Το ζευγάρι αρχίζει να γνωρίζεται καλύτερα. Και η έκσταση δεν κρατά πάρα πολύ. Μόλις τη νιώθουν να πέφτει, θέλουν άλλη μια «δόση», να τηλεφωνηθούν, να μιλήσουν, να βρεθούν, να ξανανιώσουν αυτή την υπέροχη ευφορία… Ώσπου έρχεται η στιγμή που το σώμα δεν πάλλεται πια με τον ίδιο τρόπο, η καρδιά δεν ­χτυπά τρελά, τα πράγματα ησυχάζουν… για ορισμένους, μάλιστα, είναι η στιγμή «να την κάνουν» και να ψάξουν την έκσταση κάπου αλλού. Για όσους, όμως, παραμένουν στις επάλξεις της σχέσης, μια καινούργια φάση αρχίζει, αυτή της αγάπης και του δεσίματος, της βαθύτερης γνωριμίας και των «ώριμων» συναισθημάτων. Αναπτύσσεται οικειότητα και συντροφικότητα, ενώ στιγμές ευφορίας κάλλιστα μπορούν να υπάρξουν, παρόλο που είναι σπανιότερες και λιγότερο έντονες. Το ίδιο το ζευγάρι τις χαρακτηρίζει «πιο βαθιές». Από χημική άποψη, πρόκειται για τη φάση ενός ορμονικού «κοκτέιλ» πιο ανθεκτικού στο χρόνο, που περιέχει ντοπαμίνη φυσικά, για ευτυχία και τόνωση, και οξυτοκίνη, την κατεξοχήν ορμόνη της αγάπης! Την έκκρισή της προκαλεί μια τρυφερή κουβέντα, αλλά και ο ήχος της αγαπημένης φωνής, η αναπόληση μιας ωραίας στιγμής. Η οξυτοκίνη είναι η υπεύθυνη ορμόνη για τις ωδίνες του τοκετού, αλλά και για το πρώτο συναισθηματικό δέσιμο μεταξύ μητέρας και νεογέννητου, και τα επίπεδά της μέσα στον οργανισμό μας ανεβαίνουν όταν αισθανόμαστε σιγουριά κι εμπιστοσύνη. Το «κοκτέιλ» αυτό είναι απαραίτητο συστατικό της κοινής μας ζωής, της μόνιμης σχέσης, των κοινών στόχων, της επιθυμίας για παιδιά…

Τα πλεονεκτήματα του.. να μην έχεις σχέση!
Όπως ακριβώς η αγάπη έτσι και η συντροφικότητα και ο γάμος δεν είναι απαραίτητα στοιχεία για την αίσθηση της ευτυχίας και της αυτοεκτίμησης και δεν αποτελούν επαρκή συστατικά για την επίτευξη των δυο παραπάνω στοιχείων. Απόδειξη είναι τα εκατομμύρια ανδρών και γυναικών που είναι παντρεμένοι και δυστυχισμένοι.
Γράφει ο ψυχοθεραπευτής David D. Burns. Επιστημονική επιμέλεια κειμένου, ψυχίατρος- ψυχοθεραπευτής Γρηγόρης Σίμος.

Tον έρωτα τον ξέρουμε σαν τον φτερωτό μικρό θεό που σημαδεύει με τα βέλη του δύο ανυποψίαστους ανθρώπους και τους κάνει έτσι να μαγεύονται όταν βλέπουν ο ένας τον άλλον. Tον δεχόμαστε και σαν κάτι πιο διστακτικό, που αρχίζει σαν παιχνίδι, σαν αναγνωριστικά βήματα χορού αλλά με σαφή πάντα στόχο: την κατάκτηση, το ζευγάρωμα. Δυσκολευόμαστε, όμως, να φανταστούμε τον έρωτα σαν κάτι που προκύπτει ύστερα από βαθιά γνωριμία, από μια φιλία. Σίγουρα ο έρωτας και η φιλία είναι δύο διαφορετικά συναισθήματα, αλλά δεν μπορεί ποτέ το ένα να φέρει το άλλο;

Είναι αρκετά εύκολο να καταλάβουμε τη σχέση του στρες, της κατάθλιψης, του κοινωνικού αποκλεισμού και της καρδιοπάθειας με το πώς ένας καλός γάμος μπορεί να προστατέψει την καρδιά. Μπορεί όμως να προστατεύσει και από τον καρκίνο;

Ο σαδομαζοχισμός περιλαμβάνει ένα ευρύ φάσμα πρακτικών που συνήθως αφορούν παιχνίδια ρόλων στα οποία ένα πρόσωπο αναλαμβάνει κυρίαρχο ρόλο και ένα άλλο πρόσωπο αναλαμβάνει έναν παθητικό ρόλο

Την παροιμιώδη φράση της σιγουριάς «έδεσε τον γάιδαρό του» επιβεβαιώνει μία νέα βρετανική δημοσκόπηση, που αποκαλύπτει ότι έξι στα δέκα ζευγάρια που νιώθουν σιγουριά στη σχέση τους, παίρνουν βάρος. Όπως έδειξε, το 62% των ερωτηθέντων πάχυναν κατά τουλάχιστον 6,5 κιλά από τότε που άρχισαν τη σχέση, ενώ τα δύο στα τρία ζευγάρια παραδέχτηκαν ότι πάχυναν μαζί.

Το άρθρο επιμελήθηκε ο Θ.Παλλαντζάς, Χειρουργός, Ουρολόγος-Ανδρολόγος, συνεργάτης του Ανδρολογικού Ινστιτούτου Αθηνών, www.andrologia.gr