Γιατί ο Γιάννης Μπέζος και ο Πάνος Χαϊκάλης αφοσιώθηκαν στα κοινά;  Γιατί  η Άννα Βαγενά και η Πέμυ Ζούνη αποχώρησαν από την πολιτική σκηνή; Είναι η τέχνη ή οι καλλιτέχνες της που θα αλλάξουν τον κόσμο; Να πολιτευτεί κανείς ή να μην πολιτευτεί; Ιδού η απορία…

Συνέντευξη στην Άννα Δρούζα

Γιάννης Μπέζος: Η θέση μου στη δουλειά μου είναι εκ των πραγμάτων μια πολιτική στάση. 

 
- Αποφασίσατε να συμμετέχετε ενεργά. Πιστεύετε ότι όλοι πρέπει να μπούμε σε αυτό το παιχνίδι για να αλλάξουν τα πράγματα;
 


Δεν πιστεύω ότι πρέπει όλοι να ασχοληθούμε με την πολιτική. Πρέπει να μπουν αυτοί που έχουν κάτι να πουν, όταν το φέρνει η στιγμή και όχι η μόδα. Υπάρχει μια τάση όλοι να ασχοληθούμε. Είδατε το όνομα μου στο ψηφοδέλτιο επικρατείας στις τελευταίες εκλογές, άρα δεν με απασχολεί η θέση. Η βοήθεια μου έχει να κάνει περισσότερο με την στήριξη της συγκεκριμένης παράταξης και του συγκεκριμένου αρχηγού. Ο Κουβέλης είναι πολιτικός εγγράμματος, με αισθητική και καταλαβαίνει τι λέει.


- Μπορούν να αλλάξουν τα πράγματα;


Μπορούν γιατί δεν γίνεται να μην αλλάξουν. Αν δεν αλλάξουν, η χώρα θα καταστραφεί. Δεν υπάρχει άλλη επιλογή.


- Τι πρέπει να αλλάξει;


Αρχικά το σύστημα εκπαίδευσης, δεύτερον η απονομή δικαιοσύνης, τρίτον οι νόμοι και η εφαρμογή τους. Πρέπει να υπάρξει αξιοκρατία. Θα αλλάξουν και τα κόμματα στο εσωτερικό τους αναγκαστικά.

Πάνος Χαϊκάλης: “Ο κόσμος θέλει να ακούει την φωνή ατόμων που αισθάνεται κοντά του”. 

 
 
- Γιατί με τον Πάνο Καμμένο;  

Το πιο συγκλονιστικό της ιστορίας είναι ότι η πρόταση δεν έγινε από τον πρόεδρο του κινήματος ούτε εγώ πήγα σε αυτόν. Με πήγε ο κόσμος. Μέσα από το διαδίκτυο. Γιατί το διαδίκτυο είναι η μεγάλη και ανεξάρτητη δύναμη, όσο και αν θέλουμε να μην το πιστέψουμε. Κόσμος και ειδικά νέα παιδιά ήθελαν να είμαι κοντά τους.


- Σου υπέδειξαν και το κόμμα, με ποια παράταξη να κατέβεις;
 


Ακούστηκαν θέσεις και απόψεις και είπαν ότι εφόσον έχεις ένα πολιτικό λόγο που είναι πολιτικός και νοιάζεσαι για κάποια πράγματα σε θέλουμε κοντά μας. Αργότερα βέβαια βρέθηκα με τον Πάνο Καμμένο… Ο κόσμος θέλει να ακούει την φωνή ατόμων που αισθάνεται κοντά του.

– Πιστεύεις ότι μπορούν να αλλάξουν τα δεδομένα; Είσαι αισιόδοξος;
 

Πρέπει να το δούμε ανάποδα. Γιατί υπάρχει διαφθορά; Γιατί υπάρχει αυτό το μπάχαλο που λέμε;

Άννα Βαγενά: “Έκανα αυτό που αισθανόμουν εκείνη την ώρα”.


 
- Μόλις 12 ώρες είχε διάρκεια ο βουλευτικός σας ρόλος με το ΠΑΣΟΚ. Όταν λέγατε τότε όχι, ποιος ήταν ο στόχος για εσάς;

Αυτό εξέφραζε τους ανθρώπους που ήθελαν να με στείλουν στην Βουλή. Αυτό θα ήθελαν να πουν και εκείνοι. Με το δικό μου στόμα εκφράστηκαν και αυτοί.


 
- Είχατε διαβάσει και τα δύο μνημόνια;
 

Όχι. Έμαθα τις μαζικές διατάξεις μέσα σε λίγες ώρες. Το πιο σημαντικό – πέρα από την μείωση του κατώτατου μισθού –  που και αυτό είναι απαράδεκτο, ήταν ότι επειδή είναι ανίκανοι να βρουν χρήματα από αλλού, πετσοκόβουν τους μισθούς και της συντάξεις, κυρίως τους κατώτερους.


- Δεν περιμέναμε το δικό σας το όχι να ανατρέψει όλη την πορεία, τα κουκιά ήταν μετρημένα.
 

Ακουγόταν ότι θα ήταν πάρα πολλοί αυτοί που θα ψήφιζαν όχι. Έκανα αυτό που αισθανόμουν εκείνη την ώρα. Δεν κοιμήθηκα όλο το βράδυ. Όταν έμαθα ότι η κ. Ζούνη παραιτήθηκε, είπα είμαι η επόμενη. ‘Ήμουν σίγουρη ότι θα καταψήφιζα από τη στιγμή που θα εμφανιζόμουν.

 
- Τι δουλειά έχει ένας καλλιτέχνης μέσα στην πολιτική με την σημερινή παρούσα κατάσταση του πολιτικού συστήματος;
 


Δεν είναι θέμα καλλιτέχνη. Από μικρή έμαθα να είμαι ενεργή πολίτης.  Αν εγώ αισθανθώ ότι μπορώ να πιστέψω σε κάτι, θα το ξανακάνω. Αλλιώς, δεν υπάρχει λόγος.

Πέμη Ζούνη: “Είμαι ήρεμη πλέον”. 


- Πως νιώσατε όταν απομακρυνθήκατε από την πολιτική;

Ήρεμη μετά από αυτή τη ψυχοφθόρα διαδικασία.


– Τι σε έκανε να μπεις στην πολιτική; Τι κατάφερες και τι δεν κατάφερες;

Φυσικά ο τομέας του πολιτισμού και της παιδείας. Η αλήθεια είναι ότι μέσα σε όλη αυτή την δυσκολία, ενεργοποιήθηκα όσο μπορούσα. 2- 3 από τους στόχους που είχα βάλει, όπως ας πούμε να τεθεί το θέμα  της Ανώτατης Καλλιτεχνικής εκπαίδευσης, πρόλαβε οριακά και πέρασε. Βοήθησα και περάσαμε το νόμο του κινηματογράφου, βοήθησα στην ισότητα, στα δικαιώματα του ανθρώπου, την βελτίωση των συνθηκών των κρατουμένων. Στο θέατρο  δεν πρόλαβα να κάνω πολλά πράγματα.

 
– Άρα ήταν μια πολύ πλούσια προσωπική εμπειρία;

Ήταν πολύ πλούσια, πολύ οδυνηρή αλλά άξιζε τον κόπο. Το ζήτημα είναι ότι βλέπεις από μέσα την μηχανή, είναι μια πολύ μεγάλη εμπειρία αυτή. Υπάρχει ελπίδα, δεν είναι όλα διεφθαρμένα, είναι όμως η διαφθορά ριζωμένη.