«Όταν το μεγαλύτερο αδερφάκι πάει στο σχολείο και το μικρότερο παραμένει στο σπίτi». Έρχεται η στιγμή που το μεγαλύτερο αδερφάκι πάει σχολείο και το μικρότερο παιδί παραμένει στο σπίτι..Πολλοί γονείς αναρωτιούνται ποιες είναι οι συνέπειες αυτής της αλλαγής στην ψυχολογία του μικρότερου παιδιού και πώς οι ίδιοι θα μπορούσαν να διευκολύνουν τη διαδικασία προσαρμογής και την ομαλή μετάβαση του μικρότερου παιδιού στην «νέα κατάσταση».

Σύμφωνα με τη δρ. Φραν Γουόλφις, ψυχοθεραπεύτρια παιδιών και οικογενειών, ξέρετε ότι κάνετε καλή δουλειά σας γονιός,όταν το παιδί σας είναι χαρούμενο. Για να το διαπιστώσετε, πρέπει απλώς να απατήσετε «ναι» στις ακόλουθες ερωτήσεις:

Οι εργαζόμενες μητέρες καθημερινά αγωνίζονται προκειμένου να κρατήσουν ισορροπία ανάμεσα στην εργασία και στην οικογενειακή ζωή, ενώ είναι αρκετές οι φορές που αισθάνονται ενοχές όσο αφορά στο χρόνο που στερούν από τα παιδιά τους. Οι ενοχές των εργαζόμενων μητέρων σχετίζονται με την ηλικία του παιδιού, το πρόσωπο ή το πλαίσιο που αναλαμβάνει την φροντίδα του παιδιού -κατά την απουσία της μητέρας στην εργασία-, καθώς και το σύνολο των ωρών που η μητέρα λείπει από το σπίτι. Σύμφωνα με έρευνες, οι μητέρες βρεφών και νηπίων έχουν περισσότερες ενοχές όταν αποχωρίζονται τα παιδιά τους.

Τα παιδιά γίνονται πολλές φορές ιδιαίτερα αυταρχικά, καθώς υποδεικνύουν που θέλουν να κάτσουν, τι ρούχα θέλουν να φορέσουν και τι φαγητό θέλουν να φάνε. Σε ότι αφορά όμως στην επικοινωνία πιο πολύπλοκων σκέψεων και συναισθημάτων με λόγια, θα πρέπει ο γονιός να είναι σε θέση να ερμηνεύσει τη περίεργη συμπεριφορά του παιδιού του.

«Ο γιος μου πάει νηπιαγωγείο αλλά το στόμα του θυμίζει…. οδηγό νταλίκας εν τω μέσω καβγά»Γονείς σοκαρισμένοι, θυμωμένοι, γεμάτοι απορίες για το νέο – ανεπιθύμητο- λεξιλόγιο των παιδιών τους. Τα παιδιά βρίζουν αλλά τις περισσότερες φορές δεν ξέρουν τι σημαίνει η λέξη που χρησιμοποιούν. Άρα γιατί το κάνουν; Οι απαντήσεις είναι απλές και είναι στο περιβάλλον του παιδιού. Τα παιδιά βρίζουν γιατί το άκουσαν και το μιμούνται από τους γονείς τους, είδαν ότι με τη χρήση αυτών των λέξεων τραβάει την προσοχή των γονιών τους ή απλά πειραματίζονται με την καινούργια λέξη. Από την επιστημονική ομάδα του Χαμόγελου του παιδιού και τον υπεύθυνο ψυχολόγο της οργάνωσης, Στέφανο Αλεβίζο

Κάνοντας τη νύχτα μέρα: Αϋπνία ή Διαφορετικότητα
Πολλοί έφηβοι ξενυχτούν μπροστά στο κομπιούτερ ή την τηλεόραση, αλλάζουν τον βιολογικό τους ρυθμό και κάνουν τη νύχτα μέρα, όπως παραπονιούνται πολλοί γονείς. Αυτό είναι μια συμπεριφορά που σχετίζεται περισσότερο με την επιθυμία τους για ιδιωτικό χώρο και χρόνο και για να τονίσουν τη διαφορετικότητά τους από τα υπόλοιπα μέλη της οικογένειας.

Γενιές ολόκληρες Ελλήνων μεγάλωσαν με στερεότυπες απειλές του τύπου «φάε τη σούπα σου γιατί θα έρθει να σε πάρει ο γύφτος» ή «αν δεν κάτσεις καλά θα σε φάει ο αράπης», με παραδείγματα προς γνώση και συμμόρφωση από πολιτισμικές, κοινωνικές, θρησκευτικές ή άλλες μειονότητες. Στις ημέρες μας αυτές οι απειλές ξεθώριασαν και έχασαν την πειθώ που κάποτε είχαν αλλά αντικαταστάθηκαν από άλλες που αντλούν από διαφορετικές ομάδες. Οι σπόροι του ρατσισμού εμφυτεύονται από πολύ νωρίς στην κοινωνική συνείδηση του ατόμου και γίνονται μέρος της ψυχοσύνθεσής του και της στάσης του απέναντι στους άλλους. Γιατί όμως οι άνθρωποι γίνονται ρατσιστές; Γιατί κατά τα άλλα καλοί, κοινωνικοί, ανοιχτόκαρδοι και εξυπηρετικοί άνθρωποι γίνονται ξαφνικά εμπνευστές τέτοιων στερεότυπων απειλών και στη συνέχεια γίνονται δύσπιστοι και εχθρικοί απέναντι στους ξένους;

Αναγνώστριά μας ρωτά:

Τα παιδιά μου 4 και 5 ετών αντίστοιχα, έχουν αρχίσει να ρωτάν πληροφορίες για τον αδερφό τους από τον πρώτο γάμο του άνδρα μου… Ζητούν να μάθουν πληροφορίες και κυρίως που είναι και γιατί δε βρίσκεται συνέχεια μαζί μας. Φοβάμαι πως αν τους πω την αλήθεια θα πάψουν να νιώθουν ότι είναι αδέρφια, θα βλάψω τη σχέση τους με τον μεγαλύτερο ετεροθαή αδερφό τους. Τι πρέπει να κάνω;

Αγαπητή αναγνωστρια. Απευθύναμε το ερώτημά σας στην ψυχολόγο κυρία Μαριάννα Μιχαλάκη. Ελπίζουμε οι συμβουλές της να σας φανούν χρήσιμες.

Το αν πρέπει ή όχι να παίρνουμε το παιδί στις εξόδους μας έχει να κάνει και ανάλογα με την ηλικία του αλλά και με το μέρος της εξόδου στο οποίο αναφερόμαστε. Μιλάμε για έξοδο σε ένα εστιατόριο που είναι κοινωνική υποχρέωση ή απλά οικογενειακή βόλτα; Μπορεί οι γονείς να θέλουν να βγουν μαζί με το παιδί σε ένα θέατρο ή σε έναν κινηματογράφο. Φυσικά μια τέτοια οικογενειακή έξοδος δεν θα βλάψει το παιδί. Αρκεί όμως η έξοδος αυτή να έχει ένα νόημα για το παιδί. Μια έξοδος η οποία είναι πιο προσωπική και αφορά το ζευγάρι, όταν δηλαδή οι σύντροφοι έχουν ως στόχο να διασκεδάσουν οι δυο τους, να βγουν σε ένα κέντρο διασκέδασης εκεί το παιδί ίσως πρέπει να παραμείνει στο σπίτι.

Ενώ η προσωπικότητα των συζύγων θα καθορίσει σε μεγάλο βαθμό τη δυνατότητα του ζευγαριού να αναπτύξει μια σωστή σχέση ένας άλλος σημαντικός παράγοντας καθοριστικός της συζυγικής σχέσεως είναι η συναισθηματική αλληλοεξάρτηση των συζύγων. Συναισθηματική αλληλοεξάρτηση σημαίνει τη δυνατότητα των συζύγων να περιμένουν και να δέχονται κατανόηση, συναισθηματική υποστήριξη και ενθάρρυνση ο ένας από τον άλλον καθώς επίσης και τον συνδυασμό των δυο διαφορετικών τρόπων των συζύγων να εκφράσουν χαρά, θλίψη και απορία. Τα άτομα που δεν τους είχε επιτραπεί να αποφασίζουν για τον εαυτό τους δεν αναπτύσσουν τη δυνατότητα να χρησιμοποιούν τις εσωτερικές τους δυνάμεις για να σταθμίζουν μια κατάσταση, να καταλήγουν σε κάποιο συμπέρασμα για τον τρόπο αντιμετώπισής της και να το βάζουν σε εφαρμογή γι αυτό στο γάμο περιμένουν από τον σύντροφό τους να παίξει το ρόλο του πατέρα.