Είσαι πατέρας με κόρη; 6 πολύτιμες συμβουλές
Ο ικανός πατέρας εξασκεί τη δύναμή του με έναν δίκαιο τρόπο, παραγωγικό και γενναιόδωρο. Ενθαρρύνει την κόρη του να χρησιμοποιήσει τις δικές του ικανότητες για να δημιουργήσει μια θετική προσωπικότητα. Ο πατέρας αυτός απολαμβάνει το σεβασμό των φίλων και της οικογένειάς του. Η κόρη του μεγαλώνοντας δίπλα του αποκτά τη δυνατή αίσθηση του κύρους και τη σοφίας του και τα διοχετεύει στην προσωπική και κοινωνική της ζωή.
Γράφει η ψυχολόγος, Λιάνα Καλλιέρου
Αν η κόρη έχει έναν πατέρα που χρησιμοποιεί τη δύναμή του δίκαια θα μάθει και αυτή να χρησιμοποιεί τη δύναμή της με σοφία στον εξωτερικό της κόσμο. Αν όμως ο πατέρας χρησιμοποιεί τη δύναμή του δικτατορικά η κόρη του είτε αντιγράφει τη σκληρή και εξουσιαστική συμπεριφορά του είτε την αποφεύγει.
Ένας καλός πατέρας είναι το θετικό πρότυπο για την κόρη του:
1. Όταν τη συμβουλεύει ήδη από την εφηβεία για τις σχέσεις με τα αγόρια, χωρίς να γίνεται πιεστικός και αδιάκριτος
2. Όταν ικανοποιεί τις ανάγκες του τις συναισθηματικές μέσα από τη σύζυγό του και δεν περιμένει από τα παιδιά του να τον καλύψουν συναισθηματικά
3. Όταν αναπτύσσει και υποστηρίζει τις ικανότητες και τις επιθυμίες της κόρης χωρίς φόβους ή προκαταλήψεις για το φύλο της.

Το διαζύγιο και τα πιο συχνά προβλήματα του δεύτερου γάμου

Λαμβάνοντας υπόψη ότι οι περισσότεροι από τους μισούς γάμους καταλήγουν σε διαζύγιο και ότι το 83% αυτών των αντρών και το 75% των γυναικών ξαναπαντρεύονται, τα προβλήματα που αντιμετωπίζουν οι ξαναπαντρεμένοι σύζυγοι αξίζουν να εξεταστούν με ιδιαίτερη προσοχή.

Γράφει ο ψυχοθεραπευτής Άαρον Μπεκ. Επιστημονική επιμέλεια κειμένου, κύριος Γρηγόρης Σίμος, ψυχίατρος- ψυχοθεραπευτής.

Οι ξαναπαντρεμένοι σύζυγοι καλούνται να παλέψουν με ένα σωρό δυσκολίες ανεξάρτητα με το πόσο συμβιβαστικοί είναι ως άνθρωποι. Ένα συνηθισμένο πρόβλημα για πολλούς από αυτούς έγκειται στην πίστη και την αφοσίωση των μελών της οικογένειας. Το ποιος ανήκει στην οικογένεια και ποιος δεν ανήκει μπορεί να μην είναι σαφές και να ποικίλλει στο μυαλό των διαφορετικών μελών της οικογένειας. Για παράδειγμα τα παιδιά μπορεί να νιώθουν τύψεις απέναντι στον απόντα φυσικό γονιό τους αν τους αρέσει να ζουν με τον πατριό ή τη μητριά τους.

Πονάμε όταν το παιδί φεύγει για σπουδές από το σπίτι…

Η κατάσταση που δημιουργείται στο σπίτι όταν φεύγουν τα παιδιά μπορεί να οφείλεται στο μοντέλο που επικρατεί στις ελληνικές οικογένειες.

Οι περισσότερες οικογένειες είναι παιδοκεντρικές αφού στα περισσότερα σπίτια και οι δύο γονείς από τη στιγμή που γεννιέται το παιδί αρχίζουν να κάνουν μόνο πράγματα που αφορούν αυτό. Λειτουργούν μόνο ως γονείς πια, ξεχνώντας ότι είναι και σύντροφοι. Αυτό φυσικά έχει ως αποτέλεσμα όταν φύγουν τα παιδιά από το σπίτι οι περισσότεροι γάμοι να περνούν μεγάλες ή και αξεπέραστες κρίσεις.

Η άμμος εξάπτει τη φαντασία των παιδιών με αρκετούς και διαφορετικούς τρόπους. Κάποια απλώς σκάβουν, άλλα φτιάχνουν πύργους και ορισμένα σχηματίζουν ρυάκια. Όπως συμβαίνει με τις ζωγραφιές, έτσι και από τα έργα στην άμμο οι ψυχολόγοι μπορούν να καταλάβουν πολλά για τον ψυχισμό ενός παιδιού.

«Τα παιδιά μπορούν να εκφραστούν αρκετά εύκολα, παίζοντας στην άμμο», λέει η δρ Ζίγκριντ Λέβεν-Ζάιφερτ, ειδικός στην Αναλυτική Ψυχολογία Παιδιών και Εφήβων και στη Θεραπεία με το Παιχνίδι στην Άμμο από το Ινστιτούτο Καρλ-Γκούσταφ Γιουνγκ, στη Στουτγάρδη. «Ειδικά σε πολύ μικρή ηλικία είναι δύσκολο να ζωγραφίσουν ή να κάνουν συμμετρικούς υπολογισμούς για την αντιγραφή ή την απόδοση μιας εικόνας που βλέπουν, ενώ η άμμος αποτελεί το ιδανικό “εργαλείο” γι' αυτά».

Η πρώτη μέρα στο σχολείο κοντοζυγώνει και το πιτσιρίκι σας αγωνιά; Δείτε πως μπορείτε να κάνετε αυτή τη μετάβαση όσο το δυνατόν πιο ομαλή

Πριν το παιδί σας συμπληρώσει τον τρίτο χρόνο της ζωής του, είναι πολύ πιθανό η οικογένεια να μεγαλώσει και να προστεθεί ένα νέο μέλος. Το νέο αδελφάκι συνεπάγεται ότι το ίδιο παύει να είναι το μοναδικό παιδί της οικογένειας. Το γεγονός αυτό ισοδυναμεί με μια δυναμική αλλαγή στη ζωή του, πράγμα που σημαίνει ότι χρειάζεται χρόνο και υποστήριξη για να προσαρμοστεί και να αποδεχτεί τη νέα κατάσταση.

Τα περισσότερα παιδιά δείχνουν ενδιαφέρον για την τουαλέτα ανάμεσα στην ηλικία των 2 και των 3 χρόνων. Πώς θα καταλάβετε όμως ότι είναι πραγματικά έτοιμο;

Γύρω στους 12 μήνες ένα παιδί παράγει τις πρώτες του λέξεις και στους 18 μήνες παρουσιάζει σημαντική αύξηση του λεξιλογίου έκφρασης. Στην ηλικία των δύο ετών το παιδί σχηματίζει απλές προτάσεις με δύο λέξεις, ενώ εκφράζεται με 50 λέξεις και άνω. Στην ηλικία των τριών ετών σχηματίζει προτάσεις με τρεις ή περισσότερες λέξεις και η ομιλία του δεν είναι ακόμη “καθαρή”.

Μερικά παιδιά τριγυρίζουν σέρνοντας πίσω τους κάλτσες, βρώμικα πιάτα, ψίχουλα, σκίζουν τα τετράδιά τους, βρωμίζουν συνέχεια τα ρούχα τους. Περνούν και αφήνουν κυριολεκτικά πίσω τους το χάος. Το δωμάτιό τους θυμίζει βομβαρδισμένη περιοχή. Πασαλείβουν τα πάντα με μπογιές, ζωγραφίζουν πάνω σε έπιπλα, πετούν τα παιχνίδια τους, αμολάνε λάσπες με τα παπούτσια τους κάνουν μπάχαλο ένα συγυρισμένο δωμάτιο με το που θα περάσουν το κατώφλι του.

Τι εννοούμε όμως με τον όρο χαρισματικότητα; Πώς την αντιλαμβάνονται γονείς και εκπαιδευτικοί; Γιατί πολλοί αντιδρούν αρνητικά στην ύπαρξη αυτού του χαρακτηρισμού;