Ο παχύσαρκος κουβαλά συχνά πολλά ψυχικά τραύματα. Συχνά – όχι πάντα- πάσχει από διατροφικές διαταραχές (υπερφαγία). Ζει έναν διαρκή αγώνα αμυνόμενος με κοινωνική κατακραυγή, κοροϊδία, απόρριψη από την ίδια την κοινωνία, που αφήνει μια πολύ λεπτή χαραμάδα για να περάσουν οι (υπερ)αδύνατοι που γίνονται αποδεκτοί. Έρευνες έχουν δείξει ότι ακόμα και τα παιδιά είναι ιδιαίτερα σκληρά απέναντι στον παχύσαρκο, κατάσσοντάς τον στις χαμηλότερες προτιμήσεις για κοινωνική συναναστροφή.Τα στερεότυπα για τον παχύσαρκο άνθρωπο τον προσβάλλουν και είναι απάνθρωπα και άδικα.