Ο Άρης αναγνώστης μας, θέτει έναν προβληματισμό με τον οποίο πολλοί από εμάς έχουμε έρθει αντιμέτωποι: Γιατί θέλουμε να γυρίσουμε στην παλιά μας σχέση, μετά από τον χωρισμό; 

"Τι είναι αυτό που κάνει ένα ζευγάρι μετά από 10 ετή συμβίωση να χωρίσει και μετά από έναν χρόνο να προσπαθήσει να συνεχίσει;"

Απευθύναμε το ερώτημά σας στον συνεργάτη μας  ψυχοθεραπευτή, παιδοψυχίατρο και συγγραφέα κύριο Δημήτρη Καραγιάννη. 

Αγαπητέ Άρη,
Η συντροφική σχέση είναι μια ζωντανός οργανισμός που απαιτεί την διαρκή τροφοδοσία του. Η συμβίωση δεν μπορεί να περιορίζεται στην συνύπαρξη, αλλά απαιτεί την δημιουργία ενός τρυφερού και ερωτικού μικροκλίματος που θα επιτρέπει την επικοινωνία και την επίλυση των προβλημάτων που δημιουργεί η καθημερινότητα.
Η συμβίωση που δεν προχωρά στην απόλυτη δέσμευση των συντρόφων, αλλά υιοθετεί στάσεις ρουτίνας οδηγείται μοιραία στην απομάκρυνση.
Η επανένωση μετά από ένα χρόνο μπορεί να σημαίνει ότι απλώς δεν υπήρξε κάτι καλύτερο και επομένως μπορεί να σημαίνει ένα συμβιβασμό είτε μπορεί πραγματικά η απομάκρυνση να επέτρεψε την ψύχραιμη επεξεργασία της προσωπικής ευθύνης του κάθε συντρόφου, την αναγνώριση της θετικής στάσης του άλλου και την προσωπική δέσμευση για μια όχι απλή προσπάθεια για συνέχιση της σχέσης, αλλά για μια νέα πορεία.
Ο κίνδυνος βέβαια μιας νέας εμπλοκής ελλοχεύει και επομένως η συμβολή ενός θεραπευτή με εξειδίκευση σε ψυχοθεραπεία ζευγαριού θα ήταν σημαντική.