Από την ηλικία των 2 ετών περίπου, η ικανότητα ενός παιδιού να εκφράζει τα συναισθήματά του με λέξεις, συνεπάγεται λιγότερες εκρήξεις θυμού και… λοιπές σκηνές υστερίας. Τώρα αντί να ξαπλώνει στο πάτωμα και να ωρύεται, θα σας πει: «φύγε, δεν σε αγαπώ». Κι εσείς, που είσαστε ψυχολογικά προετοιμασμένοι για… πράξεις και όχι για λέξεις, μένετε άγαλμα. Μην ανησυχείτε, φάση είναι θα περάσει κι αυτή. Εξάλλου, τα παιδιά έχουν την τάση να πειραματίζονται με όλα όσα βλέπουν και ακούνε γύρω τους και αναπαράγουν χωρίς ενδοιασμούς όλα αυτά τα καυστικά σχόλια, τις… αιχμηρές απαντήσεις, τον αγενή τόνο της φωνής. Απορροφούν σαν τα σφουγγάρια λέξεις που ακούνε στην τηλεόραση, την παιδική χαρά ή τον παιδικό σταθμό χωρίς να κατανοούν πάντα το νόημα τους. Ακόμα και αν είναι έτσι όμως, μια τέτοια συμπεριφορά δεν μπορεί ποτέ να γίνει αποδεκτή. Η αγένεια δεν παύει να αποτελεί την πιο απτή απόδειξης της έλλειψης υπακοής και σεβασμού και πρέπει να αντιμετωπιστεί άμεσα και δραστικά από την πρώτη στιγμή που αυτή κάνει την εμφάνισή τη