Έχω έναν γιο 14 ετών. Υπέφε πολύ στο να μεγαλώσει, γιατι ήταν πολύ δύσκολος στο φαγητό. Μέχρι τα 6 χρόνια του έδινα το γάλα στον ύπνο, εμπλουτισμένο με θερμίδες, βιταμίνες και συμπληρώματα διατροφής. Η διαδικασία αυτη κρατούσε πάνω από μια ώρα πρωί, μεσημέρι, βράδυ. Το ίδιο συνέβαινε και με το φαγητό. Έτσι ήμουν συνέχεια πίσω του.Σαν αποτέλεσμα, το παιδί να δεθεί πολύ μαζί μου. Αυτό το δέσιμο εξακολουθεί να υπάρχρι ακόμα. Ειδικά το καλοκαίρι που πέρασε, έγινε πιο δυνατό. Δεν μπορούσα να πάω πουθενά. Ήταν συνέχεια πίσω μου. Δε καθόταν ακόμα ούτε στη γιαγιά στο χωριό, του, που τα άλλα καλοκαίρια καθόταν, με δυσκολία βέβαια. Έπρεπε να ήμουν κι εγώ εκει. Προσπάθησε να πάει δυο φορές κατασκήνωση, χωρίς αποτέλεσμα. Με έπαιρναν τηλ. το βράδυ και τον έπαιρνα.