16 Μαΐου, 2013

Η καλύτερη ελληνική ταινία της χρονιάς;

Ο κριτικός κινηματογράφου Χρήστος Μήτσης μας προτείνει την ταινία που ο ίδιος ξεχωρίζει φέτος, στον ελληνικό κινηματογράφο.

 «Το αγόρι τρώει το φαγητό του πουλιού»

"Είναι η καλύτερη ταινία της χρονιάς από μία άποψη. Είναι μια πολύ μινιμαλιστική δραματουργία, δηλαδή ελάχιστα πράγματα συμβαίνουν πραγματικά στην οθόνη. Είναι μια ταινία εμπνευσμένη απ’ το βιβλίο Η πείνα του Δανού νομπελίστα Κνουτ Χάμσουν και αφηγείται την ιστορία ενός νεαρού, ο οποίος περιπλανιέται στην Αθήνα, στα όρια της εξαθλίωσης, παρέα με ένα καναρίνι.

Έχει ελάχιστη δραματουργία, είναι όμως πολύ δυνατή σε συναισθήματα και σε εικόνες που δείχνουν πως η απόγνωση που υπάρχει στην ελληνική κοινωνία μετατρέπεται σε κάτι πολύ σημαντικό. Αυτό είναι το ενδιαφέρον της ταινίας, είναι ντοκυμεντεριστικού στυλ και βγάζει τον πόνο, τον εσωτερικό πόνο, και μπορεί και τον σωματοποιεί. Είναι μία ταινία για το σινεφίλ κοινό, είναι αρκετά τολμηρή, δηλαδή έχει σκηνές που θα συζητηθούν και θα σοκάρουν. Υπάρχει, ας πούμε, μία σκηνή αυνανισμού και εκσπερμάτωσης στην οθόνη. Είναι ακατάλληλη για ανηλίκους και, γενικά σε δοκιμάζει λίγο αν είσαι άνθρωπος που βλέπει mainstream κινηματογράφο και όχι τέτοιου είδους ταινίες.
Παίζουν: Γιάννης Παπαδόπουλος, Λίλα Μπακλέση, Κλεοπάτρα Περάκη
Σκηνοθέτης: Έκτορας Λυγίζος

Η καλύτερη ελληνική ταινία της χρονιάς;

Ο κριτικός κινηματογράφου Χρήστος Μήτσης μας προτείνει την ταινία που ο ίδιος ξεχωρίζει φέτος, στον ελληνικό κινηματογράφο.

 «Το αγόρι τρώει το φαγητό του πουλιού»

"Είναι η καλύτερη ταινία της χρονιάς από μία άποψη. Είναι μια πολύ μινιμαλιστική δραματουργία, δηλαδή ελάχιστα πράγματα συμβαίνουν πραγματικά στην οθόνη. Είναι μια ταινία εμπνευσμένη απ’ το βιβλίο Η πείνα του Δανού νομπελίστα Κνουτ Χάμσουν και αφηγείται την ιστορία ενός νεαρού, ο οποίος περιπλανιέται στην Αθήνα, στα όρια της εξαθλίωσης, παρέα με ένα καναρίνι.

Έχει ελάχιστη δραματουργία, είναι όμως πολύ δυνατή σε συναισθήματα και σε εικόνες που δείχνουν πως η απόγνωση που υπάρχει στην ελληνική κοινωνία μετατρέπεται σε κάτι πολύ σημαντικό. Αυτό είναι το ενδιαφέρον της ταινίας, είναι ντοκυμεντεριστικού στυλ και βγάζει τον πόνο, τον εσωτερικό πόνο, και μπορεί και τον σωματοποιεί. Είναι μία ταινία για το σινεφίλ κοινό, είναι αρκετά τολμηρή, δηλαδή έχει σκηνές που θα συζητηθούν και θα σοκάρουν. Υπάρχει, ας πούμε, μία σκηνή αυνανισμού και εκσπερμάτωσης στην οθόνη. Είναι ακατάλληλη για ανηλίκους και, γενικά σε δοκιμάζει λίγο αν είσαι άνθρωπος που βλέπει mainstream κινηματογράφο και όχι τέτοιου είδους ταινίες.
Παίζουν: Γιάννης Παπαδόπουλος, Λίλα Μπακλέση, Κλεοπάτρα Περάκη
Σκηνοθέτης: Έκτορας Λυγίζος

H Παναγιωταρέα στο Εθνικό; Tα πιο αστεία tweets!

Έντονη είναι η φημολογία που έχει αναπτυχθεί τις τελευταίες ώρες και η οποία θέλει τη δημοσιογράφο Άννα Παναγιωταρέα να είναι υποψήφια για Μέλος του Διοικητικού συμβουλίου του Εθνικού Θεάτρου. Οι ίδιες πηγές αναφέρουν πως ο αναπληρωτής Υπουργός Πολιτισμού, κύριος Τζαβάρας έχει προτείνει τον Σωτήρη Χατζάκη για τη θέση του καλλιτεχνικού διευθυντή. Οι αντιδράσεις δεν αφορούν μόνο τον πολιτικό κόσμο αλλά και τον διαδικτυακό.

Δείτε μερικά από τα πιο αστεία tweets που έχουν αναρτηθεί στο διαδίκτυο.

Είδατε ρε. Δεν πρόλαβε να αναλάβει η Παναγιωταρέα και ο Όλιβερ Στόουν σκηνοθετεί Τσίπρα.
Μετά το διορισμό Παναγιωταρέα σε ΑΠΘ, ΕΡΤ Εθνικό Μουσείο, αναμένω αρχές Ιούνη ν' αναλάβει και ναυαγοσώστρια στον Αστέρα. Κι έχει ο θεός.
Δηλαδή τώρα που ανέλαβε το Εθνικό η Παναγιωταρέα παίζει να μετακομίσει η λυρική στο Δελφινάριο;
Λέτε ό,τι θέλετε για την Παναγιωταρέα. Εγώ ξέρω ότι η τούφα του ασβού στο μαλλί είναι ό,τι πιο επικό πέρασε απ' το θέατρο μετά τις φαβορίτες του Ίψεν.
Τι ζητήσαμε ρε γαμημένοι εκπαιδευτικοί; Να δουλέψετε δύο ωρίτσες παραπάνω για να πάρει ακόμα ένα μισθό η Παναγιωταρέα. Και εσείς αντιδράτε…
Μία πολύ σοβαρή καταγγελία που ελέγχεται. Δεν υπάρχει ακόμη πλατεία "Άννα Παναγιωταρέα".
Η Άννα Παναγιωταρέα είναι ο μόνος άνθρωπος που δε χρειάστηκε να είναι από τη Μεσσηνία για να διοριστεί

Η καλύτερη ελληνική ταινία της χρονιάς;

Ο κριτικός κινηματογράφου Χρήστος Μήτσης μας προτείνει την ταινία που ο ίδιος ξεχωρίζει φέτος, στον ελληνικό κινηματογράφο.

 «Το αγόρι τρώει το φαγητό του πουλιού»

"Είναι η καλύτερη ταινία της χρονιάς από μία άποψη. Είναι μια πολύ μινιμαλιστική δραματουργία, δηλαδή ελάχιστα πράγματα συμβαίνουν πραγματικά στην οθόνη. Είναι μια ταινία εμπνευσμένη απ’ το βιβλίο Η πείνα του Δανού νομπελίστα Κνουτ Χάμσουν και αφηγείται την ιστορία ενός νεαρού, ο οποίος περιπλανιέται στην Αθήνα, στα όρια της εξαθλίωσης, παρέα με ένα καναρίνι.

Έχει ελάχιστη δραματουργία, είναι όμως πολύ δυνατή σε συναισθήματα και σε εικόνες που δείχνουν πως η απόγνωση που υπάρχει στην ελληνική κοινωνία μετατρέπεται σε κάτι πολύ σημαντικό. Αυτό είναι το ενδιαφέρον της ταινίας, είναι ντοκυμεντεριστικού στυλ και βγάζει τον πόνο, τον εσωτερικό πόνο, και μπορεί και τον σωματοποιεί. Είναι μία ταινία για το σινεφίλ κοινό, είναι αρκετά τολμηρή, δηλαδή έχει σκηνές που θα συζητηθούν και θα σοκάρουν. Υπάρχει, ας πούμε, μία σκηνή αυνανισμού και εκσπερμάτωσης στην οθόνη. Είναι ακατάλληλη για ανηλίκους και, γενικά σε δοκιμάζει λίγο αν είσαι άνθρωπος που βλέπει mainstream κινηματογράφο και όχι τέτοιου είδους ταινίες.
Παίζουν: Γιάννης Παπαδόπουλος, Λίλα Μπακλέση, Κλεοπάτρα Περάκη
Σκηνοθέτης: Έκτορας Λυγίζος

Η καλύτερη ελληνική ταινία της χρονιάς;

Ο κριτικός κινηματογράφου Χρήστος Μήτσης μας προτείνει την ταινία που ο ίδιος ξεχωρίζει φέτος, στον ελληνικό κινηματογράφο.

 «Το αγόρι τρώει το φαγητό του πουλιού»

"Είναι η καλύτερη ταινία της χρονιάς από μία άποψη. Είναι μια πολύ μινιμαλιστική δραματουργία, δηλαδή ελάχιστα πράγματα συμβαίνουν πραγματικά στην οθόνη. Είναι μια ταινία εμπνευσμένη απ’ το βιβλίο Η πείνα του Δανού νομπελίστα Κνουτ Χάμσουν και αφηγείται την ιστορία ενός νεαρού, ο οποίος περιπλανιέται στην Αθήνα, στα όρια της εξαθλίωσης, παρέα με ένα καναρίνι.

Έχει ελάχιστη δραματουργία, είναι όμως πολύ δυνατή σε συναισθήματα και σε εικόνες που δείχνουν πως η απόγνωση που υπάρχει στην ελληνική κοινωνία μετατρέπεται σε κάτι πολύ σημαντικό. Αυτό είναι το ενδιαφέρον της ταινίας, είναι ντοκυμεντεριστικού στυλ και βγάζει τον πόνο, τον εσωτερικό πόνο, και μπορεί και τον σωματοποιεί. Είναι μία ταινία για το σινεφίλ κοινό, είναι αρκετά τολμηρή, δηλαδή έχει σκηνές που θα συζητηθούν και θα σοκάρουν. Υπάρχει, ας πούμε, μία σκηνή αυνανισμού και εκσπερμάτωσης στην οθόνη. Είναι ακατάλληλη για ανηλίκους και, γενικά σε δοκιμάζει λίγο αν είσαι άνθρωπος που βλέπει mainstream κινηματογράφο και όχι τέτοιου είδους ταινίες.
Παίζουν: Γιάννης Παπαδόπουλος, Λίλα Μπακλέση, Κλεοπάτρα Περάκη
Σκηνοθέτης: Έκτορας Λυγίζος

H Παναγιωταρέα στο Εθνικό; Tα πιο αστεία tweets!

Έντονη είναι η φημολογία που έχει αναπτυχθεί τις τελευταίες ώρες και η οποία θέλει τη δημοσιογράφο Άννα Παναγιωταρέα να είναι υποψήφια για Μέλος του Διοικητικού συμβουλίου του Εθνικού Θεάτρου. Οι ίδιες πηγές αναφέρουν πως ο αναπληρωτής Υπουργός Πολιτισμού, κύριος Τζαβάρας έχει προτείνει τον Σωτήρη Χατζάκη για τη θέση του καλλιτεχνικού διευθυντή. Οι αντιδράσεις δεν αφορούν μόνο τον πολιτικό κόσμο αλλά και τον διαδικτυακό.

Δείτε μερικά από τα πιο αστεία tweets που έχουν αναρτηθεί στο διαδίκτυο.

Είδατε ρε. Δεν πρόλαβε να αναλάβει η Παναγιωταρέα και ο Όλιβερ Στόουν σκηνοθετεί Τσίπρα.
Μετά το διορισμό Παναγιωταρέα σε ΑΠΘ, ΕΡΤ Εθνικό Μουσείο, αναμένω αρχές Ιούνη ν' αναλάβει και ναυαγοσώστρια στον Αστέρα. Κι έχει ο θεός.
Δηλαδή τώρα που ανέλαβε το Εθνικό η Παναγιωταρέα παίζει να μετακομίσει η λυρική στο Δελφινάριο;
Λέτε ό,τι θέλετε για την Παναγιωταρέα. Εγώ ξέρω ότι η τούφα του ασβού στο μαλλί είναι ό,τι πιο επικό πέρασε απ' το θέατρο μετά τις φαβορίτες του Ίψεν.
Τι ζητήσαμε ρε γαμημένοι εκπαιδευτικοί; Να δουλέψετε δύο ωρίτσες παραπάνω για να πάρει ακόμα ένα μισθό η Παναγιωταρέα. Και εσείς αντιδράτε…
Μία πολύ σοβαρή καταγγελία που ελέγχεται. Δεν υπάρχει ακόμη πλατεία "Άννα Παναγιωταρέα".
Η Άννα Παναγιωταρέα είναι ο μόνος άνθρωπος που δε χρειάστηκε να είναι από τη Μεσσηνία για να διοριστεί