<p style="text-align: justify;">Αναγνώστριά μας ρωτά: </p>
<p style="text-align: justify;"><span>Καλησπέρα. Είμαι 28 χρονώνμανούλα ενός υπέροχου κοριτσιού 10 μηνών Με τον άντρα μου είμαστε μαζί 12 χρόνια και με στηρίζει πάντα Ήθελα να σας πω ότι γενικά είμαι πολύ αγχώδης άνθρωπος και αγχώνομαι με το παραμικρό Το μεγάλο μου πρόβλημα ξεκινησε αφοτου γεννησα και στην εγκυμοσυνη μου ειχα αγχοςσυνεχεια εκανα υπερηχους</span></p>
<p style="text-align: justify;"><span>Τελικώς κυριεύτηκα με ΠΟΛΥ ΑΓΧΟΣ ΦΟΒΙΕΣ μη πάθει κατι το παιδάκι μουστη συνεχεια απεκτησα ΣΩΜΑΤΙΚΟΥΣ ΠΟΝΟΥΣ και όλα τα συναφή τα οποια αρχισαν να με φοβιζουν μη παθω κατι εγω… μεσα σε 3 μηνες εκανα 2 triplex Οι αρνητικες σκεψεις αρχισαν να με κατακλυζουν και τελικως εγιναν εμμονεςΕδώ και 25 μηνες περιπου ξεκινησα φαρμακευτικη αγωγη και ψυχοθεραπειεςΗ διαγνωση της ψυχιατρου μου ηταν οτι πασχω απο ΔΙΑΤΑΡΑΧΗ ΠΑΝΙΚΟΥ ΚΑΙ ΚΑΤΑΘΛΙΨΗΤο θεμα ειναι οτι βιωνω ακομα υπερβολικο και εντονο ΑΓΧΟΣ συνεχιζω να εχω ΦΟΒΙΕΣ και γενικα η καθημερινοτητα μου εχει γινει εφιαλτης Η ψυχιατρος μου μου εχει δωσει αντικαταθλιπτικο και το αγχολυτικο το αποφευγει Οταν ομως παιρνω αγχολυτικο νιωθω αλλος ανθρωπος. Ισως το χρειαζομαι για λιγο καιρο να ηρεμησω και να δω τα πραγματα διαφορετικα ετσι ωστε ολες οι φοβιες μου να αρχισουν να υποχωρουν</span></p>
<p style="text-align: justify;"><span>Δεν ξερω πραγματικα τι να κανω Καθε μερα σκεφτομαι οτι το ΑΓΧΟΣ μου θα με σκοτωσει και αυτο με κανει ακομα περισσοτερο να αγχωνομαιΤΟ ΑΓΧΟΣ ΤΟΥ ΑΓΧΟΥΣ δηλαδή. Ωστοσο και η δουλεια μου δημιουργει αγχος αλλα δεν μπορω να φυγω γιατι δε θα τα βγαζουμε περα με τον αντρα μουΤι να κανω; Βοηθηστε με Ο εφιάλτης μου είναι όλη μέρα σχεδόν. Άγχος, κρίσεις πανικού, φοβίες μη πάθω κάτι από το τόσο άγχος, ψυχοσωματικά κυρίως νευρόπονοι και μυοσκελετικά. Δεν το αντέχω άλλο αυτόΘέλω να ζήσω μια ήρεμη ζωή και δε μπορώδεν είναι ότι δε θέλω αλλά ΔΕ ΜΠΟΡΩ και οι γύρω μου δεν το καταλαβαίνουνΗ ψυχίατρος μου εχει δώσει και το seroquel αλλα δεν μου κάνει τίποτα μου φέρνει απίστευτο ύπνο κατι που δε θελω σε αυτή τη φάση γιατί έχω ενα μωράκι να φροντίσω. Μου έχει δώσει και tavor το οποίο δεν μου φέρνει ύπνο και πραγματικά με ηρεμεί και με κάνει να σκέφτομαι θετικά αλλά δε θέλει να το παίρνω συνέχεια γιατί είναι εθιστικό. Εγώ όμως δε μπορώ να παλέψω άλλο με αυτό το πράγμα. Είναι πραγματικός εφιάλτης και δε ξέρω τι συνέπειες θα έχει στο τέλος αν δεν καταφέρω να το ξεπεράσω. Φοβάμα πολύ. </span></p>
<p style="text-align: justify;"><span>Στο ερώτημά σας απαντά ο ψυχολόγος Γιώργος Πανταζόπουλος </span></p>
<p style="text-align: justify;">Χαίρομαι που βρήκες το θάρρος να μιλήσεις για το θέμα σου. Να σας ζήσει το νέο μέλος της οικογένειας. Αντιλαμβάνομαι απόλυτα το γεγονός πως όταν αφήνουμε το άγχος και τις φοβίες να μας κατακλύζουν τη ζωή τότε νιώθουμε πως περνάμε ένα μαρτύριο. Για να μπορέσουμε να ξεπεράσουμε αυτό που μας βασανίζει, χρειαζόμαστε 2 κύρια πράγματα: Δύναμη και θέληση τα οποία όπως φαίνεται τα έχεις και τα δύο. Η παραίτηση δεν είναι λύση σε κανένα πρόβλημα απλά χρειάζεται να παλέψεις λίγο παραπάνω για να ξεφύγεις από το φαύλο κύκλο στον οποίο έχεις παγιδευτεί. Πρέπει να συνειδητοποιήσεις πως όσο αφήνεις το φόβο και το άγχος να μπαίνουν μέσα στη ζωή σου τόσο σε κατακλύζουν και επηρεάζουν ολοένα και περισσότερους τομείς στην καθημερινότητα σου. Προσπάθησε να σταματήσεις να φοβάσαι τόσο πολύ γιατί με το φόβο δεν θα βρεις καμία απάντηση σε όσα σε βασανίζουν παρά μόνο θα πανικοβάλλεσαι όπου ο πανικός είναι κακός σύμβουλος. Όπως τα περιγράφεις είναι σαν να σε αγχώνει όλη σου η ζωή το οποίο δεν είναι αλήθεια γιατί θες να ξεφύγεις από αυτά που αισθάνεσαι και θες να βρεις λύση αλλά χρειάζεται ψυχραιμία και επιμονή. Καλό θα ήταν να ξεκινήσεις να αλλάζεις εσωτερικά και έπειτα εξωτερικά, να αλλάξεις τον τρόπο που βλέπεις τα πράγματα και να μην εστιάζεις στο αρνητικό. Σχετικά με τη φαρμακευτική αγωγή, αν δεν είσαι ικανοποιημένη θα πρέπει να το συζητήσεις με την ψυχίατρο σου και να βρείτε μία λύση αλλιώς ίσως και να μπορούσες να πάρεις μία δεύτερη επαγγελματική άποψη. Μη ξεχνάς πως τα πάντα είναι προσωρινά σε αυτόν τον κόσμο ακόμα και τα προβλήματα μας.</p>
<p><span><br /></span></p>