1): 1998.Υδατοσφαίριση:Πρωτάθλημα Ελλάδας (4): 1928, 1929, 1930, 1932

Σχετικά άρθρα