Οι αποστερητικές και αυστηρές δίαιτες, αυτές δηλαδή που απαγορεύουν πολλές κατηγορίες τροφών, είναι ιδιαίτερα βλαβερές. Ίσως μάλιστα να έχετε διαβάσει ή ακούσει ότι οι δίαιτες παχαίνουν. Τι εννοούν με αυτό; Οι αυστηρές και στερητικές δίαιτες πράγματι έχουν διάφορα χαρακτηριστικά, που τις καταδικάζουν σε αποτυχία.

Ούτε ένα, ούτε δύο, αλλά αρκετά περισσότεραενδείκνυνται να είναι τα γεύματα των παιδιώνκαι των εφήβων μέσα στην ημέρα, σύμφωνα με την πρόσφατη μετα-ανάλυση που πραγματοποιήθηκε από μια ομάδα ερευνητών στο Χαροκόπειο Πανεπιστήμιο Αθηνών και δημοσιεύθηκε στο επιστημονικό περιοδικόPediatrics.

Είναι η δεύτερη φορά που επικοινωνώ μαζί σας. Την πρώτη φορά με βοήθησε πολύ η άποψη του ανθρώπου που μου απάντησε και κυρίως με έκανε να δω πιο ψύχραιμα τα πράγματα.

<div id="tz-portfolio-template-description" class="tz-container-fluid post_desc"> <div class="tz-row"> <p>Είναι πολλές φορές που πίσω από κάποιες συμπεριφορές μας κρύβεται μια ψυχολογική, μαθηματική ακολουθία.</p>

Ήταν μία φορά ένα μικρό παιδί… ένα παιδί με μεγάλα μάτια γεμάτα αθωότητα και σιγουριά. Ένα παιδί που του άρεσε να παίζει και να γελάει., που μπορούσε να κλαίει και να παρηγοριέται. Ένα παιδί που μπορούσε να κάνει αστείες γκριμάτσες και να χαίρεται με το παραμικρό.

Αρκετά συχνά ακούμε για διάφορα είδη δίαιτας που υπόσχονται θεαματική απώλεια κιλών. Όλο και κάποιος από τον περίγυρο θα μας έχει συστήσει ένα συγκεκριμένο πρόγραμμα διατροφής προκειμένου να επιτευχθεί η απώλεια βάρους. Οι διατροφολόγοι εδώ και αρκετά χρόνια είναι σίγουροι ότι τα προγράμματα δίαιτας, όσο εξατομικευμένα και να είναι, βοηθάνε στην απώλεια βάρους με επιστημονικά τεκμηριωμένες αποδείξεις. Άλλωστε, αν κάποιος είναι πειθαρχημένος σε ένα πρόγραμμα διατροφής που στοχεύει στην μείωση πρόσληψης θερμίδων, πολύ σύντομα θα δει να χάνει κιλά. Βέβαια, το χρονικό διάστημα που θα χάνει κιλά και ο τρόπος να διατηρηθεί μια τέτοια απώλεια βάρου

Όλοι έχουμε περάσει από εκεί: πέφτουμε στο φαγητό όταν αισθανόμαστε μόνοι, βαριεστημένοι, ή αγχωμένοι. Αλλά όταν πρόκειται για βουλιμία η υπερφαγία μοιάζει περισσότερο με καταναγκασμό. Και αντί να τρώει κανείς κανονικά για να νιώσει καλύτερα, τιμωρεί το εαυτό του με εμετούς, δίαιτα ή άσκηση για να απαλλαγεί από θερμίδες.

<p style="text-align: justify;"><strong>H σύγχρονη τάση σήμερα είναι να γίνονται προσπάθειες και για τη βελτίωση της σωματικής εικόνας, διότι θεωρείται ότι

Πολύ συχνά δεν τρώμε μόνο για να ικανοποιήσουμε την βιολογική μας πείνα. Στρεφόμαστε στο φαγητό για παρηγοριά, ανακούφιση, επιβράβευση, παρέα. Δυστυχώς, το συναισθηματικό φαγητό δεν λύνει τα όποια συναισθηματικά μας προβλήματα. Αντιθέτως, μας κάνει να νιώθουμε χειρότερα. Δεν είναι μόνο ότι παραμένει το όποιο συναισθηματικό πρόβλημα έχουμε, αλλά νιώθουμε και ενοχές που φάγαμε πιο πολύ. Το να μπορεί κανείς να αναγνωρίζει τα συναισθηματικά ερεθίσματα που οδηγούν στο συναισθηματικό φαγητό είναι το πρώτο βήμα προκειμένου να καταφέρει να απελευθερωθεί από βουλιμικά επεισόδια ή επεισόδια υπερφαγίας, και να μπορέσει να αλλάξει τις συνήθειες εκείνες που εμπόδιζαν τις δίαιτες που έκανε στο παρελθόν.

Κατά τη γνώμη μου όμως προσπαθείτε να διατηρήσετε το ενδιαφέρον σας για το φαγητό και ταυτόχρονα ένα καλλίγραμμο σώμα. Αυτό, έχετε δίκιο, δεν είναι εφικτό. Εσείς όμως δεν το βάζετε κάτω: Απολαμβάνετε το φαγητό σας και μετά κάνετε γυμναστική. Αυτό είναι πολύ ειλικρινές εκ μέρους σας! Γιατί όχι;