Οι πόνοι στη μέση είναι σύνηθες φαινόμενο. Οι περισσότεροι ταλαιπωρούμαστε από ενοχλήσεις που δυσκολεύουν την καθημερινότητά μας, τι γίνεται όμως όταν ο πόνος είναι κάτι παραπάνω από ενοχλητικός; Η αναγνώστριά μας, Κατερίνα μας έστειλε το πρόβλημα που την απασχολεί και εμείς απευθύναμε το ερώτημά της στον χειρουργό σπονδυλικής στήλης, κύριο Ηλία Παπαδόπουλο. "Είμαι 24 ετών και από μικρή ηλικία (15 ετών) με πονάει η μέση μου σε σημείο να πέφτω στο κρεβάτι και να μην μπορώ ούτε να σηκωθώ από τον πόνο . Έχω κάνει όλες τις απαραίτητες εξετάσεις και δεν μου έχουν βρει κάτι. Με πιάνει πόνος δεξιά και αριστερά στη μέση ή κάτω χαμηλά, πάνω από την ουρά. Συνήθως τοποθετώ θερμοφόρα ή παίρνω παυσίπονα χάπια ή βάζω ένα έμπλαστρο. Ο πόνος επανέρχεται μετά από καιρό. Η μητέρα μου έχει χρόνια πρόβλημα με τη μέση της, έκανε χειρουργείο laser, καθώς από μικρή είχε κήλες  που  έμπαιναν η μία στην άλλη. Και ο αδερφός μου αντιμετωπίζει τα ίδια προβλήματα κατά καιρούς. Είναι κάτι κληρονομικό; Και τι ακριβώς είναι αυτό που μας συμβαίνει; Γιατί γίνεται κατά διαστήματα; Είναι κάτι που πρέπει να με ανησυχήσει; Υπάρχουν άλλοι τρόποι να το αντιμετωπίσω;Αλεξάνδρα.'' Απαντά ο κύριος Ηλίας Παπαδόπουλος, χειρουργός σπονδυλικής Στήλης και Σκολίωσης, λέκτορας Πανεπιστημίου Αθηνών. Ο πόνος στη μέση στη μικρή ηλικία οφείλεται σε κυρίως σπονδυλόλυση, ενώ μετά την εφηβεία σε δισκοπάθεια, όπως και στους ενήλικες. Τη δισκοπάθεια κακώς την ονομάζουνε και "κήλη" (....έχω δύο κήλες), γιατί κήλη σημαίνει η προβολή του δίσκου που πιέζει ένα νεύρο και κάνει πόνο στο πόδι και όχι στη μέση. Είναι δυνατόν να υπάρχει μεγαλύτερη συχνότητα δισκοπάθειας στην οικογένεια, αν και γενικά όλοι θα πονέσουν στη μέση τους γιατί η δισκοπάθεια είναι οι ρυτίδες τις μέσης. Όπως θα χαλάσει το δέρμα του προσώπου και θα κάνει ρυτίδες, έτσι θα χαλάσουν με τα χρόνια και οι δίσκοι και θα κάνουν δισκοπάθεια, μόνο που σε μερικούς η δισκοπάθεια ξεκινάει νωρίτερα (από τα 15). Συνήθως χαλάει πρώτα ο τελευταίος δίσκος (Ο5-Ι1) και αργότερα ο από πάνω του. Η θεραπεία στην περίοδο του πόνου, είτε είναι η σπονδυλόλυση είτε είναι η δισκοπάθεια η αιτία είναι τα φάρμακα και η φυσικοθεραπεία (και ζέστη και ζώνη). Όταν περάσει ο πόνος, η πρόληψη της νέας κρίσης γίνεται με την καλή φυσική κατάσταση. Το τελευταίο σημαίνει αεροβική άσκηση (τρέξιμο, ποδήλατο, κολύμπι) που καλό θα ήταν να συνδυάζεται με άσκηση κορμού (πιλάτες ή γιογκα ή κάτι άλλο).

Μία νόσος που προσβάλλει άτομα όλων των ηλικιών είναι η λοιμώδης μονοπυρήνωση. Τα ενοχλητικά της συμπτώματα μας ταλαιπωρούν για μέρες και χρειάζεται η συμβολή του γιατρού μας για την αντιμετώπισή της. Ο καθηγητής παιδιατρικής Δημήτρης Ζουμπουλάκης, μέλος της επιστημονικής ομάδας, καθηγητή Παιδιατρικής του Πανεπιστημίου Αθηνών Γιώργου Χρούσου* μας μιλά για την ασθένεια αναλύοντάς μας ένα αληθινό περιστατικό που ο ίδιος έχει αντιμετωπίσει.  Τι είναι η λοιμώδης μονοπυρήνωση; Η Λοιμώδης Μονοπυρήνωση (ή Αδενικός Πυρετός, ή Κissing Disease ή Νόσος των Αρραβωνιασμένων) είναι λοιμώδες Νόσημα που προσβάλλει σχεδόν όλες τις ηλικίες. Σχετικά συχνότερα παρουσιάζεται στους εφήβους και γενικώς στα νεαρά άτομα. Στα νεογνά και στα βρέφη είναι εντελώς σπάνια. Επέρχεται κατά κανόνα σποραδικά, κυρίως τη άνοιξη και το φθινόπωρο. Πού οφείλεται η εμφάνιση της λοιμώδους μονοπυρήνωσης; Ποια είναι τα βασικά συμπτώματά της;  Σήμερα γνωρίζουμε ότι το λοιμώδες αυτό νόσημα οφείλεται κατεξοχήν στον ιό Epstein – Barr (EBV) και μεταδίδεται κυρίως από το στόμα με τα σταγονίδια του σιέλου. Σπανιότατα από τη γεννητική οδό και τα προϊόντα του αίματος. Ο χρόνος επώασης κυμαίνεται απο 21 ημέρες, μέχρι και 6 εβδομάδες (κατά του Hoagland). Η τυπική μορφή της Λοιμώδους Μονοπυρηνώσεως παρουσιάζεται κυρίως στις ηλικίες μεταξύ 15-25 χρονών. Αρχίζει με υψηλό πυρετό, κεφαλαλγία, κακουχία και ενοχλήσεις απο το ρινοφάρυγγα. Συχνά, συνυπάρχει εκσεσημασμένη κυνάγχη με ψευδομεμβρανώδες επίχρισμα. Παράλληλα παρατηρείται διόγκωση, κατεξοχήν, των τραχηλικών λεμφαδένων. Συνυπάρχει υπερσπληνισμός και σπανιότερα ηπατομεγαλία. Στα βρέφη και τα νήπια η Λοιμώδης Μονοπυρήνωση εμφανίζεται με άτυπη κλινική εικόνα:χαρακτηρίζεται δε απο διαταραχές του πεπτικού συστήματος και συμπτώματα κοινής λοίμωξης των ανώτερων αναπνευστικών οδών. Ποιες είναι οι μορφές της λοιμώδους μονοπυρήνωσης; Περιληπτικά η Λοιμώδης Μονοπυρήνωση παρουσιάζει τρεις μορφές: -Τη λεμφοκοκκιωματώδη μορφή, η οποία χαρακτηρίζεται απο οξεία έναρξη με ταχεία διόγκωση των λεμφαδένων κυρίως της τραχηλικής χώρας. - Την μορφή με έντονα τα ευρήματα στη φαρυγγική κοιλότητα. Προσομοιάζει της διφθεριτικής κυνάγχης και -Την τυφική ή λευχαιμική μορφή, όπου κυριαρχούν ο υψηλός πυρετός (αναφέρεται περίπτωση υπερπυρεξίας, άνω των σαράντα ημερών) και αλλοιώσεις του αίματος. Ένα αληθινό περιστατικό: Πριν από μερικά χρόνια αποφασίσαμε με μια ομάδα Γερμανών φίλων Καθηγητών και μαθητών της Γερμανικής Σχολής Αθηνών να επισκεφθούμε το νησί των Σποράδων: τη Σκόπελο. Ενώ είχε αρχίσει κανονικά η δουλειά στο ιατρείο, παίρνω ένα τηλεφώνημα από κάποιο φίλο συνάδελφο. Με παρακαλούσε να εξετάσω ένα “κορίτσι” 16 περίπου ετών από τη Σκόπελο. Παρόλο που κατά την γνώμη του φίλου γιατρού η άρρωστη έπασχε από Λοιμώδη Μονοπυρήνωση, κάποιος άλλος “ειδικός” συνάδελφος της είχε συστήσει. Λόγω αμφιβολιών να γίνει λήψη και βιοψία τραχηλικού αδένος. Ήθελε λοιπόν να έχει και τη δική μου γνώμη, του έμπειρου! Η νεαρή άρρωστη ήλθε πράγματι την κανονισμένη ώρα στο ιατρείο. Συνοδευόταν από τον επίσης νεαρό, 20 ετών περίπου σύζυγό της. Το ζευγάρι όπως πληροφορήθηκα ήταν πομακικής καταγωγής. Από κάποιο χωριό έξω από τη Φλώρινα, όμως ζούσε και εργαζόταν στην Σκόπελο. Μετά τις πρώτες συστάσεις γνωριμίας πρότεινα στο συνεσταλμένο κάπως ανδρόγυνο να καθίσει. Άρχισα να παίρνω το ιστορικό όσο γινόταν με πιο πολλές λεπτομέρειες και με τη σχετική λόγω γλώσσας δυσκολία. Αφού τελείωσα τη συζήτηση άρχισα να εξετάζω την άρρωστη. Εκείνο που με ξένισε από την πρώτη στιγμή και με εμπόδιζε να ψηλαφίσω σωστά τους τραχηλικούς αδένες ήταν τα εντυπωσιακά και δυσανάλογα βαριά σκουλαρίκια της άρρωστης, “τα ενώτια”, για να προσδώσω μεγαλύτερη έμφαση σε αυτό το γεγονός. Είχε κανείς την εντύπωση ότι ήταν τόσο προσκολλημένα στα αυτιά της σαν αν αποτελούσαν τη συνέχεια σε ένα ενιαίο σώμα. Θα αποφύγω να αναφερθώ στον περιβάλλοντα των σκουλαρικιών χώρο. Όταν τελείωσα την εξέταση κάθισα στο γραφείο μου και μετά τη σιωπή μερικών δευτερολέπτων είπα τη γνώμη μου. Η όλη κλινική εικόνα σύμφωνα και με το ιστορικό θύμιζε, σε μεγάλο βαθμό άτυπη μορφή Λοιμώδους Μονοπυρήνωσης: ασθενής με οιδηματώδη βλέφαρα και εσκεσημασμένη διόγκωση των τραχηλικών, κυρίως, λεμφαδένων. Χωρίς επίχρισμα στις αμυγδαλές, αλλά με διάχυτο, καθολικό κηλιβλατιδώδες εξάνθημα. Υπήρχε μέτρια σπληνομεγαλία, χωρίς ηπατική διόγκωση και δεκατική πυρετική κίνηση. Οι εξετάσεις του αίματος έδειχναν έντονη λεμφοκυττάρωση και υψηλή καθίζηση. Στην ερώτηση τους, αν έπρεπε να γίνει αφαίρεση για βιοψία κάποιου τραχηλικού αδένα απάντησα ότι δεν είμαι σύμφωνος. Όμως, πριν από όλα και πριν να γίνει στη συνέχεια οτιδήποτε θα ´περπε πρώτα η νεαρή ασθενής να απομακρύνει έστω και για μικρό χρονικό διάστημα τα σκουλαρίκια από τα αυτιά της. Μόλις άκουσε η άρρωστη τη σύσταση μου αυτή αντέδρασε άμεσα. Άρχισε να σιγοκλαίει, να αρνείται έντονα να δεχθεί κάτι τέτοιο και να εκλιπαρεί το σύζυγό της να μην συμφωνήσει με τη γνώμη μου. Προσπαθούσα με όσο πιο ήρεμο και ανθρώπινο τρόπο γινόταν, να τους εξηγήσω το πρόβλημα και αν του αιτιολογήσω την απόφαση μου. Η γυναίκα ήταν ανένδοτη. Πεισματικά “πίεζε” το σύζυγό της να φύγουν απο το ιατρείο  και να μην αποδεχθούν την συμβουλή μου. Ήταν μια από τις λίγες, ευτυχώς, στιγμές που μετάνιωσα διότι είχα διαλέξει το επάγγελμα του γιατρού. Αφού έκανα για λίγο ακόμα χρονικό διάστημα υπομονή και προσπαθούσα επί 5-10 λεπτά να την πείσω ότι ήταν προτιμότερο να βγάλει τα σκουλαρίκια, παρά να της γίνει “εγχείριση στο λαιμό”, εκείνη παρέμενε ανένδοτη. Οπότε και εγώ άλλαξα συμπεριφορά. Με “προσποιητή” σοβαρότητα και “υποκριτικά” έντονο θυμό τους τόνισα ότι κάθε περαιτέρω συζήτηση ήταν περιττή και για αυτό δεν είχαν καμιά θέση πια στο ιατρείο μου. Θα μπορούσαν να φύγουν και αν ζητήσουν τη βοήθεια κάποιου άλλου συναδέλφου. Ο δυστυχής σύζυγος, καλοδιάθετος και υπομονετικός την παρακαλούσε συνεχώς, κάτι που αποδείχθηκε όμως μάταιο να συμφωνήσει. Φθάνοντας μάλιστα στην έξοδο, αφού μου έδωσε το χέρι, με κάπως απολογητικό ύφος είπε ψιθυριστά ότι θα προσπαθούσε να την μεταπείσει στο σπίτι, και θα μου τηλεφωνούσε. Χωρίς να δεχθώ καμιά αμοιβή εγκατέλειψαν το ιατρείο. Δεν τους ξανασυνάντησα ποτέ και για αρκετό χρονικό διάστημα δεν είχα κανένα νέο τους. Κάποιο απόγευμα μου τηλεφώνησε ο συνάδελφος που μου τους είχε στείλει και με ενημέρωσε για την εξέλιξη. Η ασθενής επείσθη τελικά από τον άντρα της και αφαίρεσε τα σκουλαρίκια. Και απο τότε “Ω του θαύματος”, μέσα σε 20 ημέρες υποχώρησε η διόγκωση των τραχηλικών αδένων, απεφεύχθη  η βιοψία και σ' ένα περίπου μήνα η υγεία της άρρωστης είχε πλήρως αποκατασταθεί. Τί είχε συμβεί; Ήταν άλλη μία σύμπτωση; Ήταν αλλεργική αντίδραση; Ήρθε το πλήρωμα του χρόνου της αυτοϊάσεως της Λοιμώδους Μονοπυρήνωσης; Ή ήταν διαίσθηση εκ μέρους μου (λόγω της μακροχρόνιας πείρας) η απομάκρυνση των σκουλαρικιών; Μέχρι σήμερα δεν μπόρεσα να δώσω κάποια επιστημονική ή λογικοφανή εξήγηση! Το αποτέλεσμα της ιστορίας ήταν να γίνω , σε βραχύ χρονικό διάστημα, στην Ελληνική Πομακική μειονότητα... “ονομαστός και περιζήτητος”.

Είμαι 31 ετών και εδώ και καιρό σκέφτομαι να κόψω το κάπνισμα. Ο βασικός λόγος είναι όχι μόνο ότι ξοδεύω πάρα πολλά χρήματα στα τσιγάρα αλλά κυρίως το ότι νιώθω ότι έχει επιβαρύνει την υγεία μου. Καπνίζω περίπου ενάμισι πακέτο την ημέρα, νιώθω ότι έχω εθιστεί και ψυχολογικά αλλά και σωματικά. Ανεβαίνω τις σκάλες και λαχανιάζω. Προσπαθώ να κάνω λίγη γυμναστική και κουράζομαι μέσα σε ένα δεκάλεπτο. Νιώθω το στόμα μου στεγνό και μυρίζω άσχημα. Δε μιλώ βέβαια για τις μακροπρόθεσμες επιπτώσεις που μπορεί να έχει στην υγεία μου. Ξεκίνησα το κάπνισμα σε μικρή ηλικία, περίπου στα 20 λόγω στρες που μου είχε προκαλέσει ένα σοβαρό οικογενειακό πρόβλημα και από τότε δεν έχω καταφέρει να το κόψω. Επίσης, θα ήθελα να σας αναφέρω ότι παχαίνω πολύ εύκολα και δεν ξέρω αν ισχύει τελικά ότι όσοι σταματούν το κάπνισμα παχαίνουν πολύ. Έχω ακούσει ιστορίες που μιλούν μέχρι και για 15 κιλά αύξησης βάρους! Αν το κόψω και πάρω πολλά κιλά, μετά σκέφτομαι θα έχω άλλο πρόβλημα να αντιμετωπίσω! Μπορείτε να ρωτήσετε κάποιον ειδικό και να μου πείτε αν γίνεται να κόψω το κάπνισμα χωρίς να πάρω κιλά; Επίσης, τι είναι καλύτερο; Να κόψω το κάπνισμα μαχαίρι ή βοηθάει πιο πολύ να το σταματήσω σταδιακά; Σας ευχαριστώ πολύ.  Ευτυχία, Νίκαια.   Μία από τις μεγαλύτερες ανησυχίες των καπνιστών που προτίθενται να κόψουν το κάπνισμα είναι ότι με την διακοπή θα πάρουν βάρος. Αυτός είναι και ένας από τους βασικότερους ανασταλτικούς παράγοντες. Ο Γιάννης Τούντας, καθηγητής Κοινωνικής Ιατρικής στην Ιατρική Σχολής του Πανεπιστημίου Αθηνών και Πρόεδρος του ΕΟΦ, μιλά για το πώς μπορεί κανείς να αποφύγει την πρόσληψη περιττών κιλών. Είναι αλήθεια ότι παίρνουμε κιλά; Πόσα;  Το ότι παίρνουμε κιλά όταν σταματάμε το κάπνισμα ισχύει σε ένα βαθμό, αλλά αφορά συνήθως λίγα κιλά που δεν ξεπερνούν τα 4-6 και μάλιστα προσωρινά. Έρευνες έχουν δείξει ότι αυτή η αύξηση βάρους έχει ημερομηνία λήξης τους 6-12 μήνες. Αυτό το επιπλέον βάρος για το συγκεκριμένο χρονικό διάστημα δεν επαρκεί για να επιβαρύνει την υγεία και σε καμία περίπτωση ο κίνδυνος για την υγεία από αυτά τα κιλά δεν συγκρίνεται με τους κινδύνους από το τσιγάρο. Μεγαλύτερο κίνδυνο για αύξηση σωματικού βάρους, μετά τη διακοπή του καπνίσματος, έχουν κυρίως οι βαρείς καπνιστές, οι γυναίκες, άτομα από χαμηλότερα κοινωνικοοικονομικά στρώματα και άτομα με κακή ποιότητα ζωής. Σημαντικός προδιαθεσικός παράγοντας είναι και το υψηλό επίπεδο ανησυχίας για πιθανή αύξηση του βάρους καθώς και το χαμηλό επίπεδο αυτοπεποίθησης για τη διαχείριση του σωματικού βάρους. Το κάπνισμα επηρεάζει τον μεταβολισμό μου;  Από έρευνες φαίνεται ότι η διακοπή του καπνίσματος μπορεί να συνδέεται με την ποικίλου βαθμού αύξηση πρόσληψης της τροφής, τη μειωμένη δραστηριότητα και τη μείωση του βασικού μεταβολικού ρυθμού («του μεταβολισμού») στα φυσιολογικά επίπεδα. Το τσιγάρο (συγεκριμένα, η νικοτίνη που περιέχει) αυξάνει λίγο το μεταβολισμό, και η διακοπή του καπνίσματος τον επαναφέρει στις αναμενόμενες για την ηλικία, το φύλο, το βάρος και το ύψος σώματος θερμίδες. Πώς μπορείτε να το αντιμετωπίσετε; Οι τσίχλες νικοτίνης που υποκαθιστούν τη νικοτίνη του τσιγάρου τείνουν να μειώνουν την πείνα και την επιθυμία για γλυκά και σνακ. Το κάπνισμα και τα επίπεδα του σακχάρου στο αίμα συσχετίζονται σε σημαντικό βαθμό. Η νικοτίνη προκαλεί την απελευθέρωση σακχάρου στο αίμα σε ταχύτητα πολύ μεγαλύτερη από αυτή που προκαλεί το φαγητό. Για το λόγο αυτό, η νικοτίνη καταστέλλει την όρεξη για φαγητό, γεγονός που κάνει τους καπνιστές να αισθάνονται ότι το κάπνισμα μειώνει το αίσθημα της πείνας. Τα χαμηλά επίπεδα σακχάρου στο αίμα σε έναν που διακόπτει το κάπνισμα ευθύνονται για την πρόκληση πολλών από τα συμπτώματα στέρησης. Είναι σημαντικό να γνωρίζετε πως η επιβάρυνση της υγείας από το τσιγάρο αντιστοιχεί συγκρινόμενη με την αύξηση βάρους με 27 κιλά! Το κάπνισμα συνδέεται αποδεδειγμένα με επιβάρυνση στην υγεία.: -Αντίσταση στην ινσουλίνη, δηλαδή δυσκολία στη ρύθμιση του σακχάρου αίματος. -Επιδείνωση των λιπιδίων αίματος. -Παχυσαρκία κεντρικού τύπου (αποθήκευση λίπους στην περιοχή της κοιλιάς). -Αύξηση αρτηριακής πίεσης. -Ως αποτέλεσμα των παραπάνω δημιουργία αθηρωματικών πλακών, δηλαδή πολλαπλάσιος κίνδυνος για καρδιαγγειακά νοσήματα. Για να μειώσετε το φόβο ότι θα πάρετε βάρος, θυμηθείτε τα ακόλουθα: -Δείτε τη διακοπή του καπνίσματος, όχι σαν πιθανή αιτία αύξησης βάρους αλλά σαν μια ευκαιρία – δώρο για να αλλάξετε τον τρόπο διατροφής και τις δραστηριότητές σας. -Θυμηθείτε ότι το ρυθμό των αλλαγών τον καθορίζετε εσείς. -Πώς να κόψω το κάπνισμα χωρίς να πάρω βάρος; -Αρχίστε να τρώτε υγιεινά ΠΡΙΝ τη διακοπή του καπνίσματος. -Τρώτε μικρότερες μερίδες σε μικρότερα πιάτα. -Προτιμήστε φρούτα αντί για γλυκά και καραμέλες. -Αρχίστε γυμναστική. -Αντικαταστήστε τον καφέ και τα οινοπνευματώση με χυμούς και νερό. -Ποια μέθοδος είναι πιο αποτελεσματική; Η μέθοδος σταδιακής μείωσης ή η μέθοδος μια και έξω; Για τον κάθε καπνιστή η απάντηση μπορεί να είναι διαφορετική. Εάν έχετε ήδη προσπαθήσει στο παρελθόν να διακόψετε το κάπνισμα με τη μέθοδο μια και έξω ή εάν σας φαίνεται πολύ δύσκολη, τότε θα ήταν καλύτερο να προχωρήσετε στη σταδιακή μείωση και διακοπή. Εάν δεν έχετε κάνει προηγούμενες απόπειρες διακοπής και πιστεύετε ότι είστε σε θέση να διακόψετε το κάπνισμα από τη μια μέρα στην άλλη, τότε ίσως είναι καλύτερα να εφαρμόσετε τη μέθοδο διακοπής μια και έξω. Σε περίπτωση αμφιβολίας επιλέξτε τη μέθοδο της σταδιακής μείωσης. Η διακοπή μια και έξω αποτελεί δύσκολο στόχο και η αποτυχία θα μπορούσε να προκαλέσει μεγάλη απογοήτευση και κατά συνέπεια τροχοπέδη στην προσπάθειά σας. Συνήθως είναι πιο εφικτό να επιτύχει κανείς έναν δύσκολο και μεγάλο στόχο μέσα από την εκπλήρωση μικρών και εφικτών στόχων. Ανεξάρτητα από ποια μέθοδο θα ακολουθήσετε, θα πρέπει εκ των προτέρων να ορίσετε μια τελική ημερομηνία διακοπής. Στην περίπτωση που εφαρμόσετε τη σταδιακή μείωση προγραμματίστε εκ των προτέρων τους ημερήσιους ή εβδομαδιαίους στόχους σας, έως την τελική ημερομηνία διακοπής. Αρχίστε να κόβετε τα μηχανικά τσιγάρα, εκείνα που απολαμβάνετε λιγότερο και τα πολλά τσιγάρα στο πλαίσιο της ίδιας κατάστασης.

Η υψηλή αρτηριακή πίεση είναι ένα πρόβλημα που αφορά μεγάλη μερίδα του πληθυσμού και τα τελευταία χρόνια έχει πάψει να απασχολεί αποκλειστικά και μόνο τις μεγαλύτερες ηλικίες. Η αλλαγή στον τρόπο ζωής και διατροφής έχει συντελέσει στην αύξηση της αρτηριακής πίεσης και κατ' επέκταση στην εμφάνιση πολλών καρδιακών νοσημάτων. Γιατί πρέπει να μειώσω την αρτηριακή μου πίεση; Πόσο επικίνδυνη είναι; Ένα από τα πιο σημαντικά βήματα για την προστασία της καρδιάς σας είναι να διατηρείται η αρτηριακή μας πίεση σε ένα υγιές επίπεδο. Η υψηλή αρτηριακή πίεση αυξάνει τον κίνδυνο καρδιακής προσβολής και εγκεφαλικού επεισοδίου, καθώς επίσης και ανευρυσμάτων, γνωστικής εξασθένησης και η νεφρικής ανεπάρκειας. Παρά τους κινδύνους, η υψηλή αρτηριακή πίεση από μόνη της δεν έχει συμπτώματα. Μάλιστα, το 22% των Αμερικανών πάσχουν από αυτό και δεν το γνωρίζουν σύμφωνα με την Αμερικανική Καρδιολογική Εταιρεία. Πώς θα μειώσω την αρτηριακή μου πίεση; Η μείωση της αρτηριακής πίεσης σχετίζεται κυρίως με την χορήγηση φαρμακευτικής αγωγής, καθώς και αλλαγών του τρόπου ζωής. Φαρμακευτική αγωγή: Ο γιατρός σας είναι εκείνος που θα σας συνταγογραφήσει φάρμακα για τον έλεγχο της πίεσης του αίματος σας. Πρέπει να γνωρίζετε πως τα φάρμακα αυτά μπορεί να έχουν και κάποιες δυσάρεστες παρενέργειες όπως είναι οι κράμπες στα πόδια, η ζάλη και η αϋπνία. Ευτυχώς, υπάρχουν μια σειρά από παράγοντες στην καθημερινή μας ζωή που μπορούν να βοηθήσουν στον έλεγχο της αρτηριακής πίεσης. Απώλεια βάρους. Οι ειδικοί δεν είναι ακόμη βέβαιοι γιατί το υπερβολικό βάρος συχνά οδηγεί σε υπερβολικά υψηλή αρτηριακή πίεση, αλλά είναι σαφές ότι η διατήρηση ενός υγιούς βάρους ασκεί μικρότερη πίεση στον οργανισμό μας. Και δεν πρέπει να είναι απαραίτητα μια δραματική απώλεια κιλών. Ακόμα και αν χάσουμε  μερικά κιλά, αυτό μπορεί να συμβάλει σημαντικά στη μείωση της αρτηριακής πίεσης. Ελάτε εδώ για να μάθετε περισσότερους καθημερινούς τρόπους μείωσης της αρτηριακής πίεσης.

Κάθε πρωί σηκώνομαι από το κρεβάτι μου και νιώθω ακριβώς όπως πριν πέσω για ύπνο, πολύ κουρασμένη. Πολύ συχνά, έχω και ελαφρύ πονοκέφαλο. Μου είπαν ότι μπορεί να πρόκειται για υπνική άπνοια και σχεδιάζω να επισκεφτώ τον οικογενειακό μας γιατρό. Θα ήθελα ωστόσο να μου δώσετε μερικές πληροφορίες σχετικά με την πάθηση, γιατί νιώθω πολύ καταβεβλημένη τον τελευταίο καιρό και η όλη κατάσταση έχει επηρεάσει την καθημερινότητά μου. Νιώθω τόσο κουρασμένη και επειδή και εργάζομαι και πρέπει να κάνω τις δουλειές του σπιτιού και να φροντίσω δυο παιδιά, νιώθω ότι στο τέλος θα καταρρεύσω. Σας ευχαριστώ, Δήμητρα.  Αγαπητή Δήμητρα, ελπίζουμε οι πληροφορίες που συγκεντρώσαμε για εσάς να είναι χρήσιμες. Τι είναι η αποφρακτική άπνοια του ύπνου; Πρόκειται για μια κατάσταση κατά την οποία τα ανώτερα σημεία των αεραγωγών μας κλείνουν, διακόπτοντας την αναπνοή και στερώντας μας το οξυγόνο μέχρι να ξυπνήσουμε και να αρχίσουμε να αναπνέουμε ξανά. Ο μόνος τρόπος να διαπιστωθεί αν πάσχουμε από άπνοια ύπνου είναι η μελέτη του ύπνου, ένα τεστ δηλαδή που καταγράφει ό, τι συμβαίνει ενώ κοιμόμαστε. -Ποια είναι τα συμπτώματα; Τρία είναι τα κύρια προειδοποιητικά σημάδια της αποφρακτικής άπνοιας του ύπνου: το δυνατό, επίμονο ροχαλητό, η προσωρινή διακοπή της αναπνοής, η υπερβολική υπνηλία κατά τις ώρες εγρήγορσης. Όποιος ροχαλίζει πρέπει να δει γιατρό; Όχι. Οι περισσότεροι από αυτούς που ροχαλίζουν δεν έχουν αποφρακτική άπνοια ύπνου, αλλά πάσχουν από άπνοια, σύμφωνα με τον  Robert L. Owens MD, από το Ερευνητικό Πρόγραμμα Διαταραχών Ύπνου του Νοσοκομείου Brigham and Women της Βοστόνης. Αν έχετε χρόνιο ροχαλητό που είναι αρκετά δυνατό για να ξυπνήσει τον διπλανό σας στο κρεβάτι, μιλήστε με το γιατρό σας. Εάν δεν υπάρχει κάποιος για να σας μιλήσει για να παρατηρήσει αν έχετε τα συμπτώματα της υπνικής άπνοιας, τα μόνα που μπορείτε να παρατηρήσετε οι ίδιοι είναι οι πονοκέφαλοι το πρωί ή η υπερβολική υπνηλία κατά τη διάρκεια της ημέρας. -Υπάρχουν άλλα σημάδια αναγνώρισης της υπνικής άπνοιας; Ένα ακόμη σημάδι υπνικής άπνοιας είναι το να ξυπνήσετε με ξηρό στόμα και κολλώδες υγρό στα μπροστινά σας δόντια, καθώς οι άνθρωποι που έχουν αποφρακτική άπνοια ύπνου τείνουν να κοιμούνται με τους στόμα ανοιχτό. Ένα ακόμη σύμπτωμα –όχι τόσο κοινό- της υπνικής άπνοιας είναι να ξυπνάτε συχνά με μεγάλη ανάγκη για ούρηση. Όταν η αναπνοή ενός ατόμου διαταράσσεται, αυτό ασκεί πίεση στην καρδιά. Αυτό, με τη σειρά του, επηρεάζει μια ορμόνη που ελέγχει την κανονική παραγωγή των ούρων στα νεφρά, σύμφωνα με τον Κ. Vishesh Kapur, MD, MPH, ιατρικό διευθυντή του Ινστιτούτου Ύπνου του Πανεπιστημίου της Ουάσιγκτον. Κάποια άλλα συμπτώματα είναι οι αλλαγές στη διάθεση ή η ευερεθιστότητα, η κατάθλιψη και τα προβλήματα συγκέντρωσης  συχνά εμφανίζονται σε άτομα με αποφρακτική άπνοια ύπνου. Ωστόσο, δεν είναι ιδιαίτερα καλές διαγνωστικές υποδείξεις επειδή έχουν σχετίζονται με τόσα άλλα προβλήματα υγείας. -Πώς μπορώ να αντιμετωπίσω την υπνική άπνοια; Πέρα από τη θεραπεία που θα σας χορηγήσει ο γιατρός σας υπάρχουν κάποιες συμβουλές που πρέπει να ακολουθήσετε και θα σας διευκολύνουν στην αντιμετώπιση της υπνικής άπνοιας: Χάστε βάρος. Οι μισοί από τους πάσχοντες με αποφρακτική άπνοια του ύπνου είναι υπέρβαροι, σύμφωνα με το Εθνικό Ινστιτούτο Καρδιάς, Πνευμόνων και Αίματος της Αμερικής. Ασκηθείτε.  Η άσκηση σε γενικές γραμμές είναι χρήσιμη, επειδή βοηθά με την απώλεια βάρους, ενώ  παράλληλα σας κουράζει με αποτέλεσμα να κοιμάστε καλύτερα. Αλλάξτε πλευρό. Προσπαθήστε να μην κοιμάστε ανάσκελα.  Προσπαθήστε να κοιμηθείτε μπρούμυτα, καθώς αυτό σας βοηθά να κρατήσετε το λαιμό σας ανοιχτό. Πηγή: Webmd.com

Κάθε χρόνο ταλαιπωρούμαι από κρυώματα και ιώσεις, κρυώνω πολύ εύκολα ιδιαίτερα όταν ο καιρός είναι άστατος, τις τελευταίες μέρες ο καιρός συνέχεια αλλάζει πότε έχει λιακάδα πότε βρέχει... αποτέλεσμα; Έχω κρυώσει δυο φορές. Ακούω άλλους να λένε, έχω να αρρωστήσω χρόνια τώρα και αναρωτιέμαι... Μα καλά είναι δυνατόν; Πώς τα καταφέρνουν; Και μάλιστα παρατηρώ ότι δεν προσέχουν και ιδιαίτερα, ντύνονται ελαφρά, ενώ εγώ κυκλοφορώ κυριολεκτικά σαν κρεμμύδι, πίνουν κρύο νερό ακόμα και τον χειμώνα! Νομίζω πως ίσως έχει να κάνει με τον ύπνο. Δεν κοιμάμαι αρκετά και συχνά νιώθω κουρασμένη. Ίσως αυτό έχει καταβάλλει τον οργανισμό μου, είμαι σίγουρη πως πρέπει να ξεκουράζομαι περισσότερο όταν μπορώ. Τι άλλο πρέπει να κάνουμε για να μην αρρωσταίνουμε; Σας ευχαριστώ.  Αναστασία. Διαβάσαμε ένα άρθρο της Μυρτούς Αντωνοπούλου και του παθολόγου Στυλιανού Δερμιτζάκη που μάλλον είναι η ιδανική απάντηση στην ερώτησή σας. Ρίξτε  μια ματιά!  Τα μυστικά όσων δεν αρρωσταίνουν: Στρεσάρονται λιγότερο Σε περιόδους έντονου άγχους, ο οργανισμός, για να υποστηριχτεί η κατάσταση εγρήγορσης, παράγει μεγάλες ποσότητες αδρεναλίνης και κορτιζόλης και παράλληλα καταστέλλει το ανοσοποιητικό σύστημα, με αποτέλεσμα να μειώνεται έτσι η ικανότητά του να καταπολεμά βακτήρια και ιούς. Στην περίπτωση που προκληθούν μόνιμες διαταραχές στο ανοσοποιητικό σύστημα εξαιτίας του στρες και συντρέχουν και άλλοι παράγοντες, όπως π.χ. μια γενετική προδιάθεση, δεν είναι απίθανο το ανοσοποιητικό σύστημα να αρχίσει να αντιμετωπίζει τον ίδιο τον οργανισμό σαν ξένο σώμα και συχνά να στρέφεται εναντίον διάφορων οργάνων, προκαλώντας αυτοάνοσα νοσήματα (π.χ. ρευματοειδή αρθρίτιδα, θυρεοειδίτιδα). Έρευνες δείχνουν, επίσης, ότι οι αγχωμένοι άνθρωποι κινδυνεύουν περισσότερο από καρδιακές νόσους, έχουν μεγαλύτερες πιθανότητες να παρουσιάσουν σύνδρομο ευερέθιστου εντέρου ή άλλες παθήσεις του γαστρεντερικού συστήματος (π.χ. γαστρίτιδα, έλκος) και αντιμετωπίζουν αυξημένο κίνδυνο εμφάνισης ψυχικών διαταραχών, όπως η κατάθλιψη. Το άγχος έχει επιπτώσεις και στη γυναικεία γονιμότητα, στην υγεία του δέρματος, επηρεάζει το μεταβολισμό και συνδέεται με στυτική δυσλειτουργία, ενώ συχνά επιδεινώνει ήδη υπάρχοντα προβλήματα υγείας, όπως π.χ. η οστεοπόρωση και το βρογχικό άσθμα. Αγαπούν τα βακτήρια Αφήστε τα παιδιά σας να παίξουν με το χώμα, μην πλένετε συνεχώς τα χέρια σας με αντιβακτηριδιακό σαπούνι, σταματήστε να ανησυχείτε αν το σπίτι σας είναι αρκετά καθαρό. Με λίγα λόγια, βάλτε λίγη βρομιά στη ζωή σας! Αυτό συμβουλεύουν οι ειδικοί, αφού έχει πλέον αποδειχθεί πως η υπερβολική καθαριότητα μπορεί να ευθύνεται εν μέρει για την εκδήλωση άσθματος, εκζεμάτων και γενικότερα αλλεργίας, κυρίως στα παιδιά. Μάλιστα, ερευνητές από το Πανεπιστήμιο Μπρούνελ του Λονδίνου παρακολούθησαν περισσότερα από 13.000 παιδιά από την εμβρυϊκή τους ηλικία μέχρι και μετά την ηλικία των 16 ετών και βρήκαν ότι οι γυναίκες που χρησιμοποιούσαν πολλά οικιακά προϊόντα καθαρισμού στη διάρκεια της εγκυμοσύνης τους ή σύντομα μετά τη γέννα, αύξαναν τον κίνδυνο εμφάνισης άσθματος των παιδιών τους. Δεν είναι, άλλωστε, τυχαίο ότι τα ποσοστά αλλεργιών στους ανθρώπους που ζουν σε «αποστειρωμένα» διαμερίσματα της πόλης είναι υψηλότερα από αυτά όσων κατοικούν στην επαρχία. Η επαφή μας από μικρή ηλικία με τα μικρόβια βοηθά στη δημιουργία αντισωμάτων, ενισχύοντας το ανοσοποιητικό μας σύστημα και άρα την άμυνα του οργανισμού μας απέναντι στις αρρώστιες.  Προτιμούν τις φυσικές θεραπείες με βότανα Μπορεί η δυτική ιατρική να καταφεύγει συνήθως στα φάρμακα ως μόνο τρόπο αντιμετώπισης όλων των προβλημάτων υγείας, κανείς όμως δεν μπορεί να παραβλέψει και το ρόλο της φύσης. Πρώτος ο Ιπποκράτης είχε μιλήσει για τη δύναμη των φυτών και των βοτάνων που, χάρη στις ιδιότητές τους, συμβάλλουν στην αντιμετώπιση πολλών ασθενειών. Μάλιστα, από τα περίπου 250 φυτά που χρησιμοποιούσε στους ασθενείς του, αρκετά αποτελούν τη βάση ακόμα και σύγχρονων φαρμάκων. Σύμφωνα με την παραδοσιακή κινεζική ιατρική, ο καθένας μπορεί να βρει ένα πολύτιμο βότανο για κάθε πρόβλημα (π.χ. υπέρταση, παχυσαρκία, εξασθενημένο ανοσοποιητικό σύστημα). Αυτό δεν σημαίνει, βέβαια, πως θα πρέπει να προμηθευτούμε όποιο βότανο υπάρχει στην αγορά για να παραμείνουμε υγιείς. Μια μικρή αλλαγή στην καθημερινότητά μας είναι μια αρχή. Η συστηματική κατανάλωση πράσινου τσαγιού, για παράδειγμα, μειώνει την αρτηριακή πίεση και το λίπος, ενώ φαίνεται να έχει ακόμα και αντικαρκινική δράση χάρη στις πολυφαινόλες που περιέχει, γνωστές ως κατεχίνες. Κοιμούνται περισσότερο Ο επαρκής ύπνος, αλλά όχι ο υπερβολικός (πάνω από 8-9 ώρες καθημερινά), θεωρείται παράγοντας μακροζωίας. Μάλιστα, έρευνα από την Ιατρική Σχολή του Χάρβαρντ έδειξε ότι όσοι κοιμούνται περισσότερες από 6 ώρες την ημέρα είναι πιο πιθανό να ζήσουν περισσότερα χρόνια. Η έλλειψη ύπνου έχει ουσιαστικά αντίστοιχες επιπτώσεις στον οργανισμό με τις καταστάσεις στρες, αφού παράγεται περισσότερη κορτιζόλη (γνωστή ως «ορμόνη του στρες»), η οποία ανεβάζει την πίεση του αίματος, αυξάνοντας τις πιθανότητες καρδιακών προσβολών και εγκεφαλικών επεισοδίων. Επίσης, μελέτες σε ανθρώπους που εργάζονται νύχτα δείχνουν αυξημένα ποσοστά εμφάνισης καρκίνου του μαστού και του εντέρου. Οι επιστήμονες αποδίδουν τα υψηλά ποσοστά στο γεγονός ότι τα άτομα αυτά εκτίθενται στο φως το βράδυ, επομένως ο οργανισμός τους παράγει λιγότερη μελατονίνη, ορμόνη που θεωρείται ότι έχει προστατευτική δράση απέναντι στον καρκίνο. Ερευνητές από το Πανεπιστήμιο Κολούμπια απέδειξαν επίσης ότι οι ενήλικοι που κοιμούνται λίγες ώρες καθημερινά έχουν περισσότερες πιθανότητες να γίνουν παχύσαρκοι. Οι ώρες ύπνου που χρειάζεται ο καθένας για να ξεκουραστεί είναι βέβαια θέμα ιδιοσυγκρασίας. Σύμφωνα με τους ειδικούς, όμως, ο κίνδυνος εμφάνισης ασθενειών αυξάνεται όταν κοιμόμαστε λιγότερες από 6-7 ώρες.  Τρώνε λιγότερο Εδώ και δεκαετίες, οι επιστήμονες γνωρίζουν, από μελέτες σε ζώα, ότι η κατανάλωση λιγότερων θερμίδων καθημερινά συνεπάγεται επιπλέον χρόνια ζωής. Μελετητές όμως από το Πανεπιστήμιο του Ουισκόνσιν ανακάλυψαν ότι η μειωμένη κατανάλωση θερμίδων συνδέεται και στους ανθρώπους με μικρότερο κίνδυνο εμφάνισης καρκίνου, καρδιακών νοσημάτων και διαβήτη. Σύμφωνα μάλιστα με τους ειδικούς, για να επιμηκύνουμε τη ζωή μας και φυσικά να απομακρύνουμε τον κίνδυνο νοσημάτων που σχετίζονται με τα παραπανίσια κιλά (π.χ. διαβήτης, υπέρταση, αυξημένα λιπίδια στο αίμα κλπ.), πρέπει να περιορίσουμε πρώτα από όλα τις θερμίδες που προέρχονται από τα απλά σάκχαρα (όπως η ζάχαρη), αφού η αύξηση της ινσουλίνης που προκαλούν, φαίνεται να σχετίζεται με τη μείωση του προσδόκιμου ζωής μας.  Κάνουν συχνά αποτοξίνωση Πολλά από τα χημικά που χρησιμοποιούνται σήμερα, όπως π.χ. οι διοξίνες και τα PCBs, δεν υπήρχαν στο περιβάλλον τον προηγούμενο αιώνα. Ίσως αυτή να είναι και η αιτία που τις τελευταίες δεκαετίες έχουν αυξηθεί τα ποσοστά εμφάνισης ασθενειών (π.χ. καρκίνων) που σχετίζονται με την έκθεση σε τοξικές ουσίες, λένε οι ειδικοί. Αν και δεν υπάρχουν αρκετά επιστημονικά στοιχεία που να επιβεβαιώνουν τα οφέλη της αποτοξίνωσης, μικρές αλλαγές στην καθημερινότητά μας που θα βοηθήσουν να απαλλαγούμε από τα συσσωρευμένα στο σώμα μας χημικά δεν μπορεί παρά να ωφελήσουν την υγεία μας.  Διατηρούν την ισορροπία του pH τους Το σώμα είναι υγιές όταν διατηρεί την αλκαλική/όξινη ισορροπία του (το pH) σε κανονικά επίπεδα (ουδέτερο είναι το 7). Αν τα επίπεδα του pH είναι χαμηλότερα από το μέσο όρο, εμφανίζονται συμπτώματα (π.χ. αίσθημα κόπωσης, στομαχικά προβλήματα). Εμπλουτίζοντας τη διατροφή μας με λαχανικά, περιορίζουμε τον κίνδυνο να υπάρχει αυξημένο όξινο περιβάλλον στο σώμα και θωρακίζουμε την υγεία του οργανισμού μας. Πηγή: Περιοδικό vita

Η δυσανεξία στη λακτόζη είναι μία συνηθισμένη διατροφική διαταραχή. Τα συμπτώματά της, όμως, πολλές φορές είναι παραπλανητικά. Πολλοί πιστεύουν ότι παρουσιάζουν τη συγκεκριμένη δυσανεξία αλλά στην πραγματικότητα δεν είναι η λακτόζη που τους ταλαιπωρεί. Πώς μπορούμε, λοιπόν, τα αναγνωρίσουμε τη δυσανεξία στη λακτόζη; Δυσανεξία στη λακτόζη σημαίνει ότι το σώμα δεν μπορεί να χωνέψει εύκολα τη λακτόζη, η οποία είναι ένα είδος φυσικής ζάχαρης που βρίσκεται στο γάλα και τα γαλακτοκομικά προϊόντα. Δεν είναι το ίδιο πράγμα με μια τροφική αλλεργία στο γάλα. Όταν η λακτόζη κινείται μέσα στο κόλον, χωρίς τη σωστή πέψη, μπορεί να προκαλέσει δυσάρεστα συμπτώματα όπως τα αέρια, ο πόνος στην κοιλιά και φούσκωμα. Μερικοί άνθρωποι που έχουν δυσανεξία στη λακτόζη δεν μπορούν να αφομοιώσουν όλα τα γαλακτοκομικά προϊόντα. Άλλοι μπορεί να φάνε ή να πιουν μικρές ποσότητες γαλακτοκομικών προϊόντων ή ορισμένων τύπων των γαλακτοκομικών προϊόντων, χωρίς προβλήματα. Η δυσανεξία στη λακτόζη είναι συχνή στους ενήλικες. Εμφανίζεται πιο συχνά σε ιθαγενείς Αμερικανούς και σε Ασιάτες, Αφρικανούς και Νοτιοαμερικάνους από ό, τι σε άτομα ευρωπαϊκής καταγωγής. Μια μεγάλη πρόκληση για τους ανθρώπους που έχουν δυσανεξία στη λακτόζη είναι να μάθουν πώς να τρώνε για να αποφευχθεί η ταλαιπωρία, αλλά και να πάρουν αρκετό ασβέστιο για υγιή οστά. Πού οφείλεται η δυσανεξία στη λακτόζη;          Δυσανεξία λακτόζης παρουσιάζεται όταν το έντερο δεν παράγει αρκετή ποσότητα από ένα ένζυμο που ονομάζεται λακτάση. Το σώμα μας χρειάζεται τη λακτάση για να διασπαστεί η λακτόζη κατά την πέψη. Η δυσανεξία στη λακτόζη είναι συνήθως κληρονομική και τα συμπτώματα συνήθως αναπτύσσονται κατά τη διάρκεια της εφηβικής ή ενήλικης ζωής μας. Οι περισσότεροι άνθρωποι που έχουν αυτόν τον τύπο της δυσανεξίας στη λακτόζη μπορούν να καταναλώσουν λίγο γάλα ή κάποια γαλακτοκομικά προϊόντα χωρίς προβλήματα. Επίσης, μερικές φορές το λεπτό έντερο σταματά να παράγει λακτάση μετά μια σύντομη ασθένεια όπως η γρίπη στομάχου ή λόγω μίας χρόνιας ασθένειας όπως η  κυστική ίνωση. Το λεπτό έντερο σταματά ενίοτε να παράγει λακτάση μετά από χειρουργική επέμβαση για την αφαίρεση ενός μέρους του λεπτού εντέρου και σε αυτές τις περιπτώσεις, το πρόβλημα μπορεί να είναι είτε μόνιμο ή και προσωρινό. Σε σπάνιες περιπτώσεις, τα νεογνά παρουσιάζου δυσανεξία στη λακτόζη. Ένα άτομο που γεννήθηκε με δυσανεξία στη λακτόζη δεν μπορεί να φάει ή να πιει τίποτα με λακτόζη. Κάποιες φορές, τα πρόωρα μωρά παρουσιάζουν  προσωρινή δυσανεξία στη λακτόζη, επειδή δεν είναι ακόμη σε θέση να παράγουν λακτάση. Όταν, όμως, ένα μωρό αρχίσει να παράγει λακτάση, η δυσανεξία απομακρύνεται Ποια είναι τα συμπτώματα της δυσανεξίας στη λακτόζη; Τα συμπτώματα της δυσανεξίας στη λακτόζη μπορεί να είναι ήπια ή και σοβαρά, ανάλογα με το πόσο λακτάση παράγει το σώμα μας. Τα συμπτώματα αρχίζουν συνήθως 30 λεπτά έως και 2 ώρες μετά την κατανάλωση  γαλακτοκομικών  προϊόντων. Τα συμπτώματα αυτά περιλαμβάνουν:  φούσκωμα,  πόνος ή κράμπες,  ήχους ή γουργουρητά στην κοιλιά σας, αέρια ή διάρροια. Πώς θα καταλάβω ότι έχω δυσανεξία στη λακτόζη; Πολλοί άνθρωποι έχουν αέρια, πόνο στην κοιλιά, φούσκωμα, διάρροια και υποψιάζονται ότι μπορεί να έχουν δυσανεξία στη λακτόζη. Ο καλύτερος τρόπος για να ελεγχθεί αυτό είναι να αποφύγετε να καταναλώνετε γάλα και γαλακτοκομικά προϊόντα για να δείτε αν τα συμπτώματα σας υποχωρήσουν. Αν συμβεί αυτό, τότε μπορείτε να δοκιμάσετε την κατανάλωση μικρών ποσοτήτων γαλακτοκομικών προϊόντων για να δείτε αν τα συμπτώματα σας επανέλθουν. Αν δεν αισθάνεστε καλά πίνοντας ένα ποτήρι γάλα, τότε μάλλον δεν έχετε δυσανεξία στη λακτόζη. Αλλά αν σας δημιουργούνται προβλήματα κάθε φορά που καταναλώνετε γάλα, παγωτό, ή κάποιο άλλο γαλακτοκομικό προϊόν, μπορεί να έχετε δυσανεξία στη λακτόζη. Μερικές φορές, άνθρωποι που δεν είχαν ποτέ προβλήματα με το γάλα ή τα γαλακτοκομικά προϊόντα εμφανίζουν ξαφνικά δυσανεξία στη λακτόζη. Αυτό είναι συνηθέστερο καθώς μεγαλώνουμε. Αν νομίζετε ότι μπορεί να έχετε δυσανεξία στη λακτόζη, μιλήστε με το γιατρό σας. Πώς γίνεται η διάγνωση δυσανεξίας στη λακτόζη; Ένας γιατρός θα διαπιστώσει αν έχετε δυσανεξία στη λακτόζη, κάνοντάς σας ερωτήσεις για τα συμπτώματα σας. Μπορεί, επίσης, να σας ζητήσει να αποφύγετε τα γαλακτοκομικά προϊόντα για ένα μικρό χρονικό διάστημα για να δείτε αν βελτιωθούν τα συμπτώματά σας. Μερικές φορές, οι γιατροί συστήνουν μια δοκιμή αναπνοής υδρογόνου ή ένα τεστ σακχάρου στο αίμα για να επιβεβαιώσουν τη διάγνωση. Πρόκειται για απλές εξετάσεις ελέγχου, προκειμένου να δείτε αν υπάρχει πρόβλημα κατά την πέψη της λακτόζης. Πώς αντιμετωπίζεται; Δεν υπάρχει θεραπεία για τη δυσανεξία στη λακτόζη. Αλλά μπορείτε να θεραπεύσετε τα συμπτώματα με τον περιορισμό ή την αποφυγή των γαλακτοκομικών προϊόντων. Κάποιοι καταναλώνουν γάλα με μειωμένη λακτόζη ή το αντικαθιστούν με γάλα και τυρί σόγιας. Μερικά άτομα που έχουν δυσανεξία στη λακτόζη μπορούν να τρώνε γιαούρτι χωρίς προβλήματα, ενώ υπάρχει επίσης η δυνατότητα να πάρετε συμπληρώματα διατροφής που βοηθούν στην πέψη της λακτόζης. Μία από τις μεγαλύτερες ανησυχίες των ατόμων με δυσανεξία στη λακτόζη είναι να διασφαλιστεί η λήψη θρεπτικών συστατικών που βρίσκονται στα γαλακτοκομικά προϊόντα, κυρίως ασβέστιο. Το ασβέστιο είναι πιο σημαντικό για τα παιδιά, τους εφήβους και τις έγκυες, καθώς και για τις γυναίκες μετά την εμμηνόπαυση. Υπάρχουν πολλά μη γαλακτοκομικά τρόφιμα που δεν περιέχουν ασβέστιο τα οποία είναι: το μπρόκολο, οι μπάμιες, το  λάχανο, τα χόρτα, τα γογγύλια, οι σαρδέλες, ο τόνος και ο σολομός σε κονσέρβες, τα εμπλουτισμένα με ασβέστιο δημητριακά και χυμοί, τα εμπλουτισμένα με ασβέστιο προϊόντα σόγιας όπως γάλα σόγιας, tofu, σόγια και αμύγδαλα. Πηγή: Webmd.com

Το άσθμα είναι μία κοινή παιδική νόσος που θέλει μεγάλη προσοχή από τους γονείς και τακτική παρακολούθηση από τον γιατρό. Πού οφείλεται, όμως, η εμφάνισή του και τι πρέπει να γνωρίζουμε εμείς οι γονείς; -Ποια συμπτώματα των παιδιών οφείλονται στο άσθμα; Για τα μικρά παιδιά ηλικίας μέχρι 3 ετών συμπτώματα που σχετίζονται με το άσθμα είναι τα εξής: σφυριχτός ήχος κατά την εκπνοή, βήχας ή δύσπνοια κατά την άσκηση, αίσθηση σφιξίματος στο στήθος, παρατεταμένος βήχας- όχι λόγω κρυολογήματος- που χειροτερεύει κατά την διάρκεια της νύχτας, ένα γενικότερο αίσθημα αδιαθεσίας και επαναλαμβανόμενα κρυολογήματα για τα οποία το παιδί χρειάζεται πολύ χρόνο να ανακάμψει. Για τα παιδιά ηλικίας 3-15 ετών στα συμπτώματα οφείλονται στο άσθμα συγκαταλέγονται: ο σφυριχτός ήχος κατά την εκπνοή, ο παρατεταμένος βήχας- κυρίως τη νύχτα και η αδράνεια ή ο λήθαργος (το παιδί, δηλαδή, δεν έχει διάθεση να παίξει παιχνίδια ή να συμμετάσχει σε ομαδικά αθλήματα όπως πριν). -Πόσο κοινό είναι το άσθμα στα παιδιά; Το χρόνιο άσθμα είναι η πιο συχνή μακροχρόνια παιδική ασθένεια. Μάλιστα, το 1-2% των παιδιών παρουσιάζει χρόνιο άσθμα κατά την διάρκεια της παιδικής τους ηλικίας, ενώ το 15-20% των παιδιών παρουσιάζουν συμπτώματα χωρίς να πάσχει από χρόνιο άσθμα. -Τι προκαλεί το άσθμα στα παιδιά; Στα παιδιά προσχολικής ηλικίας προκύπτει συνήθως μετά από κάποια ιογενή μόλυνση που προκάλεσε κρύωμα ή μόλυνση στο αυτί ή τον λαιμό. Τα περισσότερα παιδιά απαλλάσσονται από το άσθμα μέχρι να φτάσουν στη σχολική ηλικία. Σε κάποια άλλα παιδιά, το άσθμα εμφανίζεται ως αντίδραση σε αλλεργιογόνα. Τα αλλεργιογόνα αυτά μπορεί να είναι: η γύρη, το γρασίδι, τρίχες, κάποια τρόφιμα όπως το γάλα και τα αυγά, καθώς επίσης και οι μύκητες. -Τι μπορεί να επιδεινώσει το άσθμα ενός παιδιού; Η έκθεση σε αλλεργιογόνους παράγοντες και το κάπνισμα είναι δύο από τις αιτίες επιδείνωσης του άσθματος των παιδιών. Σε αυτά προστίθενται τα κρυολογήματα, η ατμοσφαρική μόλυνση και η σκόνη, καθώς επίσης και η υπερβολή στην άσκηση. -Πότε είναι απαραίτητο να φωνάξουμε γιατρό; Πρέπει να καλέσετε αμέσως γιατρό αν το παιδί σας δυσκολεύεται να αναπνεύσει ή αν το χρώμα του δέρματός του –και κυρίως στην περιοχή γύρω από το στόμα του- αρχίσει να γίνεται μπλε. Επίσης, περίπτωση κατά την οποία πρέπει να απευθυνθείτε άμεσα σε γιατρό είναι αν η δύσπνοια του παιδιού επιδεινωθεί ή αν η κρίση άσθματος είναι πιο έντονη από ό,τι συνήθως. Πηγή: Netdoctor.uk

Πολύ πιθανόν να μην έχετε ξανακούσει τον όρο "γαστροεισοφαγική παλινδρόμηση". Κι όμως, πρόκεται για ένα χρόνιο πρόβλημα του πεπτικού συστήματος που προκαλεί πόνο στο στομάχι και καούρες και λόγω των "αθώων" συμπτωμάτων του είναι πιθανόν να πάσχετε από αυτό και να μην το γνωρίζετε. Γράφει ο Δρ. Νικόλαος Βαλσαμίδης Διευθυντής Χειρουργός και ειδικός στις Λαπαροσκοπικές επεμβάσεις, Mediterraneo Hospital, Γλυφάδα. Τι είναι η γαστροοισοφαγική παλινδρόμηση; Η Γαστροοισοφαγική παλινδρόμηση (ΓΟΠ) είναι μια χρόνια νόσος του πεπτικού η οποία εμφανίζεται όταν το οξύ του στομάχου ή, ενίοτε, όταν η χολή ρέει πίσω (επιστρέφει) στον οισοφάγο σας. Η ακούσια επιστροφή του στομαχικού οξέος ή χολής στον οισοφάγο ή αλλιώς  παλινδρόμηση του οξέος ερεθίζει την εσωτερική επιφάνεια του οισοφάγου σας και προκαλεί χαρακτηριστικά της νόσου συμπτώματα. Ποια είναι τα συμπτώματα της νόσου; Τα συμπτώματα της γαστροεισοφαγικής παλινδρόμησης  περιλαμβάνουν τον πόνο στο στήθος και την καούρα. Και τα δύο είναι κοινά στις πεπτικές παθήσεις που πολλοί άνθρωποι συχνά βιώνουν. Όταν αυτά τα σημεία και τα συμπτώματα εμφανίζονται τουλάχιστον δύο φορές κάθε εβδομάδα ή επηρεάζουν την καθημερινή σας ζωή, οι γιατροί το ονομάζουν Γαστροοισοφαγική Παλινδρομική Νόσο (ΓΟΠΝ). Οι περισσότεροι άνθρωποι μπορούν να διαχειριστούν τη δυσφορία της καούρας με αλλαγές στον τρόπο ζωής και κοινά φάρμακα που αγοράζονται χωρίς συνταγή ιατρού. Αλλά για τα άτομα με γαστροεισοφαγική παλινδρομική νόσο, αυτά τα διορθωτικά μέτρα μπορούν να προσφέρουν μόνο προσωρινή ανακούφιση. Τα άτομα με γαστροεισοφαγική παλινδρομική νόσο μπορεί να χρειαστούν ισχυρότερα φάρμακα, ακόμη και χειρουργική επέμβαση, για να μειωθούν τα συμπτώματα. Τι ακριβώς συμβαίνει κατά την γαστροεισοφαγική παλινδρόμηση; Όταν καταπίνετε, ο κατώτερος οισοφαγικός σφιγκτήρας - μια κυκλική ζώνη των μυών γύρω από το κάτω μέρος του οισοφάγου σας - χαλαρώνει για να επιτρέψει τα τρόφιμα και τα υγρά να ρέουν κάτω στο στομάχι σας. Τότε κλείνει ξανά. Ωστόσο, αν η βαλβίδα αυτή χαλαρώνει ασυνήθιστα ή αποδυναμωθεί, το στομαχικό οξύ μπορεί να ρέει πίσω στον οισοφάγο σας, προκαλώντας συχνά καούρα και διαταράσσοντας την καθημερινή σας ζωή. Αυτή η συνεχής παλινδρόμηση του οξέος μπορεί να προκαλέσει ερεθισμό του βλεννογόνου του οισοφάγου σας, με αποτέλεσμα να εμφανιστεί φλεγμονή (οισοφαγίτιδα). Με την πάροδο του χρόνου, η φλεγμονή μπορεί να διαβρώσει τον οισοφάγο, προκαλώντας επιπλοκές, όπως αιμορραγία ή αναπνευστικά προβλήματα. Σε προχωρημένες δε καταστάσεις εμφανίζεται μετάλλαξη του βλεννογόνου του στομάχου, το λεγόμενο επιθήλιο του Barret η οποία και θεωρείται προκαρκινική νόσος. Ποιοι παράγοντες ευνοούν την εκδήλωση γαστροεισοφαγικής παλινδρόμησης; Σημαντικό ρόλο για την εκδήλωση της γαστροεισοφαγική παλινδρόμηση παίζει το σύγχρονο περιβάλλον του λεγόμενου δυτικού κόσμου, καθώς ενσωματώνει τρεις νοσογόνους παράγοντες: τη μειωμένη σωματική κίνηση, την εύκολη πρόσβαση σε πολλές παχυντικές και αμφιβόλου διατροφικής αξίας τροφές και το ψυχολογικό ή κοινωνικό stress. Υπάρχουν φυσικά και άλλοι παράγοντες που μπορεί να οδηγήσουν στην γαστροοισοφαγική παλινδρόμηση όπως η διαφραγματοκήλη, διαταραχές της χολής, λήψη φαρμάκων ή και το κάπνισμα. Πώς αντιμετωπίζεται; Όπως και στις περισσότερες φορές η καλύτερη αντιμετώπιση γίνεται μόνο με την έγκαιρη διάγνωση. Αν αναγνωρίζεται κάποια από τα παραπάνω συμπτώματα επισκεφτείτε τον γαστρεντερολόγο σας. Η ενδοσκοπική εξέταση του οισοφάγου και του στομάχου (γαστροσκόπηση)  θα οδηγήσει στη διάγνωση και άρα στην κατάλληλη αντιμετώπιση της νόσου.

Τα προβλήματα του προβλήματα του θυρεοειδούς δεν είναι, δυστυχώς, ένα σπάνιο φαινόμενο. Συχνά,όμως, ακούμε λέξεις όπως ο "υπερθυρεοειδισμός" ή ο "υποθυρεοειδισμός" και δεν ξέρουμε σε τι ακριβώς αναφέρονται. Ποια είναι, λοιπόν, τα προβλήματα του θυρεοειδούς και πού οφείλεται η εμφάνισή τους; Ποια είναι τα προβλήματα του θυρεοειδούς; Μέσα από τις ορμόνες που παράγει, ο θυρεοειδής αδένας επηρεάζει σχεδόν όλες τις μεταβολικές διεργασίες στο σώμα μας. Οι διαταραχές του θυρεοειδούς μπορεί να ποικίλουν: μπορεί να είναι και μία μικρή, ακίνδυνη βρογχοκήλη (διόγκωση του αδένα). Τα πιο συνηθισμένα προβλήματα του θυρεοειδούς περιλαμβάνουν μη φυσιολογική παραγωγή ορμονών του θυρεοειδούς. Οι πάρα πολλές ορμόνες του θυρεοειδή οδηγούν σε μια κατάσταση γνωστή ως υπερθυρεοειδισμός. Η ανεπαρκής παραγωγή ορμονών οδηγεί σε υποθυρεοειδισμό. Τα περισσότερα προβλήματα του θυρεοειδούς μπορούν να διαχειριστούν σωστά αν διαγνωστούν και αντιμετωπιστούν. Πού οφείλονται η εμφάνιση του υπερθυρεοειδισμού; Σε ό,τι αφορά στον υπερθυρεοειδισμό, όλα του τα είδη οφείλονται σε υπερπαραγωγή των ορμονών του θυρεοειδούς, αλλά η κατάσταση μπορεί να εκδηλωθεί με διάφορους τρόπους: Νόσος του Graves: Η παραγωγή  υπερβολικής ποσότητα θυρεοειδικών ορμονών. Τοξικά αδενώματα: Αναπτύσσονται οζίδια στον θυρεοειδή αδένα και αρχίζουν να εκκρίνουν ορμόνες του θυρεοειδούς, ανατρέποντας χημική ισορροπία του σώματος. Υποξεία θυρεοειδίτιδα: Φλεγμονή του θυρεοειδούς που προκαλεί την «διαρροή» υπερβολικών ορμονών, με αποτέλεσμα τον προσωρινό υπερθυρεοειδισμό που διαρκεί συνήθως μερικές εβδομάδες, αλλά μπορεί να διαρκέσει και μήνες.  Δυσλειτουργίες υπόφυσης του αδένα ή καρκινικές νεοπλασίες του θυρεοειδούς αδένα: Αν και σπάνια, ο υπερθυρεοειδισμός μπορεί επίσης να αναπτυχθεί και λόγω των αιτιών αυτών. -Πού οφείλεται η εμφάνιση του υποθυρεοειδισμού; Ο υποθυρεοειδισμός προέρχεται από την ελλειμματική παραγωγή ορμονών του θυρεοειδούς. Δεδομένου ότι η παραγωγή ενέργειας του σώματός μας απαιτεί ορισμένες ποσότητες των ορμονών του θυρεοειδούς, η μείωση της παραγωγής ορμονών οδηγεί σε μείωση των επιπέδων ενέργειας. Στις αιτίες του υποθυρεοειδισμού συγκαταλέγονται: Θυρεοειδίτιδα Hashimoto: Σε αυτή τη αυτοάνοση διαταραχή, ο οργανισμός επιτίθεται στον θυρεοειδικό ιστό. Ο ιστός πεθαίνει τελικά και σταματά να παράγει ορμόνες. Απομάκρυνση του θυρεοειδούς αδένα: Ο θυρεοειδής μπορεί να αφαιρεθεί χειρουργικά ή να καταστραφεί χημικά. Η έκθεση σε υπερβολικές ποσότητες ιωδίου: Ορισμένα φάρμακα για το κρυολόγημα ή κάποια άλλα για την καρδιά, καθώς επίσης και ορισμένες βαφές έχουν ως αποτέλεσμα την έκθεση σε μεγάλες ποσότητες ιωδίου. Σε αυτή την περίπτωση. διατρέχετε μεγαλύτερο κίνδυνο για την ανάπτυξη υποθυρεοειδισμού, ειδικά αν είχατε προβλήματα του θυρεοειδούς κατά το παρελθόν.    Λίθιο: Αυτό το φάρμακο έχει επίσης ενοχοποιηθεί ως αιτία του υποθυρεοειδισμού. -Τι είναι ο καρκίνος του θυρεοειδούς; Ο καρκίνος του θυρεοειδούς αδένα είναι αρκετά σπάνιο φαινόμενο και συμβαίνει σε λιγότερο από το 10% των όζων του θυρεοειδούς. Μπορεί να έχετε ένα ή περισσότερα οζίδια του θυρεοειδούς για αρκετά χρόνια πριν εκδηλωθούν καρκινικά. Άτομα που έχουν λάβει θεραπεία με ακτινοβολία στο κεφάλι και το λαιμό , πιθανώς ως μια θεραπεία για την ακμή, τείνουν να έχουν υψηλότερο από το φυσιολογικό κίνδυνο να αναπτύξουν καρκίνο του θυρεοειδούς. Πηγή: Webmd.com