<p style="text-align: justify;"><strong>Μαθήτρια μαχαίρωσε τρεις συμμαθήτριές της σε σχολή νοσηλευτών του ΟΑΕΔ που βρίσκεται στην Πέτρου Ράλλη στο Ρέντη.  Η μαθήτρια, που είναι 22 ετών έχει συλληφθεί και βρίσκεται στο Α.Τ. Ρέντη, ενώ οι τρεις κοπέλες που τραυμάτισε έχουν μεταφερθεί στο νοσοκομείο.  Σύμφωνα με πληροφορίες, τις μαχαίρωσε στα χέρια την ώρα του μαθήματος.</strong></p>
<p style="text-align: justify;"><strong>Η σχολική ψυχολόγος, συνεργάτιδα του <a>www.boro.gr</a>  Μαρκέλλα Καπλάνη σχολιάζει:</strong></p>
<p style="text-align: justify;"><strong><img src="/thumbnail?filepath=/contentfiles_2015/photos/eidikoi/psyxologoi/mkaplani.jpg&amp;amp;width=640&amp;amp;height=430" alt="" /></strong></p>
<p style="text-align: justify;">Δε γνωρίζουμε πολλά πράγματα για τη συγκεκριμένη περίπτωση δεν μπορούμε ακόμα να ξέρουμε τι συνέβη με τη συγκεκριμένη περίπτωση. Το βέβαιο είναι ότι υπάρχει περισσότερη βία ή τουλάχιστον ακούμε όλο και πιο συχνά για τη βία και την επιθετικότητα στις νεαρές ηλικίες τον τελευταίο καιρό.</p>
<p style="text-align: justify;"><strong>Γιατί βλέπουμε όλο και περισσότερα περιστατικά βίας σε νεαρές ηλικίες; </strong></p>
<p style="text-align: justify;">Σίγουρα παίζει ρόλο η κατάσταση της χώρας μας. Και δε μιλώ μόνο για την οικονομική κατάσταση αλλά και για την γενικότερη αβεβαιότητα που επικρατεί. Η συμπεριφορά των νέων επηρεάζεται σημαντικά, δέχονται ιδιαίτερη πίεση και φυσικά υπάρχει και έντονο το αίσθημα της ασάφειας σχετικά με το τι θα μπορέσουν να καταφέρουν στη ζωή τους, στο μέλλον τους. Οι νέοι λαμβάνουν πια το μήνυμα από την κοινωνία πως "ό, τι και να κάνεις δε θα μπορέσεις να καταφέρεις αυτά που ονειρεύεσαι". Χάνουν τη βάση με την οποία μπορούν να δουλέψουν πάνω σε μια ελπίδα. Και αυτό είναι που λείπει περισσότερο: Ο οπτιμισμός, ότι θα καταφέρω κάτι αν προσπαθήσω. </p>
<p style="text-align: justify;">Να τονίσουμε ότι σε ακραίες εκφράσεις της βίας πολλές φορές υποκρύπτονται πολύ σοβαρά θέματα ψυχολογικά, δεν είναι πράξεις που ο καθένας μας θα τις έκανε. Υπάρχει συνήθως μια ψυχοπαθολογία που εντείνεται με την άσχημη κατάσταση που όλοι βιώνουμε. Από την άλλη μεριά όταν έρχεται κάτι στη δημοσιότητα συνηθίζουμε να το παρατηρούμε όλο και περισσότερο και να του δίνουμε με τη προτροπή των μέσων μαζικής ενημέρωσης πολύ μεγαλύτερες διαστάσεις σαν κοινωνικό φαινόμενο από τις πραγματικές. Δε θεωρώ ότι έχουν αυξηθεί τα περιστατικά βίας και εγκληματικών ενεργειών στους νέους τόσο πολύ όσο φαίνονται να έχουν αυξηθεί. </p>
<p style="text-align: justify;"><strong>Πώς θα προστατέψουμε τα παιδιά μας; </strong></p>
<p style="text-align: justify;">Υπάρχουν πολλά σημάδια πριν από τόσο επιθετικές τα οποία τόσο οι φορείς οι εκπειδευτικοί όσο και οι γονείς δεν πρέπει να παραβλέπουμε. Μικροπερισταικά βίας για τα οποία λέμε "Ας μη δώσω σημασία, ας μην αναμειχθώ, δεν υπάρχει λόγος…παιδιά είναι". Δυστυχώς αυτά πολλές φορές προμηνύουν κάτι πιο σοβαρό και πρέπει από την αρχή να μπαίνουν όρια και να υπάρχει μια παρακολούθηση. Οι γονείς αν γνωρίζουν ότι υπάρχει μια παραβατική ή περίεργη συμπεριφορά στον εκπαιδευτικό χώρο του παιδιού τους, σαφώς και θα πρέπει να συμβουλεύουν το παιδί να τηρεί αποστάσεις αλλά παράλληλα θα πρέπει να ενθαρρύνει και το παιδί του να μιλά με τους υπεύθυνους μιας σχολής για ό, τι συμβαίνει. Ας μη ξεχνάμε ότι πολλές φορές περιστατικά όπως ας πούμε ο εκφοβισμός δεν είναι πάντα γνωστά στους εκπαιδευτικούς, μπορεί να γίνονται και με τέτοιο τρόπο που να μην είναι εμφανή. Δεν πρέπει να αποσιωπούμε πράγματα. </p>