Το παιχνίδι με τον Τύρναβο δεν αντέχει σε κριτική για το εύρος του σκορ, με τον Ολυμπιακό να βάζει τέσσερα γκολ σε ένα τέταρτο στο πρώτο ημίχρονο και να απειλεί το ιστορικό ρεκόρ των 11 γκολ με τον Φωστήρα πριν από σχεδόν μισό αιώνα.

Αυτό που έχει σημασία για την ομάδα του Πειραιά είναι ότι σε ένα τέτοιο διαδικαστικό ματς, όλοι οι παίκτες έδειξαν πρωτοφανές για τέτοιου τύπου παιχνίδι πάθος.  Και προσπάθησαν από την αρχή μέχρι το τέλος για το καλύτερο και για το θεαματικότερο.

Ο Φορτούνης είναι απόλαυση, ο Ντουρμάζ δείχνει άλλος παίκτης σε σχέση με το πρόσφατο ερυθρόλευκο παρελθόν του, ο Μιλιβόγεβιτς όχι μόνο επέστρεψε αλλά βάζει και γκολ, ο Χάρα μπήκε και θα βελτιωθεί, όλοι οι παίκτες έδωσαν το κάτι παραπάνω…

Αλλά όλη τη διαφορά στο νέο πρόσωπο του Ολυμπιακού την έχει κάνει ο Περέιρα. Είναι ηλίου φαεινότερο ότι η παρουσία του έχει αλλάξει όλη τη φιλοσοφία δουλειά στην ομάδα του Πειραιά. Πάντα συμβαίνει αυτό σε αλλαγή προπονητή, αλλά με τον Πορτογάλο η επίδραση είναι άμεση.

Από το σημερινό ματς κρατάω την εικόνα, λίγα λεπτά μετά το 4-0, με τους παίκτες να χαλαρώνουν λίγο το ρυθμό και να παίζουν κάποιες πάσες στο κέντρο. Η κραυγή του Περέιρα «go, go» για να συνεχιστεί η πίεση και ο σωστός τρόπος παιχνιδιού, ακούστηκε μέχρι την κερκίδα.

Ο Πορτογάλος έχει πέντε νίκες σε ισάριθμα ματς, με συνολικό σκορ 19-1. Δεν είναι μάγος, το έχουμε ξαναπεί. Τα δύσκολα, άλλωστε είναι μπροστά με Τούμπα, Λεωφόρο, Ουκρανούς.

Αλλά κι ο πιο αδαής βλέπει ξεκάθαρα ότι μέσα σε μικρό χρονικό διάστημα, ο Ολυμπιακός έχει γίνει οργανωμένος, συμπαγής, δυνατός, αποτελεσματικός, θεαματικός και κυρίως ξανά με μεγάλη διάθεση και σοβαρότητα σε κάθε παιχνίδι.