Ιδιαίτερα αποκαλυπτικά ήταν τα ευρήματα μιας μελέτης που δημοσιεύτηκε πρόσφατα και εξέτασε την επίδραση του στρες που προκλήθηκε από έναν ισχυρό σεισμό που έλαβε χώρα στη Χιλή στις έγκυες γυναίκες. Σύμφωνα με τα ευρήματα, οι γυναίκες που βιώνουν έντονο στρες κατά το δεύτερο και τρίτο τρίμηνο της εγκυμοσύνης τους έχουν αυξημένο κίνδυνο πρόωρου τοκετού. Παράλληλα το στρες βρέθηκε να επηρεάζει το ποσοστό γέννησης των αγοριών.
Το άρθρο επιμελήθηκε ο Θ.Παλλαντζάς, Χειρουργός, Ουρολόγος-Ανδρολόγος, συνεργάτης του Ανδρολογικού Ινστιτούτου Αθηνών.

Αν και η σχέση του στρες με τον πρόωρο τοκετό ήταν ήδη γνωστή, αυτή είναι η πρώτη μελέτη που εξέτασε την επίδραση του στρεσογόνου παράγοντα σε συγκεκριμένη χρονική στιγμή της κύησης, καθώς και τη σχέση του στρες με την αναλογία του αριθμού γεννήσεων αγοριών προς τον αριθμό γεννήσεων κοριτσιών.
Οι ερευνητές εξέτασαν παραπάνω  από 200.000 αρχεία γεννήσεων, τα οποία περιλάμβαναν την ηλικία της κύησης κατά τον τοκετό, το βάρος, το ύψος και το φίλο του απογόνου, καθώς και την ιατρική φροντίδα που χρειάστηκε. Επίσης τα αρχεία περιείχαν στοιχεία για το ιστορικό της μητέρας, όπως η ηλικία της κατά τον τοκετό, προηγούμενες εγκυμοσύνες και τοκετοί, και οικογενειακή κατάσταση. Τέλος, συμπεριλαμβάνονταν ακριβή δεδομένα σχετικά με το βαθμό έκθεσης των γυναικών στις συνέπειες του σεισμού, βασισμένα στην απόσταση του τόπου διαμονής τους από το επίκεντρο.
Οι ερευνητές αναφέρουν πως δεδομένου ότι  το στρεσογόνο γεγονός που επέλεξαν να μελετήσουν ήταν μια φυσική καταστροφή , την οποία βίωσαν όλες οι γυναίκες την ίδια στιγμή, τους δόθηκε η δυνατότητα να προσδιορίσουν τις κρίσιμες περιόδους της κύησης, κατά τις οποίες η έκθεση στο στρες ήταν πιο βλαπτική για κάθε φύλο.
Οι γυναίκες που έμεναν πιο κοντά στο επίκεντρο του σεισμού και βρίσκονταν στο δεύτερο, ή τρίτο τρίμηνο είχαν πιο σύντομες εγκυμοσύνες , καθώς και αυξημένο κίνδυνο να γεννήσουν πρόωρα, πριν δηλαδή από τις 37 εβδομάδες. Ενώ στο γενικό πληθυσμό εκτιμάται πως θα γεννήσουν πρόωρα 6 στις 100 γυναίκες, στις γυναίκες που βίωσαν το σεισμό  ενώ βρίσκονταν στο τρίτο τρίμηνο της κύησης, το ποσοστό αυξάνεται κατά 3.4%. Παράλληλα, βρέθηκε  αυξημένη  πιθανότητα πρόωρης γέννησης κοριτσιών κατά 3.8%, όταν οι έγκυες διένυαν το δεύτερο τρίμηνο κατά τη διάρκεια του σεισμού και κατά 3.9 %  όταν διένυαν το τρίτο, αλλά δε βρέθηκε σημαντική αύξηση πρόωρου τοκετού στις γεννήσεις των αγοριών.
Όταν εξετάστηκε η επίδραση του στρες στην αναλογία του αριθμού γεννήσεων των αγοριών προς τον αριθμό γεννήσεων των κοριτσιών, βρέθηκε μια μείωση της τάξης του 5.8%. Οι ειδικοί επισημαίνουν ότι σε γενικές γραμμές γεννιούνται περισσότερα αγόρια από κορίτσια σε αναλογία 51:49 και κατά συνέπεια η εν λόγω μείωση τροποποιεί τον παραπάνω λόγο, έτσι ώστε για κάθε 100 γεννήσεις τα 45 να είναι αγόρια και τα 55 κορίτσια. 
Σύμφωνα με ενδείξεις από προηγούμενη σχετική έρευνα, οι έγκυες γυναίκες που βιώνουν στρες είναι πιο πιθανό να αποβάλλουν τα άρρενα ‘έμβρυα, είτε γιατί απαιτούν περισσότερα θρεπτικά συστατικά από τη μητέρα, είτε γιατί δεν είναι τόσο ισχυρά όσο τα θήλεα  και δεν μπορούν να προσαρμοστούν στο στρεσογόνο περιβάλλον της μήτρας.
Τα ευρήματα της παρούσας μελέτης υποστηρίζουν ότι το στρες μπορεί να επηρεάσει τη βιωσιμότητα των αρρένων εμβρύων , αλλά στην περίπτωση των θήλεων βρέθηκε να επηρεάζει μόνο τη διάρκεια της κύησης. Οι ερευνητές επίσης προτείνουν πως ο πιθανός μηχανισμός που συνδέει το στρες με τον πρόωρο τοκετό σχετίζεται με την επίδραση της ορμόνης του στρες, της κορτιζόλης, στον πλακούντα, η κατάσταση του οποίου ρυθμίζει τη διάρκεια της κύησης. 
Μια από τις πιο σημαντικές κριτικές που δέχτηκε η μελέτη αναφέρεται στη δυσκολία που υπάρχει στη διάκριση των διάφορων στρεσογόνων παραγόντων πέραν του σεισμού που μπορεί να επηρέασαν την έκβαση της κύησης. Για παράδειγμα, παράγοντες που σχετίζονται με τη φτώχεια όπως είναι ο υποσιτισμός και οι κακές συνθήκες στέγασης μπορεί επίσης να έχουν επιπτώσεις στην πορεία μιας εγκυμοσύνης.
Μπορεί να είναι αδύνατο να αποφευχθούν οι φυσικές καταστροφές, ή να διορθωθούν άμεσα οι δύσκολες συνθήκες ζωής, είναι πολύ σημαντικό όμως οι γυναίκες να λαμβάνουν την κατάλληλη φροντίδα και εκπαίδευση, ακόμα και πριν από τη σύλληψη, που θα τους επιτρέψει να διαχειρίζονται καλύτερα τους στρεσογόνους παράγοντες.

Είμαι 20 χρονών κοπέλα και αυνανίζομαι κάθε μέρα και μόλις φτάνω στο αποκορύφωμα βαριέμαι, το ίδιο μου συμβαίνει και όταν έρχομαι σ επαφή. Μόλις τελειώνω και ο άλλος δεν έχει τελειώσει ακόμα βαριέμαι. Επίσης, βαριέμαι όταν η πράξη κρατάει παρά πολύ ώρα…

Στο ερώτημά σας απάντησε η επιστημονική ομάδα του Ανδρολογικού Ινστιτούτου Αθηνών. 

Αφού βαριέστε, γιατί το κάνετε κάθε μέρα; Είναι περίεργο κάτι που δε μας αρέσει το αποφεύγουμε και εσείς δε φαίνεται να το αποφεύγετε.

Το σεξ δεν είναι υποχρέωσ δεν είναι εξετάσεις δεν είναι κάτι που μας επιβάλλεται. Αν εσείς δεν περνάτε καλά πρέπει να το δείτε με ειδικούς. Το βαριέμαι ακούγεται σαν ειρωνεία εκ μέρους σας προς εμάς αλλά και προς τα γονίδιά σας που σας χάρισαν την πιο ευφυή ηδονή της φύσης.

Καταληκτικά, διακόψτε τον αυνανισμό. Χωρίστε από σχέσεις και ζήστε λίγο σαν μοναχή στην έρημο και θα δείτε αν οι πειρασμοί του Αγίου Αντωνίου ήσαν αληθινοί ή όχι…

Οι σύγχρονες επιδημιολογικές μελέτες στην Ευρώπη και την Αμερική υποστηρίζουν πως η μειωμένη σεξουαλική επιθυμία είναι το πιο συχνό σεξουαλικό

Αναγνώστης μας, μας έθεσε ένα προσωπικό οικογενειακό του θέμα, ζητώντας τις συμβουλές των ειδικών μας.
Η μητέρα μου είναι 63 χρονών, είναι χήρα εδώ και 4 χρόνια. Πέρισυ είχε μια σχέση με έναν Αλβανό 40 χρονών. Εγώ και η αδελφή μου της είπαμε ότι δεν συμφωνούσαμε με αυτή τη σχέση γιατί αυτός έχει οικογένεια στην Αλβανία και εδώ δεν εργάζεται πράγμα περίεργο το πως ζει . Τελικά χωρίσανε εξαιτίας του γιατί αυτός αραβωνιάστηκε μια κοπέλα που είχε χρήματα .Τελικά από ότι έμαθα χώρισε και με αυτήν αφού της πήρε 10000 ευρώ. Τώρα αυτός ξανά έχει σχέση με τη μητέρα μου που παρεπιπτώντως η μητέρα μου είναι σε πολύ καλή οικονομική κατάσταση. Στην αρχή μας το έκρυβε αλλά επειδή ζούμε στην Κέρκυρα γρήγορα το μάθαμε και εγώ και η αδερφή μου.Την μεγάλη εβδομάδα πήγαμε σπίτι της εγώ και η αδελφή μου μαζί με τα παιδιά μας στο σπίτι της το οποίο είναι το πατρικό μας , για να πάμε να κάνουμε κάτι δουλειές και ενώ το ήξερε από την προηγούμενη μέρα άρχισε την γκρίνια για το ότι δεν μπορούσε να μαγειρέψει για μας. Ωστόσο όλο το χειμώνα έτρωγε σπίτι μας και της ήταν πολύ κουραστικό να κάνει και για μας.Δεν θέλει να μας βοηθάει σε τίποτα ούτε να κρατήσει έστω μια μέρα τα εγγόνια της. Ωστόσο την έχουμε πιάσει πολλές φορές να μαγειρεύει και να πλένει τα ρούχα της σχέσης της. Πιστεύω ότι αυτός την εκμεταλλεύεται. Εγώ αυτή τη στιγμή δεν μιλάω μαζί της χωρίς βέβαια να έχω μιλήσει για αυτό το θέμα. Δεν τη περνώ τηλέφωνο ούτε αυτή εμένα.Θα ήθελα σας παρακαλώ να μου πείτε πως να το χειριστώ το όλο ζήτημα.
Αγαπητέ αναγνώστη, ζητήσαμε τη γνώμη της συνεργάτιδά μας, ψυχολόγου ψυχοθεραπεύτριας κυρίας Μαριέττας Πεπελάση.

Κατ’ αρχάς, θα έπρεπε o αναγνώστης μας να δει ένα δικηγόρο, δηλαδή να δει πώς μπορεί να προστατέψει τη μητέρα νομικά, ώστε να μην χαθούν χρήματα και να μην την εκμεταλλευτεί ο Αλβανός. Πρέπει να δει αν εκείνος είναι εδώ νόμιμα, να κάνουν μία κίνηση προς τη νομική πλευρά δηλαδή, χωρίς να ενημερώσουν τη μητέρα, απλά να πάρουν πληροφορίες, να δουν τι είναι αυτό το άτομο.
Η μητέρα τους έχει ξεσηκωθεί με τον Αλβανό και για κείνη, τώρα πια στα 63 της, η προσωπική της ζωή είναι πολύ πιο σημαντική από τα παιδιά, τα εγγονάκια και την οικογένειά της, και ό,τι θα προσέφερε σ’ αυτούς το δίνει στον φίλο της  γιατί προφανώς έχει ανάγκη τα λόγια του, την τρυφερότητά του, εισπράττει μία ευχαρίστηση.
Θα πρέπει, λοιπόν, ο γιος κι η κόρη να μην σταματήσουν να έχουν επαφή με τη μητέρα τους, να την παίρνουν τηλέφωνο, να την πάρουν ένα βράδυ να βγουν μια βόλτα, να επικοινωνήσουν μαζί της, να μην της κρατήσουν κακία επειδή κοιτάζει την προσωπική της ζωή, ώστε να νιώσει η γυναίκα ότι έχει οικογένεια που αποδέχεται τον τρόπο ζωής της.Και από κει και πέρα, όμως, να δουν πώς μπορούν να διαφυλάξουν οικονομικά τη μητέρα τους.
Αυτήν τη στιγμή η μάνα τους είναι σαν να είναι ένα παιδάκι 13 χρονών, και πρέπει να της συμπαρασταθούν. Από πού κι ως πού ένας άνθρωπος 63 χρονών επιβάλλεται να θυσιάζεται για τα παιδιά του ή για τα εγγόνια του; Οφείλουμε να σεβαστούμε τη μητέρα η οποία αναζητά την προσωπική της ευτυχία. Ο αναγνώστης μας πρέπει να δώσει σημασία στο ότι η σχέση με τη μητέρα του είναι σχέση δυο ενηλίκων. Αν δείξει κατανόηση στις επιθυμίες της, θα κερδίσει την εμπιστοσύνη της μητέρας και θα την προστατέψει από πιθανή εκμετάλλευση.
Η συγκεκριμένη γυναίκα δηλώνει ερωτευμένη. Γιατί αν αυτό γινόταν από έναν άνδρα, θα ήταν αποδεκτό και τώρα με τη μαμά δεν είναι; Αλλά κάποια στιγμή ξυπνάει κι η μητέρα και έχει τις δικές της ανάγκες, τις δικές της επιθυμίες, ξυπνάει ένας καταπιεσμένος άνθρωπος. Δεν πρέπει να το σεβαστούμε αυτό;