Απόψεις

Ο Κραουνάκης γράφει για την Στανίση!

Πολλά αρνητικά σχόλια ακούστηκαν τον τελευταίο καιρό για τη διαφήμιση της νονάς- Κατερίνας Στανίση. Ο  Σταμάτης Κραουνάκης έγραψε ένα απολαυστικό

Οι "άγριες" φράουλες της Μανωλάδας

ΑΓΡΙΕΣ ΦΡΑΟΥΛΕΣ
Βρέθηκαν στην έσχατη βαθμίδα της ανθρώπινης εκμετάλλευσης. Ξένοι, μελαμψοί, μετανάστες, παράνομοι, άρα ανύπαρκτοι για το κράτος, ανασφάλιστοι, Μπαγκλαντέζοι, Αιγύπτιοι, Πακιστανοί, οι σκλάβοι της Μανωλάδας…
Γράφει ο Καθηγητής Ψυχολογίας της Επικοινωνίας στο Πανεπιστήμιο Αθηνών, Κλήμης Ναυρίδης.

Το 19ο αιώνα, στις Πολιτείες του Νότου των ΗΠΑ, όταν σε περιόδους οικονομικής κρίσης, λόγω υπερβολικά μειωμένης αγροτικής παραγωγής, οι πιο ευάλωτοι κοινωνικά από τους λευκούς αγρότες και οι μικροεπαγγελματίες εξαθλιώνονταν, η κοινωνική βία ξεσπούσε πάνω στους ακόμα πιο ευάλωτους, στους μαύρους, στους σκλάβους.
Ο σκλάβος, το έμβιο δηλαδή ον που κοινωνικά βρίσκεται ανάμεσα στον άνθρωπο και στο κατοικίδιο ζώο, δεν έχει ταυτότητα, δεν έχει καν δικό του όνομα, έχει το όνομα που θα του δώσει το αφεντικό. Αν μέχρι να γίνει σκλάβος τον έλεγαν Αχμέτ ή κάτι άλλο, τώρα μπορεί να τον φωνάζουν Σπύρο ή Σωτήρη. Για να παραπέμπει σε κάτι άλλο που δεν ξενίζει, σε κάτι πιο οικείο. Ο σκλάβος δηλαδή, δεν έχει τίποτα δικό του, δεν έχει καταγωγή, δεν έχει ιστορία, δεν έχει δικαιώματα, είναι παντελώς απρόσωπος.
Αυτή ακριβώς η ιδιότητα του απρόσωπου είναι που καθιστά τους σκλάβους ιδεώδη θύματα της τυφλής και ακραίας βίας. Που ακόμα περισσότερο, μπορεί να κάνει την ίδια τη βία να μην είναι καν βία στη σκέψη εκείνων που την ασκούν. Να είναι μια απλή πρακτική διευθέτηση. Όπως τότε, στα ναζιστικά στρατόπεδα συγκέντρωσης.
Ο ρατσισμός, ο ρατσισμός των Ναζί, ο ρατσισμός της Χρυσής Αυγής, αποτελεί την ιδεολογική βάση της αποπροσωποποίησης του ‘ξένου’. Όταν ο άλλος δεν είναι καν άλλος, δεν είναι καν άνθρωπος, αλλά κάτι α-πρόσωπο, μπορείς να τον κάνεις ότι θέλεις. Δεν εμποδίζει πια η έννοια του απάνθρωπου.
Πήραν τα δίκαννα και τους βάρεσαν στο ψαχνό. Σαν να ήταν κουνέλια ή κουνάβια. Όχι εργάτες της γης, όχι άνθρωποι.
Και να σκεφτεί κανείς, πως η μετανάστευση (εξωτερική ή εσωτερική) και η προσφυγιά είναι βαθιά γραμμένες στο κοινωνικό μας DNA.
Τι κρίμα…

H επιστολή του Γιάννη Μπέζου για τα θέατρα που κλείνουν

Τι θα γίνει με τις συλλογική σύμβαση των ηθοποιών και τους μισθούς; Πρέπει να κλείσουν ή όχι θεατρικές αίθουσες και χώροι πολιτισμού που δεν πληρούν τις προδιαγραφές λειτουργίας στην Αθήνα σε μια εποχή που η ανεργία στον κλάδο φτάνει στ0 94%; Ζητήσαμε τη γνώμη του ηθοποιού Γιάννη Μπέζου. 

Κανείς δεν ασχολείται με τον θεατρίνο. Τον πρωτεργάτη της δουλειάς μας.
 Τον τελευταίο καιρό ο χώρος του θεάτρου στην πατρίδα μας απασχολείται πολύ σοβαρά με θέματα όπως ο προϋπολογισμός του Φεστιβάλ Αθηνών, οι διευθύνσεις των κρατικών θεάτρων, οι κρατικές επιχορηγήσεις, η συλλογική σύμβαση των ηθοποιών, εργασιακά θέματα , οι απεργίες, τί θα γίνει με τα ΔΗΠΕΘΕ, αν θα κλείσουν κάποιες αίθουσες κλπ. Δηλαδή με όλα τα άλλα εκτός από το βασικότερο. Τον ηθοποιό. Μήπως έχει έρθει η ώρα να ασχοληθεί και λίγο με τον πρωτεργάτη της δουλειάς μας; Τον θεατρίνο; Τον εκτεθειμένο στη σκηνή; Τον αντιμέτωπο με τον χρόνο; Τον εύκολο στόχο για τη χλεύη ή ακόμα χειρότερα για το επιπόλαιο χειροκρότημα μετ' ενθουσιασμού; Οι θεατρίνοι απέδειξαν με τη συμπεριφορά τους ότι είναι οι σεμνότεροι όλων. Όλοι οι υπόλοιποι οι σιτιζόμενοι από το θέατρο σκηνοθέτες, σκηνογράφοι, μουσικοί, θεατρικοί επιχειρηματίες, δημοσιογράφοι υποψιασμένοι καλλιτεχνικά, διευθυντές θεάτρων περιφέρονται με τη μάσκα του ανθρώπου που ξέρει. Και μάλιστα ξέρει καλά! Αυτή είναι η διαφορά του θεατρίνου. Δεν ξέρει!! Αναρωτιέται μόνο. Και το κάνει δημόσια. Πολλές φορές δε ενώπιον θεατών που και αυτοί ξέρουν!! Μάλλον γι' αυτό τους ζηλεύουν τους θεατρίνους. Επειδή έχουν τη μεγάλη τόλμη και γενναιότητα να αναρωτιούνται μέχρι το τέλος της ζωής τους. Κι έτσι ο χρόνος τους χαϊδεύει. Όλους τους άλλους συνήθως τους ξεχνά. Για πάντα.
Γιάννης Μπέζος 

Διαφέρει ο μισογυνισμός από τον σεξισμό;

Με αφορμή την κίνηση ενός αυστραλιανού λεξικού να αλλάξει τον ορισμό της λέξης  «μισογυνισμός»  θεωρώντας πως πλέον χρησιμοποιείται  σημαίνει «παγιωμένη

Ο Κραουνάκης γράφει για την Στανίση!

Πολλά αρνητικά σχόλια ακούστηκαν τον τελευταίο καιρό για τη διαφήμιση της νονάς- Κατερίνας Στανίση. Ο  Σταμάτης Κραουνάκης έγραψε ένα απολαυστικό

Οι "άγριες" φράουλες της Μανωλάδας

ΑΓΡΙΕΣ ΦΡΑΟΥΛΕΣ
Βρέθηκαν στην έσχατη βαθμίδα της ανθρώπινης εκμετάλλευσης. Ξένοι, μελαμψοί, μετανάστες, παράνομοι, άρα ανύπαρκτοι για το κράτος, ανασφάλιστοι, Μπαγκλαντέζοι, Αιγύπτιοι, Πακιστανοί, οι σκλάβοι της Μανωλάδας…
Γράφει ο Καθηγητής Ψυχολογίας της Επικοινωνίας στο Πανεπιστήμιο Αθηνών, Κλήμης Ναυρίδης.

Το 19ο αιώνα, στις Πολιτείες του Νότου των ΗΠΑ, όταν σε περιόδους οικονομικής κρίσης, λόγω υπερβολικά μειωμένης αγροτικής παραγωγής, οι πιο ευάλωτοι κοινωνικά από τους λευκούς αγρότες και οι μικροεπαγγελματίες εξαθλιώνονταν, η κοινωνική βία ξεσπούσε πάνω στους ακόμα πιο ευάλωτους, στους μαύρους, στους σκλάβους.
Ο σκλάβος, το έμβιο δηλαδή ον που κοινωνικά βρίσκεται ανάμεσα στον άνθρωπο και στο κατοικίδιο ζώο, δεν έχει ταυτότητα, δεν έχει καν δικό του όνομα, έχει το όνομα που θα του δώσει το αφεντικό. Αν μέχρι να γίνει σκλάβος τον έλεγαν Αχμέτ ή κάτι άλλο, τώρα μπορεί να τον φωνάζουν Σπύρο ή Σωτήρη. Για να παραπέμπει σε κάτι άλλο που δεν ξενίζει, σε κάτι πιο οικείο. Ο σκλάβος δηλαδή, δεν έχει τίποτα δικό του, δεν έχει καταγωγή, δεν έχει ιστορία, δεν έχει δικαιώματα, είναι παντελώς απρόσωπος.
Αυτή ακριβώς η ιδιότητα του απρόσωπου είναι που καθιστά τους σκλάβους ιδεώδη θύματα της τυφλής και ακραίας βίας. Που ακόμα περισσότερο, μπορεί να κάνει την ίδια τη βία να μην είναι καν βία στη σκέψη εκείνων που την ασκούν. Να είναι μια απλή πρακτική διευθέτηση. Όπως τότε, στα ναζιστικά στρατόπεδα συγκέντρωσης.
Ο ρατσισμός, ο ρατσισμός των Ναζί, ο ρατσισμός της Χρυσής Αυγής, αποτελεί την ιδεολογική βάση της αποπροσωποποίησης του ‘ξένου’. Όταν ο άλλος δεν είναι καν άλλος, δεν είναι καν άνθρωπος, αλλά κάτι α-πρόσωπο, μπορείς να τον κάνεις ότι θέλεις. Δεν εμποδίζει πια η έννοια του απάνθρωπου.
Πήραν τα δίκαννα και τους βάρεσαν στο ψαχνό. Σαν να ήταν κουνέλια ή κουνάβια. Όχι εργάτες της γης, όχι άνθρωποι.
Και να σκεφτεί κανείς, πως η μετανάστευση (εξωτερική ή εσωτερική) και η προσφυγιά είναι βαθιά γραμμένες στο κοινωνικό μας DNA.
Τι κρίμα…

H επιστολή του Γιάννη Μπέζου για τα θέατρα που κλείνουν

Τι θα γίνει με τις συλλογική σύμβαση των ηθοποιών και τους μισθούς; Πρέπει να κλείσουν ή όχι θεατρικές αίθουσες και χώροι πολιτισμού που δεν πληρούν τις προδιαγραφές λειτουργίας στην Αθήνα σε μια εποχή που η ανεργία στον κλάδο φτάνει στ0 94%; Ζητήσαμε τη γνώμη του ηθοποιού Γιάννη Μπέζου. 

Κανείς δεν ασχολείται με τον θεατρίνο. Τον πρωτεργάτη της δουλειάς μας.
 Τον τελευταίο καιρό ο χώρος του θεάτρου στην πατρίδα μας απασχολείται πολύ σοβαρά με θέματα όπως ο προϋπολογισμός του Φεστιβάλ Αθηνών, οι διευθύνσεις των κρατικών θεάτρων, οι κρατικές επιχορηγήσεις, η συλλογική σύμβαση των ηθοποιών, εργασιακά θέματα , οι απεργίες, τί θα γίνει με τα ΔΗΠΕΘΕ, αν θα κλείσουν κάποιες αίθουσες κλπ. Δηλαδή με όλα τα άλλα εκτός από το βασικότερο. Τον ηθοποιό. Μήπως έχει έρθει η ώρα να ασχοληθεί και λίγο με τον πρωτεργάτη της δουλειάς μας; Τον θεατρίνο; Τον εκτεθειμένο στη σκηνή; Τον αντιμέτωπο με τον χρόνο; Τον εύκολο στόχο για τη χλεύη ή ακόμα χειρότερα για το επιπόλαιο χειροκρότημα μετ' ενθουσιασμού; Οι θεατρίνοι απέδειξαν με τη συμπεριφορά τους ότι είναι οι σεμνότεροι όλων. Όλοι οι υπόλοιποι οι σιτιζόμενοι από το θέατρο σκηνοθέτες, σκηνογράφοι, μουσικοί, θεατρικοί επιχειρηματίες, δημοσιογράφοι υποψιασμένοι καλλιτεχνικά, διευθυντές θεάτρων περιφέρονται με τη μάσκα του ανθρώπου που ξέρει. Και μάλιστα ξέρει καλά! Αυτή είναι η διαφορά του θεατρίνου. Δεν ξέρει!! Αναρωτιέται μόνο. Και το κάνει δημόσια. Πολλές φορές δε ενώπιον θεατών που και αυτοί ξέρουν!! Μάλλον γι' αυτό τους ζηλεύουν τους θεατρίνους. Επειδή έχουν τη μεγάλη τόλμη και γενναιότητα να αναρωτιούνται μέχρι το τέλος της ζωής τους. Κι έτσι ο χρόνος τους χαϊδεύει. Όλους τους άλλους συνήθως τους ξεχνά. Για πάντα.
Γιάννης Μπέζος 

Διαφέρει ο μισογυνισμός από τον σεξισμό;

Με αφορμή την κίνηση ενός αυστραλιανού λεξικού να αλλάξει τον ορισμό της λέξης  «μισογυνισμός»  θεωρώντας πως πλέον χρησιμοποιείται  σημαίνει «παγιωμένη