Μέχρι σήμερα πιστεύαμε ότι οι διακοπές φέρνουν το ζευγάρι πιο κοντά, σύμφωνα με νέα αμερικανική μελέτη όμως τα πράγματα αντί να φτιάχνουν κατά την περίοδο της χαλάρωσης πολλές φορές οξύνονται, οδηγώντας τη σχέση στα άκρα. Τα περισσότερα διαζύγια μάλιστα, σύμφωνα με κοινωνιολόγους από το Πανεπιστήμιο της Ουάσιγκτον, καταγράφονται κατά τους μήνες Μάρτιο και Αύγουστο – την περίοδο δηλαδή μετά τις χειμερινές και τις καλοκαιρινές διακοπές.

ΕΙΜΑΣΤΕ 5ΧΡΟΝΙΑ ΜΑΖΙ ΜΕ ΤΑ ΚΑΛΑ Κ ΤΑ ΑΝΑΠΟΔΑ ΜΑΣ ΠΡΙΝ ΑΠΟ 4 ΜΗΝΕΣ ΜΑΘΑΜΕ ΠΩΣ ΕΙΜΑΙ ΕΓΓΥΟΣ ΤΟΝ ΑΓΑΠΑΩ ΠΑΡΑ ΠΟΛΥ ΚΑΙ ΘΕΩΡΗΣΑ ΠΩΣ ΑΝ Κ ΔΕΝ ΗΤΑΝ ΥΠΟΛΟΓΙΣΜΕΝΟ ΘΑ ΜΠΟΡΟΥΣΑΜΕ ΝΑ ΚΡΑΤΗΣOΥΜΕ ΤΟ ΠΑΙΔΙ ΚAI ΝΑ ΞΕΚΙΝΗΣΟΥΜΕ ΜΙΑ ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑ ΔΕΝ ΗΘΕΛΕ ΟΜΩΣ ΗΤΑΝ ΤΡΟΜΑΓΜΕΝΟΣ ΚΑΙ ΑΒΕΒΑΙΟΣ ΓΙΑ ΤΟ ΑΥΡΙΟ

Καλησπέρα, δεν θα κρυφτώ ειμαι ειλικρινης άνθρωπος είχα μια σχέση 1μιση χρόνου ηταν οτι καλύτερο εχει περάσει απο την ζωή μου συζουσαμε και μαζι 3 μηνες αλλα εγιναν και απο μεριας μου και απο την δικιά της που κατέληξε σε χωρισμό οταν χωρίσαμε ομως την ήθελα ακόμα ξανα προσπάθησα ξανα ειμασταν μαζι για 1μισι μηνα χωρίσαμε αλλα δεν σταματησαμε να βρισκομασταν και να κανουμε σεξ μεχρι και πριν 23 μηνες

Τι είναι το πάθος; Γιατί όταν ερωτευόμαστε παραβλέπουμε τα ελαττώματα του/ της συντρόφου μας; Πόσο διαρκεί ένα μεγάλο πάθος; Και πως επιδρούν οι ορμόνες που εκρήγνυνται στον ανθρώπινο οργανισμό κατά τη διάρκεια ενός μεγάλου έρωτα; Στις ερωτήσεις απαντά ο συνεργάτης μας,

Γεια σας ονομάζομαι Ελευθερία ειμαι 18 ετών και εχω πάρα πολύ χαμηλή αυτοπεποίθησή λογο του ότι εχω παραπάνω κιλά και προσπαθώ να καλύψω αυτό το πρόβλημα κάνοντας αστεία για τον εαυτο μου Επίσης κατι άκυρο αλλα σχετικό με την αυτοπεποίθηση μου αρέσει ενα αγόρι αλλα λόγο της εξωτερικής μου εμφάνισης παραπάνω κιλά φοβάμαι να του μιλήσω πρόσωπο με πρόσωπο γιατι μπορεί να ντρέπεται να τον δουν να μου μιλά τουλάχιστον ετσι σκέφτομαι αυτός προσπάθησε να με πλησιάσει 23 φορές αλλα λογο του οτι είμαι υπερβολικά ντροπαλή δεν μ

Εχω να μιλήσω με την αδερφή μου πάνω από 10 χρόνια Εχουν γίνει αρκετά ανάμεσα μας που δεν γεφυρώνουν το χάσμα Στην αρχή ένοιωθα πολύ οργή και θλίψη αλλά με τον καιρό και μεγάλο κόπο κατάφερα να ισορροπήσω και να βρω τον εαυτό μου Τα υπόλοιπα μέλη της οικογένειας μου 4 αδέρφια και η μητέρα μουο πατέρας μου έχει πεθάνει έδειξαν κατανόηση για τους λόγους για τους οποίους δεν ήθελα να έχω επαφές μαζί της αλλά 3 εβδομάδες πριν το γάμο τώρα δέχομαι πίεση να την καλέσω στον γάμο για να μην μας πιάσει στο στόμα το σόι

Πριν 2 μηνες περιπου αρχισα δουλεια σε ενα ζαχαροπλαστειο. Απεναντι ακριβως εχει μια καφετερια οπου δουλευει ενα παιδι αρκετα μεγαλυτερο μου. Τις πρωτες μερες προσπαθουσε να με προσεγγισει και με κοιτουσε εντονα επειτα να μιλησουμε καθημερινα στα μεσα κοινωνικης δικτυωσης ειτε βρισκομασταν στην δουλεια ειτε εκτος δουλειας

Και ξαφνικά, οι «ειδικοί» ανακάλυψαν τη χαρά και το γέλιο. Μετά από μακροχρόνια σχεδόν αποκλειστική ενασχόληση με την σκοτεινή μεριά της ανθρώπινης ύπαρξης, τα «αρνητικά» συναισθήματα και τις αιτίες τους ήρθε και η σειρά των «θετικών» συναισθημάτων. Τυχαίο; Σίγουρα όχι, αν αναλογιστούμε τα ποσοστά των ανθρώπων που πάσχουν από κατάθλιψη, αγχώδεις διαταραχές και ψυχοσωματικές παθήσεις. Και όχι μόνο, βέβαια. Και για τους υπόλοιπους, που δεν πάσχουν από κάτι παθολογικό, τα πράγματα δεν είναι ρόδινα. Το άγχος, η μοναξιά, η καθημερινή αγωνία, οι δυσκολίες στις σχέσεις είναι μόνιμο βίωμα για πάρα πολλούς ανθρώπους, ξεκινώντας από όλο και μικρότερες ηλικίες και οι στιγμές χαλαρότητας, ευφορίας, χαράς, επαφής, γέλιου συμπιέζονται και γίνονται πιο δυσεύρετες αλλά και πιο αναγκαίες. Καιρός μάλλον να ερευνήσουμε λίγο αυτή την πιο «φωτεινή» ανθρώπινη πλευρά και μάλιστα αυτή την τόσο ωραία και μεταδοτική εκδήλωση της που είναι το γέλιο.

Χρόνο με το χρόνο αυξάνεται το ποσοστό των διαζυγίων, όλο και πιο συχνά, όλο και πιο γρήγορα όλο και πιο «φυσικά» οι άνθρωποι λένε το «όχι» αφού πρώτα έχουν πει το «ναι» με ή χωρίς δισταγμούς κι αμφιβολίες. Θεολόγοι, κοινωνιολόγοι, ψυχολόγοι είναι ανήσυχοι μπροστά σ’ αυτό το φαινόμενο και τις πιθανές επιπτώσεις του στα ήθη, τις κοινωνικές αξίες, την ψυχική υγεία των ανθρώπων που ζουν και μεγαλώνουν μέσα σ’ αυτό.

Όταν επικεντρωνόμαστε υπερβολικά στον εαυτό μας, δεν μπορούμε να καταλάβουμε τι συμβαίνει στον άλλον και γινόμαστε εγωκεντρικοί. Γι’ αυτόν που βλέπει απ΄έξω, η συμπεριφορά μας μοιάζει τουλάχιστον υπερβολική – αν όχι εντελώς παράλογη. Και πιθανότατα είναι, γιατί αυτές οι τόσο πρωτόγονες αντιδράσεις προέρχονται στην πραγματικότητα από τα πρώτα χρόνια της ζωής μας, από τους τρόπους συμπεριφοράς που μάθαμε για να προστατευόμαστε από τα τραύματα της παιδικής ηλικίας…