Τί εννοείτε "αποφάσισε να βγει έξω με τη δουλειά της"; Εννοείτε με τους συναδέλφους της; Παρ'ολη τη διαφωνία σας το συναίσθημα της αγάπης παραμένει. Είναι όμως αγάπη μεταξύ εσάς και της γυναίκας σας, οπότε τα παιδιά γιατί έχουν λόγο σ'αυτό; Προστατέψτε τα και μη τα αφήνετε να νιώθουν την απογοήτευση που νιώθει ένας ενήλικας άντρας για τη γυναίκα του. Αυτά πρέπει να είναι ελεύθερα από τέτοιες σκέψεις. Να μεγαλώνουν, να παίζουν, να μαθαίνουν. Εσείς έχετε ζήσει παραπάνω πράγματα και ξέρετε πως είναι να κάνετε υπομονή και να αγαπάτε παρ'όλο που δε συμφωνείτε. Γι'αυτό και όταν λέτε 'αν δεν ήμουν άνεργος θα φευγα' το ακούω περισσότερο σα θυμό που έχει σκοπό να την τρομάξει παρά σαν κάτι που όντως θα κάνατε. Γιατί σας θύμωσε λοιπόν το ότι βγήκε με τη δουλειά της η γυναίκα σας; Στείλτε ξανά αν θέλετε να το συζητήσουμε.

<p style="text-align: justify;"><span>Η γυναίκα μου με εγκατέλειψε πριν δυόμισι χρόνια μετα απο δεκαέξι χρόνια χωρίς προφανείς λόγους και δε μου

Η σχέση μας θα έλεγα ότι είναι πολύ καλή σε όλα τα επίπεδα επικοινωνία σεβασμό ενδιαφέροντα σεξ κτλ όμως έχουμε ένα σοβαρό πρόβλημα Εκείνος δεν θέλει να προχωρήσουμε παρακάτω δηλαδή να παντρευτούμε και να κάνουμε παιδιά Εγώ έχω αγχωθεί πολύ με την ηλικία μου και σε όσες κουβέντες έχουν γίνει για το θέμα βλέπω ότι δεν μπορεί καν να το σκεφτεί ιδίως το θέμα των παιδιών αλλά και εκείνο του γάμου

Οι διερωτήσεις και οι σκέψεις που κάνετε είναι φυσιολογικό να υπάρχουν μετά από ένα χωρισμό μίας μακροχρόνιας σχέσης. Λογικά είναι και τα συναισθήματα που βιώνετε όπως η θλίψη, η απογοήτευση τα οποία αποτελούν στάδια του πένθους που περνάτε μέχρι να έρθει η αποδοχή της πραγματικότητας. Το ίδιο πιθανόν να βιώνει και ο ίδιος παρόλο που ήταν δική του η επιλογή του χωρισμού και αυτό ίσως να σας μπερδεύει. Ίσως να βοηθούσε το να μη βρίσκεστε στους ίδιους χώρους όσο αυτό είναι εφικτό.

Οι περισσότεροι από μας θεωρούμε ότι οι εκούσιες αλλαγές δεν πραγματοποιούνται εύκολα, ακόμα κι αν είμαστε εμείς που τις θέλούμε. Στην αρχή κάθε νέας χρονιάς, εκατομμύρια ανθρωποι παίρνουν την απόφαση να αδυνατίσούν και ν' αρχίσουν να γυμνάζονται. Κάποιοι, όντως, γράφονται σε κάποια ινστιτούτα που θα τους βοηθήσουν να υλοποιήσουν τους στόχούς τους. Πολύ συχνά, ωστόσο, λίγες βδομάδες ή λίγούς μήνες αργότερα, η επιθυμία τους για αλλαγή εξανεμίζεται, και οι παλιές τους συνήθειες επιστρέφουν δριμύτερες. Τα λαχταριστά εδέσματα και οι αναπαυτικοί καναπέδες είναι ακατανίκητοι πειρασμοί. Μέσα σε μια σχέση δεν έχουμε μόνο ν' αντιμετωπίσουμε τους αντίστοιχους πειρασμούς, που εναντιώνονται στην αλλαγή, αλλά και τις αντικρουόμενες επιθυμίες μας ως προς το τι πρέπει ν' αλλάξει.

<p style="text-align: justify;"><span>Καλησπέρα γιατρέ είμαι στη Γερμανία εδώ και 16 μήνες παντρεύτηκα εδώ και ο σύζυγός μου έχει δυο παιδιά

<p>Γεια σας ειμαι 22 χρoνvν  Εδω και 1 εβδομαδα εχω χωρισει και εχω κλειστει στον εαυτο μου δε θελω να κανω

<p style="text-align: justify;"><em><strong>Πως να κανω μια κοπελα να μου πει τα αισθηματα της για μενα;</strong></em></p> <p style="text-align: justify;"><em><strong>Στο ερώτημά σου

Το σύνδρομο της σταχτοπούτας περιγράφθηκε πρώτη φορά από την ψυχοθεραπεύτρια, Colette Dowling, όπου αναφέρεται στην ασυνείδητη επιθυμία της γυναίκας να δέχεται τη φροντίδα των άλλων και να φοβάται την ανεξαρτησία. Εδώ κάνει αναφορά κυρίως στην συναισθηματική αλλά και οικονομική εξάρτηση της γυναίκας από τον άντρα. Το σύνδρομο αυτό αποτελείται από απωθημένες στάσεις και φόβους το οποίο κρατά δέσμιες τις γυναίκες και δεν τους επιτρέπει να εξελιχθούν και να δημιουργηθούν σε όλο τους το φάσμα.

Ειμαι μονιμα στενοχωρημενη νευριασμενη απογοητευμενη Πραγματικα θελω να το αντιμετωπισω ολο αυτο ΠΡΕΠΕΙ να το αντιμετωπισω γιατι δεν το αντεχω Θελω να γνωρισω παρεες να βγαινουμε μαζι αντι να βγαινω μονη μου και κυριως να εχω εναν ανθρωπο που να με καταλαβαινει μια συντροφια