Σε σύγκριση με τα ζώα, οι άνθρωποι παραμένουμε για εντυπωσιακά μεγαλύτερο χρονικό διάστημα εξαρτημένοι από τους γονείς μας. Γεννιόμαστε εντελώς αβοήθητοι, ανίκανοι ακόμα και να γυρίσουμε πλευρό, ή να σηκώσουμε το κεφάλι μας. Ακόμα και μετά από ένα χρόνο, μόλις που μπορούμε να περπατήσουμε και να φάμε μόνοι μας. Πρέπει να περάσουν σχεδόν είκοσι χρόνια, μέχρι να μας αναγνωρίσει η κοινωνία ως ενήλικους ικανούς να πάρουν τη ζωή τους στα χέρια τους.

Όπως κι εσύ επισήμανες, είναι σημαντικό να του μιλήσεις. Για να μπορέσεις να το κάνεις αυτό, καλό είναι να εξετάσεις τους λόγους που φοβάσαι να του μιλήσεις. Μία τέτοια συζήτηση δε χρειάζεται να ισούται με χωρισμό. Ο πιο πιθανός λόγος που σε κρατάει πίσω από το να του μιλήσεις είναι ότι φοβάσαι πως θα καταλήξετε σε χωρισμό – έχει όμως στο νου σου ότι αν συνεχίσεις να νιώθεις καταπιεσμένη και ότι ανάγκες σου δεν εκπληρώνονται μέσω αυτής της σχέσης, η μόνη σίγουρη κατάληξη είναι ο χωρισμός.