<div id="post-body-2692071050796035717" class="post-body entry-content"> <div style="text-align: justify;" dir="ltr"><span>Τι είναι ο θυμός; Τι μας τον προκαλεί; Που μας οδηγεί; <br /><br />Τα
<p><span lang="EL">Θα ηθελα να μιλησω με καποιον ψυχολογο ειμαι 20 χρονων, και ακομα νιωθω ανωριμη, για οτιδηποτε κι αν γινει
Ο θυμός είναι ένα πανανθρώπινο, οικουμενικό συναίσθημα, το οποίο απαντά σε ερεθίσματα που απειλούν το αίσθημα δικαίου μέσα μας όπως και την αυταξία μας. Το αίσθημα αδικίας, προσβολής, ντροπής, υποτίμησης, ταπείνωσης, οι σκέψεις ότι ο άλλος καταπατά τα δικαιώματά μας, η ανημπόρια να υπερασπιστούμε το σωστό για μας είναι επιπλέον λόγοι που μας οδηγούν στο θυμό. Ο θυμός εκδηλώνεται με λεκτική, μη λεκτική ή σωματική επιθετική συμπεριφορά κυρίως όταν θεωρούμε ότι κάποιος τρίτος είναι υπεύθυνος για μια δυσκολία που βιώνουαε. Η ταχύπνοια, η ταχυκαρδία, η αύξηση της πίεσης του αίματος, της αδρεναλίνης και της νοραδρεναλίνης είναι συνοδευτικές σωματικές αλλαγές στο θυμό και ιδιαίτερα επι-βαρυντικές για τον οργανισμό μας.
<div><strong>Ο θυμός είναι ένα συναίσθημα που επικεντρώνεται στην αίσθηση του ατόμου ότι δεν έχει τον έλεγχο των πραγμάτων και των
Πολλοί από εμάς συναντάμε δυσκολίες όταν χρειάζεται να επικοινωνήσουμε ειλικρινώς, ανοιχτά, και ευθέως με τους άλλους ανθρώπους. Ως αποτέλεσμα, συχνά καταφεύγουμε στην παθητικότητα ή την επιθετικότητα.
Συγχαρητηρια για τις παρουσιασεις σας παρακαλω το εχω πολυ αναγκη το τελευταιο διαστημα εχω τοσα πολλα νευρα και μου φταινε ολα μου τα πραγματα ακομη και τα ατομα του περιβαλλοντος μου φταινε ακομη και παιδια μικρα μου φταινε σας παρακαλω βοηθηστε με το εχω πολυ αναγκη. Σας μιλω ειλικρινά χρειαζομαι την υποστηριξή σας.
Γιατί το να μπορέσουμε να διαχειριστούμε καλύτερα το θυμό μας είναι σημαντικό; Ποια
Οχώρος εργασίας αποτελεί ένα πλαίσιο στο οποίο ο κάθε άνθρωπος δίνει σημαντικό μέρος του χρόνου και της ενέργειάς του, εναποθέτει πολλές προσδοκίες και βιώνει έντονα συναισθήματα. Ως σύστημα βρίσκεται σε άμεση συσχέτιση και αλληλεξάρτηση με το ευρύτερο κοινωνικό πλαίσιο, παρουσιάζει δυσλειτουργίες και οι εργαζόμενοι μπορεί να βιώσουν τραύματα που θα τους οδηγήσουν σε καταστάσεις υψηλού κινδύνου για τη διαταραχή της σωματικής και ψυχικής τους υγείας.
Η τοποθέτηση ορίων όπως πολύ σωστά παρατηρήσατε είναι διαφορετική από την διατύπωσή τους. Η διαφορά μεταξύ των δύο είναι ανάλογη προς τη διαφορά "νομοθετικής" και "εκτελεστικής εξουσίας", ή "σεναριογραφίας" και "ηθοποιίας". Αφού οριστεί το πλαίσιο (χωροχρόνος-σκηνοθεσία) του ρόλου μας (σεναριογραφία), μετά πρέπει να μπούμε στον ρόλο και να τον υποδυθούμε (ηθοποιία). Αυτό που μας μπερδεύει ορισμένες φορές και δεν "υποδυόμαστε" το ρόλο αλλά "ταυτιζόμαστε" μ'αυτόν είναι το γεγονός πως είτε τον υποτιμούμε μπαίνοντας αυτοσχεδιαστικά μέσα του, είτε τον υπερεκτιμούμε και ζητούμε διαρκώς οδηγίες σταματώντας έτσι τη ροή του "έργου". Η υποτίμηση και η υπερεκτίμηση έχουν να κάνουν με τις φοβογόνες εμπειρίες μας, δηλαδή το παρελθόν μας. Παραδείγματος χάριν, αν εσείς μεγαλώσατε σε ένα περιβάλλον όπου υπήρχε ευαισθησία και σεβασμός στο άτομό σας και τα όρια αντοχής σας μάλλον δε χρειά
«Το να κρατάς το θυμό μέσα σου είναι σαν να αρπάζεις ένα καυτό κάρβουνο με την πρόθεση να να πετάξεις σε κάποιον άλλο. Αλλά τελικά εσύ είσαι αυτός που καίγεται » Βούδας
<div id="post-body-2692071050796035717" class="post-body entry-content"> <div style="text-align: justify;" dir="ltr"><span>Τι είναι ο θυμός; Τι μας τον προκαλεί; Που μας οδηγεί; <br /><br />Τα
<p><span lang="EL">Θα ηθελα να μιλησω με καποιον ψυχολογο ειμαι 20 χρονων, και ακομα νιωθω ανωριμη, για οτιδηποτε κι αν γινει
Ο θυμός είναι ένα πανανθρώπινο, οικουμενικό συναίσθημα, το οποίο απαντά σε ερεθίσματα που απειλούν το αίσθημα δικαίου μέσα μας όπως και την αυταξία μας. Το αίσθημα αδικίας, προσβολής, ντροπής, υποτίμησης, ταπείνωσης, οι σκέψεις ότι ο άλλος καταπατά τα δικαιώματά μας, η ανημπόρια να υπερασπιστούμε το σωστό για μας είναι επιπλέον λόγοι που μας οδηγούν στο θυμό. Ο θυμός εκδηλώνεται με λεκτική, μη λεκτική ή σωματική επιθετική συμπεριφορά κυρίως όταν θεωρούμε ότι κάποιος τρίτος είναι υπεύθυνος για μια δυσκολία που βιώνουαε. Η ταχύπνοια, η ταχυκαρδία, η αύξηση της πίεσης του αίματος, της αδρεναλίνης και της νοραδρεναλίνης είναι συνοδευτικές σωματικές αλλαγές στο θυμό και ιδιαίτερα επι-βαρυντικές για τον οργανισμό μας.
<div><strong>Ο θυμός είναι ένα συναίσθημα που επικεντρώνεται στην αίσθηση του ατόμου ότι δεν έχει τον έλεγχο των πραγμάτων και των
Πολλοί από εμάς συναντάμε δυσκολίες όταν χρειάζεται να επικοινωνήσουμε ειλικρινώς, ανοιχτά, και ευθέως με τους άλλους ανθρώπους. Ως αποτέλεσμα, συχνά καταφεύγουμε στην παθητικότητα ή την επιθετικότητα.
Συγχαρητηρια για τις παρουσιασεις σας παρακαλω το εχω πολυ αναγκη το τελευταιο διαστημα εχω τοσα πολλα νευρα και μου φταινε ολα μου τα πραγματα ακομη και τα ατομα του περιβαλλοντος μου φταινε ακομη και παιδια μικρα μου φταινε σας παρακαλω βοηθηστε με το εχω πολυ αναγκη. Σας μιλω ειλικρινά χρειαζομαι την υποστηριξή σας.
Γιατί το να μπορέσουμε να διαχειριστούμε καλύτερα το θυμό μας είναι σημαντικό; Ποια
Οχώρος εργασίας αποτελεί ένα πλαίσιο στο οποίο ο κάθε άνθρωπος δίνει σημαντικό μέρος του χρόνου και της ενέργειάς του, εναποθέτει πολλές προσδοκίες και βιώνει έντονα συναισθήματα. Ως σύστημα βρίσκεται σε άμεση συσχέτιση και αλληλεξάρτηση με το ευρύτερο κοινωνικό πλαίσιο, παρουσιάζει δυσλειτουργίες και οι εργαζόμενοι μπορεί να βιώσουν τραύματα που θα τους οδηγήσουν σε καταστάσεις υψηλού κινδύνου για τη διαταραχή της σωματικής και ψυχικής τους υγείας.
Η τοποθέτηση ορίων όπως πολύ σωστά παρατηρήσατε είναι διαφορετική από την διατύπωσή τους. Η διαφορά μεταξύ των δύο είναι ανάλογη προς τη διαφορά "νομοθετικής" και "εκτελεστικής εξουσίας", ή "σεναριογραφίας" και "ηθοποιίας". Αφού οριστεί το πλαίσιο (χωροχρόνος-σκηνοθεσία) του ρόλου μας (σεναριογραφία), μετά πρέπει να μπούμε στον ρόλο και να τον υποδυθούμε (ηθοποιία). Αυτό που μας μπερδεύει ορισμένες φορές και δεν "υποδυόμαστε" το ρόλο αλλά "ταυτιζόμαστε" μ'αυτόν είναι το γεγονός πως είτε τον υποτιμούμε μπαίνοντας αυτοσχεδιαστικά μέσα του, είτε τον υπερεκτιμούμε και ζητούμε διαρκώς οδηγίες σταματώντας έτσι τη ροή του "έργου". Η υποτίμηση και η υπερεκτίμηση έχουν να κάνουν με τις φοβογόνες εμπειρίες μας, δηλαδή το παρελθόν μας. Παραδείγματος χάριν, αν εσείς μεγαλώσατε σε ένα περιβάλλον όπου υπήρχε ευαισθησία και σεβασμός στο άτομό σας και τα όρια αντοχής σας μάλλον δε χρειά
«Το να κρατάς το θυμό μέσα σου είναι σαν να αρπάζεις ένα καυτό κάρβουνο με την πρόθεση να να πετάξεις σε κάποιον άλλο. Αλλά τελικά εσύ είσαι αυτός που καίγεται » Βούδας