Φανταστείτε τη ζωή σας σε ένα οικογενειακό περιβάλλον όπου κανείς δεν θα προσπαθούσε να παραστήσει τον χαρούμενο και όπου η οικογένεια θα βίωνε την ενσυναισθητική κατανόηση. Φανταστείτε, δηλαδή, τους γονείς σας να σας ρωτούν «Πώς είσαι;» και να θέλουν πράγματι να ξέρουν πώς είστε στ'αλήθεια. Τότε, ενδεχομένως, δεν θα παίρνατε αμυντική στάση απαντώντας ένα ξερό «Μια χαρά», διότι θα γνωρίζατε ότι οι γονείς σας είναι σε θέση να κατανοήσουν το πρόβλημά σας. Δεν θα κατέληγαν σε βιαστικά συμπεράσματα ούτε θα θεωρούσαν ότι κάθε πρόβλημα είναι μια καταστροφή την οποία πρέπει να προλάβουν. Θα άκουγαν μόνο αυτά που θα είχατε να πείτε και, στη συνέχεια, θα έκαναν ό,τι μπορούσαν για να σας κατανοήσουν και να σας στηρίξουν ώστε να βρείτε λύσεις.