Με τρομάζει ο θάνατος
<p>Η αναγνώστριά μας ρωτάει:</p> <p>Νομίζω πως παθαίνω κρίση πανικού. Προσπαθώ να το αντιμετωπίσω μόνη, αλλά νομίζω ότι χειροτερεύει. Ξεκίνησε όταν έμαθα
<p>Η αναγνώστριά μας ρωτάει:</p> <p>Νομίζω πως παθαίνω κρίση πανικού. Προσπαθώ να το αντιμετωπίσω μόνη, αλλά νομίζω ότι χειροτερεύει. Ξεκίνησε όταν έμαθα
<p>O κ. Γρηγόρης Βασλαματζής, αναπληρωτής καθηγητής Ψυχιατρικής, πρόεδρος της Ελληνικής Εταιρείας Ψυχαναλυτικής Ψυχοθεραπείας, περιγράφει πως εξελίσσεται και πόσο διαρκεί η
Πριν 3 μήνες έμαθα πως ο πατέρας μ έχει καρκίνο σε προχωρημένο στάδιο μέσα έξω σε νοσοκομεία Από την αρχή είχα άρνηση στο να δεχτώ πως είναι άρρωστος και πως θα τον χάσω Έχω 3 μεγαλύτερα αδέρφια και αυτά το δέχτηκαν από την αρχή μέσα τους πως φτάνει το τέλος Πριν 20 μέρες έφυγε από την ζωή ακόμα δεν μπορώ να το δεχτώ πως έχασα και αυτόν Νιώθω πως έμεινα μόνη μου για μένα ήταν και πατέρας και μητέρα μαζί αυτός με μεγάλωσε Μέσα μου νιώθω ένα πνιξιμο και όλοι μου λένε πως πρέπει να το δεχτώ με κάθε τρόπο όσο και αν με πονάει Μια μου βγαίνει κλάμα μια νεύρα και πάντα ξεσπαω στην αδερφή μου Πως μπορώ να το διαχειριστώ όλο αυτό Πρέπει να πάω σε κάποιον ειδικό
Εχασα τον πατερα μου απο καρκινο εδω και 40 μερες Πριν απο αυτο εχασα την γατα μου μεγαλη μου αδυναμια και διπλα μου 14 χρονια Αναγκαστηκά εγινα μαρτυρας στα βασανιστηρια και προσπαθησα να φροντισω οσο μπορουσα τον πατερα μου Απο τοτε που εμαθα πως πεθαινει και δεν μπορουν να κανουν τιποτα οι γιατροι παθαινω πολυ συχνα κατι ππυ δεν ξερω πως να το χαρακτηρισω
Η απώλεια αγαπημένου προσώπου αναδύει ποικίλα συναισθήματα όπως φόβο, θλίψη, πόνο, που μας δυσκολεύουν να τα διαχειριστούμε. Αυτά τα συναισθήματα και οι σκέψεις που γεννιούνται είναι σημαντικό να εκφραστούν διαφορετικά η δυσφορία μέσα σας θα μεγαλώνει. Σίγουρα χρειάζεται χρόνος αρχικά να ξεπεράσετε το σοκ της απώλειας, να θρηνήσετε για αυτό και στο τέλος να το αποδεχτείτε. Η συμβολή του ψυχολόγου σε αυτή τη διαδικασία είναι βοηθητική
Που οφείλεται το ότι ένας άνθρωπος μετά από έναν θάνατο αγαπημένου προσώπου αλλάζει εντελώς; Κάτι τέτοιο συμβαίνει κ με εμένα. Έχω θυμό πολύ μέσα μου γιατί μετά από ένα τέτοιο γεγονός κανείς δε μου συμπαραστάθηκε αντίθετα με κατηγόρησαν γιατί δεν ακολούθησα τα κλισέ μαύρα κ.ο.κ Με οδήγησαν με την σκληρή αντιμετωπισή τους στην απόπειρα αυτοκτονίας κ σε ακατάπαυστες κρίσεις πανικου… Όταν έμαθαν που έφτασα είπαν πως ότι κάνω το κάνω για να τραβήξω την προσοχή τους-τόσο φθηνοί. Τους μισώ κ τ'ορκίζομαι πως θα τους διαλύσω όπως με διέλυσ
<p><span><strong>Αναγνώστρια μας ρωτά: </strong>Είμαι μαθήτρια Λυκείου Πριν από καιρό ήρθε για διακοπές στο σπίτι μας ένα κοριτσάκι που πολύ πρόσφατα έχασε
<p><span>Και τι ισχύει διεθνώς </span></p> <p><span>Η ευθανασία και η ιατρικά υποβοηθούμενη αυτοκτονία σιγά-σιγά νομιμοποιούνται στην Ευρώπη και την Αμερική, αλλά ακόμη
<h3 style="text-align: justify;">Ένα άτομο που μόλις έχει υποστεί μια σημαντική απώλεια έχει περισσότερο ανάγκη από ποτέ τη γνήσια επαφή που
«Η θλίψη δεν είναι αρρώστια ούτε ψυχολογικό πρόβλημα. Είναι ένας τρόπος να ξεπεράσουμε τις επίπτωσεις τηςαπώλειας, πρώτα με μια οργισμένη διαμαρτυρία για τηνεγκατάλειψη , έπειτα με τη διαρκή αναζήτηση του χαμένου προσώπου και ύστερα με την απεπλισμένη αποδοχή της πραγματικότητας της απώλειας. Αυτές οι διεργασίες επιτρέπουν την τελική επίλυσης της θλίψης, δίνοντας τη δυνατότητα στον πενθούντα να προχωρήσει στη ζωή του , να φτιάξει νέους δεσμούς και να χτίσει μια καινόυργια ταυτότητα». Glenys Parry, απόσπασμα απο το βιβλίο “Ψυχολογικές κρίσεις και η αντιμετώπιση τους “.
<p>Η αναγνώστριά μας ρωτάει:</p> <p>Νομίζω πως παθαίνω κρίση πανικού. Προσπαθώ να το αντιμετωπίσω μόνη, αλλά νομίζω ότι χειροτερεύει. Ξεκίνησε όταν έμαθα
<p>O κ. Γρηγόρης Βασλαματζής, αναπληρωτής καθηγητής Ψυχιατρικής, πρόεδρος της Ελληνικής Εταιρείας Ψυχαναλυτικής Ψυχοθεραπείας, περιγράφει πως εξελίσσεται και πόσο διαρκεί η
Πριν 3 μήνες έμαθα πως ο πατέρας μ έχει καρκίνο σε προχωρημένο στάδιο μέσα έξω σε νοσοκομεία Από την αρχή είχα άρνηση στο να δεχτώ πως είναι άρρωστος και πως θα τον χάσω Έχω 3 μεγαλύτερα αδέρφια και αυτά το δέχτηκαν από την αρχή μέσα τους πως φτάνει το τέλος Πριν 20 μέρες έφυγε από την ζωή ακόμα δεν μπορώ να το δεχτώ πως έχασα και αυτόν Νιώθω πως έμεινα μόνη μου για μένα ήταν και πατέρας και μητέρα μαζί αυτός με μεγάλωσε Μέσα μου νιώθω ένα πνιξιμο και όλοι μου λένε πως πρέπει να το δεχτώ με κάθε τρόπο όσο και αν με πονάει Μια μου βγαίνει κλάμα μια νεύρα και πάντα ξεσπαω στην αδερφή μου Πως μπορώ να το διαχειριστώ όλο αυτό Πρέπει να πάω σε κάποιον ειδικό
Εχασα τον πατερα μου απο καρκινο εδω και 40 μερες Πριν απο αυτο εχασα την γατα μου μεγαλη μου αδυναμια και διπλα μου 14 χρονια Αναγκαστηκά εγινα μαρτυρας στα βασανιστηρια και προσπαθησα να φροντισω οσο μπορουσα τον πατερα μου Απο τοτε που εμαθα πως πεθαινει και δεν μπορουν να κανουν τιποτα οι γιατροι παθαινω πολυ συχνα κατι ππυ δεν ξερω πως να το χαρακτηρισω
Η απώλεια αγαπημένου προσώπου αναδύει ποικίλα συναισθήματα όπως φόβο, θλίψη, πόνο, που μας δυσκολεύουν να τα διαχειριστούμε. Αυτά τα συναισθήματα και οι σκέψεις που γεννιούνται είναι σημαντικό να εκφραστούν διαφορετικά η δυσφορία μέσα σας θα μεγαλώνει. Σίγουρα χρειάζεται χρόνος αρχικά να ξεπεράσετε το σοκ της απώλειας, να θρηνήσετε για αυτό και στο τέλος να το αποδεχτείτε. Η συμβολή του ψυχολόγου σε αυτή τη διαδικασία είναι βοηθητική
Που οφείλεται το ότι ένας άνθρωπος μετά από έναν θάνατο αγαπημένου προσώπου αλλάζει εντελώς; Κάτι τέτοιο συμβαίνει κ με εμένα. Έχω θυμό πολύ μέσα μου γιατί μετά από ένα τέτοιο γεγονός κανείς δε μου συμπαραστάθηκε αντίθετα με κατηγόρησαν γιατί δεν ακολούθησα τα κλισέ μαύρα κ.ο.κ Με οδήγησαν με την σκληρή αντιμετωπισή τους στην απόπειρα αυτοκτονίας κ σε ακατάπαυστες κρίσεις πανικου… Όταν έμαθαν που έφτασα είπαν πως ότι κάνω το κάνω για να τραβήξω την προσοχή τους-τόσο φθηνοί. Τους μισώ κ τ'ορκίζομαι πως θα τους διαλύσω όπως με διέλυσ
<p><span><strong>Αναγνώστρια μας ρωτά: </strong>Είμαι μαθήτρια Λυκείου Πριν από καιρό ήρθε για διακοπές στο σπίτι μας ένα κοριτσάκι που πολύ πρόσφατα έχασε
<p><span>Και τι ισχύει διεθνώς </span></p> <p><span>Η ευθανασία και η ιατρικά υποβοηθούμενη αυτοκτονία σιγά-σιγά νομιμοποιούνται στην Ευρώπη και την Αμερική, αλλά ακόμη
<h3 style="text-align: justify;">Ένα άτομο που μόλις έχει υποστεί μια σημαντική απώλεια έχει περισσότερο ανάγκη από ποτέ τη γνήσια επαφή που
«Η θλίψη δεν είναι αρρώστια ούτε ψυχολογικό πρόβλημα. Είναι ένας τρόπος να ξεπεράσουμε τις επίπτωσεις τηςαπώλειας, πρώτα με μια οργισμένη διαμαρτυρία για τηνεγκατάλειψη , έπειτα με τη διαρκή αναζήτηση του χαμένου προσώπου και ύστερα με την απεπλισμένη αποδοχή της πραγματικότητας της απώλειας. Αυτές οι διεργασίες επιτρέπουν την τελική επίλυσης της θλίψης, δίνοντας τη δυνατότητα στον πενθούντα να προχωρήσει στη ζωή του , να φτιάξει νέους δεσμούς και να χτίσει μια καινόυργια ταυτότητα». Glenys Parry, απόσπασμα απο το βιβλίο “Ψυχολογικές κρίσεις και η αντιμετώπιση τους “.