Πρόκειται για κλινική οντότητα που χαρακτηρίζεται από προοδευτικό περιορισμό όλων των κινήσεων του ώμου, τόσο ενεργητικών όσο και παθητικών, χωρίς να υπάρχει κάποια άλλη γνωστή πάθηση του ώμου. Για να τεθεί η διάγνωση πρέπει να υπάρχει περιορισμός των παθητικών και ενεργητικών κινήσεων της γληνοβραχιόνιας και ωμοθωρακικής άρθρωσης για τουλάχιστον ένα μήνα, με συμπτώματα που έχουν σταθεροποιηθεί ή χειροτερεύουν. Η απώλεια των παθητικών κινήσεων του ώμου (αυτές που γίνονται χωρίς την ενεργητική προσπάθεια του ασθενούς αλλά μόνο με χειρισμό από τον εξεταστή) αποτελεί κρίσιμο στοιχείο για να μπει η διάγνωση ενός πραγματικά παγωμένου ώμου.