Ο εμπνευστής της θεωρίας αυτής, Howard Gardner, υποστήριξε ότι δεν υπάρχει γενική νοημοσύνη, αλλά ένα άτομο μπορεί να είναι καλός σε κάτι ("ευφυής") χωρίς απαραίτητα να έχει υψηλό σκορ νοημοσύνης ή να είναι καλός και σε άλλα πράγματα. Αυτή η λεγόμενη "ανεξαρτησία" των προτεινόμενων νοημοσυνών του μοντέλου αυτού εναντιώνεται στην παραδοσιακή θεώρηση της γενικής νοημοσύνης (παράγοντα g), η οποία υποστηρίζει ότι η νοημοσύνη είναι μία και αποτελείται από επιμέρους ικανότητες του νου που συσχετίζονται ισχυρά μεταξύ τους.

Nιωθω οτι δεν μπορω να εμπιστευθω πια κανεναν στο παρελθον εχω απογοητευθει απο φιλους και απο σχεσεις και δεν ξερω πια πως να εμπιστευθω και να κανω καινουργια αρχη με καινουργια προσωπα στη ζωη μου. Πως να εμπιστευθω τον κοσμο ξανα όταν όλοι δείχνουν πως θέλουν να σε κοροιδέψουν; Πώς Ευχαριστω πολυ θα περιμενω απαντηση σας.

Αυτό που θα ήθελα να ρωτήσω είναι το εξής είμαι ένας άντρας πάνω από 30 αλλά είμαι πολύ κλειστός άνθρωπος από μικρός που θυμάμαι τον εαυτό μου ήμουνα έτσι δυσκολεύομαι πολύ να βρω θέματα να συζητήσω ή να συνεχίσω μια κουβέντα και αυτή η συμπεριφορά μου με έχει κάνει να έχω ελάχιστες σχέσεις είτε φιλικές είτε ερωτικές είμαι σίγουρος ότι για να μπορέσω να εμπλακώ σε σχέσεις χρειάζεται να γίνω πιο ανοιχτός άνθρωπος. Η ερώτηση μου είναι η εξής: Μπορώ να αλλάξω αυτό το χαρακτηριστικό προσωπικότητας να γίνω δηλαδή πιο κοινωνικός και με ποιο τρόπο τι παίζει σημαντικό ρόλο για να το πετύχω αυτό η ποιότητα σκέψης μου κάτι άλλο το οποίο αγνοώ; Ευχαριστώ.

Το 'όχι' στα αιτήματα των άλλων είναι από τα πρώτα πράγματα που δείχνουν ότι ένα παιδί αντιλαμβάνεται τον εαυτό του ως ξεχωριστό άτομο. Είναι θα λέγαμε μια πρώτη μορφή 'επανάστασης'. Το να πει κανείς 'όχι' σε κάτι που δεν ταιριάζει στα συναισθήματα και την ήρεμη ροή του είναι κάτι που δείχνει ότι έχει 'εγώ'.

Καλησπέρα σας, θέλω να ζητήσω τη συμβουλή σας για την κοινωνική κριτική και το κουτσομπολιό. Πώς πρεπει να αντιμετωπίζουμε τους ανθρώπους που δεν κρατάνε το στόμα τους κλειστό και πώς να συμπεριφερόμαστε όταν μαθαίνουμε ότι κάποιος με κουτσομπολεύει; Πώς πρέπει να αντιδράσεις σε σχόλια συγγενών, γνωστών ακόμα και συναδέλφων στο γραφείο, για τα ρούχα που φοράς, για τη σχέση σου ή για το αν είναι καλά τα προσωπικά σου, για το πόσα χρήματα παίρνεις, που βγαίνεις και τι κάνεις… Είναι πολύ ενολχητικά όλα αυτά, πώς πρέπει να αντιδρούμε; Σας ευχαριστώ πολύ.

Έχω μια φίλη την Αμαλία. Είναι πετυχημένη συμβολαιογράφος, παντρεμένη, με δύο μεγάλα παιδιά. Σε όποια εκδήλωση και να με δει, με φωνάζει από μακριά και έρχεται κατά πάνω μου, με μια μεγάλη αγκαλιά. Με φιλάει σταυρωτά, φροντίζοντας να μην της φύγει το έντονο βάψιμο, που πάντα κάνει. Μιλάει έντονα, χρησιμοποιώντας όπου μπορεί, κοσμητικά επίθετα και υπερθετικό βαθμό.

Η σημερινή γυναίκα των 40 ετών είναι μία γυναίκα ιδιαίτερα νέα. Μια γυναίκα πλήρως δραστήρια, κοινωνικά και επαγγελματικά ενεργή, με μόρφωση και εισόδημα μεγαλύτερα σε σχέση με το παρελθόν. Το πρώτο που μας έρχεται στο μυαλό είναι η λέξη εμπειρία. Η γυναίκα στα 40 της χρόνια βρίσκεται σε ένα στάδιο στο οποίο συνήθως έχει κατακτήσει την πνευματική και επαγγελματική της καταξίωση, που είναι σε επαφή με τα συναισθήματα και τις επιθυμίες της, που έχουν προκύψει τόσο από τις εμπειρίες της όσο και από την προσωπική της προσπάθεια κατά τα προηγούμενα χρόνια. Η αξία των εμπειριών αυτών είναι πολύτιμη, σχεδόν ανεκτίμητη.

Τι μπορούμε να κάνουμε για να διατηρούμε καλή, θετική διάθεση στη ζωή μας; Μια σειρά από πρόσφατες μελέτες έχει δείξει ότι το συχνό βίωμα του συναισθήματος της ευγνωμοσύνης ανοίγει έναν καλό δρόμο προς την ευτυχία. Τείνουμε να πιστεύουμε ότι η ευτυχία είναι μία κατάσταση στην οποία φτάνουμε όταν πετυχαίνουμε κάποιο στόχο ή αποκτούμε κάποια αγαθά. Παρόλα αυτά, οι σύγχρονοι ερευνητές αναφέρουν ότι η ευτυχία φαίνεται να συνδέεται περισσότερο με το συναίσθημα της ευγνωμοσύνης για όσα ήδη έχουμε.

<p style="text-align: justify;"><strong><em>Είναι γεγονός ότι ζούμε σε μια εποχή όπου δίνεται ιδιαίτερη σημασία στην εξωτερική εμφάνιση. Πολλές φορές, υπάρχει η

Ήρθε η εποχή του χρόνου που… βγαίνουν οι μάσκες! Ναι, σωστά διαβάσατε. Βγαίνουν οι μάσκες της καθημερινότητας τις Απόκριες και μπαίνουν οι μάσκες του καρναβαλιού. Ας το δούμε λίγο… ανάποδα, ξεφεύγοντας από το στερεότυπο ότι τις Απόκριες οι άνθρωποι φοράνε μάσκες και υποδύονται έναν ρόλο, μία περσόνα, κάτι που τους αρέσει και το οποίο θα ήθελαν να είναι.