Ενδοκρινολογία/Διαβητολογία

Σημαντική μείωση των θανάτων από διαβήτη!

Σημαντική μείωση του αριθμού των ανθρώπων που πεθαίνουν από διαβήτη από τα μέσα της δεκαετίας του 1990 μέχρι σήμερα, δείχνει πρόσφατη έρευνα.

Πιο συγκεκριμένα, ερευνητές στον Καναδά και τη Σουηδία ανέλυσαν τα στοιχεία θνησιμότητας από το Ηνωμένο Βασίλειο και την καναδική επαρχία του Οντάριο 1996-2009, προκειμένου να συγκρίνουν τα ποσοστά θανάτου για τα άτομα με και χωρίς σακχαρώδη διαβήτη.

Το 1996, ο αυξημένος κίνδυνος θανάτου για τα άτομα με διαβήτη βρέθηκε να είναι 90% στο Οντάριο και 114% στο Ηνωμένο Βασίλειο. Μέχρι το 2009, οι αριθμοί αυτοί μειώθηκαν σε 51% και 65%  αντίστοιχα.

Η τόσο σημαντική πτώση στη θνησιμότητα του διαβήτη συνέβη σε μια περίοδο, όπου ο πραγματικός πολλαπλασιασμός της νόσου αυξήθηκε μεταξύ των ενηλίκων ηλικίας 20 ετών και άνω από 5,4 % σε 11,4 % στο Οντάριο και από 3,2%  σε 5,9% στη βάση δεδομένων του Ηνωμένου Βασιλείου.

Σύμφωνα με τους συγγραφείς της μελέτης, τα πορίσματα της οποίας δημοσιεύτηκαν σήμερα στο περιοδικό «Διαβητολογία», τα στοιχεία δείχνουν ότι το χάσμα του κινδύνου θανάτου μεταξύ εκείνων με και χωρίς σακχαρώδη διαβήτη έχει μειωθεί. Υποστηρίζουν ότι αυτό το μπορεί εν μέρει να οφείλεται στην  έγκαιρη ανίχνευση της νόσου, καθώς και στη βελτίωση της θεραπείας της.

Tο πλήρες γάλα «φάρμακο» για το διαβήτη!

Την επικρατούσα άποψη ότι τα γαλακτοκομικά χαμηλών λιπαρών είναι καλύτερα για την υγεία, έρχεται να καταρρίψει μελέτη αμερικανών επιστημόνων. Μάλιστα,

Περπάτημα.Πώς προστατεύει από το διαβήτη τύπου 2;

Τα άτομα που βρίσκονται στην τρίτη ηλικία μπορούν να μειώσουν τις πιθανότητές τους αναπτύξη διαβήτη τύπου 2 με το να περπατούν 15 λεπτά με μετά από κάθε γεύμα, σύμφωνα με πρόσφατη μελέτη.

Πιο συγκεκριμένα, επιστήμονες της σχολής Δημόσιας Υγείας και Υπηρεσιών  στο George Washington University School μελέτησαν άτομα ηλικίας 60 ετών και άνω, τα οποία παρουσίζαν υψηλότερα από τα κανονικά επίπεδα της γλυκόζης και έλλειψη σωματικής άσκησης και έτσι διέτρεχαν αυξημένο κίνδυνο για εμφάνιση διαβήτη τύπου 2 .

Οι συμμετέχοντες έλαβαν μέρος σε τρεις 48ωρες παρεμβάσεις άσκησης, με  διαφορά τεσσάρων εβδομάδων μεταξύ τους. Η πρώτη ημέρα κάθε φορά ενήργησε ως περίοδος ελέγχου, ενώ στη δεύτερη έκαναν 15 λεπτά βόλτα στο διάδρομο μετά από κάθε γεύμα,  45 λεπτά περπάτημα στις 10:30 ή 45 λεπτά περπάτημα στις 16:30.

Όλα τα γεύματα ήταν προγραμματισμένα και τα επίπεδα σακχάρου στο αίμα των συμμετεχόντων μετριούνταν συνεχώς. Οι ερευνητές διαπίστωσαν ότι το 15 λεπτά μέτριας έντασης περπατήματος μετά από κάθε γεύμα βοήθησε στη ρύθμιση των επιπέδων σακχάρου στο αίμα, το οποίο με τη σειρά του θα μπορούσε να προσφέρει προστασία έναντι του διαβήτη τύπου 2.

Ο επικεφαλής της έρευνας, Dr Loretta DiPietro, υποστηρίζει πως: «Οι συσπάσεις των μυών που προκαλούνται από τους σύντομους περιπάτους ήταν άμεσα αποτελεσματικές στην άμβλυνση των δυνητικά καταστροφικών αυξήσεων στο σάκχαρο μετά το γεύμα που συνήθως παρατηρείται στα άτομα μεγαλύτερης ηλικίας».

Μπορεί να ξαναβγάλω όζους στο θυρεοειδή;

Η κυρία Μαρία μας ρωτά:

"Συγχαρητήρια για το site στο internet! Είναι ό,τι χρειαζόμαστε. Θα ήθελα να ρωτήσω κάποιο ειδικό: έχω όζους στο θυρεοειδή αδένα. Αν τους αφαιρέσω, υπάρχει περίπτωση να ξαναγινουν; Σας ευχαριστώ εκ των προτέρων".

Απαντά ο Παθολόγος-Φαρμακολόγος Αναστάσιος Σπαντιδέας

Οι όζοι μπορούν να ξαναγίνουν, αλλά δεν θα είναι οι ίδιοι, θα είναι άλλοι. Αλλά από τη στιγμή που ένα άτομο εμφανίζει όζους στο θυρεοειδή, υπάρχει η προδιάθεση να εμφανιστούν και άλλοι. Πρόκειται για κάτι που γεννά ο οργανισμός. Αυτό που μπορείτε να κάνετε είναι να είστε σε επαφή με τον θεράποντα ιατρό σας και ίσως να πάρετε κάποιες μικρές δόσης θυροξίνης για να προλάβετε την ανάπτυξη αυτών των όζων.

 

Πώς αντιμετωπίζεται ο σακχαρώδης διαβήτης;

Μία από τις νόσους που χρειάζονται ιδιαίτερη προσοχή και συνεχή παρακολούθηση κατά την αντιμετώπιση της είναι ο σακχαρώδης διαβήτης τύπου 2. Ο κύριος Γιώργος Δημητριάδης, καθηγητής Παθολογίας του Πανεπιστημίου Αθηνών και υπεύθυνος του Διαβητολογικού κέντρου στο Πανεπιστημιακό Νοσοκομείο Αττικόν μας εξηγεί τα στάδια εξέλιξης του σακχαρώδους διαβήτη τύπου 2 και του τρόπους αντιμετώπισής του.
-Ποια είναι η εξέλιξη του σακχαρώδους διαβήτη τύπου 2;
Στα αρχικά στάδια, η ανάπτυξη αντίστασης στην ινσουλίνη, έχει ως αποτέλεσμα, αντιδραστική υπερινσουλιναιμία, καθώς το πάγκρεας εκκρίνει αυξημένα επίπεδα ινσουλίνης, έτσι ώστε τα επίπεδα του σακχάρου να διατηρούνται σε φυσιολογικά όρια. Σε προχωρημένες καταστάσεις η δυνατότητα του παγκρέατος να υπερεκκρίνει ινσουλίνη εξαντλείται, με αποτέλεσμα την υπεργλυκαιμία. Προηγείται ένα μακρύ στάδιο λανθάνουσας υπεργλυκαιμίας, δηλαδή ήπιας αύξησης του σακχάρου κυρίως μετά το φαγητό -κατάσταση που είναι γνωστή ως διαταραχή ανοχής στη γλυκόζη- η οποία σταδιακά, εξελίσσεται σε έκδηλο διαβήτη τύπου 2. Συνήθως, η υπεργλυκαιμία αφορά αρχικά στη μεταγευματική περίοδο και ακολουθεί η υπεργλυκαιμία νηστείας. Σε σημαντικό ποσοστό οι αγγειακές επιπλοκές εμφανίζονται πριν ακόμη ο σακχαρώδης διαβήτης τύπου 2 γίνει κλινικά εμφανής, γεγονός που καταδεικνύει την ανάγκη έγκαιρης διάγνωσης και αντιμετώπισης της νόσου.
-Ποιος στόχος τίθεται κατά την αντιμετώπιση της νόσου;
Σε γενικές γραμμές επιδιωκόμενος στόχος στο σακχαρώδη διαβήτη τύπου 2 είναι η επίτευξη γλυκοζυλιωμένης αιμοσφαιρίνης κάτω από 7%. Οι τιμές αυτές αντιστοιχούν κατά μέσο όρο σε σάκχαρα νηστείας κάτω από 130 mg/dl και σάκχαρα 2 ώρες μετά το φαγητό κάτω από 180 mg/dl. Όπως έχει φανεί σε πληθώρα μελετών, όταν τα επίπεδα σακχάρου κυμαίνονται σε αυτά τα επίπεδα υπάρχει πολύ μικρότερος κίνδυνος εμφάνισης επιπλοκών από τα μάτια, τα νεφρά,  τα νεύρα αλλά και το καρδιαγγειακό σύστημα. Σε νέους ασθενείς με σακχαρώδη διαβήτη τύπου 2 μικρής διάρκειας που δεν εμφανίζουν επιπλοκές από τη νόσο και έχουν μεγάλο προσδόκιμο επιβίωσης μπορεί να τεθεί και αυστηρότερος στόχος με τιμή γλυκοζυλιωμένης αιμοσφαιρίνης κάτω από 6-6,5%, με την προϋπόθεση ότι το θεραπευτικό σχήμα δεν προκαλεί συχνές ή βαριές υπογλυκαιμίες.  Αντίθετα σε ηλικιωμένους ασθενείς με πολυετή σακχαρώδη διαβήτη τύπου 2, επιπλοκές ή άλλη σοβαρή πάθηση (π.χ καρκίνο ή σοβαρή καρδιοπάθεια) μπορεί να τεθεί ως στόχος τιμή γλυκοζυλιωμένης αιμοσφαιρίνης κάτω από 7,5-8% για να ελαχιστοποιηθεί ο κίνδυνος υπογλυκαιμίας και να απλουστευτεί το θεραπευτικό σχήμα.
-Πώς αντιμετωπίζεται ο σακχαρώδης διαβήτης τύπου 2;
Η δίαιτα και η άσκηση αποτελούν ακρογωνιαίο λίθο στην αντιμετώπιση του σακχαρώδους διαβήτη τύπου 2. Έτσι σε κάθε ασθενή πρέπει να δίδεται έμφαση  σε αλλαγές στον τρόπο ζωής που συμπεριλαμβάνουν μέτρια απώλεια βάρους (7% του σωματικού βάρους), συστηματική φυσική δραστηριότητα (150 λεπτά/εβδομάδα) και διατροφικές οδηγίες για μείωση των προσλαμβανόμενων θερμίδων και λιπαρών από τα τρόφιμα. Επιπλέον, συστήνεται η πρόσληψη άφθονων διαιτητικών ινών (14 g διαιτητικών ινών/1.000 θερμίδες) και τροφίμων ολικής άλεσης. Κατά την αντιμετώπιση του σακχαρώδους διαβήτη τύπου 2, χορηγούνται και φαρμακευτικές θεραπείες ανάλογα με την περίπτωση κάθε ασθενούς.

Σημαντική μείωση των θανάτων από διαβήτη!

Σημαντική μείωση του αριθμού των ανθρώπων που πεθαίνουν από διαβήτη από τα μέσα της δεκαετίας του 1990 μέχρι σήμερα, δείχνει πρόσφατη έρευνα.

Πιο συγκεκριμένα, ερευνητές στον Καναδά και τη Σουηδία ανέλυσαν τα στοιχεία θνησιμότητας από το Ηνωμένο Βασίλειο και την καναδική επαρχία του Οντάριο 1996-2009, προκειμένου να συγκρίνουν τα ποσοστά θανάτου για τα άτομα με και χωρίς σακχαρώδη διαβήτη.

Το 1996, ο αυξημένος κίνδυνος θανάτου για τα άτομα με διαβήτη βρέθηκε να είναι 90% στο Οντάριο και 114% στο Ηνωμένο Βασίλειο. Μέχρι το 2009, οι αριθμοί αυτοί μειώθηκαν σε 51% και 65%  αντίστοιχα.

Η τόσο σημαντική πτώση στη θνησιμότητα του διαβήτη συνέβη σε μια περίοδο, όπου ο πραγματικός πολλαπλασιασμός της νόσου αυξήθηκε μεταξύ των ενηλίκων ηλικίας 20 ετών και άνω από 5,4 % σε 11,4 % στο Οντάριο και από 3,2%  σε 5,9% στη βάση δεδομένων του Ηνωμένου Βασιλείου.

Σύμφωνα με τους συγγραφείς της μελέτης, τα πορίσματα της οποίας δημοσιεύτηκαν σήμερα στο περιοδικό «Διαβητολογία», τα στοιχεία δείχνουν ότι το χάσμα του κινδύνου θανάτου μεταξύ εκείνων με και χωρίς σακχαρώδη διαβήτη έχει μειωθεί. Υποστηρίζουν ότι αυτό το μπορεί εν μέρει να οφείλεται στην  έγκαιρη ανίχνευση της νόσου, καθώς και στη βελτίωση της θεραπείας της.

Tο πλήρες γάλα «φάρμακο» για το διαβήτη!

Την επικρατούσα άποψη ότι τα γαλακτοκομικά χαμηλών λιπαρών είναι καλύτερα για την υγεία, έρχεται να καταρρίψει μελέτη αμερικανών επιστημόνων. Μάλιστα,

Περπάτημα.Πώς προστατεύει από το διαβήτη τύπου 2;

Τα άτομα που βρίσκονται στην τρίτη ηλικία μπορούν να μειώσουν τις πιθανότητές τους αναπτύξη διαβήτη τύπου 2 με το να περπατούν 15 λεπτά με μετά από κάθε γεύμα, σύμφωνα με πρόσφατη μελέτη.

Πιο συγκεκριμένα, επιστήμονες της σχολής Δημόσιας Υγείας και Υπηρεσιών  στο George Washington University School μελέτησαν άτομα ηλικίας 60 ετών και άνω, τα οποία παρουσίζαν υψηλότερα από τα κανονικά επίπεδα της γλυκόζης και έλλειψη σωματικής άσκησης και έτσι διέτρεχαν αυξημένο κίνδυνο για εμφάνιση διαβήτη τύπου 2 .

Οι συμμετέχοντες έλαβαν μέρος σε τρεις 48ωρες παρεμβάσεις άσκησης, με  διαφορά τεσσάρων εβδομάδων μεταξύ τους. Η πρώτη ημέρα κάθε φορά ενήργησε ως περίοδος ελέγχου, ενώ στη δεύτερη έκαναν 15 λεπτά βόλτα στο διάδρομο μετά από κάθε γεύμα,  45 λεπτά περπάτημα στις 10:30 ή 45 λεπτά περπάτημα στις 16:30.

Όλα τα γεύματα ήταν προγραμματισμένα και τα επίπεδα σακχάρου στο αίμα των συμμετεχόντων μετριούνταν συνεχώς. Οι ερευνητές διαπίστωσαν ότι το 15 λεπτά μέτριας έντασης περπατήματος μετά από κάθε γεύμα βοήθησε στη ρύθμιση των επιπέδων σακχάρου στο αίμα, το οποίο με τη σειρά του θα μπορούσε να προσφέρει προστασία έναντι του διαβήτη τύπου 2.

Ο επικεφαλής της έρευνας, Dr Loretta DiPietro, υποστηρίζει πως: «Οι συσπάσεις των μυών που προκαλούνται από τους σύντομους περιπάτους ήταν άμεσα αποτελεσματικές στην άμβλυνση των δυνητικά καταστροφικών αυξήσεων στο σάκχαρο μετά το γεύμα που συνήθως παρατηρείται στα άτομα μεγαλύτερης ηλικίας».

Μπορεί να ξαναβγάλω όζους στο θυρεοειδή;

Η κυρία Μαρία μας ρωτά:

"Συγχαρητήρια για το site στο internet! Είναι ό,τι χρειαζόμαστε. Θα ήθελα να ρωτήσω κάποιο ειδικό: έχω όζους στο θυρεοειδή αδένα. Αν τους αφαιρέσω, υπάρχει περίπτωση να ξαναγινουν; Σας ευχαριστώ εκ των προτέρων".

Απαντά ο Παθολόγος-Φαρμακολόγος Αναστάσιος Σπαντιδέας

Οι όζοι μπορούν να ξαναγίνουν, αλλά δεν θα είναι οι ίδιοι, θα είναι άλλοι. Αλλά από τη στιγμή που ένα άτομο εμφανίζει όζους στο θυρεοειδή, υπάρχει η προδιάθεση να εμφανιστούν και άλλοι. Πρόκειται για κάτι που γεννά ο οργανισμός. Αυτό που μπορείτε να κάνετε είναι να είστε σε επαφή με τον θεράποντα ιατρό σας και ίσως να πάρετε κάποιες μικρές δόσης θυροξίνης για να προλάβετε την ανάπτυξη αυτών των όζων.

 

Πώς αντιμετωπίζεται ο σακχαρώδης διαβήτης;

Μία από τις νόσους που χρειάζονται ιδιαίτερη προσοχή και συνεχή παρακολούθηση κατά την αντιμετώπιση της είναι ο σακχαρώδης διαβήτης τύπου 2. Ο κύριος Γιώργος Δημητριάδης, καθηγητής Παθολογίας του Πανεπιστημίου Αθηνών και υπεύθυνος του Διαβητολογικού κέντρου στο Πανεπιστημιακό Νοσοκομείο Αττικόν μας εξηγεί τα στάδια εξέλιξης του σακχαρώδους διαβήτη τύπου 2 και του τρόπους αντιμετώπισής του.
-Ποια είναι η εξέλιξη του σακχαρώδους διαβήτη τύπου 2;
Στα αρχικά στάδια, η ανάπτυξη αντίστασης στην ινσουλίνη, έχει ως αποτέλεσμα, αντιδραστική υπερινσουλιναιμία, καθώς το πάγκρεας εκκρίνει αυξημένα επίπεδα ινσουλίνης, έτσι ώστε τα επίπεδα του σακχάρου να διατηρούνται σε φυσιολογικά όρια. Σε προχωρημένες καταστάσεις η δυνατότητα του παγκρέατος να υπερεκκρίνει ινσουλίνη εξαντλείται, με αποτέλεσμα την υπεργλυκαιμία. Προηγείται ένα μακρύ στάδιο λανθάνουσας υπεργλυκαιμίας, δηλαδή ήπιας αύξησης του σακχάρου κυρίως μετά το φαγητό -κατάσταση που είναι γνωστή ως διαταραχή ανοχής στη γλυκόζη- η οποία σταδιακά, εξελίσσεται σε έκδηλο διαβήτη τύπου 2. Συνήθως, η υπεργλυκαιμία αφορά αρχικά στη μεταγευματική περίοδο και ακολουθεί η υπεργλυκαιμία νηστείας. Σε σημαντικό ποσοστό οι αγγειακές επιπλοκές εμφανίζονται πριν ακόμη ο σακχαρώδης διαβήτης τύπου 2 γίνει κλινικά εμφανής, γεγονός που καταδεικνύει την ανάγκη έγκαιρης διάγνωσης και αντιμετώπισης της νόσου.
-Ποιος στόχος τίθεται κατά την αντιμετώπιση της νόσου;
Σε γενικές γραμμές επιδιωκόμενος στόχος στο σακχαρώδη διαβήτη τύπου 2 είναι η επίτευξη γλυκοζυλιωμένης αιμοσφαιρίνης κάτω από 7%. Οι τιμές αυτές αντιστοιχούν κατά μέσο όρο σε σάκχαρα νηστείας κάτω από 130 mg/dl και σάκχαρα 2 ώρες μετά το φαγητό κάτω από 180 mg/dl. Όπως έχει φανεί σε πληθώρα μελετών, όταν τα επίπεδα σακχάρου κυμαίνονται σε αυτά τα επίπεδα υπάρχει πολύ μικρότερος κίνδυνος εμφάνισης επιπλοκών από τα μάτια, τα νεφρά,  τα νεύρα αλλά και το καρδιαγγειακό σύστημα. Σε νέους ασθενείς με σακχαρώδη διαβήτη τύπου 2 μικρής διάρκειας που δεν εμφανίζουν επιπλοκές από τη νόσο και έχουν μεγάλο προσδόκιμο επιβίωσης μπορεί να τεθεί και αυστηρότερος στόχος με τιμή γλυκοζυλιωμένης αιμοσφαιρίνης κάτω από 6-6,5%, με την προϋπόθεση ότι το θεραπευτικό σχήμα δεν προκαλεί συχνές ή βαριές υπογλυκαιμίες.  Αντίθετα σε ηλικιωμένους ασθενείς με πολυετή σακχαρώδη διαβήτη τύπου 2, επιπλοκές ή άλλη σοβαρή πάθηση (π.χ καρκίνο ή σοβαρή καρδιοπάθεια) μπορεί να τεθεί ως στόχος τιμή γλυκοζυλιωμένης αιμοσφαιρίνης κάτω από 7,5-8% για να ελαχιστοποιηθεί ο κίνδυνος υπογλυκαιμίας και να απλουστευτεί το θεραπευτικό σχήμα.
-Πώς αντιμετωπίζεται ο σακχαρώδης διαβήτης τύπου 2;
Η δίαιτα και η άσκηση αποτελούν ακρογωνιαίο λίθο στην αντιμετώπιση του σακχαρώδους διαβήτη τύπου 2. Έτσι σε κάθε ασθενή πρέπει να δίδεται έμφαση  σε αλλαγές στον τρόπο ζωής που συμπεριλαμβάνουν μέτρια απώλεια βάρους (7% του σωματικού βάρους), συστηματική φυσική δραστηριότητα (150 λεπτά/εβδομάδα) και διατροφικές οδηγίες για μείωση των προσλαμβανόμενων θερμίδων και λιπαρών από τα τρόφιμα. Επιπλέον, συστήνεται η πρόσληψη άφθονων διαιτητικών ινών (14 g διαιτητικών ινών/1.000 θερμίδες) και τροφίμων ολικής άλεσης. Κατά την αντιμετώπιση του σακχαρώδους διαβήτη τύπου 2, χορηγούνται και φαρμακευτικές θεραπείες ανάλογα με την περίπτωση κάθε ασθενούς.