Όσο είμαστε μαζί με τον-τη σύντροφό μας μαθαίνουμε πράγματα γι'αυτόν-αυτήν που μας οδηγούν να τους ξεφλουδίζουμε σαν το κρεμύδι και να βλέπουμε σιγά σιγά όπως ένας ψυχολόγος ότι κάτω απ' τις αντιστάσεις, δηλαδή τα στερεότυπα, τις τυπικότητες, τις αβροφροσύνες, τους θυμούς, τους φόβους, κρύβεται μια ανάγκη για επικοινωνία, δημιουργία και ορισμό για το ποιοί είμαστε. Έτσι το κρεμμύδι εκφράζεται και ορίζεται μέσα απ' τις φλούδες-στρώσεις του και ο άνθρωπος μέσα από τις παρελθοντικές σχέσεις του που του προσδίδουν άλλο ένα ένδυμα, άλλη μια συμπεριφορά.