Σχεδόν όλοι οι άνθρωποι (ποσοστό 94%) έχουν κατά καιρούς ανεπιθύμητες, ενοχλητικές, παρείσακτες, ψυχαναγκαστικές σκέψεις, εικόνες και παρορμήσεις, που τους δημιουργούν λιγότερο ή περισσότερο άγχος, σύμφωνα με μια νέα διεθνή επιστημονική έρευνα σε 13 χώρες, μεταξύ των οποίων και η Ελλάδα. Η μελέτη δείχνει ότι το συγκεκριμένο πρόβλημα είναι πολύ πιο εξαπλωμένο στον πληθυσμό από ό,τι θεωρείτο έως τώρα.
Ένα άτομο με ιδεοψυχαναγκασμό εμφανίζει ιδεοληψίες και καταναγκασμούς σε τέτοια έκταση που να επηρεάζεται πλέον η καθημερινή λειτουργικότητά του. Τα άτομα αυτά δεν θα πρέπει να συγχέονται με άτομα που μερικές φορές τα ονομάζουμε 'ψυχαναγκαστικά' στην καθημερινή ζωή. Ο όρος αυτός αναφέρεται σε ανθρώπους τελειομανείς με πολύ υψηλά στάνταρντς, τόσο στην εργασία τους όσο και εκτός εργασίας. Μερικές φορές αυτή η 'ψυχαναγκαστικότητα' μπορεί να βοηθάει την επίτευξη ενός στόχου και να ανεβάζει την αυτο-εκτίμηση ενός ατόμου, διαφέρει όμως από τα συμπτώματα των ασθενών με ιδεοψυχαναγκασμό.
Σε αυτήν τη διαταραχή, διάφορες βασανιστικές σκέψεις ή νοητές εικόνες μας έρχονται από μόνες τους. Αυτές είναι επίμονες, μας είναι ανεπιθύμητες και νιώθουμε ότι δενμπορούμε να τις ελέγξουμε. Οι σκέψεις αυτές συνήθως είναι παράλογες: δεv έχουν λογική βόοη και γι' αυτό συχνά οι άνθρωποι που τις εμφανίζουν νιώθουν ντροπή γι ' αυτές και προσπαθούν να τις διώξουν. Το περιεχόμενο των σκέψεων αυτών έξαρτάται από τους φόβους και τα άγχη του καθενός μας. Για παράδειγμα, μια μητέρα μπορεί να φοβάται ότι θα πόθουν κάτι τα παιδιά της.
Η συνήθης έναρξη της ΙΨΔ τοποθετείται στην εφηβεία ή την πρώιμη ενήλικη ζωή (21-25 έτη). Μελέτες του εξωτερικού έχουν δείξει ότι η ΙΨΔ εκδηλώνεται στο 2-3% του ενήλικου πληθυσμού, και η αναλογία μεταξύ ανδρών και γυναικών είναι σχεδόν ίδια (υπερέχουν ελαφρώς οι γυναίκες). Με βάση αυτό το ποσοστό, ελλείψει ελληνικών δεδομένων, ο αριθμός των ασθενών στη χώρα μας υπολογίζεται στις 200.000-300.000.
Γεια σας. Μου έχει δημιουργηθεί μια απορία σχετικά με τους έφηβους που πάσχουν από ιδεοψυχαναγκαστική διαταραχή. Διαβάζω τα άρθρα σας και βλέπω φοβίες και αρκετό άγχος για την κριτική. Και σίγουρα πολλές ανασφάλειες και κοινωνικές φοβίες. Άρα είναι αποτέλεσμα
Καλησπέρα σας. Αντιμετωπιζουμε οικογενειακώς ενα σοβαρο θεμα με την αδελφη μου, ειναι 41 ετών και εδω και 20 χρονια πασχει απο ιδεοψυχαναγκαστικη νευρωση. Έχει καταστραφει η ζωη της λογω αυτης της αρρωστιας δεν εργαζεταιδεν εχει προσωπικη ζωη πλενει συνεχεια τα χερια της δεν θελει να βγαινει εξω κλεινεται σπιτι και τωρα τελευταια αντιμετωπιζει κ διαφορα μυοσκελετικα θεματα, εχει τενοντιτιδες
<p style="text-align: justify;"><em>Η *υπερτροφική» αυτοεκτίμηση του νάρκισσου</em></p> <p style="text-align: justify;"> </p> <p style="text-align: justify;"><em>Από το συγγραφέα και ψυχοθεραπευτή Κριστόφ Ανδρέ </em></p>
Μια παλιά μου φοιτήτρια ζήτησε τη βοήθειά μου, λίγο μετά την αποφοίτησή της. Είχε διοριστεί σε περιφερειακό αγροτικό ιατρείο σε νησί του Ιονίου. Εγκαταστάθηκε στο νησί με τη βοήθεια των γονιών της, τους γύρισε στην Αθήνα με το αυτοκίνητό της κ
<p>Στη ροή της σκέψης μας, όλοι παρατηρούμε να εισβάλουν μερικά φορές δυσάρεστες ιδέες, οι οποίες μπορούν να εμμένουν για ώρα,
Καλησπέρα σας. Το ερώτημά μου έχει να κάνει κάποια πράγματα που παρατηρώ στον εαυτό μου. Από μια ζαλάδα που είχα πριν λίγο καιρό, λιποθύμησα και έπειτα με έπιασε μια φοβία ότι αυτό μπορεί να ξανασυμβεί. Μου έχουν συμβεί παλαιότερα κρίσεις πανικού και πλέον φοβάμαι ότι θα το ξαναπάθω.
Σχεδόν όλοι οι άνθρωποι (ποσοστό 94%) έχουν κατά καιρούς ανεπιθύμητες, ενοχλητικές, παρείσακτες, ψυχαναγκαστικές σκέψεις, εικόνες και παρορμήσεις, που τους δημιουργούν λιγότερο ή περισσότερο άγχος, σύμφωνα με μια νέα διεθνή επιστημονική έρευνα σε 13 χώρες, μεταξύ των οποίων και η Ελλάδα. Η μελέτη δείχνει ότι το συγκεκριμένο πρόβλημα είναι πολύ πιο εξαπλωμένο στον πληθυσμό από ό,τι θεωρείτο έως τώρα.
Ένα άτομο με ιδεοψυχαναγκασμό εμφανίζει ιδεοληψίες και καταναγκασμούς σε τέτοια έκταση που να επηρεάζεται πλέον η καθημερινή λειτουργικότητά του. Τα άτομα αυτά δεν θα πρέπει να συγχέονται με άτομα που μερικές φορές τα ονομάζουμε 'ψυχαναγκαστικά' στην καθημερινή ζωή. Ο όρος αυτός αναφέρεται σε ανθρώπους τελειομανείς με πολύ υψηλά στάνταρντς, τόσο στην εργασία τους όσο και εκτός εργασίας. Μερικές φορές αυτή η 'ψυχαναγκαστικότητα' μπορεί να βοηθάει την επίτευξη ενός στόχου και να ανεβάζει την αυτο-εκτίμηση ενός ατόμου, διαφέρει όμως από τα συμπτώματα των ασθενών με ιδεοψυχαναγκασμό.
Σε αυτήν τη διαταραχή, διάφορες βασανιστικές σκέψεις ή νοητές εικόνες μας έρχονται από μόνες τους. Αυτές είναι επίμονες, μας είναι ανεπιθύμητες και νιώθουμε ότι δενμπορούμε να τις ελέγξουμε. Οι σκέψεις αυτές συνήθως είναι παράλογες: δεv έχουν λογική βόοη και γι' αυτό συχνά οι άνθρωποι που τις εμφανίζουν νιώθουν ντροπή γι ' αυτές και προσπαθούν να τις διώξουν. Το περιεχόμενο των σκέψεων αυτών έξαρτάται από τους φόβους και τα άγχη του καθενός μας. Για παράδειγμα, μια μητέρα μπορεί να φοβάται ότι θα πόθουν κάτι τα παιδιά της.
Η συνήθης έναρξη της ΙΨΔ τοποθετείται στην εφηβεία ή την πρώιμη ενήλικη ζωή (21-25 έτη). Μελέτες του εξωτερικού έχουν δείξει ότι η ΙΨΔ εκδηλώνεται στο 2-3% του ενήλικου πληθυσμού, και η αναλογία μεταξύ ανδρών και γυναικών είναι σχεδόν ίδια (υπερέχουν ελαφρώς οι γυναίκες). Με βάση αυτό το ποσοστό, ελλείψει ελληνικών δεδομένων, ο αριθμός των ασθενών στη χώρα μας υπολογίζεται στις 200.000-300.000.
Γεια σας. Μου έχει δημιουργηθεί μια απορία σχετικά με τους έφηβους που πάσχουν από ιδεοψυχαναγκαστική διαταραχή. Διαβάζω τα άρθρα σας και βλέπω φοβίες και αρκετό άγχος για την κριτική. Και σίγουρα πολλές ανασφάλειες και κοινωνικές φοβίες. Άρα είναι αποτέλεσμα
Καλησπέρα σας. Αντιμετωπιζουμε οικογενειακώς ενα σοβαρο θεμα με την αδελφη μου, ειναι 41 ετών και εδω και 20 χρονια πασχει απο ιδεοψυχαναγκαστικη νευρωση. Έχει καταστραφει η ζωη της λογω αυτης της αρρωστιας δεν εργαζεταιδεν εχει προσωπικη ζωη πλενει συνεχεια τα χερια της δεν θελει να βγαινει εξω κλεινεται σπιτι και τωρα τελευταια αντιμετωπιζει κ διαφορα μυοσκελετικα θεματα, εχει τενοντιτιδες
<p style="text-align: justify;"><em>Η *υπερτροφική» αυτοεκτίμηση του νάρκισσου</em></p> <p style="text-align: justify;"> </p> <p style="text-align: justify;"><em>Από το συγγραφέα και ψυχοθεραπευτή Κριστόφ Ανδρέ </em></p>
Μια παλιά μου φοιτήτρια ζήτησε τη βοήθειά μου, λίγο μετά την αποφοίτησή της. Είχε διοριστεί σε περιφερειακό αγροτικό ιατρείο σε νησί του Ιονίου. Εγκαταστάθηκε στο νησί με τη βοήθεια των γονιών της, τους γύρισε στην Αθήνα με το αυτοκίνητό της κ
<p>Στη ροή της σκέψης μας, όλοι παρατηρούμε να εισβάλουν μερικά φορές δυσάρεστες ιδέες, οι οποίες μπορούν να εμμένουν για ώρα,
Καλησπέρα σας. Το ερώτημά μου έχει να κάνει κάποια πράγματα που παρατηρώ στον εαυτό μου. Από μια ζαλάδα που είχα πριν λίγο καιρό, λιποθύμησα και έπειτα με έπιασε μια φοβία ότι αυτό μπορεί να ξανασυμβεί. Μου έχουν συμβεί παλαιότερα κρίσεις πανικού και πλέον φοβάμαι ότι θα το ξαναπάθω.