Έχω σχέση με μια κοπέλα από τη δουλειά. Τη γνωρίζω 3 χρόνια αλλά μόνο σε επαγγελματικό επίπεδο. Έμεινε έγκυος. Αν …

Με το πρώην αγόρι μου, ήμαστε 6 χρόνια μαζί και πριν 8 μήνες πήγε στρατό. Ενώ δεν περνούσε καλά, εγώ …

O κ. Ματθαίος Γιωσαφάτ, ψυχίατρος – νευρολόγος, επιμένει πως παρότι η απιστία δημιουργεί πρόβλημα σε μια σχέση, μπορεί να βοηθήσει το ζευγάρι να βγει πιο ενωμένο μέσα από αυτή.

Είναι συχνή η απιστία;

Η απιστία είναι ενδημική και στα ζώα και στο ανθρώπινο είδος. Οι άντρες απιστούν κατά ένα ποσοστό 90% μια και περισσότερες φορές. Οι γυναίκες πάλι απιστούν σε μικρότερο ποσοστό, περίπου 60% – 70%.

Πώς εξηγείται αυτό;  

Οι άντρες βιολογικά είναι πολυγαμικοί εκ φύσεως, πρέπει να διαμοιράσουν τα γονίδιά τους. Προσπαθούν  ασυνείδητα πηγαίνοντας με πολλές γυναίκες να εξασφαλίσουν μια μορφή αθανασίας. Οι γυναίκες είναι λιγότερο πολυγαμικές σε σχέση με τους άνδρες -οι γυναίκες ικανοποιούνται με την απόκτηση παιδιού ή παιδιών, παύουν να αναζητούν τη συνέχειά τους. Όλα αυτά είναι ασυνείδητα βέβαια, αλλά είναι βιολογικές ανάγκες. Σημειωτέον επίσης ότι η απιστία γίνεται και για την ευχαρίστηση, την απόλαυση, την επιβεβαίωση.

Υπάρχει ουσιαστική σχέση μετά την απιστία; 

Δύσκολα. Κάθε μέρα κατά μέσο όρο βλέπω δυο με τρία ζευγάρια  που έρχονται με το ίδιο πρόβλημα, όπου συνήθως η γυναίκα έχει συλλάβει τον άντρα μέσω μηνυμάτων να την απατά και ζητάει να χωρίσουν. Εγώ εξετάζω αν ο γάμος είναι καλός σε γενικές γραμμές και αν υπάρχει κάποιο περιθώριο συγχώρεσης του αμαρτωλού συζύγου, ώστε να συνεχιστεί ο γάμος. Ο γάμος δεν είναι μόνο η απιστία, είναι  η αγάπη, το ενδιαφέρον, η φροντίδα, τα κοινά χρόνια, τα παιδιά, η σχέση που τους συνέδεε. Μπαίνουν στη ζυγαριά τα καλά στοιχεία του γάμου και η απιστία και βλέπουμε προς τα πού γέρνει η ζυγαριά.

Ο άνθρωπος κάποιες φορές φοβάται την απιστία γιατί φοβάται τη μοναξιά;

Ο άνθρωπος είναι ουσιαστικά ένα μονήρες ζώο, παρόλο  που ζει με ομαδικές μορφές. Ερχόμαστε μόνοι μας στη ζωή και φεύγουμε μόνοι μας. Είμαστε  ανά πάσα στιγμή ανυπεράσπιστοι απέναντι στην εξαφάνισή μας. Πάντα έχουμε τον φόβο του θανάτου, πορευόμαστε και ζούμε με αυτόν, είτε το συνειδητοποιούμε είτε όχι.

Η σχέση, ο γάμος, η αναζήτηση συντρόφου είναι το αντίδοτο στη μοναξιά;

Είναι μεγάλη η ανάγκη μας για συντροφικότητα, επιπλέον είναι η μόνη άμυνά μας απέναντι στο θάνατο. Η αγάπη είναι κάτι πάρα πολύ σημαντικό και αν μπορούμε και να τη νιώσουμε, τότε έχουμε ένα πολύ ευτυχισμένο γάμο. Ίσως ένα καλός γάμος είναι το μόνο που χαρίζει μερικές στιγμές ευτυχίας. 

Δε με νοιάζει προσωπικά η εθνικότητα, τον άνθρωπο κοιτάω και αυτός με αγαπάει και τον αγαπάω. Πολλές φορές διαφωνούμε και ψιλομαλώνουμε σαν ζευγάρι αλλά είναι κάτι απολύτως φυσιολογικό. Και οι δύο θέλουμε ο ένας τον άλλον αλλά μεσα μου είναι στιγμές που πονάω και δυστυχώς δεν μπορώ να το κρύψω.Χθες για παράδειγμα έψαχνα μία αφορμή για να κλάψω, όλο αυτό με έπνιγε και έβαλα τα κλάματα με λιγμούς στην αγκαλιά του. Του είπα ότι είμαι κουρασμένη από τη δουλειά.

Ο λογος που θελησα να σας μιλησω αφορα μια ερωτικη-φιλικη σχεση απο την οποια βγηκα προσφατα υστερα απο εναν χρονο και με πολλα σκαμπανεβασματα και πισωγυρισματα,η οποια λειτουργησε ως αφορμη να με βαλει σε πολλες σκεψεις για την ποιοτητα των σχεσεων που φτιαχνω με τους ανθρωπους γυρω μου λογω των επιλογων μου και του τροπου που τις διαχειριζομαι.

Γιατί δεν παίρνει τηλέφωνο; Γιατί κάνει 2 ώρες να απαντήσει στα μηνύματά μου; Γιατί δεν προλαβαίνει ποτέ να βρεθούμε;

Έχω μια σχέση εδώ και 9 χρόνια και είμαι 23 ετών. Είχα μια εγκυμοσύνη η οποία διεκόπη μετά από πίεση …

Στον αντίποδα των ζευγαριών και γονέων που μισιούνται υπάρχουν οι γονείς που όταν χωρίζουν παραμένουν φίλοι. Είναι καλοί και ευγενικοί, αγαπιούνται. Είναι μια συμπεριφορά που τηρούν αρκετά ζευγάρια. Οι πρώην συνεχίζουν να κάνουν παρέα σαν φίλοι γιορτάζουν τα γενέθλια των παιδιών και τα Χριστούγεννα μαζί και γιατί όχι κάνουν και μαζί διακοπές. Πώς γίνεται αυτό; Είναι σωστό;
Γράφει ο ψυχίατρος, Μορίς Μπερζέ.
Συμμετέχουν επίσης και σε έναν πρωτότυπο τρόπο επιμέλειας όπου οι γονείς αντικαθιστούν ο ένας τον άλλο με τη σειρά τους σε ένα οικογενειακό σπίτι όπου κατοικούν τα παιδιά τους. Όταν λείπει ο ένας δηλαδή ο άλλος μπορεί να μείνει στο σπίτι του άλλου. Ασυνήθιστο ίσως αλλά συμβαίνει. Ούτε μίσος ούτε κακία. Όλα γίνονται με καλό σκοπό και για τον καλύτερο τρόπο.
Πώς γίνεται αυτό;
Η κατάσταση αυτή φαντάζει ιδανική στον αντίποδα των συγκρούσεων που μπορεί να προκαλέσει βλάβες στο παιδί. Είναι σαφές ότι όταν τα πηγαίνει καλά με τον πρώην σύντροφο οι πόνοι που έχουν σχέση με το διαζύγιο καταπραΰνονται. Ωστόσο είναι σημαντικό να αναρωτηθούμε για τα όρια αυτής της σύμπνοιας. Μέχρι που μπορεί να φτάσει;
Το να περάσει κανείς τις διακοπές μαζί δηλαδή, να κοιμηθεί κάτω από την ίδια στέγη με τον/ την πρώην σύζυγό του δεν κινδυνεύει να δημιουργήσει κάποια σύγχυση στο μυαλό ενός παιδιού να διατηρήσει την ελπίδα του ξανασμιξίματος των γονέων και κατά συνέπεια να αποδειχθεί βλαβερό; Δεν μπορούμε να το ξέρουμε. Δεν διαθέτουμε κανένα στοιχεία βασισμένο σε επιστημονική έρευνα πάνω σε αυτό το θέμα.
Ένα και μόνο είναι σίγουρο. Δεν πρέπει να κάνουμε καμία κριτική. Αν ένα ζευγάρι έχει ανάγκη αυτό το ενδιάμεσο στάδιο για να χωνέψει το διαζύγιο, λίγο χρόνο για να χωνέψει τον πόνο του, γιατί όχι; Τις περισσότερες φορές κάνουμε ό, τι μπορούμε με ό, τι διαθέτουμε. Από την άλλη αν το πρώην ζευγάρι παραμείνει για καιρό σε αυτή την πολύ ασαφή σχέση επειδή δεν μπορεί να ξεπεράσει και να αποδεχθεί με ωριμότητα τον χωρισμό του ίσως να δημιουργηθεί ο κίνδυνος μιας μεγάλης αποσταθεροποιητικής κατάστασης για τα παιδιά. Λόγω της αλληλουχίας των συμβάντων οι γόνοι τους θα καταφέρουν να αφομοιώσουν το διαζύγιο να κάνουν την απαραίτητη ψυχική διεργασία για να το αποδεχτούν; Πολύ φοβόμαστε πώς όχι.
Όσο για το οικογενειακό σπίτι καλό θα είναι να δούμε τα όρια δηλαδή τους κινδύνους. Μήπως είναι μια προσπάθεια όχι αναγκαστικά ενσυνείδητη να διατηρηθεί τεχνητά με τους τοίχους ο δεσμός ενός ζευγαριού που έχει ραγίσει; Πώς είναι δυνατόν να φανταστούμε ότι οι γονείς δεν θα αφήσουν κανένα ίχνος από το πέρασμά τους στον κοινό αυτό χώρο; Σημάδια εντελώς προσωπικά που θα βρει ο άλλος όταν φτάσει. Όλα αυτά δεν ευνοούν έναν καθαρό και σαφή χωρισμό.
Οφείλουμε λοιπόν να είμαστε προσεκτικοί. Η κατάσταση της πολύ μεγάλης οικειότητας σίγουρα δεν πρέπει να διαιωνιστεί. Τα παιδιά έχουν ανάγκη από ξεκάθαρες καταστάσεις για να βρουν τον εαυτό τους. Αργά ή γρήγορα οι γονείς πρέπει να πάρουν τις αποφάσεις τους αυτό θα γίνει άλλωστε πολύ φυσικά κάτω από την πίεση των νέων συζύγων. Στην πραγματικότητα όλα είναι θέμα επιπέδου. Το να τρώνε μαζί κάπου κάπου σε ορισμένες περιπτώσεις σημαίνει κάποια αμοιβαία αγάπη μεταξύ των γονέων (την οποία δεν βλέπουμε γιατί το διαζύγιο θα έπρεπε να σκοτώσει). Όμως το να περνούν  τις διακοπές μαζί φανερώνει έναν χωρισμό που δεν είναι ξεκάθαρος. Στην τελευταία περίπτωση προσοχή! Σίγουρα οφείλουμε να το ξανασκεφτούμε.

Καλησπερα ειμαι 21 ετων και προσφατα χωρισα με το αγορι μου ηλικιας 29 ετων. Ήμουν υπερβολικα ερωτευμενη μαζι του μου αρεσαν τα παντα πανω του ακομα και ας μου φεροταν ασχημα και πραγματικα δεν πιστευα οτι θα μου περνουσε. Κι αυτο εγινε αφου γνωρισα καποιον αλλον αντρα στην ηλικια του με το ιδιο επαγγελμα τον μοιαζει εμφανισιακα ηταν και για καποιο διαστημα φιλοι αλλα αυτος ειναι υπερβολικα καλος μαζι μου.

Νιωθω εντελως αδυναμη να αντιμετωπισω τη ζωη δεν εχω σπουδασει νιωθω αχρηστη οτι δεν με αγαπαει κανεις. Θελω μονο να μενω μονη μου να εχω την ησυχια μου δεν αντεχω τον εαυτο μου κλαιω συνεχεια νιωθω θυμο και βουλιαζω χωρις να κανω τιποτα καλο για μενα