Οι δυο ήρωες σε ολόκληρη την ταινία δεν συναντιούνται ποτέ παρά το γεγονός ότι βρίσκονται συνεχώς στα ίδια μέρη, σε διαφορετικές χρονικές στιγμές. Ανάμεσα τους στήνεται ένα εξαιρετικό μελαγχολικό αστυνομικό νουάρ μυστηρίου σαν να βγήκε από τα βιβλία που αφήνει σαν ίχνη ο κυνηγημένος στον διώκτη του, ενισχυμένο με στοιχεία λογοτεχνίας, ποίησης και πολιτικής και ένα ιδιαίτερο μαύρο χιούμορ. «Στον Νερούδα άρεσαν οι ιστορίες μυστηρίου», εξηγεί ο Λαράιν, «ένα είδος που εμπεριέχει αλλαγές και χαρακτήρες που εξελίσσονται, και στη δική μας περίπτωση, τα στοιχεία της φάρσας και του παραλόγου. Κανένας δεν καταλήγει όπως ξεκίνησε στην ιστορία- ούτε ο κυνηγός ούτε η λεία.»