Ο καρκίνος του δέρματος παρουσιάζει σε διεθνή κλίμακα σταθερή αύξηση κρουσμάτων, γεγονός το οποίο σύμφωνα με επιδημιολογικές μελέτες φαίνεται να σχετίζεται σε μεγάλο βαθμό με τις συνεχώς επιδεινούμενες περιβαλλοντικές μεταβολές, τη διαβίωση των ανθρώπων σε συνθήκες έντονης ψυχολογικής καταπόνησης και τη χωρίς μέτρο έκθεσή τους στην ηλιακή ακτινοβολία. Η τελευταία, έχει ενοχοποιηθεί για την ανάπτυξη του 90% των δερματικών καρκίνων, με τον τρόπο έκθεσης στον ήλιο μάλιστα να είναι διαφορετικός για κάθε τύπο καρκίνου. Έτσι, έχει αποδειχθεί ότι άτομα συνεχώς εκτεθειμένα στον ήλιο, όπως γεωργοί, ψαράδες, βοσκοί, οικοδόμοι κλπ, προσβάλλονται συνηθέστερα σε μέση ή και προχωρημένη ηλικία, από βασικοκυτταρικό καρκίνωμα και καρκίνωμα από πλακώδη κύτταρα [πλακώδες καρκίνωμα ή ακανθοκυτταρικό και μαλπιγιακό –κατά παλαιότερη ορολογία]. Αντίθετα, η σοβαρότερη μορφή δερματικού καρκίνου, το μελάνωμα, καταγράφεται σε νεότερα άτομα με διαλείπουσα, περιστασιακή έκθεση στον ήλιο και με ιστορικό σοβαρών ηλιακών εγκαυμάτων του δέρματος, κατά τη διάρκεια παιγνιδιού, αθλοπαιδιών [σπορ] ή διακοπών. Σε σύγχρονες στατιστικές, το μελάνωμα αποτελεί την τρίτη πλέον διαδεδομένη μορφή καρκίνου σε άτομα μέχρι την ηλικία των 30 ετών. Είναι λυπηρό ότι τα τελευταία χρόνια και στη χώρα μας παρατηρείται σταδιακή αύξηση του αριθμού των διαγνωσμένων στο μικροσκόπιο περιστατικών μελανώματος σε εφήβους και παιδιά ηλικίας ακόμα και 17 μηνών!