Διαβάζοντας για στυγνά εγκλήματα αναρωτιόμαστε: «Μα γιατί το έκανε;». Σε ορισμένους ενήλικους εγκληματίες λόγοι και κίνητρα των πράξεών τους δεν υπάρχουν ­ ή είναι ασήμαντα σε σχέση με τις συνέπειες. Αυτό που βλέπουμε είναι παρορμητικές, συχνά άσκοπες και αυτοκαταστροφικές ενέργειες, χωρίς οργάνωση και ενδιαφέρον για τις προσωπικές επιπτώσεις. Το ιδιαίτερο αυτό σύνολο συμπεριφορών είναι αναγνωρίσιμο ως μια ψυχιατρική ασθένεια που ονομάζεται διαταραχή αντικοινωνικής προσωπικότητας.Υπολογίζεται ότι περίπου το 40% των τροφίμων φυλακών έχει αυτά τα χαρακτηριστικά.