<p style="text-align: justify;">Αντίστιξη στις σχέσεις: Μια προϋπόθεση για να λειτουργήσουν αρμονικά οι πολυποίκιλες ανθρώπινες φωνές και απόψεις είναι η αντίστιξη. Ο όρος προέρχεται από την πολυφωνική μουσική, εκεί που άντρες και γυναίκες τραγουδούν, αλλά ο καθένας απορεί να ακολουθεί τον δικό του ρυθμό, να λέει τα  δικά του διαφορετικά λόγια, αλλά ταυτόχρονα να μην παράγεται χάος, αλλά μια όμορφη αρμονία.</p>
<p>Γράφει ο ψυχοθεραπευτής και συγγραφέας, <strong>Δημήτρης Καραγιάννης.</strong></p>
<p><strong><img src="/contentfiles/eidikoi/psyxiatroi/rest%20of/dimitris-karagiannis.jpg" alt="" width="87" height="87" /></strong></p>
<p style="text-align: justify;">Η αντίστιξη είναι απαιτητική διεργασία που απαιτεί την προσωπική καλλιέργεια και ευθύνη του κάθε τραγουδιστή. Προσφέρει όμως την ισότιμη παρουσία του διαφορετικού, της αντρικής και της γυναικείας φωνής, που συμπλέουν στο αρμονικό ταξίδι, δίχως να υπερισχύει η μια της άλλης, δίχως να πρέπει να συγχρονιστούν κάπου στη μέση, αλλά η αρμονία να αποτελεί το εξαγόμενο της συνύπαρξής τους.</p>
<p style="text-align: justify;">Αντίστιξη στην κοινωνία, ώστε να υπάρχει σεβασμός στη διαφορετικότητα, αλλά όχι διχασμός. Αντίστιξη για την υπεράσπιση των προσωπικών αξιών και απόψεων στις ανθρώπινες σχέσεις, αλλά χε αντίστοιχο σεβασμό και των απόψεων των άλλου, αφού η συνύπαρξη είναι αφορμή για εμπλουτι-τμό και για την ανάπτυξη απαιτητικών δημιουργιών που δεν μπορούν να αναπτυχθούν από τη μια μόνο φωνή.</p>
<p style="text-align: justify;">Αντίστιξη στις οικογένειες ώστε να μην υποτιμηθούν οι αξιαγάπητες παιδικές φωνές, αλλά να μη χαθεί ο σεβασμός στις απόψεις των γονιών. Αντίστιξη στα ζευγάρια ώστε η διαφορετικότητα να είναι το πολύτιμο έδαφος της σχέσης τους.</p>
<p style="text-align: justify;">Αντίστιξη, η απαιτητική αρμονία των διαφορετικών που δεν ισοπεδώνονται, αλλά η συνύπαρξή τους αναδεικνύει την ομορφιά της ετερότητας.</p>
<p style="text-align: justify;">Οι δυσκολίες που αναπτύσσονται από τις απαιτήσεις της καθημερινής συνύπαρξης δύο ανθρώπων αε διαφορετικές συνήθειες, αποτελούν ένα απαιτητικό κεφάλαιο στη συντροφική ζωή, που πολλές φορές οδηγεί στην δημιουργία έντονων τριβών. Στην προσπάθεια αποφυγής των εντάσεων από τα θέματα της καθημερινότητας, έχει διατυπωθεί η πρόταση ενός μοντέλου χαλαρής συνύπαρξης με ξεχωριστή διαβίωση.</p>
<p style="text-align: justify;">Ο καθένας έχει τον δικό του χώρο, την δική του καθημερινότητα και απολαμβάνει την ανεξαρτησία του. Επιλέγει τον χρόνο και τον τόπο της επικοινωνίας με τον άλλο, όταν συμβαίνει να έχει την διάθεση. Δεν υπάρχει υποχρέωση συνάντησης και επικοινωνίας με τους συγγενείς και με τους φίλους του άλλου.</p>
<p style="text-align: justify;">Η χαλαρή συνύπαρξη εξασφαλίζει την δυνατότητα να υπάρχει ένας συνοδός, όταν το απαιτούν οι κοινωνικές συνθήκες, προσφέρει παρέα στα weekends και στις διακοπές και, ενίοτε, ένα διαθέσιμο ερωτικό σύντροφο.</p>
<p style="text-align: justify;">Οι προσφορές αυτές επιπλέον δεν εγκαθιστούν δικαίωμα για σεξουαλική αποκλειστικότητα, ούτε για καθημερινή υποχρεωτική συνύπαρξη. Επομένως αποφεύγονται οι καθημερινές προστριβές, οι εξηγήσεις για τις επιμέρους επιλογές, οι εξουθενωτικές διαπραγματεύσεις για τις λεπτομέρειες. Όλα μοιάζουν ιδανικά. (Και είναι ιδανικά για τις πολυεθνικές εταιρίες, οι οποίες τέτοιους υπαλλήλους επιζητούν. Δίχως οικογενειακές υποχρεώσεις, ώστε να είναι διαθέσιμοι για την παραγωγικότητα.) Όμως όλα αυτά είναι ασκήσεις επί χάρτου, που δεν συνάδουν με την πραγματικότητα της ανθρώπινης προσωπικότητας .</p>
<p style="text-align: justify;">Η πρόταση για ξεχωριστή συνύπαρξη αποτελεί σχέδιο υπεκφυγής καλοπροαίρετων ανθρώπων, καταπιεσμένων στο παρελθόν τους, που αποφάσισαν να επαναστατήσουν για να ξεφύγουν από την καθυπόταξή τους, αλλά που στερούνται της δυνατότητας του ουσιαστικού σχετίζεσθαι.</p>
<p style="text-align: justify;">Δύο άνθρωποι που δυσκολεύονται στις διαπραγματεύσεις και γι’ αυτό περιορίζουν το κοινό τους πεδίο, δεν σημαίνει ότι θα αποφύγουν κάθε διαπραγμάτευση. Αν δεν βρουν τρόπους να επικοινωνούν ουσιαστικά και να διαφωνούν εποικοδομητικά με αμοιβαίο όφελος, τότε γιατί δεν θα συγκρουστούν και στα ελάχιστα κοινά;</p>
<p style="text-align: justify;">Αποφεύγονται οι διενέξεις, αλλά καταργείται και ο εμπλουτισμός από τη διαφορετικότητα. Αποφεύγεται ο αρνητικός σχολιασμός για κάποιες καθημερινές συνήθειες, που για σένα είναι σημαντικές, αλλά ο εαυτός μένει ακατέργαστος. 'Εχεις την ελευθερία σου, αλλά είσαι φυλακισμένος στην ατομικότητά σου.</p>
<p style="text-align: justify;">Χάνεις την αίσθηση του χρόνου που κυλά, καθώς τρέχεις διαρκώς να προλάβεις τις προθεσμίες, τις ευκαιρίες, τις διασυνδέσεις. Και ο χρόνος περνά αμείλικτος, δίχως εσένα. Έχεις χτίσει εντυπωσιακά οικοδομήματα που όμως τελικά δεν σου ανήκουν.</p>
<p style="text-align: justify;">Και κάποια στιγμή ξυπνάς και αναρωτιέσαι ποιος είσαι; Τι έχεις; Με ποιον είσαι; Κοιτάζεις δίπλα σου, αλλά αυτοί που θα ήθελες να έχεις, έχουν φύγει και τώρα είναι αδιαπραγμάτευτα αλλού. Και η μοναξιά τότε γίνεται εκκωφαντική και σε υποχρεώνει να κάνεις εκπτώσεις, για κάποια, οποίαδήποτε σχέση που θα μπορούσε να σου προσφέρει την κοντινότητα της καθημερινότητας, με την απαιτητική διαφορετικότητα, που τόσο σού έχει λείψει.</p>
<p style="text-align: justify;"><strong>Μπορείτε να διαβάσετε περισσότερα στο βιβλίο του Δρ Καραγιάννη Έρωτας ή Τίποτα ΕΚΔΟΣΕΙΣ Αρμός </strong></p>