Real Life

Αν η γυναίκα βγάζει πιο πολλά χρήματα από τον άνδρα;

Είμαι 47 ετών ιδιωτική υπάλληλος. Ο άνδρας μου μέχρι πρόσφατα είχε δυο δουλειές μία βασική και άλλη μία περιστασιακή από την οποία κέρδιζε αρκετά χρήματα. Πρόσφατα η επιχείρηση στην οποία εργαζόταν έκλεισε και παρέμεινε πλέον με μία εργασία. Το θέμα που με απασχολεί είναι όχι μόνο το ότι μειώθηκε το οικογενειακό μας εισόδημα. Πλέον βγάζει λιγότερα χρήματα από εμένα και αυτό έχει δημιουργήσει προβλήματα στη σχέση μας γιατί καταλαβαίνω πως έχει γίνει απέναντί μου επιθετικός και ανταγωνιστικός. Πολλές φορές αναφέρει με παράπονο "κανόνισε εσύ τα οικονομικά μας αφού βγάζεις περισσότερα…" Δε φταίω γι αυτή την κατάσταση, θέλω να κάνω μια κουβέντα μαζί του αλλά δεν ξέρω τι να του πω. Χρειάζομαι μια συμβουλή από τους ειδικούς σας, ευχαριστώ. 
Μιλήσαμε με τον συνεργάτη μας, κύριοΧρήστο Ζιούβα, Ψυχοθεραπευτή-Οικογενειακό θεραπευτή και συνεργάτη του Εργαστηρίου Διερεύνησης Ανθρώπινων Σχέσεων. 

Πώς επηρεάζεται μια σχέση όταν ο ένας σύντροφος κερδίζει από την εργασία του περισσότερα από τον άλλον;
Όλα τα ζευγάρια έχουν να διαπραγματευτούν θέματα δύναμης και οικειότητας. Ποιος αποφασίζει και σε ποια θέματα; Πόσο κοντά είναι ο ένας στον άλλο και πόσο δικαιούνται να κινούνται αυτόνομα; Η διαφορετική δυνατότητα που έχει κάθε σύντροφος σε διαφορετικές χρονικές περιόδους να συνεισφέρει στα οικονομικά σίγουρα ανατρέπει το ισοζύγιο δύναμης και συχνά επιδρά και στο πόσο κοντά ή μακριά έρχονται ο ένας με τον άλλο. Μια συντροφική σχέση χρειάζεται πολύ περισσότερα από χρήματα για να ευδοκιμήσει. Το χρήμα εκτός από αναγκαίο για την επιβίωση μας, έχει και μεταφορική σημασία. Για παράδειγμα μια χειρονομία οικονομικού χαρακτήρα,  μπορεί να έχει διαμετρικά αντίθετα νοήματα: από την μια μπορεί να σημαίνει εξαγοράζω τον θυμό του άλλου ή καταλαγιάζω τις ενοχές μου ή από την άλλη, αναγνωρίζω τις ανάγκες σου, σε σκέφτομαι και ψάχνω τρόπους να σε φροντίσω.
Μια συζήτηση για το τι συνεισφέρει καθένας σε μια σχέση  θα είναι αδιέξοδη αν δεν συμπεριλάβει εκτός από την εισοδηματική διάσταση και το πώς αλλιώς νιώθει ο καθένας ότι  υποστηρίζει και θρέφει μια σχέση. Επίσης, μια τέτοια συζήτηση δεν πρέπει να περιοριστεί στην παρούσα χρονική συγκυρία. Οι άνθρωποι νιώθουν συχνά αδικημένοι όταν δεν συνυπολογίζεται η συνεισφορά τους σε προηγούμενες δύσκολες περιόδους της σχέσης ή του συντρόφου τους.
Οι άνδρες παραδοσιακά έχουν γαλουχηθεί να παίξουν το ρόλο του «κουβαλητή» στην οικογένεια. Όταν η οικονομική κρίση τους στερεί ή αποδυναμώνει αυτό τον ρόλο, μπορεί να νιώσουν έντονη απουσία νοήματος και απαξίωση προς τον εαυτό. Το ζευγάρι χρειάζεται να βρει νέα κατανομή αρμοδιοτήτων και κυρίως να αναγνωριστεί η νέα συμβολή του καθένα στην καινούργια συνθήκη.

Πώς θα καταλάβω αν είναι κατάλληλος για γάμο;

ΦΘΑΝΕΙ ΜΟΝΟ Η ΑΓΑΠΗ;
Αναρωτιέται αναγνώστριά μας:
"Έδώ και ένα χρόνο +μισό χρόνο γνωριμίας, είμαι αρραβωνιασμένη με κάποιον. Αυτός είναι 52 και εγώ 40. Είμαστε δημόσιοι υπάλληλοι.
Στην γνωριμία είδα κάποια θετικά και κάποια αρνητικά, όμως υπήρξε συμπάθεια και προχώρησα. Στην πορεία ανακάλυψα πως η ιδιομορφίες του ίσως οφειλόταν και σε κάποια προβλήματα που είδα πως είχε: ρευματοειδή αρθρίτιδα, υπέρταση, ίλιγγο, καρδιακή νόσο ακόμη και Α.Ε.Ε. είχε περάσει. Τρόμαξα με όλα αυτά και νιώθω μπερδεμένη. Από τη μια τον αγάπησα, δεν αντέχω τη μοναξιά, η οικογένειά μου δεν μου προσφέρει αγάπη και στήριξη. Όμως μπορεί αυτός να σταθεί δίπλα μου και να μου προσφέρει οικογένεια; ή θα μπλέξω και δεν βλέπω καθαρά; Ο ίδιος λέει όσο μπορώ".
Αγαπητή μας αναγνώστρια. Στο ερώτημά σας απάντησε η ψυχολόγος, ψυχοθεραπεύτρια κυρία Μαριέττα Πεπελάση. 

"Συνήθως οι άνθρωποι που είναι δεν έχουν μπει στη διαδικασία ψυχολογικής επεξεργασίας βρίσκουν ερωτικά αυτό που ξέρουνε αυτό που έχουν μάθει, το γνώριμο στοιχείο. Αν λοιπόν, η αναγνώστριά  μας λέει ότι δεν πήρε αγάπη, έχει βρει αυτό που ήξερε, έναν άνθρωπο που μπορεί να της δώσει 5 εκατοστά αγάπης και όχι 35. Επομένως, αυτό που ήξερε, αυτό και έχει βρει.
Τώρα, από κει και πέρα, πρέπει να εξετάσει αν ο άνθρωπος αυτός έχει ψυχικά χαρίσματα και μπορεί εκείνη να αντέξει την δοκιμασία ενός γάμου. Αλλά πρέπει να ξέρει ότι συνήθως βρίσκουμε αυτό που έχουμε συνηθίσει. Και μετά πολλές φορές, μας φταίει ο άλλος, χωρίς να βλέπουμε ότι και εμείς έχουμε τις σχετικές ανεπάρκειες.
Μπορεί αυτός ο άνθρωπος να έχει όλα αυτά τα προβλήματα αλλά να είναι ένας υπέροχος άνθρωπος. Σημασία δεν έχει η υγεία, σημασία έχει το ψυχικό σθένος του συντρόφου.

Πώς αναγνωρίζουμε τη νεανική κατάθλιψη;

Αναγνώστριά μας βιώνει μια δύσκολη κατάσταση και ζήτησε τη συμβουλή των ειδικών μας. 

Καλησπέρα σας! Πήρα το θάρρος να σας στείλω,καθώς είμαι άτομο που δεν ανοίγεται εύκολα στα κοντινά του πρόσωπα όταν αντιμετωπίζει κάποιο πρόβλημα και αυτό γιατί δεν θέλω να φορτώνω τους άλλους με τα δικά μου και θεώρησα ότι μπορείτε να με βοηθήσετε με κάποια συμβουλή.Είμαι μόλις 20 χρόνων,έχω περάσει πάρα πολλά δυσάρεστα δεν είχα ξεσπάσματα παρά ελάχιστες φορές αλλά νιώθω πως δεν αντέχω να περνάω άλλες καταστάσεις..Νιώθω πνιγμένη..Τελευταία περνάω μια άσχημη φάση..καθώς μου έτυχαν για ακόμα μια φορά πολλά μαζεμένα (προδoσία από φίλους και υποχρεώσεις όπως μια μετακόμιση ακόμα) και νιώθω ότι τα νεύρα μου έχουν σπάσει!Είμαι τρομερά κυκλοθυμική,κάτι που δε συνήθιζα να είμαι,ώρες ώρες βάζω τα κλάματα χωρίς λόγο και άλλες πάλι νιώθω ότι έχω τόση οργή μέσα μου που θέλω να ξεσπάσω πάρα πολύ!Νιώθω ένα κενό..παρόλο που έχω μια υπέροχη σχέση και ανθρώπους που με αγαπάνε και το δείχνουν καθημερινά.Υπάρχει περίπτωση να είμαι στα όρια κατάθλιψης; Ευχαριστώ για το χρόνο σας.

Αγαπητή αναγνώστρια. Απευθύναμε το ερώτημά σας στον κύριο Νταφούλη Βάιο, Παιδοψυχίατρος,Διδάκτωρ Ιατρικής Α.Π.Θ και μέλος της επιστημονικής ομάδας του Καθηγητή Ψυχιατρικής του Πανεπιστημίου Αθηνών, κυρίου Κωνσταντίνου Σιώμου.

"Σαφώς και θα ήταν χρήσιμο να μιλήσετε για τα θέματα αυτά με κάποιον-α ειδικό της ψυχικής υγείας,ώστε να διερευνηθεί και η πιθανότητα εμφάνισης δυσθυμίας ή κατάθλιψης.Το βασικό είναι να εμπιστευθείτε αρχικά κάποιον και φυσικά σταδιακά να ενισχυθεί και η δυνατότητα να εκφραστείτε ανοιχτά για τις συγκεκριμένες δυσκολίες που αντιμετωπίζετε,χωρίς την αίσθηση ότι είσαστε μόνη σας.

Η αντίληψη πως δε θέλουμε να φορτώνουμε τους δικούς μας ανθρώπους με τα δικά μας προβλήματα συχνά στηρίζεται στην λανθασμένη υπόθεση πως πράγματι τους φορτώνουμε-που αν τους ρωτήσουμε θα μας πούνε πως δεν είναι έτσι-,όπως επίσης  και στο φόβο μας πως αν ανοιχτούμε θα γίνουμε αντικείμενο αρνητικής κριτικής,ή στην εντύπωση πως θα πρέπει να είμαστε μόνο αρεστοί στους άλλους και να μην τους απασχολούμε με προβλήματα άλλα.

Τα νεύρα μας αρκετές φορές νιώθουμε να σπάνε όταν συμβούν κάποια μαζεμένα αρνητικά συμβάντα,αυτό συμβαίνει σε πολλούς από εμάς,συνήθως βελτιώνεται η κατάσταση  σύντομα,το σημαντικό είναι να ελπίζουμε στο καλύτερο και να αντλούμε δυνάμεις από υποστηρικτικά συστήματα γύρω μας-κυρίως σχέσεις με αγαπητά πρόσωπα και δραστηριότητες,οι οποίες να ικανοποιούν τα ενδιαφέροντά μας.Καλή δύναμη!"

Αν η γυναίκα βγάζει πιο πολλά χρήματα από τον άνδρα;

Είμαι 47 ετών ιδιωτική υπάλληλος. Ο άνδρας μου μέχρι πρόσφατα είχε δυο δουλειές μία βασική και άλλη μία περιστασιακή από την οποία κέρδιζε αρκετά χρήματα. Πρόσφατα η επιχείρηση στην οποία εργαζόταν έκλεισε και παρέμεινε πλέον με μία εργασία. Το θέμα που με απασχολεί είναι όχι μόνο το ότι μειώθηκε το οικογενειακό μας εισόδημα. Πλέον βγάζει λιγότερα χρήματα από εμένα και αυτό έχει δημιουργήσει προβλήματα στη σχέση μας γιατί καταλαβαίνω πως έχει γίνει απέναντί μου επιθετικός και ανταγωνιστικός. Πολλές φορές αναφέρει με παράπονο "κανόνισε εσύ τα οικονομικά μας αφού βγάζεις περισσότερα…" Δε φταίω γι αυτή την κατάσταση, θέλω να κάνω μια κουβέντα μαζί του αλλά δεν ξέρω τι να του πω. Χρειάζομαι μια συμβουλή από τους ειδικούς σας, ευχαριστώ. 
Μιλήσαμε με τον συνεργάτη μας, κύριοΧρήστο Ζιούβα, Ψυχοθεραπευτή-Οικογενειακό θεραπευτή και συνεργάτη του Εργαστηρίου Διερεύνησης Ανθρώπινων Σχέσεων. 

Πώς επηρεάζεται μια σχέση όταν ο ένας σύντροφος κερδίζει από την εργασία του περισσότερα από τον άλλον;
Όλα τα ζευγάρια έχουν να διαπραγματευτούν θέματα δύναμης και οικειότητας. Ποιος αποφασίζει και σε ποια θέματα; Πόσο κοντά είναι ο ένας στον άλλο και πόσο δικαιούνται να κινούνται αυτόνομα; Η διαφορετική δυνατότητα που έχει κάθε σύντροφος σε διαφορετικές χρονικές περιόδους να συνεισφέρει στα οικονομικά σίγουρα ανατρέπει το ισοζύγιο δύναμης και συχνά επιδρά και στο πόσο κοντά ή μακριά έρχονται ο ένας με τον άλλο. Μια συντροφική σχέση χρειάζεται πολύ περισσότερα από χρήματα για να ευδοκιμήσει. Το χρήμα εκτός από αναγκαίο για την επιβίωση μας, έχει και μεταφορική σημασία. Για παράδειγμα μια χειρονομία οικονομικού χαρακτήρα,  μπορεί να έχει διαμετρικά αντίθετα νοήματα: από την μια μπορεί να σημαίνει εξαγοράζω τον θυμό του άλλου ή καταλαγιάζω τις ενοχές μου ή από την άλλη, αναγνωρίζω τις ανάγκες σου, σε σκέφτομαι και ψάχνω τρόπους να σε φροντίσω.
Μια συζήτηση για το τι συνεισφέρει καθένας σε μια σχέση  θα είναι αδιέξοδη αν δεν συμπεριλάβει εκτός από την εισοδηματική διάσταση και το πώς αλλιώς νιώθει ο καθένας ότι  υποστηρίζει και θρέφει μια σχέση. Επίσης, μια τέτοια συζήτηση δεν πρέπει να περιοριστεί στην παρούσα χρονική συγκυρία. Οι άνθρωποι νιώθουν συχνά αδικημένοι όταν δεν συνυπολογίζεται η συνεισφορά τους σε προηγούμενες δύσκολες περιόδους της σχέσης ή του συντρόφου τους.
Οι άνδρες παραδοσιακά έχουν γαλουχηθεί να παίξουν το ρόλο του «κουβαλητή» στην οικογένεια. Όταν η οικονομική κρίση τους στερεί ή αποδυναμώνει αυτό τον ρόλο, μπορεί να νιώσουν έντονη απουσία νοήματος και απαξίωση προς τον εαυτό. Το ζευγάρι χρειάζεται να βρει νέα κατανομή αρμοδιοτήτων και κυρίως να αναγνωριστεί η νέα συμβολή του καθένα στην καινούργια συνθήκη.

Πώς θα καταλάβω αν είναι κατάλληλος για γάμο;

ΦΘΑΝΕΙ ΜΟΝΟ Η ΑΓΑΠΗ;
Αναρωτιέται αναγνώστριά μας:
"Έδώ και ένα χρόνο +μισό χρόνο γνωριμίας, είμαι αρραβωνιασμένη με κάποιον. Αυτός είναι 52 και εγώ 40. Είμαστε δημόσιοι υπάλληλοι.
Στην γνωριμία είδα κάποια θετικά και κάποια αρνητικά, όμως υπήρξε συμπάθεια και προχώρησα. Στην πορεία ανακάλυψα πως η ιδιομορφίες του ίσως οφειλόταν και σε κάποια προβλήματα που είδα πως είχε: ρευματοειδή αρθρίτιδα, υπέρταση, ίλιγγο, καρδιακή νόσο ακόμη και Α.Ε.Ε. είχε περάσει. Τρόμαξα με όλα αυτά και νιώθω μπερδεμένη. Από τη μια τον αγάπησα, δεν αντέχω τη μοναξιά, η οικογένειά μου δεν μου προσφέρει αγάπη και στήριξη. Όμως μπορεί αυτός να σταθεί δίπλα μου και να μου προσφέρει οικογένεια; ή θα μπλέξω και δεν βλέπω καθαρά; Ο ίδιος λέει όσο μπορώ".
Αγαπητή μας αναγνώστρια. Στο ερώτημά σας απάντησε η ψυχολόγος, ψυχοθεραπεύτρια κυρία Μαριέττα Πεπελάση. 

"Συνήθως οι άνθρωποι που είναι δεν έχουν μπει στη διαδικασία ψυχολογικής επεξεργασίας βρίσκουν ερωτικά αυτό που ξέρουνε αυτό που έχουν μάθει, το γνώριμο στοιχείο. Αν λοιπόν, η αναγνώστριά  μας λέει ότι δεν πήρε αγάπη, έχει βρει αυτό που ήξερε, έναν άνθρωπο που μπορεί να της δώσει 5 εκατοστά αγάπης και όχι 35. Επομένως, αυτό που ήξερε, αυτό και έχει βρει.
Τώρα, από κει και πέρα, πρέπει να εξετάσει αν ο άνθρωπος αυτός έχει ψυχικά χαρίσματα και μπορεί εκείνη να αντέξει την δοκιμασία ενός γάμου. Αλλά πρέπει να ξέρει ότι συνήθως βρίσκουμε αυτό που έχουμε συνηθίσει. Και μετά πολλές φορές, μας φταίει ο άλλος, χωρίς να βλέπουμε ότι και εμείς έχουμε τις σχετικές ανεπάρκειες.
Μπορεί αυτός ο άνθρωπος να έχει όλα αυτά τα προβλήματα αλλά να είναι ένας υπέροχος άνθρωπος. Σημασία δεν έχει η υγεία, σημασία έχει το ψυχικό σθένος του συντρόφου.

Πώς αναγνωρίζουμε τη νεανική κατάθλιψη;

Αναγνώστριά μας βιώνει μια δύσκολη κατάσταση και ζήτησε τη συμβουλή των ειδικών μας. 

Καλησπέρα σας! Πήρα το θάρρος να σας στείλω,καθώς είμαι άτομο που δεν ανοίγεται εύκολα στα κοντινά του πρόσωπα όταν αντιμετωπίζει κάποιο πρόβλημα και αυτό γιατί δεν θέλω να φορτώνω τους άλλους με τα δικά μου και θεώρησα ότι μπορείτε να με βοηθήσετε με κάποια συμβουλή.Είμαι μόλις 20 χρόνων,έχω περάσει πάρα πολλά δυσάρεστα δεν είχα ξεσπάσματα παρά ελάχιστες φορές αλλά νιώθω πως δεν αντέχω να περνάω άλλες καταστάσεις..Νιώθω πνιγμένη..Τελευταία περνάω μια άσχημη φάση..καθώς μου έτυχαν για ακόμα μια φορά πολλά μαζεμένα (προδoσία από φίλους και υποχρεώσεις όπως μια μετακόμιση ακόμα) και νιώθω ότι τα νεύρα μου έχουν σπάσει!Είμαι τρομερά κυκλοθυμική,κάτι που δε συνήθιζα να είμαι,ώρες ώρες βάζω τα κλάματα χωρίς λόγο και άλλες πάλι νιώθω ότι έχω τόση οργή μέσα μου που θέλω να ξεσπάσω πάρα πολύ!Νιώθω ένα κενό..παρόλο που έχω μια υπέροχη σχέση και ανθρώπους που με αγαπάνε και το δείχνουν καθημερινά.Υπάρχει περίπτωση να είμαι στα όρια κατάθλιψης; Ευχαριστώ για το χρόνο σας.

Αγαπητή αναγνώστρια. Απευθύναμε το ερώτημά σας στον κύριο Νταφούλη Βάιο, Παιδοψυχίατρος,Διδάκτωρ Ιατρικής Α.Π.Θ και μέλος της επιστημονικής ομάδας του Καθηγητή Ψυχιατρικής του Πανεπιστημίου Αθηνών, κυρίου Κωνσταντίνου Σιώμου.

"Σαφώς και θα ήταν χρήσιμο να μιλήσετε για τα θέματα αυτά με κάποιον-α ειδικό της ψυχικής υγείας,ώστε να διερευνηθεί και η πιθανότητα εμφάνισης δυσθυμίας ή κατάθλιψης.Το βασικό είναι να εμπιστευθείτε αρχικά κάποιον και φυσικά σταδιακά να ενισχυθεί και η δυνατότητα να εκφραστείτε ανοιχτά για τις συγκεκριμένες δυσκολίες που αντιμετωπίζετε,χωρίς την αίσθηση ότι είσαστε μόνη σας.

Η αντίληψη πως δε θέλουμε να φορτώνουμε τους δικούς μας ανθρώπους με τα δικά μας προβλήματα συχνά στηρίζεται στην λανθασμένη υπόθεση πως πράγματι τους φορτώνουμε-που αν τους ρωτήσουμε θα μας πούνε πως δεν είναι έτσι-,όπως επίσης  και στο φόβο μας πως αν ανοιχτούμε θα γίνουμε αντικείμενο αρνητικής κριτικής,ή στην εντύπωση πως θα πρέπει να είμαστε μόνο αρεστοί στους άλλους και να μην τους απασχολούμε με προβλήματα άλλα.

Τα νεύρα μας αρκετές φορές νιώθουμε να σπάνε όταν συμβούν κάποια μαζεμένα αρνητικά συμβάντα,αυτό συμβαίνει σε πολλούς από εμάς,συνήθως βελτιώνεται η κατάσταση  σύντομα,το σημαντικό είναι να ελπίζουμε στο καλύτερο και να αντλούμε δυνάμεις από υποστηρικτικά συστήματα γύρω μας-κυρίως σχέσεις με αγαπητά πρόσωπα και δραστηριότητες,οι οποίες να ικανοποιούν τα ενδιαφέροντά μας.Καλή δύναμη!"