Τι σκέφτεται ένας εικοσάχρονος όταν έρχεται αντιμέτωπος με την παγκόσμια επιτυχία και τη δόξα;  Και τι σημαίνει να είσαι πετυχημένος σε μια χώρα που δεν χρηματοδοτεί τον αθλητισμό; Στο Λευτέρη Κοσμίδη η χώρα χρωστάει πολλά… Και χρήματα ακόμα.

Συνέντευξη στην Άννα Δρούζα

“Μπορούμε οι Έλληνες να είμαστε πρώτοι; Και τι σημαίνει το να είσαι πρώτος, ποιες θυσίες και ποια οράματα υπηρετούν την πρωτιά; Ένα απόγευμα συνάντησα στο ραδιοφωνικό στούντιο έναν πρωταθλητή, τον Λευτέρη Κοσμίδη. Μόλις είχε πάρει το χρυσό μετάλλιο. Στο τέλος της συνομιλίας μας ήμουν βέβαιη. Ναι, οι Έλληνες τελικά, μπορούμε”.

– Τι σημαίνει πρωταθλητισμός Λευτέρη;



Ο πρωταθλητισμός έχει μια δύσκολη έννοια και είναι μία δύσκολη λέξη, δύσκολη η όλη φάση του πρωταθλητή και του πρωταθλητισμού. Με πολλές ατυχίες, πολλές ώρες προπόνησης, πόνους στο σώμα, επιβάρυνση. Έχει και τα καλά του όμως, έχει τις διακρίσεις, τις δόξες.

– Αξίζουν όμως όλες αυτές οι ατελείωτες στιγμές του πόνου, για όλες τις άλλες,  για να πετύχει κανείς τον στόχο του;


Ναι, αξίζουν γιατί ανταμείβεσαι για όλο αυτό που κάνεις.

– Ποια ήταν η ανταμοιβή σου για όλο αυτό που κάνεις; Πώς νιώθεις; Ότι έκανες εμάς περήφανους, ότι έκανες την οικογένειά σου, για σένα τον ίδιο; Μέσα σου τι ακριβώς νιώθεις ποιο είναι αυτό το συναίσθημα;

Νιώθω ότι έκανα όλους τους Έλληνες, που με στηρίζουν και με βοηθάνε, υπερήφανους. Σίγουρα τον εαυτό μου και κατάλαβα ότι ο κόπος μου δεν πήγε χαμένος και μου έφερε κάτι πολύ καλό.

– Τι είπες στον εαυτό σου, πριν ξεκινήσεις το πρόγραμμά σου;

Απλά δυνάμωσα την αυτοπεποίθηση μου γιατί έχω πάρει και άλλα μετάλλια σε μεγάλους αγώνες όπως και χρυσό σε παγκόσμιο πρωτάθλημα και έχω δύο τρίτα σε Ευρωπαϊκό και ένα δεύτερο σε Ευρωπαϊκό και ένα πρώτο σε εφήβων. Απλά προσπάθησα να δυναμώσω την αυτοπεποίθηση μου και να πω έφτασα πάλι ως εδώ, έχει μείνει ένα πρόγραμμα, έχω δουλέψει πολύ σκληρά, είμαι αυτός που είμαι και σίγουρα μπορώ να τα ξανακαταφέρω.

– Πώς αντιμετώπισες και λόγω της κρίσης όλες αυτές τις περικοπές που έγιναν στην χρηματοδότηση; Αναγκάζεσαι να βάζεις και εσύ και η οικογένειά σου από τη δική σας τσέπη χρήματα για την προετοιμασία σου;

Προετοιμασίες δεν γίνονται εξωτερικό ή κάπου αλλού, αλλά γίνονται μόνο εδώ, η ενόργανη είναι ένα από τα πιο μικρά αθλήματα – το πιο δυνατό που φέρνει επιτυχίες μαζί με την κολύμβηση – οπότε δεν έχουμε φτάσει στο σημείο να βάζουμε εμείς λεφτά από την τσέπη μας ή οι γονείς μας, ευτυχώς! Παρόλο που είμαστε ψηλά. Με την κρίση έχουμε περάσει πολλά πράγματα γιατί εμένα τώρα, η πολιτεία μου χρωστάει χρήματα από το 2008.

– Μην το θίξουμε καν γιατί δεν υπάρχει περιθώριο, να μην σταθούμε καθόλου σε αυτό, να δούμε μόνο το καλό κομμάτι, το άλλο είναι το δικό σας βαρύ φορτίο που πρέπει να το φέρετε μέχρι τέλους. Έφτασες σε ένα σημείο που δοκίμασες τα όρια σου, που είπες δεν μπορώ, θέλω να εγκαταλείψω;

Αυτό το έχω περάσει, αλλά τότε ήμουν αρκετά μικρός. Ήμουνα ακόμα στον σύλλογο και δεν είχα πάει ακόμα στην εθνική ομάδα, γύρω στα 13. Λόγω της κούρασης, ήμουνα και μικρός, δεν μπορούσα να σκεφτώ πολλά πράγματα άλλα πλέον δεν μπορώ να σταματήσω.

– Για κάποιο λόγο που εσύ θα μας εξηγήσεις, γιατί εμείς δεν ξέρουμε τους κανόνες στον δικό σας χώρο και τι ισχύει ακριβώς, γιατί δεν μετείχες στους Ολυμπιακούς αγώνες του Λονδίνου;

Όλα ξεκίνησαν από το παγκόσμιο που έγινε το 2010 εκεί παίρνουμε την πρόκριση για την Ολυμπιάδα. Το 2010 λοιπόν δεν πήγε καλά η ομάδα. Έτσι δεν μπορούσαμε να συμμετέχουμε στο επόμενο παγκόσμιο ως ομάδα  για να μπορέσουμε να διεκδικήσουμε αρκετές θέσεις στην Ολυμπιάδα. Θα έπρεπε να πάνε μονάχα τρεις και η ομοσπονδία μας έβαλε να κάνουμε test. Ο καλύτερος θα πήγαινε στην Ολυμπιάδα.

– Και σε αυτά τα test πήγε καλύτερα ο Βλάσης Μάρας; 

Ακριβώς και δεν μπόρεσα να κάνω κάτι. Η ομοσπονδία αποφάσισε.

– Ειδικά με την επιτυχία που είχες, ίσως έπρεπε να πάτε και οι δύο.

Σίγουρα αυτό θα ήταν το καλύτερο. Είμαι ακόμα μικρός, να έχω την υγεία μου και η επόμενη Ολυμπιάδα θα έρθει κάποια στιγμή. Τα χρόνια περνάνε γρήγορα.

– Τα χρόνια περνάνε γρήγορα και όλη αυτή η δόξα ίσως να τελειώσει γρήγορα. Πως νιώθεις που όλο αυτό θα τελειώσει γρήγορα; Είσαι 21 και στα 25 ίσως και να λάβει τέλος όλο αυτό.

Δεν έχω σκεφτεί το συγκεκριμένο θέμα αλλά προσπαθώ οτιδήποτε και αν κάνω τώρα, να το χαρώ μέχρι τέλους. Δηλαδή θέλω να το απολαύσω, να το ευχαριστηθώ και να συνεχίσω για τα επόμενα και πιστεύω πως όταν έρθει αυτή η στιγμή του τέλους θα πω  ήρθε η ώρα μου να σταματήσω, έκανα ότι καλύτερο μπορούσα.

– Σου είναι δύσκολο να απομονώσεις όλη αυτή τη καταστροφή που συμβαίνει στη χώρα μας και να μπορέσεις να συγκεντρωθείς;

Αυτό που συμβαίνει δεν είναι ό,τι καλύτερο αλλά πλέον δεν μου είναι ιδιαίτερα δύσκολο να απομονωθώ. Είμαι άνθρωπος που μπορεί να βάλει εύκολα τα δυσάρεστα πράγματα στην άκρη. Ένας αθλητής πρέπει να βάλει όλη αυτή τη δυσάρεστη κατάσταση στην άκρη αλλιώς δε θα καταφέρει να συγκεντρωθεί στο δύσκολο προπονητικό του πρόγραμμα.