Ένα επιστημονικό πείραμα που προέκυψε κάπως τυχαία ήρθε πριν από μερικές δεκαετίες να μας αποδείξει το προφανές: Τη δύναμη της γονεϊκής φιγούρας! Την πολύ μεγάλη σημασία του γονεικού προτύπου.
Ο διάλογος είναι πολιτισμός. Να συζητάμε με τα παιδιά μας είναι δείγμα πολιτισμού και δημοκρατίας. Σε κάθε περίπτωση είναι ένδειξη μιας σωστής διαπαιδαγώγησης, πρόσφορο έδαφος για σχέσεις καλών προθέσεων μεταξύ ισοτίμων…
Όλοι οι γονείς αγαπάμε τα παιδιά μας. Αυτό είναι σίγουρο – κανείς δεν μπορεί να το αμφισβητήσει. Όλοι οι γονείς νοιαζόμαστε για το καλό τους: προσπαθούμε να μην τους λείψει τίποτα, να μην έχουνε παράπονο, να τους παρέχουμε τα πάντα – μην τυχόν και νιώσουν άσχημα, στερημένα, αδικημένα…
Τελικά τα παιδιά φέρνουν χαρά; Έτσι υποστηρίζουν όλοι. Ωστόσο γύρω σου βλέπεις γονείς μέσα στο άγχος και την κούραση… Τι
Ένα καλό μούτρωμα μπορεί να πλημμυρίσει το σπίτι με σκοτεινά κύματα οργής. Ο καλός «μουτράς» μπορεί να έχει μέρες κατεβασμένα τα μούτρα του, ώσπου να ξεχάσει ακόμα κι αυτός πότε πρωτο-μούτρωσε. Συνήθως, όμως, μούτρωσε γιατί κάποιος ξεστόμισε τη μεγάλη λέξη – το ΟΧΙ! Δεν αφήσατε το βλαστάρι σας να κοιμηθεί στο σπίτι του φίλου του, δεν του αγοράσατε άλλο παιχνίδι, δεν το αφήσατε να δει στην τηλεόραση τον Τζακ τον Αντεροβγάλτη.
Η εκπαίδευση στη συναισθηματική νοημοσύνη απαρτίζεται από συγκεκριμένα στάδια, στα οποία σημαντικό ρόλο διαδραματίζουν τα «χάδια». Συγκεκριμένα, τα στάδια αποτελούνται από συνδιαλέξεις, οι οποίες οδηγούν σταδιακά στην επίτευξη της συναισθηματικής νοημοσύνης (Παππά, 2013). Οι συνδιαλέξεις ορίζονται ως κοινωνικές συναλλαγές πληροφοριών ή «χαδιών».
Είναι σωστό να κυκλοφορούμε γυμνοί μπροστά στα παιδιά μας; Είναι ένα ερώτημα που απασχολεί πολλούς γονείς που δεν ξέρουν πώς
Προσπαθώντας οι γονείς να φτιάξουν αυτό που φαντάζονται πολύ συχνά – ανάλογα και με τον χαρακτήρα τους – το πετυχαίνουν. Πετυχαίνουν ακριβώς την εικόνα και ξεγελούν τον κοινωνικό περίγυρο και τον εαυτό τους. Ο μόνος που δεν ξεγελιέται είναι το παιδί. Το οποίο παραμένει ο μοναδικός αξιόπιστος μάρτυρας της αλήθειας των συναισθημάτων κάθε οικογένειας.
Παιδιά και προβλήματα συμπεριφοράς. Δύσκολο ζήτημα, με πολλές πιθανές αιτίες. Μέχρι τώρα πιστεύαμε ότι μόνο η μητέρα μπορούσε να επηρεάσει
Γιατί όμως φωνάζεις ενώ δεν το θέλεις; Η Γαλλίδα ψυχολόγος και συγγραφέας Ιsabelle Filiozat εξηγεί: φωνάζουμε λόγω του στρες που βιώνουμε τη συγκεκριμένη στιγμή.
Ένα επιστημονικό πείραμα που προέκυψε κάπως τυχαία ήρθε πριν από μερικές δεκαετίες να μας αποδείξει το προφανές: Τη δύναμη της γονεϊκής φιγούρας! Την πολύ μεγάλη σημασία του γονεικού προτύπου.
Ο διάλογος είναι πολιτισμός. Να συζητάμε με τα παιδιά μας είναι δείγμα πολιτισμού και δημοκρατίας. Σε κάθε περίπτωση είναι ένδειξη μιας σωστής διαπαιδαγώγησης, πρόσφορο έδαφος για σχέσεις καλών προθέσεων μεταξύ ισοτίμων…
Όλοι οι γονείς αγαπάμε τα παιδιά μας. Αυτό είναι σίγουρο – κανείς δεν μπορεί να το αμφισβητήσει. Όλοι οι γονείς νοιαζόμαστε για το καλό τους: προσπαθούμε να μην τους λείψει τίποτα, να μην έχουνε παράπονο, να τους παρέχουμε τα πάντα – μην τυχόν και νιώσουν άσχημα, στερημένα, αδικημένα…
Τελικά τα παιδιά φέρνουν χαρά; Έτσι υποστηρίζουν όλοι. Ωστόσο γύρω σου βλέπεις γονείς μέσα στο άγχος και την κούραση… Τι
Ένα καλό μούτρωμα μπορεί να πλημμυρίσει το σπίτι με σκοτεινά κύματα οργής. Ο καλός «μουτράς» μπορεί να έχει μέρες κατεβασμένα τα μούτρα του, ώσπου να ξεχάσει ακόμα κι αυτός πότε πρωτο-μούτρωσε. Συνήθως, όμως, μούτρωσε γιατί κάποιος ξεστόμισε τη μεγάλη λέξη – το ΟΧΙ! Δεν αφήσατε το βλαστάρι σας να κοιμηθεί στο σπίτι του φίλου του, δεν του αγοράσατε άλλο παιχνίδι, δεν το αφήσατε να δει στην τηλεόραση τον Τζακ τον Αντεροβγάλτη.
Η εκπαίδευση στη συναισθηματική νοημοσύνη απαρτίζεται από συγκεκριμένα στάδια, στα οποία σημαντικό ρόλο διαδραματίζουν τα «χάδια». Συγκεκριμένα, τα στάδια αποτελούνται από συνδιαλέξεις, οι οποίες οδηγούν σταδιακά στην επίτευξη της συναισθηματικής νοημοσύνης (Παππά, 2013). Οι συνδιαλέξεις ορίζονται ως κοινωνικές συναλλαγές πληροφοριών ή «χαδιών».
Είναι σωστό να κυκλοφορούμε γυμνοί μπροστά στα παιδιά μας; Είναι ένα ερώτημα που απασχολεί πολλούς γονείς που δεν ξέρουν πώς
Προσπαθώντας οι γονείς να φτιάξουν αυτό που φαντάζονται πολύ συχνά – ανάλογα και με τον χαρακτήρα τους – το πετυχαίνουν. Πετυχαίνουν ακριβώς την εικόνα και ξεγελούν τον κοινωνικό περίγυρο και τον εαυτό τους. Ο μόνος που δεν ξεγελιέται είναι το παιδί. Το οποίο παραμένει ο μοναδικός αξιόπιστος μάρτυρας της αλήθειας των συναισθημάτων κάθε οικογένειας.
Παιδιά και προβλήματα συμπεριφοράς. Δύσκολο ζήτημα, με πολλές πιθανές αιτίες. Μέχρι τώρα πιστεύαμε ότι μόνο η μητέρα μπορούσε να επηρεάσει
Γιατί όμως φωνάζεις ενώ δεν το θέλεις; Η Γαλλίδα ψυχολόγος και συγγραφέας Ιsabelle Filiozat εξηγεί: φωνάζουμε λόγω του στρες που βιώνουμε τη συγκεκριμένη στιγμή.