Τα Γενετικά Σύνδρομα που σχετίζονται με σοβαρές εξελικτικές βλάβες(μαθησιακές δυσκολίες, διαταραχές Λόγου και Ομιλίας, προβλήματα επικοινωνίας και προσαρμογής, κτλ.) είναι τα εξής: Prader-Willi, Williams-Beuren, Fragiles-X, Sotos, Apert, Cornelia de Lange, Cri-du-Chat, Rett, Angelman, Noona, Rubinstein, Taybi, Lesch-Nyhan καμιά φορά με τρισωμία 18 και 13
Αντιγράφω αποσπάσματα από ένα εξαιρετικό άρθρο του παιδιάτρου Στέλιου Παπαβέντζη σχετικά με το πώς το πρωτότοκο παιδί θα προσεγγίσει το νέο του αδερφάκι. Γίνεται σύγκριση ανάμεσα σε διαφορετικές κουλτούρες: η μια θέτει το πρωτότοκο παιδί σε μια απόσταση (που δημιουργεί αρκετά προβλήματα συμπεριφοράς και συναισθηματικά) και η άλλη, πιο τολμηρή για τα δικά μας δεδομένα, εισάγει το πρωτότοκο στην οικογένεια και δεν το απομονώνει αλλά το βάζει να συμμετέχει, ανάλογα βέβαια με την ηλικία του, σε αυτή την ξεχωριστή για τη ζωή της οικογένειας στιγμή:
Σχολική ετοιμότητα είναι το σύνολο της λειτουργικότητας ενός παιδιού τη δεδομένη χρονική στιγμή της εισόδου του στο σχολείο, είτε αυτό είναι το νηπιαγωγείο ή το δημοτικό σχολείο. Η σφαιρική (ολική) σχολική ετοιμότητα περιλαμβάνει τόσο τη σωματική όσο και τη συναισθηματική, κοινωνική και νοητική ανάπτυξη του παιδιού.
Πολλές μητέρες επιστρέφουν στη δουλειά τους όταν τα βρέφη τους είναι γύρω στα μισά του πρώτου χρόνου της ζωής. Ένα μικρό βιβλίο όπως αυτό δεν είναι δυνατό να σας βοηθήσει να αποφασίσετε αν κάτι τέτοιο είναι σκόπιμο ή όχι. Κάθε περίπτωση είναι ξεχωριστή και υπάρχουν ισχυροί παράγοντες που επηρεάζουν την απόφαση που παίρνει κάποιος: η οικονομική κατάσταση της οικογένειας, η άποψη που έχει ο ένας ή και οι δύο γονείς για το είδος της ζωής που θέλουν να έχουν, το πόσο ο πατέρας και η μητέρα έχουν επενδύσει στην καριέρα τους κτλ.
<p><span>Η τεχνολογία έχει μπει τόσο πολύ στην ζωή των σύγχρονων οικογενειών ώστε πλέον αλλάζει ακόμα και την ομιλία των βρεφών,
<p class="20">Το παιδί είναι πολύ κατάστατο τι να κάνω;</p> <p class="20">«Δεν καταλαβαίνω», λέει κουνώντας το κεφάλι η μητέρα του 11χρονου
Οι γονείς αρχίζουν να σκέφτονται την απόκτηση και άλλου παιδιού όταν το πρώτο τους παιδί φτάνει περίπου δύο ετών. Ένα παιδί αυτής της ηλικίας, που έχει όλο και μεγαλύτερη επίγνωση των ανθρώπων γύρω του, εύκολα αντιλαμβάνεται, ακόμη καί όταν η εγκυμοσύνη της μητέρας δεν είναι εμφανής, ότι είναι απορροφημένη από κάτι άλλο. Ίσως νιώθει απλώς ένα ακαθόριστο συναίσθημα ότι κάτι συμβαίνει. Καθώς η εγκυμοσύνη προχωρά. υπάρχει εκ των πραγμάτων λιγότερος χώρος στα γόνατα της μητέρας και το μικρό παιδί αρχίζει να αισθάνεται παραγκωνισμένο προτού ακόμη
<p style="text-align: justify;">Αισθητηριακή ενοποίηση ονομάζουμε την συνεργασία όλων των αισθήσεων στη μεταφορά και την επεξεργασία ενός ερεθίσματος από το περιβάλλον
To πένθος -του παιδιού, του εφήβου και του ενήλικα- είναι μια φυσική αντίδραση στην απώλεια ενός αγαπημένου προσώπου. Κάθε άνθρωπος διαθέτει τη φυσική ικανότητα να κλείσει τις συναισθηματικές πληγές που του αφήνει μια τέτοια απώλεια και να προσαρμοστεί σε μια νέα ζωή, χωρίς το αγαπημένο αυτό άτομο που πέθανε. Η διάρκεια και η ένταση της διαδικασίας του πένθους είναι διαφορετική για κάθε άτομο. Η φροντίδα και η αποδοχή βοηθούν ιδιαίτερα τη διαδικασία της ψυχικής ίασης.
<p>Όταν το μικρό αδερφάκι επιτίθεται στο μεγάλο</p> <p>Κείμενο της θεραπεύτριας Λίζα Μίνερ</p> <p class="1">Το ενός έτους παιδί που είναι μοναχοπαίδι,
Τα Γενετικά Σύνδρομα που σχετίζονται με σοβαρές εξελικτικές βλάβες(μαθησιακές δυσκολίες, διαταραχές Λόγου και Ομιλίας, προβλήματα επικοινωνίας και προσαρμογής, κτλ.) είναι τα εξής: Prader-Willi, Williams-Beuren, Fragiles-X, Sotos, Apert, Cornelia de Lange, Cri-du-Chat, Rett, Angelman, Noona, Rubinstein, Taybi, Lesch-Nyhan καμιά φορά με τρισωμία 18 και 13
Αντιγράφω αποσπάσματα από ένα εξαιρετικό άρθρο του παιδιάτρου Στέλιου Παπαβέντζη σχετικά με το πώς το πρωτότοκο παιδί θα προσεγγίσει το νέο του αδερφάκι. Γίνεται σύγκριση ανάμεσα σε διαφορετικές κουλτούρες: η μια θέτει το πρωτότοκο παιδί σε μια απόσταση (που δημιουργεί αρκετά προβλήματα συμπεριφοράς και συναισθηματικά) και η άλλη, πιο τολμηρή για τα δικά μας δεδομένα, εισάγει το πρωτότοκο στην οικογένεια και δεν το απομονώνει αλλά το βάζει να συμμετέχει, ανάλογα βέβαια με την ηλικία του, σε αυτή την ξεχωριστή για τη ζωή της οικογένειας στιγμή:
Σχολική ετοιμότητα είναι το σύνολο της λειτουργικότητας ενός παιδιού τη δεδομένη χρονική στιγμή της εισόδου του στο σχολείο, είτε αυτό είναι το νηπιαγωγείο ή το δημοτικό σχολείο. Η σφαιρική (ολική) σχολική ετοιμότητα περιλαμβάνει τόσο τη σωματική όσο και τη συναισθηματική, κοινωνική και νοητική ανάπτυξη του παιδιού.
Πολλές μητέρες επιστρέφουν στη δουλειά τους όταν τα βρέφη τους είναι γύρω στα μισά του πρώτου χρόνου της ζωής. Ένα μικρό βιβλίο όπως αυτό δεν είναι δυνατό να σας βοηθήσει να αποφασίσετε αν κάτι τέτοιο είναι σκόπιμο ή όχι. Κάθε περίπτωση είναι ξεχωριστή και υπάρχουν ισχυροί παράγοντες που επηρεάζουν την απόφαση που παίρνει κάποιος: η οικονομική κατάσταση της οικογένειας, η άποψη που έχει ο ένας ή και οι δύο γονείς για το είδος της ζωής που θέλουν να έχουν, το πόσο ο πατέρας και η μητέρα έχουν επενδύσει στην καριέρα τους κτλ.
<p><span>Η τεχνολογία έχει μπει τόσο πολύ στην ζωή των σύγχρονων οικογενειών ώστε πλέον αλλάζει ακόμα και την ομιλία των βρεφών,
<p class="20">Το παιδί είναι πολύ κατάστατο τι να κάνω;</p> <p class="20">«Δεν καταλαβαίνω», λέει κουνώντας το κεφάλι η μητέρα του 11χρονου
Οι γονείς αρχίζουν να σκέφτονται την απόκτηση και άλλου παιδιού όταν το πρώτο τους παιδί φτάνει περίπου δύο ετών. Ένα παιδί αυτής της ηλικίας, που έχει όλο και μεγαλύτερη επίγνωση των ανθρώπων γύρω του, εύκολα αντιλαμβάνεται, ακόμη καί όταν η εγκυμοσύνη της μητέρας δεν είναι εμφανής, ότι είναι απορροφημένη από κάτι άλλο. Ίσως νιώθει απλώς ένα ακαθόριστο συναίσθημα ότι κάτι συμβαίνει. Καθώς η εγκυμοσύνη προχωρά. υπάρχει εκ των πραγμάτων λιγότερος χώρος στα γόνατα της μητέρας και το μικρό παιδί αρχίζει να αισθάνεται παραγκωνισμένο προτού ακόμη
<p style="text-align: justify;">Αισθητηριακή ενοποίηση ονομάζουμε την συνεργασία όλων των αισθήσεων στη μεταφορά και την επεξεργασία ενός ερεθίσματος από το περιβάλλον
To πένθος -του παιδιού, του εφήβου και του ενήλικα- είναι μια φυσική αντίδραση στην απώλεια ενός αγαπημένου προσώπου. Κάθε άνθρωπος διαθέτει τη φυσική ικανότητα να κλείσει τις συναισθηματικές πληγές που του αφήνει μια τέτοια απώλεια και να προσαρμοστεί σε μια νέα ζωή, χωρίς το αγαπημένο αυτό άτομο που πέθανε. Η διάρκεια και η ένταση της διαδικασίας του πένθους είναι διαφορετική για κάθε άτομο. Η φροντίδα και η αποδοχή βοηθούν ιδιαίτερα τη διαδικασία της ψυχικής ίασης.
<p>Όταν το μικρό αδερφάκι επιτίθεται στο μεγάλο</p> <p>Κείμενο της θεραπεύτριας Λίζα Μίνερ</p> <p class="1">Το ενός έτους παιδί που είναι μοναχοπαίδι,