Στη σημερινή εποχή το άγχος παρουσιάζεται τις περισσότερες φορές ως κάτι το δυσάρεστο ή επικίνδυνο. Η αλήθεια είναι ότι όντως μπορεί να γίνει όπως όλοι γνωρίζουμε. Παρόλα αυτά είναι σημαντικό να μη ξεχνάμε την πρωταρχική του λειτουργία. Πρόκειται για ένα σύστημα συναγερμού το οποίο έχει ως κύρια δουλειά του να μας προετοιμάζει για να αντιμετωπίσουμε αποτελεσματικά τους κινδύνους.

Η υγιής κοινωνική ζωή και οι σχέσεις στη μέση ενήλικη ζωή, δηλαδή στα 50 και τα 60 χρόνια, μειώνουν τον κίνδυνο ανάπτυξης άνοιας μακροπρόθεσμα, σύμφωνα με νέα έρευνα. Τα αποτελέσματα της μελέτης, που δημοσιεύτηκαν στην επιστημονική επιθεώρηση «Plos Medicine», έδειξαν ότι αυτοί που στα 60 τους συναντούσαν φίλους καθημερινά, μείωναν …

Κάθε χρόνο τέτοιες μέρες η έξοδος των εκδρομέων κορυφώνεται και δυστυχώς και τα ατυχήματα. Στη Βρετανία και στην Αμερική επιστήμονες όχι μόνο έχουν μελετήσει το φαινόμενο των ατυχημάτων στους αυτοκινητόδρομους αλλά έχουν δημιουργήσει και έναν ξεχωριστό κλάδο τη λεγόμενη κυκλοφοριακή ψυχολογία που μελετά τα χαρακτηριστικά των οδηγών που εμπλέκονται στα ατυχήματα αυτά. Μελετώντας κανείς το κείμενο της Δρ Λίζας Βάρβογλη μπορεί να αναζητήσει τα χαρακτηριστικά εκείνα που φέρουν οι επικίνδυνοι οδηγοί.

Η φοβία του αίματος ταλαιπωρεί πολύ κόσμο. Μια αιματοληψία είναι για πολλούς μια βασανιστική διαδικασία. Η θέα αίματος πολύ συχνά, μπορεί να προκαλέσει λιποθυμία.  Γιατί όμως; Η κυρία Αντωνίου Μαριάνθη, Ψυχολόγος, Θεραπεύτρια Γνωσιακής-Συμπεριφορικής προσέγγισης μας εξηγεί αναλύοντάς μας ένα αληθινό περιστατικό. Η Ελένη δίσταζε να κάνει παιδί γιατί... φοβόταν το αίμα! Η Ελένη είναι 32 χρονών και ζει με τον σύζυγό της, με τον οποίο είναι παντρεμένη εδώ και τρία χρόνια. Τον τελευταίο χρόνο σκέφτονται να κάνουν παιδί, κάτι που αποτελεί κοινή επιθυμία και των δύο. Ωστόσο, η επιθυμία τους αυτή «σκοντάφτει» στην φοβία της Ελένης για το αίμα. Δεν είναι η πρώτη φορά που η Ελένη αντιμετωπίζει δυσκολίες που σχετίζονται με την συγκεκριμένη φοβία. Η έναρξη της είναι πρώιμη, τοποθετείται στην παιδική ηλικία με συνέπεια η Ελένη να έχει βρεθεί πολλές φορές αντιμέτωπη με τις δυσάρεστες επιπτώσεις του φόβου της. Αυτό που συμβαίνει είναι ότι όταν έρχεται σε επαφή με ερεθίσματα σχετικά με το αίμα ή τις ενέσεις, λιποθυμά. Πριν την λιποθυμία εντοπίζει πρόδρομα σωματικά συμπτώματα: Αρχικά αισθάνεται ανησυχία, ανεβαίνουν οι παλμοί της καρδιάς της και στη συνέχεια την «λούζει» κρύος ιδρώτας, αισθάνεται έντονη ζάλη, νιώθει αδυναμία, έχει βουητό στα αυτιά, εμφανίζει θολή όραση, «όλα καλύπτονται από ένα μαύρο πέπλο» και τελικά λιποθυμά. Τα πρόδρομα αυτά συμπτώματα της δίνουν τον χρόνο να ειδοποιήσει κάποιον ώστε να την βοηθήσει ή να καθίσει προκειμένου να αποφύγει την λιποθυμία. Ο κίνδυνος και μόνο της λιποθυμίας την οδηγεί σε πλήθος αποφυγών στην καθημερινότητά της: αποφεύγει να παίρνει μέρος σε συζητήσεις που μπορεί να κινητοποιήσουν τον φόβο της, δεν βλέπει συγκεκριμένες ταινίες, αποφεύγει για πολλά χρόνια να υποβληθεί σε ιατρικές εξετάσεις (π.χ. αιμοληψία). Στην παρούσα φάση η επίδραση της συγκεκριμένης φοβίας στην λειτουργικότητά της είναι περισσότερο έντονη παρά ποτέ. Διστάζει να προχωρήσει σε μία εγκυμοσύνη, καθώς πιστεύει ότι εξαιτίας της φοβίας της δεν θα μπορέσει να ανταπεξέλθει σε αυτήν. Αυτός είναι και ο λόγος για τον οποίο προσέρχεται για θεραπεία. Τι είναι η φοβία αίματος; Η φοβία αίματος κατατάσσεται στην κατηγορία των ειδικών φοβιών. Οι περισσότεροι άνθρωποι εμφανίζουν μια δυσφορία στη θέα του αίματος ή ερεθισμάτων σχετικών με το αίμα όπως οι σύριγγες ή οι τραυματισμοί. Ωστόσο, αυτό που διαφοροποιεί τα άτομα που υποφέρουν από την φοβία του αίματος, είναι η ένταση του φόβου και η αντίδραση που εμφανίζουν όταν έρχονται σε επαφή με φοβογόνα ερεθίσματα σχετικά με το αίμα. Η έκθεσή τους σε ποικίλα ερεθίσματα σχετικά με το αίμα έχει σαν συνέπεια να παρουσιάζουν συχνά προ-λιποθυμικά ή και λιποθυμικά επεισόδια. Οι περισσότεροι ασθενείς πριν την λιποθυμία περιγράφουν κάποια πρόδρομα συμπτώματα όπως ανησυχία, ζάλη, ναυτία, θολή όραση, «κρύο ιδρώτα», αδυναμία και βουητό στα αυτιά. Τι την προκαλεί;  Τα ερεθίσματα που πυροδοτούν τον φόβο είναι τόσο εσωτερικά όσο και εξωτερικά. Το αίμα, πληγές που τρέχουν αίμα (ανθρώπων ή ζώων), οι σύριγγες, τα εργαλεία που χρησιμοποιούνται κατά την αιμοληψία, εικόνες τραυματισμένων ανθρώπων, διηγήσεις σχετικές με το αίμα, ντοκιμαντέρ με εγχειρήσεις, ακόμα και η σκέψη ότι μπορεί κάποιος να χτυπήσει και να αιμορραγήσει είναι κάποια από αυτά τα ερεθίσματα. Γιατί λιποθυμούν τα άτομα που εμφανίζουν την ειδική φοβία αίματος; Η κλινική εικόνα της ειδικής φοβίας αίματος διαφέρει από την κλινική εικόνα των υπόλοιπων ειδικών φοβιών και αγχωδών διαταραχών. Ενώ σε όλες τις ειδικές φοβίες και στις αγχώδεις διαταραχές σημειώνεται ταχυκαρδία ως απάντηση της έκθεσης στο φοβογόνο ερέθισμα, στην φοβία αίματος σημειώνεται παρασυμπαθητικοτονία με βραδυκαρδία και πτώση της πίεσης, που έχει σαν αποτέλεσμα λιποθυμική αντίδραση. Από εξελικτική σκοπιά, έχει υποστηριχθεί, ότι η λιποθυμική αντίδραση και η μείωση των παλμών της καρδιάς αναπτύχθηκε για τις καταστάσεις εκείνες όπου η ακινησία είχε σαν στόχο να αποφευχθεί περαιτέρω απώλεια αίματος εξυπηρετώντας έτσι την επιβίωση. Γιατί πρέπει να αναζητήσει κανείς βοήθεια για την φοβία αίματος; Τα ερεθίσματα που κινητοποιούν τον παραπάνω μηχανισμό είναι ποικίλα. Εκτός από το ίδιο το αίμα, όπως προαναφέραμε, σύριγγες, ιατρικά εργαλεία, ταινίες, ντοκιμαντέρ ακόμα και μια διήγηση σχετική με το αίμα μπορεί να οδηγήσει έναν ασθενή στην λιποθυμία. Πολλοί ασθενείς λιποθυμούν ακόμα και στο άκουσμα της λέξης «αίμα». Αυτό έχει σαν συνέπεια να επηρεάζεται σε σημαντικό βαθμό η καθημερινότητα και η λειτουργικότητα τους. Συχνά οι ασθενείς με φοβία αίματος, εξαιτίας του φόβου τους αποφεύγουν τις ιατρικές εξετάσεις (π.χ. αιμοληψία) ή ακόμα και άλλες επείγουσες ιατρικές διαδικασίες (π.χ. αναγκαίες χειρουργικές επεμβάσεις). Σε άλλες περιπτώσεις, η επιβάρυνση είναι τέτοια που δυσκολεύονται να εκπληρώσουν τις επαγγελματικές ή σπουδαστικές τους υποχρεώσεις. Πολλές γυναίκες ασθενείς προσέρχονται για θεραπεία επειδή η φοβία για το αίμα παρεμβαίνει στην απόφασή τους να τεκνοποιήσουν (εξαιτίας των ιατρικών παρεμβάσεων που απαιτούνται κατά τη διάρκεια της εγκυμοσύνης). Επίσης, είναι συχνό η πιθανότητα και μόνο ενός λιποθυμικού επεισοδίου να οδηγήσει σε αποφυγή κοινωνικών καταστάσεων, καθώς το άτομο φοβάται ότι θα λιποθυμήσει και αυτό θα έχει σαν συνέπεια να «γίνει ρεζίλι». Ποια είναι η θεραπεία επιλογής για την ειδική φοβία αίματος; H θεραπεία επιλογής για τις ειδικές φοβίες είναι η Θεραπεία Συμπεριφοράς. Κύριο συστατικό της θεραπευτικής διαδικασίας αποτελεί η σταδιακή έκθεση του ατόμου στα ερεθίσματα που του προκαλούν φόβο. Στην ειδική φοβία αίματος παράλληλα με την έκθεση, χρησιμοποιείται η τεχνική της εφαρμοσμένης έντασης των μυών (applied tension). Η συγκεκριμένη τεχνική συνίσταται στην εκπαίδευση του ατόμου στην διαδοχική άσκηση έντασης στους διάφορους μύες του σώματος και έχει σαν αποτέλεσμα την αποκατάσταση των φυσιολογικών επιπέδων τόσο του καρδιακού ρυθμού όσο και της πίεσης του αίματος και κατά συνέπεια αποτρέπει την λιποθυμία. Αφού το άτομο έχει εκπαιδευτεί στην συγκεκριμένη τεχνική, εκτίθεται σταδιακά σε ερεθίσματα σχετικά με το αίμα, εφαρμόζοντας ταυτόχρονα την άσκηση έντασης στους μύες.

Η παρανοϊκή σχιζοφρένεια είναι ο συνηθέστερος τύπος σχιζοφρένειας. Η σχιζοφρένεια χαρακτηρίζεται ως χρόνια ψυχική διαταραχή, στην οποία το πρόσωπο χάνει την επαφή του με την πραγματικότητα (ψύχωση). Η σχιζοφρένεια χωρίζεται σε υποείδη, ανάλογα με την πρώτη διάγνωση συμπτωμάτων. Κύρια χαρακτηριστικά είναι οι σταθερές ψευδαισθήσεις, οι οποίες συνοδεύονται με παραισθήσεις, όπως …

Αυτό που θα συνιστούσα στην αναγνώστρια είναι να απευθυνθεί άμεσα στην μη κυβερνητική οργάνωση Κλίμακα η οποία λειτουργεί και μια συμβουλευτική γραμμή ενημέρωσης για την αυτοκτονία το 1034. Έχουν μεγάλη εμπειρία στον χειρισμό τέτοιων δύσκολων καταστάσεων ακόμα και των περιπτώσεων όπου ένας άνθρωπος δεν αναγνωρίζει για οποιοδήποτε λόγο την κρισιμότητα μιας κατάστασης που βιώνει. Από κει και πέρα, δεν γνωρίζουμε αναλυτικά τι έχουν δοκιμάσει και τι όχι για να πειστεί να ζητήσει τη βοήθεια ειδικού.Απευθύναμε το ερώτημά σας στον ψυχίατρο, κύριο Γεώργιο Φλώρο.

Ας κρατήσουμε την αισιοδοξία μας. Είναι και αυτό μια μορφή αντίστασης στους δύσκολους καιρούς. Καθημερινά τρέχουμε και αγχωνόμαστε για πολλές καταστάσεις. Αισιοδοξία είναι να προσδοκά κανείς έντονα ότι όλα θα πάνε καλά στη ζωή, ασχέτως των εμφανιζόμενων εμποδίων και των απογοητεύσεων. Είναι η στάση που έχουν οι άνθρωποι που τους …

Ήθελα κ εγώ να κάνω κατι για μένα εχω πολλα χρονια έτσι αλλα τελευταια παράγινε το κακό ..λοιπόν είμαι πολύ νευρική χωρίς λόγο, κλαίω συνέχεια, μια θέλω να βγαίνω και να μη γυρίζω σπίτι και μια να μην βγαίνω καθολου .νιωθω κούραση ασταθεια. Θέλω να κοιμάμαι συνέχεια. Δε ξέρω έχω συνέχεια αρνητικές σκέψεις. Σας παρακαλώ αν μπορείτε θα ήθελα να με συμβουλέψετε. Ειμαι παντρεμένη με ένα γιο 3,5 χρονών. Ο άντρας μου με στηρίζει πολύ αλλά ούτε αυτό με βοηθάει..

Διαταραχή Καταναγκαστικών Αγορών Η διαταραχή καταναγκαστικών αγορών ανήκει στις διαταραχές ελέγχου των παρορμήσεων αν και για πολλούς μοιράζεται πολλά κοινά στοιχεία με τα προβλήματα εθισμού. Χαρακτηρίζεται από επίμονη επιθυμία, σκέψεις και ενασχόληση με την διαδικασία αγορών καθώς και ανεξέλεγκτα επεισόδια αγορών. Στις περιπτώσεις καταναγκαστικών αγορών τα άτομα βιώνουν μια έντονη εσωτερική ένταση/διέγερση για αγορά που κορυφώνεται και τελικώς εκτονώνεται με την επιτέλεση της πράξης αγοράς. Η διαδικασία της αγοράς και της απόκτησης συνοδεύεται από συναισθήματα ευφορίας, χαράς, ικανοποίησης, ανακούφισης και πληρότητας, ενώ σε δεύτερο χρόνο από ενοχές απογοήτευση και λύπη για την αδυναμία αντίστασης σε αυτή την ορμή. Γράφει η  Ψυχολόγος και Γνωσιακή- Συμπεριφορική Ψυχοθεραπεύτρια, κυρία Λητώ Καλογεράκη. Αποτελεί συνήθως χρόνιο πρότυπο συμπεριφοράς που φαίνεται να χρησιμοποιείται ως ένας ανεπιτυχής τρόπος αυτορρύθμισης του συναισθήματος. Συνήθως τα άτομα που εμφανίζουν καταναγκαστικές αγορές αναφέρουν ότι των επεισοδίων αγοράς προηγούνται αρνητικές συναισθηματικές καταστάσεις όπως λύπη, άγχος, καταθλιπτική διάθεση, θυμός, ανία. Έτσι καταφεύγουν στις αγορές με στόχο την επιδίωξη της βραχύβιας ευχαρίστησης που προκαλεί η διαδικασία της αγοράς και η απόκτηση. Όμως μακροπρόθεσμα καταλήγουν να εγκλωβίζονται σε έναν φαύλο κύκλο συνεχούς επιδίωξης της ευχαρίστησης και της εκτόνωσης της ορμής καθώς και αποφυγής των δυσάρεστων συναισθημάτων. Ο τρόπος όμως αυτός αποβαίνει τελικά δυσλειτουργικός και επιβλαβής. Το άτομο καταλήγει να ορίζεται παρά να ορίζει την συμπεριφορά αυτή με αποτέλεσμα ποίκιλες και σοβαρές επιπτώσεις στην κοινωνική, επαγγελματική και προσωπική ζωή. Η ενασχόληση με το θέμα των αγορών (να τις σκέφτεται, να τις προσμένει, να τις σχεδιάζει, να απορροφάται κατά την διαδικασία) τείνει να καταλαμβανει μεγάλο μέρος του χρόνου της καθημερινότητας του ενώ συνήθης είναι και η μεγάλη οικονομική επιβάρυνση (συσσώρευση χρεών σε δάνεια και πιστωτικές κάρτες). Εδώ πρέπει να αναφερθεί ότι το πρόβλημα των καταναγκαστικών αγορών δεν φαίνεται να σχετίζεται με το εισόδημα. Είναι χαρακτηριστικό ότι και άτομα με χαμηλό εισόδημα δεν αποκλείονται από αυτήν την προβληματική συμπεριφορά. Στις περιπτώσεις αυτές η στόχευση τους έχει να κάνει με αντικείμενα μειωμένης αξίας, αντίστοιχης της δικής τους οικονομικής αγοραστικής δύναμης (π.χ. αγορές από καταστήματα outlet, μαζικές αγορές αγαθών μικρής αξίας ή προσφορών). Επίσης πολλές φορές παρατηρείται ότι η δυσλειτουργική αυτή συμπεριφορά συνεχίζεται ακόμα και σε περιόδους ένδειας και οικονομικής στενότητας με αποτέλεσμα να επιβαρύνουν περαιτέρω την ήδη επιβαρυμένη οικονομική τους κατάσταση. Όπως φαίνεται από τα παραπάνω η διαταραχή καταναγκαστικών αγορών διαφοροποιείται από τις απλές παρορμητικές αγορές με τις οποίες σε κάποια στιγμή της ζωής μπορεί να έχουμε έρθει αντιμέτωποι. Στην περίπτωση της διαταραχής η μεγαλύτερη συχνότητα και ένταση των συμπτωμάτων (είναι συχνό να αναφέρονται επεισόδια αγορών 2, 3 ή και περισσότερες φορές ανά εβδομάδα), η οικονομική επιβάρυνση (κάποιοι κάνουν λόγο για έξοδα που μπορεί ανά περιόδους να αγγίζουν τα 200 ευρώ και άνω την κάθε φορά)  και ο ανεξέλεγκτος χαρακτήρας της επιθυμίας διαφοροποιούν ποιοτικά και ποσοτικά την συμπεριφορά. Επίσης τα άτομα αυτά δεν φαίνεται να ενδιαφέρονται τόσο για τα αντικείμενα της αγοράς όσο για την διαδικασία της αγοράς. Για το λόγο αυτό πολλές φορές τα αποκτήματα παραμένουν αχρησιμοποίητα στα κουτιά ή με τις ταμπέλες τους, ξεχασμένα ή καταχωνιασμένα. Δεν πρέπει επίσης να συγχέεται με συμπεριφορές που εκδηλώνονται σε κατά την διάρκεια επεισοδίων μανίας ή υπομανίας. Στην περίπτωση των καταναγκαστικών αγορών έχουμε να κάνουμε με μια σχετικά σταθερά εκφραζόμενη δυσλειτουργική συμπεριφορά και όχι με επεισόδια αλόγιστης σπατάλης λόγω ενός γενικότερου επεισοδίου έντονης ευφορίας και αισθήματος μεγαλείου όπως στην περίπτωση ενός μανιακού επεισοδίου. Για την θεραπεία της η σχετική έρευνα έχει να επιδείξει υποσχόμενα αποτελέσματα με την εφαρμογή της Γνωσιακής Συμπεριφορικής Θεραπείας. Το πρώτο σημαντικό και αναγκαίο βήμα για την θεραπεία είναι καταρχήν η αναγνώριση του προβλήματος απο το ίδιο το άτομο. Κοινωνικοί παράγοντες όπως η ευόδωση της καταναλωτικής συμπεριφοράς ως γενικότερης τάσης και αξίας πολλές φορές δίνουν στο άτομο την δυνατότητα να εκλογικεύει και να ωραιοποιεί στα μάτια του και στα μάτια των άλλων την κατάστασή του. Εξάλλου είναι χαρακτηριστικό ότι η διαταραχή αυτή συναντάται κυρίως στις αναπτυγμένες χώρες που βασίζονται στην οικονομία της αγοράς. Αρχικά, σημαντικό κομμάτι στον έλεγχο του προβλήματος είναι η ρύθμιση της πρόσβασης σε χρηματικές πηγές. Είναι συχνά αναγκαίο, αν το πρόβλημα έχει μεγάλες διαστάσεις, το άτομο να απαλλαγεί από πιστωτικές κάρτες ή βιβλιάρια ανάληψης και να έχει περιορισμένη πρόσβαση σε ρευστό. Βασικό θεραπευτικό εργαλείο είναι η σταδιακή έκθεση του ατόμου σε περιβάλλοντα και καταστάσεις που του κινητοποιούν την επιθυμία για αγορά χωρίς όμως τελικά να ενδίδει. Στόχος είναι να μπορέσει να ανέχεται, να εξοικειώνεται και να νικά αυτή την εσωτερική ένταση ώστε τελικά η επαφή με σχετικά ερεθίσματα να μην κινητοποιεί την επιθυμία για αγορά. Ένας άλλος στόχος είναι μέσα από την θεραπεία να κατανοήσει τις συνθήκες της ζωής του που το κάνουν πιο ευάλωτο στην εκδήλωση τέτοιων επεισοδίων. Όπως προαναφέρθηκε, πολλές φορές, διάφοροι στρεσσογόνοι παράγοντες και δυσφορικά συναισθήματα μπορεί να πυροδοτήσουν τα επεισόδια αγορών. Το να μάθει, λοιπόν, να αναγνωρίζει, να διαχειρίζεται και να επιλύει τα προβλήματα της καθημερινότητας με άλλον τρόπο από την καταφυγή σε αγορές, να μην αποφεύγει τα συναισθήματά του και να μάθει να αντλεί ευχαρίστηση από άλλες πηγές είναι ουσιαστικό στοιχείο ώστε να μπορέσει να καταφέρει και να διατηρήσει το όποιο κέρδος από την θεραπευτική προσπάθεια.

Η διπολική διαταραχή είναι δυνατό να εκδηλωθεί κατά τη διάρκεια της εφηβικής ή ακόμα και της παιδικής ηλικίας. Ο κίνδυνος είναι μεγαλύτερος για τα παιδιά των οποίων οι γονείς έχουν διπολική διαταραχή. Από το Ερευνητικό Πανεπιστημιακό Ινστιτούτο Ψυχικής Υγιεινής και το Πρόγραμμα κατά του Στίγματος των Ψυχικών Διαταραχών,  “ΑΝΤΙ-ΣΤΙΓΜΑ”. Mε την επιστημονική ευθύνη της Mαρίνας Οικονόµου-Λαλιώτη. Επικ. Καθηγήτρια Ψυχιατρικής. Πώς εκδηλώνεται η διπολική διαταραχή σε παιδιά και εφήβους;  Σε αντίθεση με τους ενήλικες, οι οποίοι εκδηλώνουν διακριτές περιόδους μανίας ή κατάθλιψης, τα παιδιά και οι νεαροί έφηβοι παρουσιάζουν συνήθως ταχείες εναλλαγές της διάθεσης, ακόμα και στο διάστημα μιας ημέρας. Στα παιδιά η μανία εκδηλώνεται περισσότερο με ευερεθιστότητα και ξεσπάσματα παρά με ευφορική διάθεση. Στους εφήβους η νόσος εκδηλώνεται συνήθως με μεικτή συμπτωματολογία, ενώ οι μεγαλύτερης ηλικίας έφηβοι εκδηλώνουν περισσότερο την τυπική μορφή της νόσου, όπως αυτή απαντάται στους ενήλικες.  Πώς γίνεται η διάγνωση;  Η διάγνωση της διπολικής διαταραχής σε παιδιά και εφήβους ενέχει ορισμένες δυσκολίες και γι’ αυτό χρειάζεται προσεκτική εκτίμηση από παιδοψυχίατρο, καθώς η συμπτωματολογία που παρουσιάζεται  μπορεί να «μιμείται» αυτή  άλλων διαταραχών, που εκδηλώνονται στο ίδιο ηλικιακό φάσμα (πχ. διαταραχή της ελλειμματικής προσοχής / υπερκινητικότητας). Επίσης, στην περίπτωση που ένα παιδί ή έφηβος εκφράζει αυτοκτονικό ιδεασμό ή αυτοκαταστροφική συμπεριφορά, αυτό θα πρέπει να ληφθεί σοβαρά υπόψη και να ζητηθεί άμεσα η βοήθεια ενός ειδικού. Αν έχω διπολική διαταραχή θα εμφανίσουν και τα παιδιά μου; Η εμφάνιση της διπολικής διαταραχής είναι εν μέρει μόνο γενετικά προκαθορισμένη. Για κάποιον που δεν έχει μέλος στην οικογένειά του με διπολική διαταραχή, οι πιθανότητες εμφάνισης της νόσου είναι 1%. Αν όμως έχεις διπολική διαταραχή, τα παιδιά σου έχουν περισσότερες πιθανότητες να εμφανίσουν και αυτά την ασθένεια. Αν έχει την ασθένεια κάποιο από τα αδέλφια σου, οι πιθανότητες να την εμφανίσεις κι εσύ είναι περίπου 5-10%. Το ίδιο συμβαίνει και στην περίπτωση που πάσχει ένας από τους δυο γονείς σου. Σε ένα ζευγάρι διδύμων από το ίδιο ωάριο, αν ο ένας πάσχει από διπολική διαταραχή, ο κίνδυνος να εμφανίσει και ο άλλος την ασθένεια είναι της τάξης του 40-70%. Συνεπώς, όσα περισσότερα μέλη της οικογένειάς σου έχουν τη διαταραχή και όσο πιο κοντινός είναι ο βαθμός συγγένειάς σου με αυτά, τόσο μεγαλύτερες πιθανότητες υπάρχουν να εμφανιστεί σε σένα η διαταραχή αυτή.