Καλησπερα ειμαι 21 ετων και προσφατα χωρισα με το αγορι μου ηλικιας 29 ετων. Ήμουν υπερβολικα ερωτευμενη μαζι του μου αρεσαν τα παντα πανω του ακομα και ας μου φεροταν ασχημα και πραγματικα δεν πιστευα οτι θα μου περνουσε. Κι αυτο εγινε αφου γνωρισα καποιον αλλον αντρα στην ηλικια του με το ιδιο επαγγελμα τον μοιαζει εμφανισιακα ηταν και για καποιο διαστημα φιλοι αλλα αυτος ειναι υπερβολικα καλος μαζι μου.

Νιωθω εντελως αδυναμη να αντιμετωπισω τη ζωη δεν εχω σπουδασει νιωθω αχρηστη οτι δεν με αγαπαει κανεις. Θελω μονο να μενω μονη μου να εχω την ησυχια μου δεν αντεχω τον εαυτο μου κλαιω συνεχεια νιωθω θυμο και βουλιαζω χωρις να κανω τιποτα καλο για μενα

Βρίσκομαι στο εξωτερικό μαζί με τον επί 6 χρόνια φίλο μου και παιδικό μου έρωτα. Μου έκανε μια εξομολόγηση προχθές ότι είμαι η σχέση ζωής του, αλλά νιώθει μέσα του ότι δεν έχει ολοκληρωθεί σαν άντρας γιατί τα φτιάξαμε σε μικρή ηλικία (21) και μου ζήτησε να κάνουμε ένα διάλειμμα …

Καλησπέρα. Είμαι παντρεμένος 47 χρονών με 3 παιδιά. Πριν 2 χρόνια σε μια πολύ άσχημη στιγμή, έκανα ένα στραβοπάτημα με μια άλλη γυναίκα. Τίποτα ουσιαστικό, αλλά μαθεύτηκε. Πέρασαν 2 χρόνια και τώρα η γυναίκα μου μού ανακοίνωσε ότι δεν μπορεί πλέον να με δει σαν άντρα, και ότι θέλει να μείνουμε παντρεμένοι μόνο για τα παιδιά. Και οι ερωτικές και συναισθηματικές μας ζωές να συνεχίσουν εκτός σπιτιού κοινή συναινέσει. Έβγαλε μάλιστα και τη βέρα χθες. Εγώ θεωρώ ότι αυτό είναι αδύνατον. Πρώτον διότι έχω ακόμα αισθήματα για αυτήν και δεύτερον, εδώ δεν συμφωνήσαμε σε πράγματα στο γάμο, στον λευκό γάμο θα τα βρούμε; Επίσης, μια ακόμη λεπτομέρεια. Η γυναίκα μου είναι 40 χρονών, και είμαι ο πρώτος, και ίσως ο μόνος με τον οποίον έχει πάει ποτέ. Αγαπητέ αναγνώστη. Απευθύναμε τον προβληματισμό σας στην ψυχολόγο ψυχοθεραπεύτρια κυρία Μαριέττα Πεπελάση. Ελπίζουμε η άποψή της να σας είναι χρήσιμη. Υπάρχει μάλλον κάποια δυνατή συναισθηματική σχέση. Πιθανόν η γυναίκα αυτή να έχει πληγωθεί και να θέλει περισσότερο χρόνο, να θέλει περισσότερη ελευθερία και αν αυτός μπορεί να τα αντέξει αυτά τα καινούργια θέλω της είναι πολύ πιθανόν μετά από ένα μεγάλο διάστημα να είναι και πάλι μαζί και να είναι και πάλι καλά. Τι πρέπει να κάνει ο αναγνώστης μας ; Πρέπει να είναι τρυφερός και γλυκός σύντροφος και να της επιτρέψει να δει και αυτή τη ζωή με ένα άλλο μάτι και έτσι να δώσει την ευκαιρία και στους δυο να ξανασυναντηθούν ως ίσο προς ίσο. Όλα αυτά εξαρτώνται από την ωριμότητα αυτού του καλού μας φίλου και κατά πόσο πολύ θέλει να διατηρήσει δεμένη την οικογένειά του και πόσο πιστεύει στη σχέση του. Ίσως όμως δεν μπορεί να ζήσει με αυτόν τον τρόπο. Αν δει ότι δεν το αντέχει, πρέπει να σκεφτεί και το ενδεχόμενο του χωρισμού. Μπορεί να σκέφτεται «έκανα ένα λάθος, το πληρώνω αλλά έτσι σαν ξένος εγώ δεν μπορώ να ζήσω» είναι σεβαστή και αυτή η σκέψη. Σε αυτές τις περιπτώσεις συνήθως κάνουμε συνήθως αυτά που αντέχουμε. Εάν αντέχει να έχει μια φιλική και τρυφερή σχέση με τη γυναίκα του έχει καλώς. Αν δεν αντέχει πρέπει να δηλώσει ότι «εγώ ημίμετρα στη ζωή μου δεν θέλω έκανα ένα παραστράτημα, πιθανόν να το χρησιμοποιείς και σας δικαιολογία για να κάνεις τον δικό σου τρόπο ζωής αλλά εγώ δε μπορώ να ζήσω έτσι». Θα πρέπει να σκεφτεί και κάτι ακόμα. Όπως μας λέει ο αναγνώστης μας έχει τρία παιδιά. Μπορεί αν εκείνος ζει σε άλλο σπίτι με τη γυναίκα του να αντέξει τα έξοδα των παιδιών; Αν όχι, ίσως πρέπει να ξανασκεφτεί αυτό που του προτείνει η γυναίκα του και αποφεύγοντας τα προβλήματα και τους διαπληκτισμούς να συνυπάρξουν. Ποιος ξέρει μπορεί μετά από καιρό, όπως είπαμε και στην αρχή η σχέση τους η ερωτική να αποκατασταθεί.  Είναι ένα ζήτημα που πρέπει να το επεξεργαστεί καλά. Τι αντέχει και τι μπορεί να κάνει. Και να εξετάσει και τις πρακτικές παραμέτρους, του ζητήματος.

Είναι πολύ ειλικρινές και γενναίο που ενώ φοβάστε κάπως ή ντρέπεστε μπήκατε στη διαδικασία να μιλήσετε για τον έρωτά σας στο παιδί αυτό. Ίσως κάπου χάθηκε η σειρά του ποιος θα μιλήσει σε ποιον όταν κοιτιόσαστε και δεν έκανε κανείς απ'τους δύο κάποια κίνηση όμως μη φοβάστε. Μπορείτε ανά πάσα στιγμή να βρείτε το κουράγιο και να πάτε να του μιλήσετε. Όπως το θέτετε έχει μείνει κάτι στη μέση και

Καταρχήν ας ξεκινήσουμε με ένα βασικό κανόνα: Κανένας άνθρωπος δεν είναι ίδιος με κάποιον άλλον. Άλλωστε ένα ζευγάρι συνήθως απαρτίζεται από μια γυναίκα και από έναν άνδρα, επομένως έχουμε σίγουρα διαφορές φύλου π.χ. η γυναίκα θέλει να επικοινωνεί περισσότερο από τον άνδρα. Πρέπει να προσθέσουμε ότι ξεκινώντας μια σχέση το κάθε άτομο κουβαλάει τις δικές του ανάγκες, προσδοκίες, αρχές, εμπειρίες και πεποιθήσεις. Άρα δύο άνθρωποι που διαφέρουν μεταξύ τους, άλλοτε λιγότερο και άλλοτε περισσότερο, συνάπτουν σχέση και επιδιώκουν να ζήσουν μαζί.

Χαίρετε. Είμαι ο Πάνος και το Μάιο θα γίνω 36 ετών. Πηρα διαζύγιο πριν ένα έτος. Είμαι πάρα πολύ δυστυχισμένος δεν μπορώ να κάνω σχέση ούτε μίας ώρας ούτε και πριν τον αποτυχημένο γάμο μου μπόρεσα Μέσα στο διάστημα του έτους επιχείρησα να κάνω σχέση με εφτά διαφορετικές κοπέλες Η αποτυχία ήταν παταγωδης είτε γιατί η μία δε μου αρεσε είτε γιατί άλλες δύο λάκισαν επειδή είμαι χωρισμένος είτε γιατί δεν άρεσα στις άλλες τρεις είτε γιατί η μία είναι δεσμευμένη είτε η άλλη εκπέμπει σε τελείως διαφορετικό μήκος κύματος

H ζήλια είναι ένα από τα πιο παρεξηγημένα ανθρώπινα συναισθήματα και είναι στενά συνδεδεμένη με την αγάπη. Η απουσία ζήλιας σε μια σχέση αγάπης για μερικούς είναι ενοχλητική γιατί, κατά τη γνώμη τους, δηλώνει έλλειψη αγάπης. Για άλλους πιο ώριμους και ασφαλείς είναι ενοχλητική, εκφοβιστική, προσβλητική και εξαγριώνει τον αποδέκτη, γιατί η ζήλια του συντρόφου εκφράζει κτητικότητα και καταπίεση της προσωπικής ελευθερίας.

Η συνταγή της ευτυχίας στις σχέσεις είναι σχετικά απλή. Η εκτέλεση είναι δύσκολη

“Με το σύντροφο μου είμαστε 2 χρόνια μαζί. Είναι ο πιο προστατευτικός άνθρωπος που είχα γνωρίσει ποτέ. Είναι πάντα εκεί  δίπλα μου, για μένα, ανά πάσα στιγμή. Ό,τι και να συμβεί παρατάει ό,τι κάνει και τρέχει. Μ’αγαπάει πολύ, ίσως υπερβολικά θα έλεγα. Μαζί του αισθάνομαι μια ασφάλεια ανακουφιστική σχεδόν. Είναι κάποιες στιγμές όμως που νιώθω πως το ενδιαφέρον του με πνίγει. Είναι κτητικός, με περιορίζει ή τουλάχιστον προσπαθεί, μου δημιουργεί την ανάγκη να του κρύβω πράγματα για να αποφύγω την αντίδρασή του. Αρχίζω να καταλαβαίνω πως δεν ταιριάζουμε τόσο πολύ. Πολλές φορές έχω σκεφτεί ότι ίσως δεν θα έπρεπε να συνεχίζουμε να είμαστε μαζί και έχω σκεφτεί να το συζητήσω μαζί του. Διστάζω όμως, η αγάπη του με αιχμαλωτίζει... Ποιος άλλος θα βρεθεί να με αγαπάει και να με προσέχει τόσο; Ξέρω πως με κρατάει πίσω και δεν το αντέχω αλλά δεν μπορώ να τον αφήσω, δεν μπορώ να φανταστώ τη ζωή μου μακριά του, φοβάμαι, νιώθω κενή. Σκέφτομαι μήπως τελικά, εγώ είμαι εξαρτημένη από τη σχέση αυτή.Είμαι σε αδιέξοδο, τι να κάνω;» Δώρα, 34 ετών, αναγνώστρια του boro.gr Στο ερώτημά σας απαντά η ψυχολόγος, Ξένια Ταρατίβα. Ποια είναι αυτή η δύναμη που μας κρατά δεμένους με τους ανθρώπους ακόμα κι όταν η λογική μας υποδεικνύει ότι ήρθε η ώρα αυτή η σχέση να τελειώσει και να προχωρήσει η ζωή μας; Τι είναι η συναισθηματική εξάρτηση Είναι πολλές οι περιπτώσεις που ένα άτομο βρίσκεται σε μια σχέση χωρίς να ξέρει ακριβώς ποια είναι τα συναισθήματά του για το σύντροφο του. Ο έρωτας, η αγάπη και η εξάρτηση είναι έννοιες που μπερδεύονται. Στην περίπτωση της συναισθηματικής εξάρτησης του ενός συντρόφου από τον άλλο είναι δυνατόν μια σχέση να διαιωνίζεται βασισμένη σε λανθασμένους λόγους με καταστροφικές συνέπειες. Άτομα που δεν βίωσαν τη συναισθηματική ασφάλεια και προστασία μέσα στο οικογενειακό περιβάλλον είναι δυνατό να καταλήξουν να εξαρτώνται παθολογικά από το σύντροφό τους. Έχουν συνήθως συναισθηματικά αποστασιοποιημένους γονείς ή έχουν βιώσει ψυχολογική κακοποίηση σε παιδική ηλικία. Αυτά τα άτομα αναπληρώνουν τη συναισθηματική έλλειψη της παιδικής τους ηλικίας μέσα από τη συναισθηματική εξάρτηση στην ενήλικη ζωή. Μπερδεύουν δηλαδή ασυνείδητα την αγκαλιά του συντρόφου με τη συναισθηματική «αγκαλιά» που είχαν ανάγκη σε παιδική ηλικία. Το ίδιο μπορεί να συμβεί και στην αντίθετη περίπτωση. Οι ρίζες της εξάρτησης εντοπίζονται συχνά σε υπερπροστατευτικές συμπεριφορές των γονέων που τροφοδοτούν εξαρτήσεις. Ποια είναι η κατάληξη αυτών των σχέσεων;  Τέτοιου είδους σχέσεις καταλήγουν να στοιχειώνουν το άτομο και οδηγούν σε συναισθηματικό άγχος, φόβους ακόμα και σε ψυχοσωματικές εκδηλώσεις. Μια γυναίκα παγιδευμένη σε μια σχέση-φυλακή παρουσιάζει τα εξής χαρακτηριστικά : . Εστιάζει στις ανάγκες του συντόφου της και σχεδόν καθόλου στις δικές της . Σε περιπτώσεις σύγκρουσης νιώθει υπερβολικά ένοχη . Είναι απομονωμένη από το κοινωνικό της περιβάλλον, παραμελεί τις φιλίες της και αφιερώνει τον περισσότερο χρόνο της και την προσοχή της στον σύντροφο της . Βιώνει αντιφατικά συναισθήματα ασφάλειας και ευφορίας από τη μία, θλίψης και απελπισίας από την άλλη που σε αρκετές περιπτώσεις φτάνουν μέχρι την κατάχρηση φαγητού ή αλκοόλ. Μια γυναίκα που επιμένει να παραμείνει σε μια σχέση που εμποδίζει την εξέλιξή της και θίγει την αξιοπρέπεια της, που αδυνατεί να φύγει, είναι μία γυναίκα που φοβάται. Οι πιο συνηθισμένοι φόβοι που ενισχύουν την εξάρτηση και την οδηγούν στο να είναι προσκολλημένη είναι ο φόβος της μοναξιάς, ο χαμένος χρόνος, η ανασφάλεια ότι δεν θα βρει άλλο σύντροφο, η αίσθηση του εγκαταλελειμένου στη ζωή ατόμου. Μια συναισθηματικά εξαρτημένη γυναίκα χρειάζεται να συνειδητοποιήσει ότι έχει πρόβλημα και πρόβλημα είναι ό,τι κάνει τη ζωή δυσάρεστη. Να βάλει στόχους για αυτόνομη ζωή σχεδιάζοντας την οικονομική της αυτονομία και την αυτοδιαχείριση των αναγκών της. Να παίρνει χαρά και από άλλες σχέσεις, επαγγελματικές, κοινωνικές, φιλικές. Να ζητήσει βοήθεια τόσο από ειδικό όσο και από το περιβάλλον της και κυρίως να επιδείξει αποφασιστικότητα για ριζική αλλαγή της ζωής της. Είναι σημαντικό ένα άτομο να έχει αποσαφηνίσει τις έννοιες της αγάπης, του έρωτα, της εξάρτησης, πριν δημιουργηθεί μια σχέση. Να είμαστε σε επαφή με τα συναισθήματά μας. Μόνο έτσι θα καταφέρουμε να κάνουμε μια υγιή σχέση, ζωντανή και σε βάθος χρόνου. Η προσπάθεια είναι δύσκολη. Αξίζει όμως να αισθανόμαστε όμορφα μέσα σε μια σχέση που δεν έχει κρατήσει από συνήθεια ή από ανάγκη αλλά που βασίζεται στην ελεύθερη επιλογή.