Γυναίκα

Δεν έχω επιθυμία για σεξ. Τι πρέπει να κάνω;

Η αναγνώστριά μας Κατερίνα αναρωτιέται:

Θα ήθελα να ρωτήσω πώς μπορώ να ανεβάσω την ερωτική μου επιθυμία. Αντιμετωπίζω το εξής πρόβλημα. Είμαι περίπου 45 ετών και το πρόβλημα που αντιμετωπίζω είναι ότι έχω ερωτική επιθυμία μόνο μετά το τέλος της περιόδου για μια βδομάδα περίπου. Μετά η επιθυμία χάνεται. Γιατί συμβαίνει αυτό και τι πρέπει να κάνω;

Αγαπητή αναγνώστρια. Στο ερώτημά σας απάντησε η επιστημονική ομάδα του Ανδρολογικού Ινστιτούτου Αθηνών. 

Αν έχετε έστω και για μια βδομάδα επιθυμία είστε τυχερή αυτή την περίοδο που περνάμε στην Ελλάδα, υπάρχουν πολλοί και πολλές που δεν έχουν για μήνες. Η κρίση ρίχνει την επιθυμία. Να ρωτήσετε όμως και τον γυναικολόγο σας μήπως είστε σε προκλιμακτήριο που επηρεάζει τον σεξουαλικό κύκλο εν γένει…

Ένα ορμονικό προφίλ και μια γυναικολογική εξέταση επίσης, μπορούν να σας βοηθήσουν. Επίσης δεν διευκρινίζετε αν ο σύντροφός σας θέλει το σεξ μαζί σας, αν κάνετε σεξ συχνά αν θέλετε τον σύντροφό σας ερωτικά. Γιατί οι μόνιμες σχέσεις έχουν τα προβληματάκια τους και εσείς δε θα είστε η εξαίρεση.

Eίμαι ακόμα παρθένα! Τι να κάνω;

Αναγνώστριά μας ρωτά:
Είμαι 22 ετών και δεν έχω κάνει σεξ με κάποιο αγόρι. ΌΛο αυτό έχω αρχίσει να το θεωρώ πρόβλημα και να σκέφτομαι ότι πρέπει να κάνω άμεσα αλλά και πάλι δε θέλω να πάω με τον πρώτο τυχόντα. Μου παρουσιάζονται συνέχεια ευκαιρίες για σεξ αλλά δισταζω.Δεν ξέρω αν είμαι αρκετά καλή γι αυτόν ή αν με θέλει πραγματικά. Οι φίλες μου λένε ότι όταν είμαι έτοιμη θα την καταλάβω Πώς θα το καταλάβω; Τι είναι αυτό που με εμποδίζει να προχωρήσω ακόμα και με αγόρια που θέλω πάρα πολύ; Τι πρέπει να κάνω για να χαλαρώσω;
Αγαπητή αναγνώστρια. Στο ερώτημά σας απάντησε η ομάδα του Ανδρολογικού Ινστιτούτου Αθηνών.
Μιλάτε σαν να είστε έφηβη. Στην ηλικία σας δεν έχετε αγόρι ανάγκη άνδρα έχετε, εραστή. Και βέβαια πριν κάνετε σεξ ο άνδρας που θα βρείτε τυχαίος θα είναι. Αυτό το «πρώτος τυχόντας» ακούγεται προσβλητικό. Και βέβαια άδικο γιατί μπορεί να είναι πρίγκιπας ντυμένος αλήτης. Και να χάσετε την ευκαιρία να γίνετε πριγκίπισσά του. Μη χάνετε τις ευκαιρίες.
Στην ηλικία σας κανονικά θα έπρεπε να έχετε ήδη ιστορικό με σεβαστό αριθμό εραστών. Και αυτό πάλι που θέλετε τα αγόρια αλλά φοβάστε ακούγεται παιδικό. Υποψιάζομαι αν σε έναν άνδρα που σας πλησιάσει τον αποκαλέσετε αγόρι, θα γελάσει εκτός και αν είναι της γενιάς που άκουγε το σουξέ «Τ ΑΓΟΡΙ ΜΟΥ Τ ΑΓΟΡΙ ΜΟΥ ΓΛΥΚΟ ΚΑΙ ΤΡΥΦΕΡΟ  ΣΑΝ ΚΑΡΑΜΕΛΛΑ….» Ή αν είχε δει πολλές φορές την ταινία Στέλλα με τη Μελίνα Μερκούρη και του άρεσε ο τρόπου που τόνιζε το αγόριιι… η θεά Μελίνα.

Δε με θέλει, είμαι στα όρια της κατάθλιψης…

Αναγνώστριά μας μας διηγείται την ιστορία της. 
Είμαι 55 ετών και υπήρξα γυναίκα καριέρας. Έχω υψηλή θέση αλλά η ζωή μου είναι άδεια. Εδώ και χρόνια ταλαιπωρούμαι σε μια σχέση με πολλούς χωρισμούς με έναν άνδρα συνομήλικο μου νάρκισσο, διάσημο παντρεμένο χωρισμένο με παιδί ο οποίος δεν παίρνει την απόφαση να ζήσει μαζί μου και να με παντρευτεί. Πολύ περισσότερο δεν αποδέχτηκε την επιλογή μου να υιοθετήσω ένα παιδί και να γίνουμε οικογένεια. Δε μετάνιωσα ποτέ που υιοθέτησα το παιδάκι αυτό κοντεύει 7 χρονών έχω όμως εγκαταλείψει τον εαυτό μου και το ενδιαφέρον μου για τη ζωή. Κλαίω πολύ και είμαι έτοιμη να παραιτηθώ και από τη θέση της δουλειάς μου που πολλοί άλλοι θα ζήλευαν είμαι σε απόγνωση νιώθω μόνη δεν έχω σε ποιον να μιλήσω.
Απευθύναμε το ερώτημα στη ψυχολόγο, ψυχοθεραπεύτρια κυρία Μαριέττα Πεπελάση.

Εγώ βλέπω σε αυτή την περίπτωση μια αυτοκαταστροφική συμπεριφορά. Το μόνο καλό που συμβαίνει στη ζωή αυτής της γυναίκας όπως καταλαβαίνουμε από τα λεγόμενά της είναι το ότι υιοθέτησε αυτό το παιδί. Αλλά το ότι είναι μέσα σε μία σχέση που δεν παίρνει ικανοποίηση, έχει εγκαταλείψει τον εαυτό της και δεν τον φροντίζει ότι σκέφτεται να αφήσει την πολύ πετυχημένη καριέρα της, τη δουλειά της απλά και μόνο επειδή δεν αισθάνεται καλά σημαίνει ότι πρέπει επειγόντως να δει κάποιον ειδικό, κάποιον ψυχολόγο, κάποιον ομοιοπαθητικό δε ξέρω ποια είναι η προσέγγιση που θα επιλέξει αλλά πρέπει κάποιος να της δώσει ένα στήριγμα και να μπορέσει σιγά σιγά να δει ποιο είναι το δικό της καλό, για την υγεία της, για το δικό της καλό και για τον εαυτό της.
Μόνο έτσι θα μπορέσει να ξεφεύγει από αυτή τη μελαγχολία που έχει λόγο της απογοήτευσης που βιώνει ίσως, και λόγω ιδιοσυγκρασίας. Το αυτοκαταστροφικό μας κομμάτι δεν προέρχεται μονάχα από το περιβάλλον. Κάτι κουβαλάει ο άνθρωπος μέσα του και το σέρνει σε όλη του τη ζωή. Πρέπει να το κάνει γιατί έχει ευθύνη όχι μόνο στον εαυτό της αλλά και στο παιδάκι που αποφάσισε να υιοθετήσει.
Τώρα, σχετικά με το ζήτημα που η ίδια θέτει για παραίτηση από τη δουλειά της. Ακόμα και αν έχει πολλά χρήματα, τι θα καταλάβει αν παραιτηθεί; Θα κλειστεί στο σπίτι και θα συνεχίζει να αυτοκαταστρέφεται; Τουλάχιστον εκεί, ξεφεύγει από τις αρνητικές σκέψεις, παίρνει λίγο αέρα που λέμε, μπορεί να αντλήσει ικανοποίηση .

H ηδονή του πόνου
Τι πρέπει να κάνει με αυτόν τον άνδρα; Είναι που λέμε η ηδονή του πόνου! Διότι αυτός ο άνθρωπος τη βασανίζει, υποφέρει και αυτή βρίσκεται σε ένα φαύλο κύκλο. Βιώνει αρνητικά συναισθήματα μέσα από τον βασανισμό του άλλου και τον αυτοβασανισμό τον δικό της. Δεν μπορείς να τον αφήσει εάν δεν γίνει η ίδια καλά! Ίσως είναι προτιμότερο λοιπόν, να γίνει καλά και μετά ενδυναμωμένη πια να του πει αντίο! Αλλά με τον τρόπο με τον οποίο αντιμετωπίζει τη ζωή της σήμερα, αυτοκαταστρέφεται. Γι´αυτό το λόγο είπαμε ότι είναι καλό να απευθυνθεί σε κάποιον ειδικό να τη βοηθήσει.
Η αυτοκαταστροφική προσωπικότητα γεννιέται και μέσα από το οικογενειακό περιβάλλον αλλά έχει και βιολογικές ρίζες. Κάποιος άνθρωπος μπορεί να έχει πιο ευαίσθητο νευρικό σύστημα και να βρεθεί μέσα σε μια οικογένεια που δεν τον κατανοεί και δεν το καταλαβαίνει… Η αυτοκαταστροφή έχει να κάνει και με συσσώρευση αυτοκαταστροφικών συναισθημάτων και θυμού. Ένας άνθρωπος με ένα πιο «γερό» νευρικό σύστημα μπορεί ευκολότερα να απομακρυνθεί από ένα αρνητικό περιβάλλον.

Χάπι της επόμενης μέρας. Χωρίς συνταγή;

Επείγουσα αντισύλληψη: με ή χωρίς συνταγή;
Αν και εδώ και αρκετά χρόνια το χάπι της επόμενης ημέρας χορηγείται στις περισσότερες χώρες χωρίς συνταγή ιατρού, υπάρχουν ακόμα ρήτρες που επιτρέπουν στους φαρμακοποιούς να αρνηθούν τη χορήγηση του φαρμάκου χωρίς συνταγή, για ηθικούς, ή θρησκευτικούς λόγους.
Το άρθρο επιμελήθηκε ο Θ.Παλλαντζάς, Χειρουργός, Ουρολόγος-Ανδρολόγος, συνεργάτης του Ανδρολογικού Ινστιτούτου Αθηνών.

Πιο συγκεκριμένα, στο Ηνωμένο βασίλειο και στη Δημοκρατία της Ιρλανδίας η επείγουσα αντισύλληψη χορηγείται χωρίς συνταγή από το 2001 και το 2011 αντίστοιχα, αλλά ωστόσο προβλέπονται ρήτρες που επιτρέπουν στους φαρμακοποιούς που δε συμφωνούν σε επίπεδο ηθικής και συνείδησης να αρνούνται τη παροχή της, παραπέμποντας τις γυναίκες σε εναλλακτικούς φορείς παροχής.
Φαίνεται όμως, ότι το χάπι της επόμενης ημέρας έχει γίνει αντικείμενο νομικών αντιπαραθέσεων. Οι πολέμιοί του ισχυρίζονται ότι η παροχή του είναι λανθασμένη, σύμφωνα με αυτή την προσέγγιση όμως, αγνοείται η αρχή της αυτονομίας του ασθενούς, η οποία είναι θεμελιώδης στη σύγχρονη ιατρική πρακτική και ο ισχυρός αντίλογος υπενθυμίζει ότι δεν μπορεί κανείς τα αρνείται τη διεκπεραίωση πρακτικών ρουτίνας του επαγγέλματος που έχει επιλέξει να κάνει. Όσοι μάλιστα διαφωνούν ρητά με τους αντιρρησίες φαρμακοποιούς, αναφέρουν πως αυτό που στην πραγματικότητα απαιτούν όσοι αρνούνται τη χορήγηση του χαπιού χωρίς συνταγή, είναι το δικαίωμα της άσκησης ενός βέτο απέναντι στην ελευθερία του άλλου, καθώς και στην εφαρμογή μιας δημόσιας πολιτικής.
Όπως προαναφέρθηκε, σύμφωνα με τις τρέχουσες ρυθμίσεις, οι φαρμακοποιοί που αρνούνται την παροχή του χαπιού της επόμενης ημέρας οφείλουν να παραπέμψουν τη γυναίκα. Το γεγονός ότι παραπέμπουν  και δεν χορηγούν οι ίδιοι το χάπι μπορεί να καθησυχάζει τη συνείδηση τους, τι γίνεται όμως με το επαγγελματικό τους καθήκον απέναντι στον ασθενή;
Τι γίνεται εάν η επόμενη πηγή διάθεσης της επείγουσας αντισύλληψης δεν είναι προσβάσιμη μέσα τις επόμενες 72 ώρες, οπότε και λήγει το χρονικό περιθώριο μέσα στο οποίο η επείγουσα αντισύλληψη είναι αποτελεσματική;
Αυτό είναι κάτι που η ισχύουσα νομοθεσία δε φαίνεται να έχει προβλέψει και οι ειδικοί αναφέρουν ότι το ισχύον σύστημα είναι ανεπαρκές. τόσο αναφορικά με τους αντιρρησίες συνείδησης, όσο και με τους ρυθμιστικούς φορείς. Είναι σημαντικό οι ρυθμίσεις σχετικά με τη διάθεση της επείγουσας αντισύλληψης να έχουν καθολική εφαρμογή.
Υποστηρίζεται μάλιστα σθεναρά, ότι είτε όλοι οι φαρμακοποιοί θα πρέπει να διαθέτουν την επείγουσα αντισύλληψη και να την παρέχουν σε όλους τους ασθενείς που πληρούν τα κλινικά κριτήρια, είτε οι φαρμακοποιοί που ενίστανται , θα αρνούνται όχι μόνο τη διάθεση του χαπιού της επόμενης μέρας, αλλά και την παραπομπή της γυναίκας σε έναν εναλλακτικό φορέα παροχής.

Δεν έχω επιθυμία για σεξ. Τι πρέπει να κάνω;

Η αναγνώστριά μας Κατερίνα αναρωτιέται:

Θα ήθελα να ρωτήσω πώς μπορώ να ανεβάσω την ερωτική μου επιθυμία. Αντιμετωπίζω το εξής πρόβλημα. Είμαι περίπου 45 ετών και το πρόβλημα που αντιμετωπίζω είναι ότι έχω ερωτική επιθυμία μόνο μετά το τέλος της περιόδου για μια βδομάδα περίπου. Μετά η επιθυμία χάνεται. Γιατί συμβαίνει αυτό και τι πρέπει να κάνω;

Αγαπητή αναγνώστρια. Στο ερώτημά σας απάντησε η επιστημονική ομάδα του Ανδρολογικού Ινστιτούτου Αθηνών. 

Αν έχετε έστω και για μια βδομάδα επιθυμία είστε τυχερή αυτή την περίοδο που περνάμε στην Ελλάδα, υπάρχουν πολλοί και πολλές που δεν έχουν για μήνες. Η κρίση ρίχνει την επιθυμία. Να ρωτήσετε όμως και τον γυναικολόγο σας μήπως είστε σε προκλιμακτήριο που επηρεάζει τον σεξουαλικό κύκλο εν γένει…

Ένα ορμονικό προφίλ και μια γυναικολογική εξέταση επίσης, μπορούν να σας βοηθήσουν. Επίσης δεν διευκρινίζετε αν ο σύντροφός σας θέλει το σεξ μαζί σας, αν κάνετε σεξ συχνά αν θέλετε τον σύντροφό σας ερωτικά. Γιατί οι μόνιμες σχέσεις έχουν τα προβληματάκια τους και εσείς δε θα είστε η εξαίρεση.

Eίμαι ακόμα παρθένα! Τι να κάνω;

Αναγνώστριά μας ρωτά:
Είμαι 22 ετών και δεν έχω κάνει σεξ με κάποιο αγόρι. ΌΛο αυτό έχω αρχίσει να το θεωρώ πρόβλημα και να σκέφτομαι ότι πρέπει να κάνω άμεσα αλλά και πάλι δε θέλω να πάω με τον πρώτο τυχόντα. Μου παρουσιάζονται συνέχεια ευκαιρίες για σεξ αλλά δισταζω.Δεν ξέρω αν είμαι αρκετά καλή γι αυτόν ή αν με θέλει πραγματικά. Οι φίλες μου λένε ότι όταν είμαι έτοιμη θα την καταλάβω Πώς θα το καταλάβω; Τι είναι αυτό που με εμποδίζει να προχωρήσω ακόμα και με αγόρια που θέλω πάρα πολύ; Τι πρέπει να κάνω για να χαλαρώσω;
Αγαπητή αναγνώστρια. Στο ερώτημά σας απάντησε η ομάδα του Ανδρολογικού Ινστιτούτου Αθηνών.
Μιλάτε σαν να είστε έφηβη. Στην ηλικία σας δεν έχετε αγόρι ανάγκη άνδρα έχετε, εραστή. Και βέβαια πριν κάνετε σεξ ο άνδρας που θα βρείτε τυχαίος θα είναι. Αυτό το «πρώτος τυχόντας» ακούγεται προσβλητικό. Και βέβαια άδικο γιατί μπορεί να είναι πρίγκιπας ντυμένος αλήτης. Και να χάσετε την ευκαιρία να γίνετε πριγκίπισσά του. Μη χάνετε τις ευκαιρίες.
Στην ηλικία σας κανονικά θα έπρεπε να έχετε ήδη ιστορικό με σεβαστό αριθμό εραστών. Και αυτό πάλι που θέλετε τα αγόρια αλλά φοβάστε ακούγεται παιδικό. Υποψιάζομαι αν σε έναν άνδρα που σας πλησιάσει τον αποκαλέσετε αγόρι, θα γελάσει εκτός και αν είναι της γενιάς που άκουγε το σουξέ «Τ ΑΓΟΡΙ ΜΟΥ Τ ΑΓΟΡΙ ΜΟΥ ΓΛΥΚΟ ΚΑΙ ΤΡΥΦΕΡΟ  ΣΑΝ ΚΑΡΑΜΕΛΛΑ….» Ή αν είχε δει πολλές φορές την ταινία Στέλλα με τη Μελίνα Μερκούρη και του άρεσε ο τρόπου που τόνιζε το αγόριιι… η θεά Μελίνα.

Δε με θέλει, είμαι στα όρια της κατάθλιψης…

Αναγνώστριά μας μας διηγείται την ιστορία της. 
Είμαι 55 ετών και υπήρξα γυναίκα καριέρας. Έχω υψηλή θέση αλλά η ζωή μου είναι άδεια. Εδώ και χρόνια ταλαιπωρούμαι σε μια σχέση με πολλούς χωρισμούς με έναν άνδρα συνομήλικο μου νάρκισσο, διάσημο παντρεμένο χωρισμένο με παιδί ο οποίος δεν παίρνει την απόφαση να ζήσει μαζί μου και να με παντρευτεί. Πολύ περισσότερο δεν αποδέχτηκε την επιλογή μου να υιοθετήσω ένα παιδί και να γίνουμε οικογένεια. Δε μετάνιωσα ποτέ που υιοθέτησα το παιδάκι αυτό κοντεύει 7 χρονών έχω όμως εγκαταλείψει τον εαυτό μου και το ενδιαφέρον μου για τη ζωή. Κλαίω πολύ και είμαι έτοιμη να παραιτηθώ και από τη θέση της δουλειάς μου που πολλοί άλλοι θα ζήλευαν είμαι σε απόγνωση νιώθω μόνη δεν έχω σε ποιον να μιλήσω.
Απευθύναμε το ερώτημα στη ψυχολόγο, ψυχοθεραπεύτρια κυρία Μαριέττα Πεπελάση.

Εγώ βλέπω σε αυτή την περίπτωση μια αυτοκαταστροφική συμπεριφορά. Το μόνο καλό που συμβαίνει στη ζωή αυτής της γυναίκας όπως καταλαβαίνουμε από τα λεγόμενά της είναι το ότι υιοθέτησε αυτό το παιδί. Αλλά το ότι είναι μέσα σε μία σχέση που δεν παίρνει ικανοποίηση, έχει εγκαταλείψει τον εαυτό της και δεν τον φροντίζει ότι σκέφτεται να αφήσει την πολύ πετυχημένη καριέρα της, τη δουλειά της απλά και μόνο επειδή δεν αισθάνεται καλά σημαίνει ότι πρέπει επειγόντως να δει κάποιον ειδικό, κάποιον ψυχολόγο, κάποιον ομοιοπαθητικό δε ξέρω ποια είναι η προσέγγιση που θα επιλέξει αλλά πρέπει κάποιος να της δώσει ένα στήριγμα και να μπορέσει σιγά σιγά να δει ποιο είναι το δικό της καλό, για την υγεία της, για το δικό της καλό και για τον εαυτό της.
Μόνο έτσι θα μπορέσει να ξεφεύγει από αυτή τη μελαγχολία που έχει λόγο της απογοήτευσης που βιώνει ίσως, και λόγω ιδιοσυγκρασίας. Το αυτοκαταστροφικό μας κομμάτι δεν προέρχεται μονάχα από το περιβάλλον. Κάτι κουβαλάει ο άνθρωπος μέσα του και το σέρνει σε όλη του τη ζωή. Πρέπει να το κάνει γιατί έχει ευθύνη όχι μόνο στον εαυτό της αλλά και στο παιδάκι που αποφάσισε να υιοθετήσει.
Τώρα, σχετικά με το ζήτημα που η ίδια θέτει για παραίτηση από τη δουλειά της. Ακόμα και αν έχει πολλά χρήματα, τι θα καταλάβει αν παραιτηθεί; Θα κλειστεί στο σπίτι και θα συνεχίζει να αυτοκαταστρέφεται; Τουλάχιστον εκεί, ξεφεύγει από τις αρνητικές σκέψεις, παίρνει λίγο αέρα που λέμε, μπορεί να αντλήσει ικανοποίηση .

H ηδονή του πόνου
Τι πρέπει να κάνει με αυτόν τον άνδρα; Είναι που λέμε η ηδονή του πόνου! Διότι αυτός ο άνθρωπος τη βασανίζει, υποφέρει και αυτή βρίσκεται σε ένα φαύλο κύκλο. Βιώνει αρνητικά συναισθήματα μέσα από τον βασανισμό του άλλου και τον αυτοβασανισμό τον δικό της. Δεν μπορείς να τον αφήσει εάν δεν γίνει η ίδια καλά! Ίσως είναι προτιμότερο λοιπόν, να γίνει καλά και μετά ενδυναμωμένη πια να του πει αντίο! Αλλά με τον τρόπο με τον οποίο αντιμετωπίζει τη ζωή της σήμερα, αυτοκαταστρέφεται. Γι´αυτό το λόγο είπαμε ότι είναι καλό να απευθυνθεί σε κάποιον ειδικό να τη βοηθήσει.
Η αυτοκαταστροφική προσωπικότητα γεννιέται και μέσα από το οικογενειακό περιβάλλον αλλά έχει και βιολογικές ρίζες. Κάποιος άνθρωπος μπορεί να έχει πιο ευαίσθητο νευρικό σύστημα και να βρεθεί μέσα σε μια οικογένεια που δεν τον κατανοεί και δεν το καταλαβαίνει… Η αυτοκαταστροφή έχει να κάνει και με συσσώρευση αυτοκαταστροφικών συναισθημάτων και θυμού. Ένας άνθρωπος με ένα πιο «γερό» νευρικό σύστημα μπορεί ευκολότερα να απομακρυνθεί από ένα αρνητικό περιβάλλον.

Χάπι της επόμενης μέρας. Χωρίς συνταγή;

Επείγουσα αντισύλληψη: με ή χωρίς συνταγή;
Αν και εδώ και αρκετά χρόνια το χάπι της επόμενης ημέρας χορηγείται στις περισσότερες χώρες χωρίς συνταγή ιατρού, υπάρχουν ακόμα ρήτρες που επιτρέπουν στους φαρμακοποιούς να αρνηθούν τη χορήγηση του φαρμάκου χωρίς συνταγή, για ηθικούς, ή θρησκευτικούς λόγους.
Το άρθρο επιμελήθηκε ο Θ.Παλλαντζάς, Χειρουργός, Ουρολόγος-Ανδρολόγος, συνεργάτης του Ανδρολογικού Ινστιτούτου Αθηνών.

Πιο συγκεκριμένα, στο Ηνωμένο βασίλειο και στη Δημοκρατία της Ιρλανδίας η επείγουσα αντισύλληψη χορηγείται χωρίς συνταγή από το 2001 και το 2011 αντίστοιχα, αλλά ωστόσο προβλέπονται ρήτρες που επιτρέπουν στους φαρμακοποιούς που δε συμφωνούν σε επίπεδο ηθικής και συνείδησης να αρνούνται τη παροχή της, παραπέμποντας τις γυναίκες σε εναλλακτικούς φορείς παροχής.
Φαίνεται όμως, ότι το χάπι της επόμενης ημέρας έχει γίνει αντικείμενο νομικών αντιπαραθέσεων. Οι πολέμιοί του ισχυρίζονται ότι η παροχή του είναι λανθασμένη, σύμφωνα με αυτή την προσέγγιση όμως, αγνοείται η αρχή της αυτονομίας του ασθενούς, η οποία είναι θεμελιώδης στη σύγχρονη ιατρική πρακτική και ο ισχυρός αντίλογος υπενθυμίζει ότι δεν μπορεί κανείς τα αρνείται τη διεκπεραίωση πρακτικών ρουτίνας του επαγγέλματος που έχει επιλέξει να κάνει. Όσοι μάλιστα διαφωνούν ρητά με τους αντιρρησίες φαρμακοποιούς, αναφέρουν πως αυτό που στην πραγματικότητα απαιτούν όσοι αρνούνται τη χορήγηση του χαπιού χωρίς συνταγή, είναι το δικαίωμα της άσκησης ενός βέτο απέναντι στην ελευθερία του άλλου, καθώς και στην εφαρμογή μιας δημόσιας πολιτικής.
Όπως προαναφέρθηκε, σύμφωνα με τις τρέχουσες ρυθμίσεις, οι φαρμακοποιοί που αρνούνται την παροχή του χαπιού της επόμενης ημέρας οφείλουν να παραπέμψουν τη γυναίκα. Το γεγονός ότι παραπέμπουν  και δεν χορηγούν οι ίδιοι το χάπι μπορεί να καθησυχάζει τη συνείδηση τους, τι γίνεται όμως με το επαγγελματικό τους καθήκον απέναντι στον ασθενή;
Τι γίνεται εάν η επόμενη πηγή διάθεσης της επείγουσας αντισύλληψης δεν είναι προσβάσιμη μέσα τις επόμενες 72 ώρες, οπότε και λήγει το χρονικό περιθώριο μέσα στο οποίο η επείγουσα αντισύλληψη είναι αποτελεσματική;
Αυτό είναι κάτι που η ισχύουσα νομοθεσία δε φαίνεται να έχει προβλέψει και οι ειδικοί αναφέρουν ότι το ισχύον σύστημα είναι ανεπαρκές. τόσο αναφορικά με τους αντιρρησίες συνείδησης, όσο και με τους ρυθμιστικούς φορείς. Είναι σημαντικό οι ρυθμίσεις σχετικά με τη διάθεση της επείγουσας αντισύλληψης να έχουν καθολική εφαρμογή.
Υποστηρίζεται μάλιστα σθεναρά, ότι είτε όλοι οι φαρμακοποιοί θα πρέπει να διαθέτουν την επείγουσα αντισύλληψη και να την παρέχουν σε όλους τους ασθενείς που πληρούν τα κλινικά κριτήρια, είτε οι φαρμακοποιοί που ενίστανται , θα αρνούνται όχι μόνο τη διάθεση του χαπιού της επόμενης μέρας, αλλά και την παραπομπή της γυναίκας σε έναν εναλλακτικό φορέα παροχής.